30, సెప్టెంబర్ 2018, ఆదివారం

ఏక్ తారలు...!!

1.  అవగతమైన అంతరంగమిక్కడ_నిత్యం మన మధ్యన మాటలు లేకున్నా....!!

2.   వెలుతురు వాదులాడింది_చీకటిలో వెన్నెల చెలిమి కోసం...!!

3.   తిమిరమూ తెర మరుగౌతోంది_భారాన్ని భావాలకద్ది....!!

4.  మిన్నకున్నాయి తిమిరాలు_వేకువను అడ్డుకోలేక...!!

5.  జలతారు వెన్నెలది_చీకట్లకు వెరవనిది...!!

6.   అందంగా అమరింది మది భావమే_అల్లుకున్న అక్షరాల్లో ఇమిడిపోయి..!!

7.   ఉప్పనీటి చెమ్మలే ఎక్కువ_జీవితపు చెలమలో...!!

8.   మౌనం ఆలకిస్తోంది_పలకరింపులు ఏ క్షణాలకని...!!

9.   కాలానికి చిక్కనివి_మనవైన క్షణాల గురుతుల గమనాలు...!!

10.  సంతోషం సహపాటయ్యింది_నీ పొడుపుకథలను నే విప్పుతుంటే....!!

11.  గెలుపు మౌనానిదయ్యింది_పలకరింతలొద్దని బెట్టు చేసిన మాటలకందక...!!

12.   బెంగ పడినా బింకాన్ని వీడలేదు_మౌనానికి మనసివ్వాలనేమెా....!!

13.   మనసు భాష మధురమే_లిపి అక్కర్లేని మౌనమది...!!

14.  చిరునవ్వుల మౌనాన్ని నేను_అనునయించిన నీ ఆత్మీయతకు... !!

15.   భారమైనా భరించక తప్పదు_మౌనాన్ని ఆశ్రయించిన మౌనిని...!!

16.   దాగిన మధురాక్షరాలే ఇవన్నీ_మౌనాన్ని వీడిన మనసువై...!!

17.   మనసు మౌనం ఒకటయ్యాయి_భావాల చేరువలో...!!

18.  పరిమళించేది నీ పరిచయంలోనే_మౌనభావం మదిని తాకినప్పుడు...!!

19.   ఓ చిన్న పలకరింపు_యెాజనాల దూరాన్ని దగ్గర చేస్తూ...!!

20.  మందలింపులకు మాలిమి కావడం లేదు_మది కల'వరాలు...!!

21.   మనసుకి నచ్చిన మౌనమే మేలు_ఆత్మీయత కానరాని మాటలకన్నా...!!

22.  కలల పహరానే ఎప్పుడూ_నిదుర కొలను చుట్టూ...!!

23.   చెమ్మతో నిండని చెలమే_మది రాయని భావాల కాగితంలో..!!

24.   ముత్యమంటి మనసది_వన్నె తగ్గని వ్యక్తిత్వంతో మెరుస్తూ...!!

25.   కినుక వహించినా కాళ్ళ బేరం తప్పడం లేదు_పసిడి నవ్వుల ముత్యాలకు..!!

26.   చెలిమి సాహచర్యమది_అహాలకు అందక ఆత్మీయపు ముత్యపు చినుకుల్లో..!!

27.   నవ్వులు చెదిరిపోతాయి_క్షణాల్లో తారుమారయ్యే విధిరాతకు...!!

28.   తప్పని తిరోగమన జీవితమే_వెన్నాడుతున్న విషాదాల నడుమ...!!

29.   అవ్యాజమైన అమ్మ ప్రేమ_ ఆవకాయ ముద్దతోనే జీవితాన్ని బోధిస్తూ...!!

30.   అన్ని రుచులు అమ్మ నేర్పినవే_ప్రేమకు చిరునామాగా....!!

28, సెప్టెంబర్ 2018, శుక్రవారం

ఖాళీ అధ్యాయం...!!

తెరచిన జీవితపు పుస్తకంలో
అక్షరాల అనుభవాలతో
గతాల జ్ఞాపకాలతో
గాయాల కన్నీళ్ళతో
నిండిన పుటలే ఎక్కువ

పుట్టుకతో మెుదలుపెట్టి
పసితనం, బాల్యం, కౌమారం
నడివయసు, ముసలితనాలంటూ
చీకటి వెలుగుల దోబూచులాటలతో
బాంధవ్యాల బంధిఖానాలో
బతుకు వెళ్ళదీత

మనకి మనం రాసుకోలేని
ఖాళీ అధ్యాయమెుకటి
కాచుకునే ఉంటుందెప్పుడు
ఆగిన గుండె చప్పుడును
అనువదించలేని భావాలుగా
యంత్రాలు సైతం మూగబోయే
సమయమే నిర్జీవ దేహయాత్ర....!!

26, సెప్టెంబర్ 2018, బుధవారం

సినీవాలి..!!

                                 సినీ రంగంలోని చీకటిని చీల్చిన "సినీవాలి"..!!
ప్రముఖ నవలా రచయిత, సినీ దర్శకులు ప్రభాకర్ జైనీ రాసిన "సినీవాలి" నవలా సమీక్ష సంక్షిప్తంగా..
    " ఒక చిన్న స్వప్నం సాకారమౌతుంటే కలిగే ఆ ఆనందమే వేరు . "  అంటూ ప్రభాకర్ జైనీ తన స్వప్న సాకారాన్ని గురించి చెప్పిన ఈ మాటలు నిజంగా అనుభవానికి వస్తేనే ఆ అనుభూతి, ఆస్వాదన తెలుస్తాయి.  'సినీవాలి' అంటే అమావాస్య నాటి తెల్లవారు ఝామున కనిపించే వెలుగు అని అర్ధం. పూర్తిగా సినిమా ప్రపంచానికి సంబంధించిన ఈ నవలా ఇతివృత్తానికి ఈ "సినీవాలి" అన్న పేరు పెట్టడం నూటికి నూరుపాళ్లు సమంజసమే. చీకటిని వెన్నంటే వేకువ ఉందని చెప్పడానికి, మనిషిలో ఆశావహ దృక్పధాన్ని కల్పించడానికి, నమ్మిన నమ్మకాన్ని గెలిపించుకోవడానికి మనిషి నిరంతరం కాలంతో చేసే యుద్ధమే నాకు ఈ "సినీవాలి" లో కనిపించింది. మనకు రోజుకు ఇరవైనాలుగు గంటలు. ఈ ఇరవై నాలుగు గంటలు అనేవి ప్రతి మనిషి జీవితంలో ఎంతో ప్రముఖ పాత్ర వహిస్తాయి. మార్పు అనేది మంచికైనా కావచ్చు లేదా ఓ మనిషిని అధఃపాతాళానికి పడదోయవచ్చు.
"లక్ష్యం అనేది ఎప్పుడూ ఎడారిలోని మరీచికే..
ఒక లక్ష్యం చేరిన తరువాత.. అక్కడ ఏముంటుంది? ఏమీ ఉండదు శూన్యం." ఇంత కన్నా బాగా విజయాన్ని, గెలుపుని ఎవరైనా చెప్పగలరా అనిపించింది ఈ నవల చదువుతుంటే.
కథానాయకుడు తను దర్శకత్వం వహించిన సినిమాకు ఆస్కార్ నామినేషన్లలో చోటు దొరికినందుకు ఆ ఫంక్షన్లో పాల్గొనడానికి బయలుదేరడంతో నవల ప్రారంభం అవుతుంది. ప్రతి మనిషికి జీవితంలో ఒక గమ్యం అంటూ ఉండాలన్న సందేశం కనిపించడంతో పాటు, అనుకున్న లక్ష్యాన్ని సాధించడానికి కొన్ని కోల్పోవడాన్ని కూడా చూపిస్తుంది. మనిషి భయానికి లొంగితే ఆ భయమే మనల్ని ఎందుకు పనికిరానివాళ్లుగా ఈ సమాజానికి పరిచయం చేస్తుంది. డబ్బుల కోసమో, పేరు, ప్రతిష్టల కోసమో కాకుండా తాను నమ్మిన సిద్ధాంతాల కోసం, సినిమానే తన ప్రాణంగా బతికే ఓ మధ్యతరగతి సగటు యువకుడు కథానాయకుడు. ఉన్నత చదువును, కుటుంబాన్ని వదిలేసి తనెంతో ప్రేమించి, ఆరాధిస్తూ తన ప్రాణంకన్నా మిన్నగా ఇష్టపడే సినీ రంగంలో తనకంటూ ఓ ప్రత్యేకతను, కథ, కధనంతో పాటు దర్శకత్వంలో తనదైన ముద్ర వేయాలని తాపత్రయ పడే సినీ ప్రేమికుడిని సంపూర్ణంగా చూపించడంలో రచయిత కృతకృత్యులయ్యారు.

     సినీవాలి నవల పూర్తిగా చిత్రసీమకు సంబంధించినదే అయినా నవలా నాయకుడే మనకు తన కథను చెప్పడం, పేరు ఎక్కడా చెప్పకుండానే నవల ముగించడం నవలా చరిత్రలో కొత్త ప్రయోగమే. సినిమా మీద ఎనలేని ఇష్టంతో, ఆరాధనతో మంచి సినిమా అదీ తాను నమ్ముకున్న విలువలతో, తనకు నచ్చినట్టుగా తీయాలన్న కోరికతో ఏ అండా దండా లేని అతి సామాన్య యువకుడు ఉన్నత చదువును మధ్యలోనే వదిలేసి సినిమా ఫీల్డ్ కి రావడం, తెచ్చుకున్న డబ్బులు అయిపోయాక ఆకలి బాధ, అవకాశాల కోసం ఎందరి చుట్టూ తిరుగుతున్నా ఒక్క అవకాశం కూడా ఇవ్వకుండా చీదరింపులనెదుర్కొవడం, ఆ సమయంలో జరిగిన ఓ జూనియర్ ఆర్టిస్ హత్యతో మలుపు తిరిగిన అతని జీవితం, అధికార బలంతో జరిగిన హత్యని అతనిపైనే రుద్దాలనుకుంటే, అండగా నిలబడిన పోలీస్ అధికారిణి, పోలీసులకు పంపిన సాక్ష్యాల ఆధారంతోనే ముల్లును ముల్లుతోనే తీయాలని ఇరువురి మధ్యన ఒప్పందం చేసి సినిమా తీయాలన్న ఈ యువ దర్శకుడికి చీదరించుకున్న వారితోనే ఫైనాన్షియల్ సపోర్ట్ ఇప్పించి ఓ కొత్త సినిమా అంకానికి నాంది పలకడం, సినిమా మొదలు పెట్టిన దగ్గర నుంచి సినిమా రిలీజ్ వరకు ప్రతి ప్రేమ్ ను మనకు కళ్ళకు కట్టినట్టుగా చూపించడం, తాను తీసే సినిమాలో హీరో, హీరోయిన్ కోసం వెదకడంలో దర్శకుడి తపన, సినిమా తీసేటప్పుడు ప్రతి చిన్న విషయానికి ఆ దర్శకుడి మానసిక, శారీరక స్పందన, ఒత్తిడులు, అవహేళనలు ఇవన్నీ తట్టుకోవడానికి పడిన కష్టనష్టాలూ, వాంఛలకు లొంగిపోవడం, హీరోయిన్ తో ప్రేమలో పడిపోవడం, ఆమె తెర వెనుక కథ విని కూడా ఆమెతో జీవితాన్ని పంచుకోవాలనుకోవడం, నమ్మిన స్నేహితుని చేతిలో మోసపోవడం, దాని వెనుక కారణాలు అన్వేషించించి సినిమా రిలీజ్ చేయడానికి బాలారిష్టాలన్నీ దాటి ఆస్కార్ నామినేషన్స్ వైపు ప్రయాణించడం, ఆస్కార్ అవార్డ్ ఓ తెలుగు సినిమా గెలుచుకోవడంతో ఈ నవల ముగుస్తుంది.
    సినిమా ప్రపంచానికి వెనుకనున్న చీకటి ప్రపంచాన్ని వెలుగులోనికి తేవడానికి చేసిన రచయిత ప్రయత్నము, తెలుగు సినిమాను అత్యున్నత స్థాయిలో చూడాలన్న రచయిత కోరిక రెండు ఈ నవలలో మనకు కనిపిస్తాయి.
సాధారణంగా మనం చూసే మూడు గంటల నిడివి గల సినిమా మన ముందుకు రావడానికి ఎన్ని ఒడిదుడుకులు ఉంటాయో, ప్రతి ఫ్రేమ్ లోను ప్రతి ఒక్కరి కష్టం ఎంత ఉంటుందో కళ్ళకు కట్టినట్టుగా చూపించడం వెనుక సినిమా మీద రచయితకున్న ఇష్టం కాదు కాదు ఆరాధన అనే చెప్పొచ్చు అది స్పష్టంగా మనకు కనిపిస్తుంది. ఇరవై నాలుగు గంటల క్రాఫ్ట్ అనేది సినిమా కాదు జీవితానికి సరిపోయే పదం. ప్రతి రంగంలోనూ మంచి చెడు రెండు  ఉంటాయన్నది నిర్వివాదాంశం. మనిషికి రెండు పార్శ్వాలున్నట్లే ఏ రంగానికైనా ఇవి తప్పవు. కాకపొతే ఇంత విపులంగా లోపాలను అదీ తానెంతో ప్రేమించి ప్రాణంకన్నా ఎక్కువగా చూసుకునే సినిమా గురించి ప్రతి చిన్న విషయాన్ని పంచుకోవడమనేది ఏ కొద్దిమందో చేయగలరు. ఆ కోవలోని వారే ప్రభాకర్ జైనీ అని చెప్పడానికి ఎట్టి సందేహము లేదు.
       ఇక సినీవాలి గురించి చెప్పాలంటే సాధారణంగా మనకు తెలిసిన మోసాలు, ద్వేషాలే ఇక్కడా ఉంటాయి. సినిమా మీద అపారమైన ఇష్టం ఉన్న యువకుడు అన్ని వదులుకుని ఓ మూసలో కాకుండా ఏ అవార్డులు, రివార్డులు ఆశించకుండా తాను నమ్మిన విలువల కోసం సినిమా తీయడానికి పడిన పాట్లు, సంతోషం, బాధ, ఆకలి, కోపం, ఆవేశం, ఏడుపు ఇలా అన్ని సహజంగా చెప్పడం, మనుష్యుల్లో, మనసుల్లో కలిగే వికారాలు, వికృతాలు అన్ని మనకు కనిపిస్తాయి. చాలా మంది అనుకున్నట్టు దీనిలో శృంగారం, నేరాలు, ఘోరాలు కాస్త ఎక్కువగానే ఉంటాయి. దానికి రచయితను తప్పు పట్టనక్కరలేదు, నిజం చెప్పాలంటే మనం మనస్ఫూర్తిగా అభినందించాలి. నిక్కచ్చిగా అన్ని నిజాలు రాసినందుకు.
" సినిమా అన్నది రంగుల ప్రపంచమే కానీ ఆ రంగుల ప్రపంచాన్ని సృష్టించడానికి ఎన్ని వందలమంది కృషి చేస్తారన్నది సామాన్య ప్రజల అంచనాకు చిక్కదు."  ఇదే నిజమని మనకూ తెలుసు. ఓ మూడు గంటలు సినిమా చూసేసి మనకిష్టమైనట్లు నాలుగు మాటలు సమీక్షగా రాసేసి చేతులు దులిపేసుకుంటాం. కానీ ఆ సమీక్షలు అనేవి కూడా ఇప్పుడు ఎంత అసహజంగా ఉంటున్నాయో మనందరికీ తెలుసు. మంచి చెడు బేరీజు వేసుకోవడంలో కాస్త నిజాయితీ, నిబద్దత చూపిస్తే చిన్నా, పెద్దా తేడా లేకుండా మన ముందుకు వచ్చే మూడు గంటల సినిమా వెనుక కష్టాన్ని గుర్తిస్తే మాట తూలడం చేయలేము. మన ఆదరణని బట్టే సినిమాలు తీస్తూ నాలుగు డబ్బులు రాబట్టుకోవాలనుకునే వ్యాపారులే ఎక్కువ ఈ రంగంలో కూడా. సగటు ప్రేక్షకుడిగా మనలో మార్పు వస్తే సినీ రంగమే కాదు ఏ రంగమైనా మంచి వైపుకే పయనిస్తుందనడానికి ఈ సినీవాలి ఓ సరికొత్త ఉదాహరణ.
   సినీ రంగంలో వాస్తవాలను ఒక్కటి కూడా వదలకుండా, దేనికి భయపడకుండా మంచి, చెడు ఉన్నదున్నట్టుగా నిజాయితీగా అక్షరీకరించిన ప్రభాకర్ జైనీ గారికి మనఃపూర్వక అభినందనలు.

వాన వెలిశాక... !!

                       అక్షర భావాలను మెరిపించి మెప్పించిన " వాన వెలిశాక..."

        సాహిత్యం, కళారంగాలలో విశిష్ట సేవలందిస్తూ ఎన్నో అవార్డులు, రివార్డులు సాధించినా పరిచయం అక్కర్లేకుండా సామాన్యునిగానే అందరికి 'సు'పరిచితులు కళారత్న బిక్కి కృష్ణ రాసిన వా"న వెలిశాక..."
   చెదిరిన రంగుల కల కవితలో గద్దదలను తరిమేసి కాకులకు పట్టం కట్టడం, ఏడాదికోపాలి కలలు ఎండమావులని  పండుగలు చేసుకోవడం వెనుక చేతగానితనాన్ని ఎండగట్టడం, మానవత్వం మరచిన ఈనాటి వాస్తవ జీవితాలకు అద్దం పట్టింది. మట్టిమనిషి-మృత్యుగీతం కవితలో కవికి బదులుగా మట్టిమనిషి కన్నీటితో మృత్యుగీతాలు రాయడం, పూలతోట కాలితే కవితలో రాలిపడిన కన్నీటి బిందువుల తడి బతుకు కాగితంపై రాయడం, అమ్మ కవిత్వం పండు తిన్నందుకు తాను కవిగా పుట్టి కవిత్వపు మంటైపోయానని చెప్పడంలో ఓ నిండుదనం కనిపిస్తుంది. కూలుతున్న చెట్లను చూస్తూ, బతుకు గరం గరం ఛాయ్! చల్లారనీకండి, మీ సంకల్ప బలానికి ఓటమి తలవంచుకోవాల్సిందే అంటారు. అర్థరాత్రి పక్షి.. వేటగాని వలలో కవితలో కలల రంగుల ప్రపంచాన్ని వర్ణిస్తూ ఎవరెలా పోయినా మనకెందుకని అంటూ అర్థరాత్రి పంజరం నుండి జారిపడ్డ పక్షి తెల్లారాక వేటగాని వలలో ఉంది చూడమనడంలో ఓ హెచ్చరికను అందజేస్తారు. విలువల గొంతులో.. జారుతున్న విషం, ఆకాశంలో గద్దలాడుతున్నాయ్, ఒకే మనిషిలో-అనేక మృగాలు కవితలు ఇంటి  దొంగలు, రాజకీయ నాయకుల అవినీతి, విలువలు మరచిన మనుష్యుల నైజాలను వివరిస్తూ కవిత్వం కావాల్సిన గుండె చెత్తబుట్టగా మారిందంటారు. ఆకాశం.. నిట్టూర్పు కవితలో ప్రకృతిలో జరుగుతున్న విచిత్రాలను కాలం కెమెరాలో చూస్తూ ఆకాశం మౌనంగా..నిట్టూరుస్తుందంటారు. కవి కేరాఫ్ అడ్రస్ సూరీడు కవితలో అమ్మతో తన జ్ఞాపకాలను నెమరువేసుకుంటారు. వాన నెరజాణ ప్రేమ - హరివిల్లు అంటూ ప్రేమ అక్షరాలను రంగుల గాలిపటాలుగా ఆకాశంలోకి విసిరేస్తూ ప్రేమ హరివిల్లు మళ్ళి మెరుస్తుందన్న ఆశావహ దృక్పధాన్ని చెప్తారు. భయం తోడేలు - మేకపిల్ల జీవితం కవిత జీతం కోసం జీవితాన్ని గంటలుగా అమ్ముకున్నప్పుడే ఆత్మను తాకట్టు పెట్టుకున్న అదృశ్య శక్తి అభద్రతా భూతమంటారు. వెన్నెల గాయాల దేహం, వెన్నెల - సముద్రం, పూలు రాలిన చెట్టు, కొన్ని సందర్భాలు.. అంతే, ఆశయాన్ని ప్రేమించడం నేర్చుకో కవితల్లో జ్ఞాపకాలను మింగేసే మౌనాన్ని, కలల ఊహలను, కవి జననాన్ని, శోకం శ్లోకమైన జీవిత కావ్యాన్ని, ఆశయం లేకుండా కవి జీవితానికి అర్ధం  లేదని చక్కని పదాల చురకత్తులతో చురకలు వేశారు. కవిత్వాన్ని ఓ మెరుపుతీగగా వర్ణిస్తారు. ఆమె విశాల ఆకాశం కవిత అమ్మను గురించి ఎంతోమంది చెప్పారు. అమ్మకు రెండు అక్షరాలు చాలవంటూ, అమ్మ ప్రేమకు కొలమానం లేదంటూ, ఓ కవి సూర్యుణ్ణి ఈ దేశానికి కానుకిచ్చిన విశాల ఆకాశమని చెప్తూ తన ఉన్నత హృదయాన్ని కవితాక్షరాల కానుకగా సమర్పించారు. ప్రేమ ముగింపు విషాదమంటూ, మనోకుడ్యంపై హింసాచిత్రాలు కవితలో తాత్వికతతో పాటు జీవితసత్యాన్ని తెలుసుకోవడంలో తర్కానికి కాకుండా జ్ఞానానికి స్థానమిమ్మంటారు. ఈ కవితా సంపుటి పేరైన వాన వెలిశాక కవితలో చెదిరిన బాల్యాన్ని,  జీవిత క్షణాలను నెమరువేసుకుంటూ
"గతం మురికిగుంట..  వర్తమానం సెలయేరు
ఇప్పుడే మొదలైన వానలాంటిది ఙివితం
అన్నింటినీ కరిగేస్తూ కలిపేస్తూ
ఆనందమై స్వచ్ఛంగా జీవించు
వానలెలిశాక ఆకాశంలా.. " అంటూ జీవితపు గమనాన్ని, గమ్యాన్ని అద్భుతంగా చెప్పారు.
నాన్న.. నేను.. అమ్మ... ప్రయాణం కవిత మన అనుభవానికి వచ్చినప్పుడు బాధ్యతల బరువు ఎంత ప్రేమగా ఉంటుందో తెలిసిందంటారు. ఆమె ప్రేమ అతనికి ఓ ఏ టి యం మూడుముళ్ల బంధం అర్ధం చేసుకోలేని మగ అహంకారానికి ఎలా బలౌతుందో నిజాయితీగా చెప్పారు. కవి మనసు కవిత్వం ప్రేమ కవిత సమస్త దృశ్యాలను తనలోకి ఒంపుకోవడమే ప్రేమ, అదే కవిత్వమైన కవి మనసే ప్రేమ కవిత్వమంటారు. జీవించడమంటే అంతా నేర్చుకోవడమేనంటారు. కన్నీటి బతుకులకు కాగడా పట్టేదే కవిత్వమన్నందుకు కలలోకొచ్చిన ప్రేయసి పోలీసు నేడు కవి కంటిలో  కన్నీటిపిన్నీసు గుచ్చిందంటారు.  మరో కవితలో అమ్మ మట్టికుండ శిశువు కట్టెతెడ్డు అని  చెప్తారు. నీడ X ప్రేయసి లో నిజమైన నీడ ప్రేయసేనంటారు. ప్రపంచీకరణ విఫణివీధిలో త్వరలో పూలు పాడే విప్లవ సుగంధాల యుద్ధ గీతాలు వినబోతున్నామంటూ స్వార్ధానికి హెచ్చరిక జారీ చేసారు. గుండెకుండలో మానవత్వం చన్నీరు, మనిషిని ప్రేమించడం ఓ కళ, నమ్మకం దుఃఖమైన వేళ, దుఃఖపుతాబేలు, కళాసూరీడు వంటి కవితల్లో అర్ధాకలి బతుకులు, మానవత్వపు ప్రేమ, మోసపోయిన నమ్మకాలు, ఆశయాల ఆవేశానికి గజ్జె కట్టిన కళా చైతన్యం గురించి బాగా చెప్పారు. జారిపోయిన కాలం నుంచి దేన్నీ తెచుకోలేమని వయసు మళ్ళిన దేహపుచెట్టు మళ్లీ చిగురులు తొడగదంటారు. కవి( గా)మారిన మా ఊరు కవిత కరువుసర్పం కాటేసినా అక్షరాల ఆకుపచ్చని రసం తాగి నాలో కవిగా మారిందంటూ మన అందరిని కూడా మన పల్లెకు తీసుకువెళిపోతారు మన ప్రమేయం లేకుండానే. దేశమంటే ప్రజలు కవిత్వమంటే ప్రేమంటూ, బుద్ధి శరణం గచ్ఛామి అని సర్దుకుపొమ్మంటారు. అందరిలో అన్నింటా అమ్మను చూస్తూ కవిత్వమంటే నిరంతర అన్వేషణే అంటారు. మనిషి మానవత్వానికి చిరునామా కావాలంటారు పిడుగుపడిన చెట్టులో. మబ్బువెనుక చందమామను చూస్తూ, లోపలి మనిషిని అంచనా వేస్తూ, సూర్యబింబం ఉరికొయ్యపై వేలాడటాన్ని గుండె కెమెరాలో కొండ చిత్రాలన్ని  శాశ్వతంగా నిలిచిపోయాయంటారు. కవిత్వం కవి కంటిచూపులో పేలే స్టెన్ గన్ అంటారు. ఊహలను కోరికల నెమలీకలుగా రహస్యంగా రాలిపోతున్నాయంటారు. ప్రేమను ఆకాశపు నీలిమ రంగుగా  బావుంది. ప్రేమంటే కరిగిపోవడమేనంటూ, పిట్టలా వాలి పో అని ప్రేమగా అంటూ పుస్తకం నా చేతుల్లో వాలిన పాలపిట్ట అని ప్రేయసిని, పుస్తకాన్ని అందంగా ఆవిష్కరించారు. మనసంటే ప్రలోభాల ప్రభావాలకు, ఆకర్షణలకు కాలిపోయే దీపం పురుగు అంటూ చెప్పడం అర్ధవంతంగా ఉంది. కొబ్బరాకు సందుల్లో నా సందమామ ఏది అని నగరవాసంలో కోల్పోయిన పల్లె అందాల ఆనందాలను తలచుకుంటారు. పచ్చనోటు  మాయలో కీర్తి అలలపై కవితల పడవలు కొట్టుకుపోతున్నాయంటారు. నేలంతా కవితల మల్లెమొగ్గలు పరుచుకున్నా మనసు మబ్బుపట్టిన ఆకాశంలా ఉందంటూ లేని ప్రేమల ఒలకబోతల గురించి వాపోతారు. ప్రేమంటే కన్నీటి వానంటూ, ఆమె ఆకాశం - రంగులు వెలిసిన ఇంధ్రధనుసు అని  మగాడికి స్త్రీ విలువ ఎప్పటికి తెలియదంటారు. మాయమైన గతంలో పల్లె గుండెలో మిగిలిన తీపి గాయాల జ్ఞాపకం మా ఇల్లంటూ మన మనసులను కూడా మాయ చేస్తారు కాసేపు. ఇప్పటికైనా మనుష్యులను ప్రేమించడం నేర్చుకోమంటారు మరో కవితలో. స్వార్థపు ముఖచిత్రాన్ని, దిగులు రెక్కల మనసుగువ్వలను చూపిస్తూ కవిత్వాన్ని జడివానగా మార్చి, హింస మనిషి - అహింస ఋషి అంటూ తాత్వికతను చెప్తూ, మనిషిని ఓ పంట పొలంగా మారమంటూ, బతుకు పుస్తకంలో మానవత్వానికి చోటిమ్మంటారు. తన కవిత్వం మానవత్వానికి కొత్త డిక్షన్, మనిషి చైతన్యానికి సరికొత్త డైరెక్షన్ అని ఘంటాపధంగా చెప్తూ కొసమెరుపుగా వాన వెలిశాక ఎలా ఉంటుందన్నది.. ఓ కవి భావోద్విగ్నితలను  క్రమబద్దంగా అక్షరీకరిస్తే ఎలా ఉంటుందన్నది మనకు తెలుస్తుంది.
       ప్రతి చిన్న భావాన్ని అందంగా, ఆవేశంగా, ప్రేమగా, ఇష్టంగా అక్షరాలకు అమర్చడం అన్నది కవిత్వ లక్షణాలు తెలిసిన కవికి చాలా కష్టం. అన్నింటిని సంపూర్ణంగా " వాన వెలిశాక..." అంటూ అందించిన కళారత్న కృష్ణ బిక్కి కి అభినందనల శుభాకాంక్షలు.


25, సెప్టెంబర్ 2018, మంగళవారం

కలల లేమి..!!

కలలేమి రాకపోయినా
తెల్లారిపోతూనే ఉంటుంది
మరో రోజుగా మారిపోతూ

ఆత్మకు శరీరానికి అవసరమైన
అనుసంధాన వేళప్పుడు
ఏకాంతానికి స్వాగతం పలుకుతూ

ముహూర్తాలు కుదరలేదన్నా
ముద్దుముచ్చట్లు తీరలేదన్నా
ఎవరి కోసమూ కాలమాగనంటుంది 

అస్పష్టపు నీడలకు కప్పిన
ముసుగు తెరలను తొలగించాలని
వాస్తవాన్ని ఆదేశిస్తూంటే

వెలుతురు పొద్దు సెగకు తాళలేక
వెన్నెల చల్లదనానికై చూస్తూ
కలల లేమి భర్తీకై మాపటిని అర్థిస్తుంటుంది...!!

24, సెప్టెంబర్ 2018, సోమవారం

గుంభనంగా...!!

సముద్రాన్ని చూడు
ఎంత గుంభనంగా ఉంటుందో
లోలోపల ఎన్ని బడబానలాలున్నా
పైకి ప్రశాంతంగా కనిపిస్తూ

చూస్తూనే ఉన్నావుగా  
చీకటంతా నా చుట్టమైనా 
వెలుగుల కోసం వేగిరపడని 
నిశ్శబ్ద నిరీక్షణ నాదని 

నీకు తెలుసు కదా
కాలమాడుతున్న దోబూచులాటలో
మనసుకు దేహానికి కుదరని సమతూకం
మారణాయుధమై వెన్నంటే ఉందని

క్షణాల ఆశల ఆరాటానికి
యుగాల ఎదురుచూపుల  
ఏకాంతాల సహవాసానికి నడుమన 
నిలిచినదీ జీవితమని గమనించు..!!

21, సెప్టెంబర్ 2018, శుక్రవారం

మాటల వరకే పరిమితం....!!

                            పల్లెలు దేశానికి పట్టుగొమ్మలు, రైతు రాజ్యమే మా లక్ష్యం, రైతన్న అన్నం పెట్టే దేవుడు ఇలా వగైరా వగైరా మాటలన్నీ ఎక్కడో విన్నట్టుగా ఉంది కదూ. పార్టీలతో ప్రమేయం లేకుండా ప్రతి ఒక్క రాజకీయ నాయకుడు ఓట్ల కోసం చెప్పే మాటలే ఇవి... హమ్మయ్య అందరికి గుర్తు వచ్చాయనుకుంటాను. ఇక అసలు విషయానికి వస్తాను. మాది కృష్ణాజిల్లా దివితాలూకాలోని కోడూరు పక్కన ఓ మారుమూల పల్లెటూరు.  కనీసం ప్రభుత్వ రవాణా సౌకర్యాలు లేని ఊరు. కోడూరు నుంచి ఆటో వారు ఎంతంటే అంతా ఇచ్చి నడవలేని వారు వెళ్లడం అనాదిగా జరుగుతోంది. ఒకప్పుడు రోడ్డు సౌకర్యం కూడా లేదు. ఇప్పుడు ఉన్నా కూడా ప్రభుత్వం ఒక్క బస్ కూడా వేయని ఊరు మా ఊరు నరసింహపురం.
                           అసలు విషయం ఏంటంటే రైతులకు పంటకు ఆధారమైన కాలువలే ఇప్పుడు కనబడకుండా పోయే పరిస్థితి వస్తోంది. పంట కాలువ, మురుగు నీటి  కాలువ అని ప్రత్యేకంగా ఉండే కాలువలు కూడా సరిగా లేని దుస్థితి ఇప్పుడు. ఎన్నిసార్లు చెప్పినా పట్టించుకునే నాధుడు లేడు. మా ఊరి నుంచి సాలెంపాలెం, గొంది ఊర్లకు   దారి, 2500 ఎకరాలకు వెళ్ళడానికి అదే దారి, జయపురం, కృష్ణాపురం, నరసింహపురం, ఉల్లిపాలెం పొలాలకు మురుగు కాలువ అయిన లింగన్న కోడు కాలువ మీద వంతెన 2001 లో పడిపోయినా ఇప్పటి వరకు దాని అతి గతి పట్టించుకున్నవారు లేరు. ఊరివారు కాస్త మట్టి, అవి ఇవి వేసి ఆ వంతెన పూర్తిగా పడిపోకుండా చేసారు. కాని బాగా శిథిలావస్థలోనున్న వంతెన ఎప్పుడు కూలిపోతుందో తెలియదు. ప్రభుత్వానికి ఎన్నిసార్లు చెప్పినా పట్టించుకునేవారు లేరు. ఊరివారు ఏమైనా చేయగలరా అంటే ఒకరు బాగు చేద్దాం అంటే మరొకరు వద్దని అడ్డం తిరగడం, పనికిమాలిన రాజకీయాలు, మంచి చేసే వారిని తిట్టడం, స్వలాభం లేనిదే ఏమి చేయనివ్వని తత్వాలు పెరిగిపోయాయి.
                       పదిమందికి ఉపయోగ పడే ఆ వంతెన ఎప్పుడు కూలిపోతుందో తెలియదు, కనీసం మన ఊరంతా కలిసి బాగు చేసుకుందామన్న ఆలోచన వచ్చిన వారికి అండగా నిలబడడానికి ఊరిలోని అధికారంలో ఉన్న పార్టీ నాయకులు ముందుకు రాకపోవడమన్నది చాలా విచారకరం. ఊరి వాళ్ళ ఓట్లతో గెలిచింది మీరు డబ్బులు సంపాదించుకోవడానికి మాత్రమే కాదు, కనీసం దానిలో కొంతయినా శ్రద్ధ ఊరి అవసరాల కోసం, ఊరి బాగు కోసం మీ పరపతిని ఉపయోగించండి. నాలుగు కాలాలు ఊరి జనాలు మీ పేరే చెప్పుకుంటారు. అందరికి అవసరమైన వంతెన పునర్నిర్మాణానికి ప్రభుత్వం, ప్రజలు సహకరించాలని కోరుకుంటూ... ఊరి మీద అభిమానాన్ని చంపుకోలేని ఓ సామాన్యుడు. 

త్రిపదలు...!!

1.  ప్రణయం..
పరిచయమయ్యాకే తెలుపుతుందనుకుంటా
బంధాల నడుమ బాంధవ్యాన్ని...!!

2.  మాయ చేసినా
మరిపించినా
జ్ఞాపకమెప్పుడూ మురిపెమే...!!

3.   చిక్కని చీకటి వనంలో
ధవళ వర్ణ శాంతి కపోతం
స్వేచ్ఛా వాయువులకై గగనయానం...!!

4.  నిర్భందించే ఆ చేతులు
నిజానికి చేయూతనిస్తే
రాజ్యాంగపు చట్టాలతో పనేముంది..!!

5.  రాబడి లేని రాయబారాలెన్నో
మౌనానికి తావీయని
మాటల బడిలో....!!

6.   అస్పష్టాన్ని అక్షరీకరించి
సుస్పష్టమైన ఆకృతినివ్వడం
సుసాధ్యమే సంకల్పముంటేే...!!

7.   మౌనానికెన్ని భాష్యాలో
అక్షరాలకు ఆయువునిస్తూ
మనసుని లిఖించేస్తూ...!!

8.   వల్లెవేయనక్కరలేని పాఠం
తలపుల జ్ఞాపకాల్లో
ఇమడలేని (మ)రణం...!!

9.  మరణమెరుగనిది లిపి
మౌన క్షణాలకు మాటలతో
ఊపిరి పోస్తూ...!!

10.   మనసు పరదా
తొలగడం లేదెందుకో
తలపులతో నిండుకుందనుకుంటా. ..!!

11.   చోద్యమేముంది
స్వప్నమే
నీ కోసమైతేనూ...!!

12.   దాటి పోనీయడం లేదు
తడియారని స్వప్నాల్లో
తలమునకలైన జ్ఞాపకాలు...!!

13.  భావాల వెల్లువే
మది లోగిలిలో
అక్షరాల ఆలింగనంతో....!!

14.   ఉరుకుల పరుగుల
కృష్ణమ్మ వయ్యారాల నడుమ
ఈ అక్షరాల ఆటలింతే మరి...!!

15.   మాయలు నేర్చిన మాయావిగా
మనసులను కొల్లగొట్టడం
వెన్నతో పెట్టిన విద్య..!!

16.   వార్ధక్యం వరించినా
బాల్యానికి చేరువౌతూ
పై పై ముసుగులు తొలగించుకుంటున్నాయి జ్ఞాపకాలు...!!

17.   అక్షరాలింతే
వద్దన్నా వెంటబడుతూ
మౌనాన్ని మాటల్లో పరిచేస్తూ...!!

18.   అలుక నేర్చిన బిడ్డకు
అమ్మ అందించే గోరుముద్దే
ఆకాశంలో చందమామ....!!

19.    కొన్ని నడకలంతే
గమ్యాన్ని చేరలేవు
ఎంత కాలం గడిచినా..!!

20.   కొన్ని మౌనాలింతే
మాటలకు భావాలకు మధ్యన
మనసులను తుంచేస్తూ...!!

21.   ఎప్పుడూ ఇంతే
చేజార్చుకున్న జీవితం
చేరలేని గమ్యమై....!!

22.    పదబంధాలు వెంటబడుతున్నాయి
ఆలోచనలను అర్ధాంతరంగా
వదలివేయవద్దంటూ...!!

23.   కొన్ని మనసులంతే
బంధాలను
ముడిబడనీయవు..వీడనీయవు..!!

24.   రాగం...
వినసొంపుగా ఉంది
ఎన్ని గాయాలకు లేపనమైందో..!!

25.    అక్షరాల ఆటలన్నీ తనతోనే
పలకరింపుల ప్రహసనాలనన్నింటిని
పదిల పరుస్తూ...!!

26.   అందరి బాల్య జ్ఞాపకమిది
నెమలీకల దాగుడుమూతలాట
పుస్తకాల్లో పదిలంగా చేరి...!!

27.   దగ్గరగా వచ్చిన కల
తెల్లారి వెలుగులో
దూరంగా జరుగుతూ...!!

28.   తెరిపిన పడుతున్నాయి
కొన్ని కలల కన్నీళ్ళు
అరిగిన మెలుకువను బుజ్జగిస్తూ...!!

29.    చెప్పినా వినలేని మనసది
చెలిమి విలువ తెలియక
చేయినందుకోలేని బంధమై మిగులుతూ...!!

30.   ఉదయానికి తెలియలేదు
శూన్యాన్ని చెరపలేక
హృదయమెంత గాయపడిందో....!!

20, సెప్టెంబర్ 2018, గురువారం

జీవన "మంజూ"ష (సెప్టెంబర్ )

నేస్తం,
        వ్యవస్థలో విలువలు తగ్గుతున్నాయంటే కారణాలు మరెక్కడో వెదుకుతాం కాని వెదుకులాట మనతోనే మొదలు పెట్టం. ఎందుకంటే మన మీద మనకంత నమ్మకం. మనం ఏ తప్పు చేయని ప్రబుద్ధులమని ప్రగాఢ విశ్వాసం కూడాను. పెళ్ళాం / మొగుడు పిల్లల మంచి చెడు అవసరం లేదు. ప్రపంచానికంతా ఆదర్శవంతులమే కాని మన ఇంట్లో మాత్రం ఎవరి అవసరాలు పట్టించుకోము. కుటుంబం మన అలంకారానికనుకుంటూ, బాధ్యతలు పంచుకుని, బంధాలను పెంచుకోవడానికని మాత్రం మర్చిపోతాం. ఆపదల్లో అందరిని ఆదుకోవడానికి మన విశాల హృదయాన్ని చాటుకుంటాం ఎల్లప్పుడూ. మంచితనం ముసుగు మనమే కప్పుకున్నామో, మరెవరయినా మనకు దాన్ని ఆపాదించారో తెలియని స్థితిలో ఆ ముసుగు నుండి బయటకు రావడానికి ఇష్టపడక నటిస్తూనే జీవించేస్తుంటాం.
      బాధను సంతోషాన్ని పంచుకోవడానికి మన అన్న వారికి మనం ఎలా లేకుండా ఉంటామో, రేపటి రోజున మనకంటూ ఎవరు ఉండరని తెలుకోలేము. చావు పుట్టుకలు ప్రతి ఇంటిలోనూ సహజమన్నది మరచి, మన అహంకారానికి మనమే మురిసిపోతూ డబ్బు పొగరుతో ఆ డబ్బు జబ్బుని మర్చిపోయి రేపన్నది మనకి ఉంటుందని గుర్తు లేనట్టు ప్రవర్తిస్తాం. విభజించి పాలించడం రాజకీయాల్లోనే పరిమితం కాకుండా మనమూ ఆ లక్షణాలన్నీ అవపోసన పట్టేసి అనుబంధాలను అతలాకుతలం చేస్తూ మన ప్రతిభకు మనమే గర్వపడి పోతున్నాం. ఆ ఇంటి బాధ రేపటి రోజున మన ఇంటిది కాకుండా పోదని మర్చిపోయి ప్రవర్తిస్తున్నాము. వయసు పెరుగుతున్న కొలది మన వ్యక్తిత్వం నలుగురు మెచ్చేదిగా ఉండాలి కాని నలుగురిలో నవ్వులపాలు కాకూడదు. నీతి సూత్రాలు వల్లే వేసి, నాలుగు గుడులు తిరిగినంత మాత్రాన మన సహజ లక్షణం పోయి మనము ఏమి మహాత్ములమైపోము. మనస్సాక్షి ఉంటుంది కదా దాన్ని తరచి చూస్తే తప్పొప్పులు తేటతెల్లమౌతాయి. కాదు కూడదు అహంకారాన్నే ఆభరణంగా అమర్చుకుంటామంటారా అది మీ ఇష్టానికే వదలి నలుగురితోపాటు నారాయణా అనడం మేమూ నేర్చుకుంటాం.

ఇప్పటికి ఈ  ముచ్చట్లకు సశేషం.... 

15, సెప్టెంబర్ 2018, శనివారం

కలల ప్రపంచం...!!

కలల ప్రపంచం కాలిపోతోంది
నైరాశ్యపు నీడలలో పడి

మనోసంద్రం ఘోషిస్తోంది
మౌనపు అలల తాకిడికి

కాలం కనికట్టు చేస్తోంది
ఊహలకు ఊతమిచ్చే క్షణాలకు లొంగి

రెప్పల కవచం అడ్డు పడుతోంది
స్వప్నాల మేలిముసుగు తొలగించడానికి

తెలియని చుట్టరికమేదో పలకరించింది
గతజన్మ బాంధవ్యాన్ని గుర్తు చేయడానికి

ముచ్చట్లకు మనసైనట్లుంది
శూన్యాన్ని నింపేయడానికి

ముగింపునెరుగని జీవితమైంది
మూగబోయిన ఎడద సవ్వడికి

అలసట తెలియని అక్షరాలంటున్నాయి
ఆగిపోయే ఊపిరికి ఆసరాకమ్మని....!!

సినీవాలి నవలా సమీక్ష...!!

                                         సినీ రంగంలోని చీకటిని చీల్చిన "సినీవాలి"..!!


ప్రముఖ నవలా రచయిత, సినీ దర్శకులు ప్రభాకర్ జైనీ రాసిన "సినీవాలి" నవలా సమీక్ష సంక్షిప్తంగా..
    " ఒక చిన్న స్వప్నం సాకారమౌతుంటే కలిగే ఆ ఆనందమే వేరు . "  అంటూ ప్రభాకర్ జైనీ తన స్వప్న సాకారాన్ని గురించి చెప్పిన ఈ మాటలు నిజంగా అనుభవానికి వస్తేనే ఆ అనుభూతి, ఆస్వాదన తెలుస్తాయి.  'సినీవాలి' అంటే అమావాస్య నాటి తెల్లవారు ఝామున కనిపించే వెలుగు అని అర్ధం. పూర్తిగా సినిమా ప్రపంచానికి సంబంధించిన ఈ నవలా ఇతివృత్తానికి ఈ "సినీవాలి" అన్న పేరు పెట్టడం నూటికి నూరుపాళ్లు సమంజసమే. చీకటిని వెన్నంటే వేకువ ఉందని చెప్పడానికి, మనిషిలో ఆశావహ దృక్పధాన్ని కల్పించడానికి, నమ్మిన నమ్మకాన్ని గెలిపించుకోవడానికి మనిషి నిరంతరం కాలంతో చేసే యుద్ధమే నాకు ఈ "సినీవాలి" లో కనిపించింది. మనకు రోజుకు ఇరవైనాలుగు గంటలు. ఈ ఇరవై నాలుగు గంటలు అనేవి ప్రతి మనిషి జీవితంలో ఎంతో ప్రముఖ పాత్ర వహిస్తాయి. మార్పు అనేది మంచికైనా కావచ్చు లేదా ఓ మనిషిని అధఃపాతాళానికి పడదోయవచ్చు.
"లక్ష్యం అనేది ఎప్పుడూ ఎడారిలోని మరీచికే..
ఒక లక్ష్యం చేరిన తరువాత.. అక్కడ ఏముంటుంది? ఏమీ ఉండదు శూన్యం." ఇంత కన్నా బాగా విజయాన్ని, గెలుపుని ఎవరైనా చెప్పగలరా అనిపించింది ఈ నవల చదువుతుంటే.
కథానాయకుడు తను దర్శకత్వం వహించిన సినిమాకు ఆస్కార్ నామినేషన్లలో చోటు దొరికినందుకు ఆ ఫంక్షన్లో పాల్గొనడానికి బయలుదేరడంతో నవల ప్రారంభం అవుతుంది. ప్రతి మనిషికి జీవితంలో ఒక గమ్యం అంటూ ఉండాలన్న సందేశం కనిపించడంతో పాటు, అనుకున్న లక్ష్యాన్ని సాధించడానికి కొన్ని కోల్పోవడాన్ని కూడా చూపిస్తుంది. మనిషి భయానికి లొంగితే ఆ భయమే మనల్ని ఎందుకు పనికిరానివాళ్లుగా ఈ సమాజానికి పరిచయం చేస్తుంది. డబ్బుల కోసమో, పేరు, ప్రతిష్టల కోసమో కాకుండా తాను నమ్మిన సిద్ధాంతాల కోసం, సినిమానే తన ప్రాణంగా బతికే ఓ మధ్యతరగతి సగటు యువకుడు కథానాయకుడు. ఉన్నత చదువును, కుటుంబాన్ని వదిలేసి తనెంతో ప్రేమించి, ఆరాధిస్తూ తన ప్రాణంకన్నా మిన్నగా ఇష్టపడే సినీ రంగంలో తనకంటూ ఓ ప్రత్యేకతను, కథ, కధనంతో పాటు దర్శకత్వంలో తనదైన ముద్ర వేయాలని తాపత్రయ పడే సినీ ప్రేమికుడిని సంపూర్ణంగా చూపించడంలో రచయిత కృతకృత్యులయ్యారు.
     సాధారణంగా మనం చూసే మూడు గంటల నిడివి గల సినిమా మన ముందుకు రావడానికి ఎన్ని ఒడిదుడుకులు ఉంటాయో, ప్రతి ఫ్రేమ్ లోను ప్రతి ఒక్కరి కష్టం ఎంత ఉంటుందో కళ్ళకు కట్టినట్టుగా చూపించడం వెనుక సినిమా మీద రచయితకున్న ఇష్టం కాదు కాదు ఆరాధన అనే చెప్పొచ్చు అది స్పష్టంగా మనకు కనిపిస్తుంది. ఇరవై నాలుగు గంటల క్రాఫ్ట్ అనేది సినిమా కాదు జీవితానికి సరిపోయే పదం. ప్రతి రంగంలోనూ మంచి చెడు రెండు  ఉంటాయన్నది నిర్వివాదాంశం. మనిషికి రెండు పార్శ్వాలున్నట్లే ఏ రంగానికైనా ఇవి తప్పవు. కాకపొతే ఇంత విపులంగా లోపాలను అదీ తానెంతో ప్రేమించి ప్రాణంకన్నా ఎక్కువగా చూసుకునే సినిమా గురించి ప్రతి చిన్న విషయాన్ని పంచుకోవడమనేది ఏ కొద్దిమందో చేయగలరు. ఆ కోవలోని వారే ప్రభాకర్ జైనీ అని చెప్పడానికి ఎట్టి సందేహము లేదు.
       ఇక సినీవాలి గురించి చెప్పాలంటే సాధారణంగా మనకు తెలిసిన మోసాలు, ద్వేషాలే ఇక్కడా ఉంటాయి. సినిమా మీద అపారమైన ఇష్టం ఉన్న యువకుడు అన్ని వదులుకుని ఓ మూసలో కాకుండా ఏ అవార్డులు, రివార్డులు ఆశించకుండా తాను నమ్మిన విలువల కోసం సినిమా తీయడానికి పడిన పాట్లు, సంతోషం, బాధ, ఆకలి, కోపం, ఆవేశం, ఏడుపు ఇలా అన్ని సహజంగా చెప్పడం, మనుష్యుల్లో, మనసుల్లో కలిగే వికారాలు, వికృతాలు అన్ని మనకు కనిపిస్తాయి. చాలా మంది అనుకున్నట్టు దీనిలో శృంగారం, నేరాలు, ఘోరాలు కాస్త ఎక్కువగానే ఉంటాయి. దానికి రచయితను తప్పు పట్టనక్కరలేదు, నిజం చెప్పాలంటే మనం మనస్ఫూర్తిగా అభినందించాలి. నిక్కచ్చిగా అన్ని నిజాలు రాసినందుకు.
" సినిమా అన్నది రంగుల ప్రపంచమే కానీ ఆ రంగుల ప్రపంచాన్ని సృష్టించడానికి ఎన్ని వందలమంది కృషి చేస్తారన్నది సామాన్య ప్రజల అంచనాకు చిక్కదు."  ఇదే నిజమని మనకూ తెలుసు. ఓ మూడు గంటలు సినిమా చూసేసి మనకిష్టమైనట్లు నాలుగు మాటలు సమీక్షగా రాసేసి చేతులు దులిపేసుకుంటాం. కానీ ఆ సమీక్షలు అనేవి కూడా ఇప్పుడు ఎంత అసహజంగా ఉంటున్నాయో మనందరికీ తెలుసు. మంచి చెడు బేరీజు వేసుకోవడంలో కాస్త నిజాయితీ, నిబద్దత చూపిస్తే చిన్నా, పెద్దా తేడా లేకుండా మన ముందుకు వచ్చే మూడు గంటల సినిమా వెనుక కష్టాన్ని గుర్తిస్తే మాట తూలడం చేయలేము. మన ఆదరణని బట్టే సినిమాలు తీస్తూ నాలుగు డబ్బులు రాబట్టుకోవాలనుకునే వ్యాపారులే ఎక్కువ ఈ రంగంలో కూడా. సగటు ప్రేక్షకుడిగా మనలో మార్పు వస్తే సినీ రంగమే కాదు ఏ రంగమైనా మంచి వైపుకే పయనిస్తుందనడానికి ఈ సినీవాలి ఓ సరికొత్త ఉదాహరణ.
   సినీ రంగంలో వాస్తవాలను ఒక్కటి కూడా వదలకుండా, దేనికి భయపడకుండా మంచి, చెడు ఉన్నదున్నట్టుగా నిజాయితీగా అక్షరీకరించిన ప్రభాకర్ జైనీ గారికి మనఃపూర్వక అభినందనలు.

13, సెప్టెంబర్ 2018, గురువారం

ఏక్ తారలు...!!

1.  జ్ఞాపకాలతో చెలిమి_యెాజనాల దూరాన్ని దగ్గర చేస్తూ....!!

2.  అల్ప సంతోషమనుకుంటా_అర్ధమయ్యి కాని అనుబంధాల నడుమ....!!

3.  అంతఃసౌందర్యాన్ని దర్శించిందేమెా మనసు_ఆత్మానందమే అలంకారమని తెలిసి....!!

4.  వెక్కిరింతలకు వెరవని జీవితమిది_ఊహలకు వాస్తవాన్ని వివరిస్తూ...!!

5.  ప్రణమిల్లుతోంది కాలం_గతమైన జ్ఞాపకాల ఘన చరితకు...!!

6.  అపరిచితమే ఎప్పటికీ_పరిచితమైన బంధమనిపిస్తూ....!!

7.   శూన్యరాగమూ సుమధురమే_నీ స్వరాన్ని తలిచినంతనే....!!

8.  సుతిమెత్తగా గుచ్చుతూనే ఉంటుంది_కలగా మెదిలే కాలపు కనికట్టులో పడవేసి...!!

9.   కొన్ని మనసులింతే_మౌనాల్లోనే మాటలల్లేస్తూ....!!

10.   రాహిత్యపు ఎడారిలో ఒయాసిస్సులు_మనసెరిగిన సాన్నిహిత్యం ఈ అక్షరాలే....!!

11.  అంతర్వాహినిగా మారాయి_అక్షరాలు అంతరంగపు ఆంతర్యాలై...!!

12.  పరిమళమంతా నీ చెలిమిదే_పలకరింపుల రాశుల్లో చేరినా...!!

13.   బాధను బంధిచడమే_మనసాక్షరాలకు మాలిమి నేర్పుతూ....!!

14.  మాధుర్యమంతా నీ మనసుదే_మరలని జ్ఞాపకమై మిగిలి..!!

15.  ఆవిష్కరణ అనివార్యం_మానసానికి మాటలొస్తే...!!

16.   పదాల పరవళ్ళకే సందడి_ఎదలను తాకిన భావుకతకు...!!

17.   అక్షరమంటే మక్కువెక్కువ_నేనన్నదంతా తానే నిండినందుకేమెా....!!

18.   పదాలన్ని పాతవే_నీ భావాల చేరికలో సరికొత్తగా కనిపిస్తూ....!!

19.   వెన్నెలకు వన్నె తెచ్చిన భావం_విరిసిన ముగ్ధత్వంలో...!!

20.  ఆర్ద్రమైనవి అక్షరాలు_మనసు భారాన్ని పంచుకుంటున్నందుకేమెా

21.  మరీచికలైనాయి అక్షర కవనాలు_అన్యాక్రాంతమౌతాయని భయపడి...!!

22.  భావనలన్నీ మనసు ఆలాపనలే_అక్షరాలకు ఆప్యాయతలనద్దేస్తూ...!!

23.   మృదు పద మంజీరాలే అన్నీ_ఎద చెలిమి చెలమలో....!!

24.   మనోభావనల మానసాక్షరాలు ఇవి_అపహరణలకు అందనివై..!!

25.  కొన్ని మనసులింతే_నిరాశను నెట్టేస్తూ ఆనందాలకు నెలవుగా నిలుస్తూ...!!

26.  గుండెల్లో దాగిన అక్షరాలు_గుంభనాన్ని వీడిన క్షణాలిలా...!!

27.   మార్మికతను అలవర్చుకున్న మౌనమిది_అప్పుడప్పుడు అక్షరాలకు మాలిమైపోతూ..!!

28.  గువ్వల్లా ఒదిగిన జ్ఞాపకాలు_గుట్టు విప్పిన అక్షరాల్లో...!!

29.  గురుతెరిగిన జ్ఞాపకమది_గుట్టు తెలియని గుండెను గదమాయిస్తూ...!!

30.   అర్ధం అయ్యే భావాలే అన్నీ_ ఆర్తిగా అల్లుకున్న అక్షరాల్లో....!!

5, సెప్టెంబర్ 2018, బుధవారం

వందనం గురువులకు...!!

ఆది గురువు అమ్మతో మెదలు... విద్యాబుద్దులు, జీవిత పాఠాలు నేర్పిన, నేర్పుతున్న ప్రతి ఒక్కరికి వందనాలు.. గురువులందరికి గురుపూజోత్సవ శుభాకాంక్షలు...

4, సెప్టెంబర్ 2018, మంగళవారం

పయనం...!!

పాత్రధారులుగా ప్రవేశించి
పాదచారులమై పయనిస్తున్నాం

గమనానికి దిశలను వెదుకుతూ
గమ్యానికై పరుగులు తీస్తున్నాం

పదబంధాలతో పలుకులు నేరుస్తూ
పలకరింపుల ప్రహసనాల్లో తేలియాడుతున్నాం

గతుకుల రహదారుల్లో పడిలేస్తూ
గాయాలకు లేపనాలద్దేద్దామని ఆరాటపడిపోతున్నాం

పోరాడాలని తపన పడుతూనే
గెలుపు దరిని చేరాలని ఉవ్విళ్ళూరుతున్నాం

జీవితానికి అర్ధాన్ని వెదుకుతూ
కాలంతో జత కలిపి కడ వరకు సాగిపోతూనే ఉన్నాం...!!

1, సెప్టెంబర్ 2018, శనివారం

బాల్య స్నేహం...!!

చిన్నప్పటి స్నేహం కల్మషం లేనిదని, అప్పటి మనసే ఇప్పటికి అదే ఆప్యాయతను కురిపిస్తుందని అనుభవించే మా మనసులకే ఆ సంతోషం తెలుస్తుందనుకుంటా. ఆఖరి బెంచ్ లో మనం ఆ చివర, ఈ చివరా కూర్చున్నా ఎప్పటికి విడిపోని మన స్నేహబంధం ఇదే కదా.... థాంక్యూ సో మచ్ డిజేంద్రా....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 

కబుర్లు కాకరకాయలు © 2008. Template Design By: SkinCorner