బాధ్యతల్లేని
బంధనాలను
భరిస్తున్నందుకు
శూన్యమైన
చిత్తానికి
చిరునామాగా మారినందుకు
నిస్సహాయతకు
నిలువుటద్దంగా మిగిలిన
నాలోని మనసుకు
వెకిలి చేష్టలకు
వెసులుబాటు అందిస్తున్న
వికృతాకారాను చూస్తున్నందుకు
అబద్ధాలకు
అందమైన రంగులు వేస్తున్న
అవకాశవాదులకు అవకాశమిచ్చినందుకు
సహనం కోల్పోనివ్వని
ఓరిమితో స్నేహం కాదనుకోలేనందుకు
నేనంటే నాకే అసహనం..!!
మనసుకు
మనిషికి
బంధానికి
అనుబంధానికి
కోపానికి
దుఃఖానికి
ప్రేమకు
ద్వేషానికి
స్నేహానికి
శత్రుత్వానికి
విశ్వానికి
భగవంతునికి
అనుసంధానమైన
ఈ సృష్టిలో
ప్రత్యామ్నాయం
సాధ్యమేనా..!!
మానవత్వానికి, మనిషితనానికి మధ్యన నలిగిన ఓ మనసు తపన ఈ ఉగ్రవాది నవల. మహిది అలి గారి పేరు తెలియని వారు బ్లాగుల్లోను, ముఖ పుస్తకంలోనూ అప్పట్లో లేరంటే అతిశయోక్తి కాదు. చక్కని భావ కవితలు రాయడంలో అందె వేసిన చేయి అలి గారిది. పది, పదిహేనేళ్ళ క్రిందట చదివిన కాగితపు పూల గురించి రాసిన కవిత ఇప్పటికి నాకు బాగా గుర్తు. ఏ కవిత రాయాలనుకున్నా ఆ కవితను గుర్తు చేసుకుంటాను. అంత బాగా రాయాలన్న కోరికతో. కవితలు, కథలు రాయడంలో ఎప్పటి నుండో నిష్ణాతులు అలి గారు. వారి వృత్తి రీత్యా సమయాన్ని చిక్కించుకుని రాసే ప్రతి రచన పాఠకులను అలరింప చేస్తూనే ఉంటుంది.
పుట్టుకతో ఏ ఒక్కరు చెడ్డవారు కారు. అలా అని పెంపకము, పరిసరాలు మన వ్యక్తిత్వాలు మంచిగానో, చెడ్డగానో మారడానికి చాలా వరకు దోహదపడతాయి. మన సమాజంలో ఎందరో మంచితనం ముసుగులో ఎన్నో అరాచకాలు, దేశద్రోహాలు చేస్తూ, గొప్పవాడిగా చెలామణి అవుతున్నారు. ఓ చిన్నపిల్లాడు కరడుగట్టిన ఉగ్రవాదిగా మారడానికి, కాలక్రమేణా తన తప్పులు తెలుసుకుని తన దేశానికి ఏం చేసాడన్నది ఈ “ఉగ్రవాది” నవల. తనలోని మంచితనం, మానవత్వం చిన్నప్పటి పెంపకము, స్నేహితుల అభిమానం పర మత సహనము ఇలా అన్నీ కలగలిపిన వ్యక్తిత్వం ఉగ్రవాదిది. స్త్రీల పట్ల, పర మతాల పట్లా అమ్మ నేర్పిన సంస్కారం మరువని ఉన్నతుడు. తాను ముస్లిం అయినా తన నేస్తం హిందువుని అమితంగా ఇష్టపడి తన కోసమే చివరికి తన ప్రాణాన్ని సైతం పణంగా పెడతాడు. విద్రోహ చర్యలు ఎన్ని చేసినా, చిన్నతనంలోనే తనను మోసగించి ఉగ్రవాదిగా తయారు చేసిన సంస్థపై ప్రతీకారం తీర్చుకోవడం ఈ నవల్లో చాలా బాగా చూపించారు. అదే ఈ నవలకు ఆయువుపట్టు కూడా.
తన చిన్ననాటి స్నేహితుడు చనిపోయాడనుకుని వాళ్ళ అమ్మానాన్నలను తన సొంత తల్లిదండ్రులుగా చూసుకుంటూ, ఆ ముస్లిం స్నేహితుని కోసం ఉగ్రవాదాన్ని సమూలంగా నాశనం చేయాలన్న సంకల్పంతో ఐపిఎస్ చదివి, తన చిన్ననాటి స్నేహితుడే మోస్ట్ వాంటెడ్ ఉగ్రవాది అని తెలిసినప్పడు, ఆ భావోద్వేగాలు ఎలా ఉంటాయన్నది చాలా హృద్యంగా రాసారు. స్వతహాగా భావుకత ఎక్కువగా వున్న అలి గారు ఈ నవల్లో చాలా చోట్ల అది ప్రవహింపజేసారు. స్త్రీల పట్ల తనకున్న గౌరవాన్ని ఉగ్రవాది, ఐపిఎస్ ఆఫీసర్ల ద్వారా చూపించారు. చాలా చాలా విపులంగా ప్రతి సంఘటనను మన కళ్ళకు కట్టినట్టుగా రాసారు.
చిన్ననాటి స్నేహితుల మధ్యన పోటిలో ఓ మాటను “ నీ ముందు లేకపోయినా , నీతో సమానంగా ఉంటాను కాని నీ వెనుక మాత్రం ఉండను”. అనడం నాకు బాగా నచ్చింది.
ఓ మంచి నవలను అందించిన మహిది అలి గారికి హృదయపూర్వక అభినందనలు.
ఎదుటివారిని అంచనా వేయడానికి వారు వేసుకున్న దుస్తులు, ధరించిన నగలు వగైరా సరిపోతాయని మనలో చాలామంది అనుకుంటారు. ఒకరి వ్యక్తిత్వాన్ని అంచనా వేయడానికి మనకున్న స్థాయేంటో మనం తెలుసుకోవాలి. ఎదుటివారిని అనే ముందు మన ప్రవర్తన, మన మాట తీరును గమనించుకుంటే ఎవరిలోనూ లోపాలను ఎంచము. వయసుతో పాటుగా మన ఆలోచనా విధానంలో కూడా మార్పు రావాలి. విలువ అనేది డబ్బు, అధికారంతో రాదు. మన మాట తీరు, నడవడితో మాత్రమే వస్తుందని ఎప్పటికి తెలుస్తుందో!
కొందరు ఎదుటివారికి మాట్లాడే అవకాశమివ్వరు. వారికి మాత్రమే అన్ని తెలుసన్న అహంకారంతో ఏదేదో మాట్లాడుతుంటారు. దీని వలన వారి డొల్లతనం బయటేసుకోవడం తప్ప మరే ఉపయోగము ఉండదు. నలుగురిలో మన ప్రవర్తన వలన నగుబాటు కావడమే మిగులుతుంది. విషయ పరిజ్ఞానం మాత్రమే ఉంటే సరిపోదు, దానిని చక్కగా ప్రదర్శించడం కూడా తెలిసినప్పుడే మనకు, మన మాటకు విలువ పెరుగుతుంది. మన నోటి నుండి వచ్చే మాటతోనే బంధమైనా, వైరమైనా ఏర్పడుతుంది.
సొంత డబ్బా కొంత వరకే మేలు చేస్తుంది. అతిగా మోగిస్తే ఆ మోత కర్ణకఠోరంగా మనకే తిరిగి వినిపిస్తుంది. నలుగురు మనల్ని పొగిడినంత మాత్రాన మనమేం అందలాలెక్కినట్లు కాదు. మోమాటంతోనో, మరే ఇతర కారణాలతోనో మనం చెప్పే మాటలు విన్నంతనే మనం మంచి వక్తలమూ కాదు. మనం మంచి శ్రోతగా ఉన్నప్పుడే విషయ పరిజ్ఞానంతో నలుగురు మెచ్చే మంచి వక్తలం కాగలం. అందుకే మాటకు, మనిషికి విలువనిచ్చే వారు చరిత్ర పుటల్లో చోటు సంపాదించుకుంటారు గెలుపోటములతో సంబంధం లేకుండా.
ఓ నవ్వు మహా భారత యుద్ధానికి దారి తీయడానికి కారణమైనట్లే, ఓ మాట మాట్లాడితే నెయ్యమైనా, కయ్యమైనా బలపడుతుంది. ఇప్పటి రాజకీయ నాయకుల మాటల మూటలు మనకు ఎందుకు కొరగావు. అవకాశం కోసం సవాలక్ష మాటలతో మనల్ని నమ్మించి, అధికారం చేజిక్కాక మరుపు మానవ సహజమన్న నానుడిని తూచా తప్పక పాటించే మన నాయకులున్నంత వరకు, వారిని మనం నమ్మినంత వరకు మన జీవితాల్లో చెప్పుకోదగ్గ మార్పులేం ఉండవు.
నేను పుస్తకాలు చదవడం చిన్నప్పుడే మెుదలుబెట్టినా, రాయడం నాకు గుర్తున్నంత వరకు ఆరవ తరగతిలో ఓ కథ రాసాను. 7వ తరగతి నుండి స్నేహితులకు ఉత్తరాలు రాయడం అలవాటైంది. తరువాత 10వ తరగతి సెలవల్లో చిన్న చిన్న కవితలు కొన్ని రాసాననుకుంటా. ఆ తరువాత ఇంజనీరింగ్ లో కాస్త కవితలు రాయడం మెుదలైంది. అవి కవితలని నేననుకున్నాలెండి. “మౌనం” అనే ఓ కవిత మాత్రం లక్ష్మి గారి ఆహ్వానం మాస పత్రికలో అచ్చైంది. ముద్రణలో చూసుకున్న మెుదటి కవిత అది. ఓ పాతిక రూపాయలు పారితోషికం కూడా పంపారు.
తరువాత 2009లో మా ఉప్పల రాజ్యలక్ష్మి చారిటబుల్ ట్రస్ట్ కోసం ఖర్చు లేకుండా ఏవైనా వెబ్ సైట్లు దొరుకుతాయేమోనని వెదుకుతూ ఈ బ్లాగులకు దొరికిపోయాను. సరదాగా జనవరి 2009 లో “కబుర్లు కాకరకాయలు” బ్లాగుకు తొలి రూపమివ్వడం జరిగినా రాత రాయడం మెుదలైంది 04 డిసెంబర్ 2009న.
అలా మెుదలైన నా రాతలు నవ్వులు, వెక్కిరింతలు, మెచ్చుకోళ్లుతో మూడు కబుర్లుగా మెుదలై ఎందరో మంచి మంచి ఆత్మీయులను అందించి, ఆ తరువాత ఆ ఆత్మీయులతో పాటుగా మరెందరో అభిమానులను, కొద్దిమందిగా శత్రువులను కూడా ముఖ పుస్తకంలో పరిచయం చేసి ఆరు కాకర కాయలుగా సాగిపోతోంది ఇప్పటికీ.
బ్లాగులోని రాతలనే ఇప్పటికి 13 పుస్తకాలుగా ముద్రించడానికి బంధువులు, స్నేహితులు, పిల్లలు సహకరించారు. కవితలు, కబుర్లు, ఏక్ తారలు, రెక్కలు, స్వ’గతం, వంశ వృక్షం వంటి వాటితో ఇప్పటి వరకు వచ్చిన పుస్తకాలు “ అక్షరాల సాక్షిగా నేను ఓడి పోలేదు, సడిచేయని (అ)ముద్రితాక్షరాలు, చెదరని శి(థి)లాక్షరాలు, గుప్పెడు గుండె సవ్వడులు, అంతర్లోచనాలు, ఏ’కాంతా’క్షరాలు, అక్షర స(వి)న్యాసం, అక్షర విహంగాలు, కాలం వెంబడి కలం..ఓ జీవితం..ఎర్రబస్ టు ఎయిర్ బస్, మూల్యాంకనం, అవ్యక్తం, రాతిరి చుక్కలు..అక్షరాంగనల ఆంతర్యాలు, యనమదల వారి వంశ వృక్షం” వరకు ముద్రితమయ్యాయి.
ఈ పదిహేనేళ్ళలో మొత్తంగా నా రాతలు “కబుర్లు కాకరకాయలు” లో ప్రచురితమైనవి 2358 పోస్ట్ లు.
అక్షరాలతో..!!
అక్షరాలతో..
అప్పటి నుండి
ఇప్పటి వరకు
అరమరికలు లేని
స్నేహం నాది
పెంచుకున్న
బంధంతో
పంచుకున్న
అనుబంధమిది
కాలానికి
అతీతం
కలానికి
కరతలామలకం
వరమో
శాపమో తెలియదు కాని
వద్దకొచ్చిన
బుుణపాశమిది
కాదనలేని
మోమాటం
కనిపించే ఇష్టమే
ఈ అక్షరాలంటే ఎందుకో మరి..!!
Template by:
