12, జనవరి 2025, ఆదివారం

అరుదైన క్షణాలు..!!



     “నిర్వేదం”లో కూడా జీవన వేదాన్ని పలికించగల నేర్పు, ఓర్పు గల విలక్షణ నవలాకారుడు “ సాగర్ శ్రీరామ కవచం” గారి సరికొత్త నవల “నిర్వేదం” ను ఆవిష్కరించిన శ్యామ్, కలిమిశ్రీ, రాఘవేంద్ర, సంపత్, సాగర్ శ్రీరామ కవచం, వేణుగోపాల్,కళాసాగర్, మంజు.

        సాగర్ శ్రీరామ కవచం గారి రచనలకు అభిమానినైన నాకు ఈ పుస్తక ఆవిష్కణలో  స్థానం దక్కడం మహద్భాగ్యం. ఈ అరుదైన క్షణాలు ఎప్పటికి విలువైనవే. మనఃపూర్వక ధన్యవాదాలు సాగర్ అంకుల్.

8, జనవరి 2025, బుధవారం

తుది వాంగ్మూలం కవితపై నాలుగు మాటలు..!!




 “కవన గర్బరాలు” పుస్తకంలో వంద సంవత్సరాల తెలుగు సాహిత్య సంపద నుండి ఏర్చి కూర్చిన కవితా కుసుమాలలో చోటు దక్కడమంటే మామూలు విషయం కాదు. తానా,నాటా వంటి పెద్ద పెద్ద సంస్థలు నిర్వహించిన కవితా పోటీలలో విజేతగా నిలిచి, ఏక్ తారల సమూహాన్ని స్థాపించి, మాలాంటి ఎందరికో తారల సితారలు రాయడం నేర్పించిన మా పద్మాశ్రీరాం గారి కవిత “తుది వాంగ్మూలం” ఈ మహామహుల సరసన స్థానం సంపాదించుకోవడం చాలా సంతోషం. వారికి హృదయపూర్వక అభినందనలు.

       ఈ భూమి మీద చావు పుట్టుకలు జీవమున్న ప్రతి ప్రాణికి సహజమే. మనం చూడలేని మన అంతిమయాత్రను అతి సునాయాసంగా అలతి పదాలతో, ఆత్మానుభూతిని అందించడం చాలా కొద్ది మందికి మాత్రమే సాధ్యం. అంతిమదశలో అందుకున్న ఛీత్కారాలు, సత్కారాలను తలుచుకుంటూ సాగిన ఈ అంతిమ ప్రయాణపు విశేషాలను ఆత్మ దర్శనం గావించి, కొందరికి చెంపపెట్టుగా సంధించిన ఈ అక్షర స(శ)రాలు నిజం కాదని ఎవరైనా అనగలరా..!

        మనిషి బతికుండగా చూపలేని ఆదరణ, ఆప్యాయత, ఆ మనిషి చనిపోయినప్పుడు మోమాటానికో, లేదా మనసు నుండో వెలువడే అభిమానం, కాస్త ఆ మనిషి జీవించినప్పుడు అవసానదశలో గుప్పెడు ఆప్యాయతను, నాలుగు ఆదరణపు పలుకులను అందించమన్న గొప్ప సందేశాన్ని, చిరుకవితగా చిన్న చిన్న తేలిక పదాలలో చెప్పిన పద్మాశ్రీరాం గారికి మనఃపూర్వక అభినందనలు.

3, జనవరి 2025, శుక్రవారం

జీవన మంజూష జనవరి25


 ష్..! గప్ చుప్..!

ఎక్కడి దొంగలు అక్కడనే గప్ చుప్..!

ఇది మనం ఎప్పుడో విన్న పాటే కదా అని తీసిపారేయకండి. వ్యవస్థలో చూసినా మోసమే. ఎవరిని నమ్మలేని పరిస్థితి. రానురాను మనిషి ఇంతగా దిగజారి పోవడానికి కారణం డబ్బు. మరి డబ్బు జబ్బుకు సరైన వైద్యం చేసే వైద్యులు ఎక్కడున్నారో, ఎప్పుడు వస్తారో తెలియదు

       సేవా కార్యక్రమాల కోసం నిధుల సేకరణ, సంస్థల ఏర్పాటు మంచిదే. కాని వాటిని సద్వినియోగం చేయగల సమర్థత ఎందరికుంది? ఎవరికి వారు వారి గొప్పల కోసం పదవులను అలంకరించడం, పదవి కోసం మిలియన్లు ఖర్చు పెట్టడం మినహా ఆపదలోనున్న వారికి కాని, అవసరమైన వారికి కాని సహాయ సహకారాలు అందించడం చూస్తున్న దాఖలాలు లేవు. పేరు కోసం, పదవుల కోసం ప్రాకులాటలు మాత్రం మహా బాగా చేస్తుంటారు కొందరు పెద్దలు. పత్రికల్లో, వార్తల్లో తాము చేసిన సేవాకార్యక్రమాలు ఎంత వరకు కవరయ్యాయో చూసుకోవడంలో వున్న శ్రద్ధ, ఆయా సేవలు అందించడంలో చూపించడం లేదన్నది వాస్తవ సత్యం.

        సంస్థలో ఉన్నతస్థాయిలో వున్నవారే, సేవాకార్యక్రమాలకు వినియోగించాల్సిన సొమ్మును తమ స్వంతానికి వాడుకుంటే, అదీ కోట్లలో సంస్థ సొమ్మును తీసుకుంటే ఎవరికి తెలియలేదట. మోసం తర్వాత రెండు, మూడు సంవత్సరాలకు బయటపడితే, ఎవరికివారు తమదేం లేదు, తాము ప్రపంచంలోనే అత్యంత నిజాయితీపరులమని చెప్పుకుంటూ, అసలు విషయాన్ని దాటవేయడం ఎంత బావుందో. చాకచక్యం మిగతా సేవా కార్యక్రమాల్లో వుంటే ఎంత బావుండు. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే బోలెడు

          ఇంటి పెద్దకు ఇంట్లో విషయాలు తెలియక పోవడం ఎంత హాస్యాస్పదం! ఒక రోజు కాదు, రెండు రోజులు కాదు, సంవత్సరాలుగా జరిగిన నగదు బట్వాడా గురించి సంస్థ పెద్దలకు, అధికార బృందానికి, యాజమాన్యానికి తెలియక పోవడం అన్నది నమ్మదగిన విషయమేనా! తప్పు జరుగుతుందని తెలిసినా, దానిపై చర్యలు తీసుకోనప్పుడు తప్పు జరగడానికి ప్రత్యక్షంగా, పరోక్షంగా బాధ్యులు ఎవరు? ఎవరికి వారు కర్ర విరగకుండా, పాము చావకుండా తమ మాటల చాకచక్యాన్ని చూపిస్తే నమ్మేయడానికి వున్నారందరు అనుకుంటున్నారు

        విషయమైనా నాలుగు రోజులు వార్తల్లో వుంటుంది. ఇప్పుడున్న వర్చ్యువల్ ప్రపంచంలో క్షణాల్లో ప్రపంచాన్ని చుట్టేయడం, మరుక్షణంలో మరిచిపోవడం మనకు మామూలే. విషయం తేలే వరకు వదలను అన్న న్యూస్ ఛానల్ ఏమయ్యిందో మరి. కొందరు రాజకీయ నాయకులు, నటులు మాత్రమే జీవించేస్తారు అనుకుంటే, అది మన పొరపాటని ఇలా కొన్ని సంస్థలు, వ్యవస్థలు మనకు నిరూపిస్తున్నాయి. సేవ చేయకపోయినా పర్లేదు. ముసుగులో మీ మీ నిజస్వరూపాలను బయటేసుకుని మీ పరువే కాకుండా జాతి పరువు కూడా తీయకండి.


      

     


11, డిసెంబర్ 2024, బుధవారం

మానవత్వం..!!



         ఓ మురికి వెధవ చేసిన ఘనకార్యానికి మనసుతనమున్న కొందరు తమ మానవత్వాన్ని చాటుకున్నారు. పొద్దుపొద్దున్నే ఓ దరిద్రుడు ఆరు చిన్న చిన్న కుక్కపిల్లల్ని ఓ టబ్ లో పెట్టుకుని, సైకిల్ మీద వచ్చి రద్దీగా వుండే రోడ్డు మీద వదిలేసాడు. అది చూసిన ఒకావిడ అడిగితే మళ్లీ వచ్చి తీసుకువెళ్తానని చెప్పాడట. రోడ్లు ఊడ్చే వాళ్లు వాటిని చూసి జాలిపడి వారి దగ్గరున్న గుడ్డలు వేసి వాటిని పడుకోబెట్టారు. పాలు తెచ్చి పోస్తున్నారు. వాడికి చేతులు ఎలా వచ్చాయో ఇంత చిన్న పిల్లల ఉసురు పోసుకోవడానికి.

          మనుష్యులనే పట్టించుకోని మన మానవత్వానికి ఇదో పెద్ద విషయం కాదనుకోండి. వాటి కోసం పొద్దుటి నుండి ఆలోచిస్తూ, వాటికి పాలు పోస్తున్న ఈవిడ మనసుతనానికి పాదాభివందనం. వాటి గురించి చెప్పగానే తను దూరాన వున్నా స్పందించి, వాటికి సహాయమందించిన నా చెల్లెలు సత్యాస్వాతికి కృతజ్ఞతలు.

కాస్తయినా మనుష్యులమని గుర్తు చేసుకోవడం మర్చిపోతున్న మనకి ఇవన్నీ పెద్దగా పట్టవనుకోండి.

3, డిసెంబర్ 2024, మంగళవారం

జీవన మంజూష డిసెంబర్24


 ఈ నెల నవమల్లెతీగలో నా వ్యాసాన్ని ప్రచురించిన సాహితీ సంపాదకులకు మనఃపూర్వక ధన్యవాదాలు.


నేస్తం,

          అదృష్టం, దురదృష్టం అక్కచెల్లెళ్ళు అని ఎవరో అన్నట్టు గుర్తు. మనం అనుకున్న పని అయిపోతే మనమేదో మహా తెలివిగల వాళ్ళమని, అవకపోతే మనంత దురదృష్టవంతులు లేరని అనుకోవడం సహజం. భగవంతుడు రాసిన రాతని మార్చడం ఆ రాసిన వాడికే చాతకాదు. ఇక మామూలు మానవుడికి సాధ్యమా!

           ఈ ప్రపంచంలో ఎవరు ఎవరి చుట్టూ తిరిగినా అందరి గమ్యమూ ఆ ధనమే. దీని ముందు ఏ బంధమయినా దిగదుడుపే. పిల్లల ఉన్నతికి కారణమైన తల్లిదండ్రులకు అవసాన దశలో ఆసరా ఇవ్వడానికి ఈరోజుల్లో ఎంతమంది బిడ్డలు ముందుకు వస్తున్నారు? అమ్మాబాబు ఇచ్చే ఆస్తుల పంపకంలో మాత్రం తేడాలు రాకూడదు కాని, వారిని కనిపెట్టుకుని వుండడానికి మాత్రం ఎన్ని లెక్కలు వేసుకుంటారో! అదేమంటే డబ్బులున్నాయని వృద్ధాశ్రమాలు నింపుతున్నారు. 

            ఈరోజు మనం చేసినదే రేపు మనకు తిరిగి వడ్డీతో సహ వస్తుందని మరచి, అనుబంధాలను గాలికి వదిలేయడం పరిపాటి అయిపోయింది. విదేశాలు వెళ్ళడం, సంపాదించడం అనేవి ఎవరి అవసరాల మేరకు వారికి కోరికలుండటం సహజమే. విదేశాలు వెళ్ళినంతనే మనమేదో గొప్పవాళ్లమని అనుకోవడం, ఎవరిని లెక్కజేయక పోవడం వగైరాలన్నీ మన సంస్కారాన్ని తెలియజేస్తాయి. ఏదో సామెత అన్నట్టు “తుమ్మితే ఊడే ముక్కు”లాంటి అక్కడి ఉద్యోగాలను చూసుకుని మిడిసిపాటు పడితే నిలువనీడ కూడా దొరకదు. 

         అవసరం అనేది ఎంతటి వారికైనా తప్పదు. అది ఎప్పుడు ఎలా అన్నది దైవ నిర్ణయం. డబ్బులుంటే అన్ని అవసరాలు తీరతాయి అనుకునే కొందరికి, సమాధానం తప్పక దొరుకుతుంది. చేసిన సాయాన్ని, పెట్టిన ముద్దను మరిచిన నాడు, దానికి మూల్యమూ ఎప్పుడోకప్పుడు చెల్లించక తప్పదు. మానవత్వం మరచిపోయినా మనమూ మనుష్యులమేనని గుర్తుంచుకోగలిగితే మనిషిగా మన జన్మకు విలువ పెంచినట్టే. 

           మనం చేస్తేనేమో చరిత్రలో నిలిచిపోయే పని చేసినట్టు, ఎదుటివారు చేస్తేనేమో ఎక్కడలేని చట్టాలు, చట్టుబండలు గుర్తుకు రావడం ఎంత హాస్యాస్పదమో కదా. అవసరం, సాయం అనేవి అందరి జీవితాల్లో వుండేవే. మనకు మన అవసరాలు మాత్రమే గుర్తుండి, మనం పొందిన సాయం మర్చిపోవడం మన నైజాన్ని తెలుపుతుంది. నీతి సూత్రాలు వల్లించడమే కాకుండా కనీసం మనం వల్లించే వాటిలో మనమెన్ని పాటిస్తున్నామన్నది మన మనస్సాక్షిని అడిగే ధైర్యం మనకుంటే వ్యక్తిగా మనం ఈ సమాజంలో బతికున్నట్లే.



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 

కబుర్లు కాకరకాయలు © 2008. Template Design By: SkinCorner