31, మే 2011, మంగళవారం

ఓ చేదు నిజం!!

స్నేహితులైనా చుట్టాలైనా ఎవరైనా కానివ్వండి మనని నమ్మిన వారిని మోసం చేయడం, అన్యాయం చేయడం మాత్రం సమంజసం కాదు. మన స్వార్ధం కోసం ఎదుటివాళ్ళకు ఏదో ఒక మాట చెప్పి మన పబ్బం గడుపుకోవడం, మన అవసరాల కోసం ఎదుటి వాళ్ళను వాడుకోవడం సరియైన పద్దతి కాదు. మనమీద పెట్టుకున్న నమ్మకాన్ని పోగొట్టుకోకూడదు. మాటలు చెప్పడం కాదు నిలబెట్టుకోవడం కూడా తెలియాలి. స్నేహితుడు సన్నిహితుడు అని నమ్మి తన వాళ్ళను కాదని తన పరువు, ప్రతిష్ఠని స్నేహితునికి అప్పచెప్తే ఇప్పుడు ఏమి చెయ్యాలో తెలియని స్థితిలో పడవేసిన ఆ స్నేహితుని ఏ పేరుతొ పిలవాలి? పై పై మెరుగులుకానివ్వండి, వేరే ఏదైనా కానివ్వండి..నమ్మక ద్రోహం చేసిన ఆ స్వార్ధం మానవ విలువల మీద నమ్మకాన్ని కోల్పోయేటట్లు చేస్తోంది. తళుకు బెళుకులకు మోసపోయి మత్తు కమ్మిన మాయలో పడి మంచి చెడు లేకుండా ప్రాణ హితుడిని వంచన చేసిన పాపం ఊరికినే పోదు. నమ్మకంగా నమ్మినందుకు ఇంత విలువైన బహుమతిని కానుకగా ఇచ్చిన ఆ పెద్ద మనిషి అంటుంటాడు నేను చాలా చేసాను కాని... నన్ను పక్కన పెట్టారు అని ఇంకా చాలా చాలా రకరకాల అబద్దాలతో ఆ నమ్మిన స్నేహితుని ఇంట్లో కూడా చిచ్చు పెట్టడంలో సఫలీకృతుడు అయ్యాడేమో మరి?? నిజానిజాలు తెలిసి కూడా గొర్రె కసాయి వాడిని నమ్ముతుంది అన్న సామెత నిజం ఐంది కూడా!! ఓ వయ్యారిభామ కూడా తన వంతుగా చేతనైన సాయం చేసింది.....!! తన అకుంఠిత దీక్షతో తను అనుకున్నది సాధించింది. మొత్తానికి మరో పలనాటి చరిత్ర పునరావృతమైంది. నిజం కూడా మౌనంగానే ఉండిపోయింది ఏమి చేయలేక!!

29, మే 2011, ఆదివారం

మత్తు మాయ

ఆనందమైనా తాగుతాం!! బాధైనా తాగుతాం!!
తాగడానికో కారణం కావాలి ?? అంతే కదా!!
దానికి పగలు రాత్రి కుడా అవసరం లేదు.....
తాగితే మర్చిపోగలను కాని తాగలేను అని కొందరంటే
తాగితే మరచిపోగలను కాని తాగలేను అని కొందరంటారు....
ఊరికే సరదాగా రాయాలనిపించింది.....ఎవరినైనా బాధ పెడితే క్షమించండి...

26, మే 2011, గురువారం

ఆనాటి రోజులు....ఈనాటి విలువైన జ్ఞాపకాల దొంతరలు...

కొద్దిగా ఆలస్యంగా ఈ టపా రాస్తున్నందుకు అందరూ మన్నించాలి.....మే పదిహేనో తారిఖున అవనిగడ్డలోని మా శిశువిద్యామందిరం లో 1976 - 1983 ( 1st - 7 th) వరకు చదువుకున్న అందరమూ కలుసుకోవడం అస్సలు ఆ రోజు తలచుకుంటే చెప్పడానికి మాటలు కరువైపోతున్నాయి.
ఎపుడు తెల్లవారుతుందా అందరిని చూస్తామా అని ప్రతి ఒక్కరికి వుండే వుంటుంది. మరి ఎప్పుడో ముప్పై ఏళ్ల నాడు చూసుకున్న, చెప్పుకున్న కబుర్లు, చేసిన అల్లరి, చదివిన పాఠాలు ఇలా ఎన్నో చిన్ననాటి అనుభూతులు, మంచి నడవడి నేర్పిన మా గురువులను, బాల్య స్నేహితులను కలుసుకునే అదృష్టం జీవితంలో మాకు దక్కింది.
ఎలా వున్నావు? నువ్వు నువ్వేనా !! అస్సలు గుర్తు పట్టలేదు...నువ్వు కొద్దిగా కుడా మారలేదు.....ఏంటిరా హెడ్ మాస్టారితో ఇంగ్లీష్ టెన్సులు, లీవ్ లెటర్లు రాక తిన్న తన్నులు గుర్తు ఉన్నాయా!! పాఠం అప్ప చెప్పలేదని అమ్మాయిలతో కొట్టించిన చెంప దెబ్బలు గుర్తు ఉన్నాయా!! ఇలాంటి మధుర జ్ఞాపకాలు ఎన్నో..ఎన్నెన్నో...!!
చిన్నప్పుడు ఆచారి మాస్టారు చెప్పిన సుమతి, వేమన పద్యాలు, పెద్దబాలశిక్ష, రాసిన అక్షరాలూ, విష్వక్సేనుడు లాంటి కష్టమైన పదాల డిక్టేషను పిరాట్ల గారు చెప్పిన శివలింగాష్టకం, దేశభక్తి గేయాలు, పెట్టిన క్విజ్జులు, నాగలక్ష్మి గారు చెప్పిన వెంకటేశ్వర సుప్రభాతం, మూడులోనే హిందీ అక్షరాలూ నేర్పిన ప్రమీలారాణి గారు, అందంగా బొమ్మలు వేయడమే కాకుండా పెద్ద జడతో అందంగా వుండే కమలా టీచర్ గారు నాకు గుర్తు వున్నంత వరకు అప్పట్లో ముందుగా డ్రాయింగ్ లో వెరిగుడ్ తరువాత మొదటి ఫైన్ పెట్టించుకున్నది నేనే(సీతాకోకచిలుక కి వచ్చింది లెండి). భూగోళము, ఆర్ధిక శాస్త్రమే కాకుండా పాటలు, డాన్సులు నేర్పిన శ్రీలత గారు, కూడికలు, తీసివేతలు, భాగహారాలు చెప్పిన రామలక్ష్మి గారు, ఎక్స్ వై లతో ఆల్జీబ్రా లో ఓనమాలు నేర్పిన ప్రసాద్ గారు, తరువాత మిగిలినవి చెప్పిన రత్తయ్య గారు ఈయన పి యస్ కుడా చెప్పినట్లు గుర్తు. గజేంద్ర మోక్షం తో పాటు, కృష్ణ శతకం, పంచంతంత్రం, సంస్కృతం, తెలుగు పాఠాలు చెప్పిన తెలుగు మాస్టారు....నాకు బాగా గుర్తు అందరూ హెడ్ మాస్టారితో బాగా దెబ్బలు తినే వాళ్ళు ఇంగ్లిష్ రాక. ఒకసారి జనవరి ఫస్ట్ న ప్రైవేట్ క్లాసు పెట్టి అందరిని కొట్టారు....నేను కుడా ఆ రోజు మాత్రమే దెబ్బలు తిన్నాను తొందరగా చదవలేదని కొట్టారు. తరువాత మేము అందరమూ అనుకున్నాము ఆయనకు ఆపిల్ ఇవ్వలేదని కొట్టారని....బాగా కోపంగా వుండే వారు. నాకు ఒక్క మార్కు తగ్గినా బాగా తిట్టేవారు మీకోసం వుండి చదివిస్తుంటే ఎందుకు తక్కువ వచ్చాయి అని. మీసాల మాస్టారి డ్రిల్ ఆయన హడావిడి అందరికి గుర్తు వుంటుంది. వసంతరావు గారు ఎన్ ఎస్ కి వచ్చేవారు ఒకసారి ఊపిరితిత్తుల బొమ్మ బోర్డ్ పై ఆయన వేస్తుంటే నేను బుక్ లో వేసాను నా బొమ్మ చాలా బాగా వచ్చింది ఆయన వేసినదానికన్నా... నువ్వే వేసావా!! మళ్ళి వెయ్యి అని వేయించారు. ఆయన తరువాత ప్రసాద్ గారు ఎన్ ఎస్ కి వచ్చేవారు. నాకు రింగ్ ఎడమ చేతితో ఆడటం వచ్చు కుడిచేతితో రాదు. మల్లీశ్వరి గారు ఆటకి నన్ను తీసుకోక పొతే రెండు రోజులలో కుడిచేతితో ఆడటం నేర్చుకున్నాను. వేరే స్కూలుకి వెళ్ళిపోయినా నాలుగూ ఐదు ఏళ్ళు రింగ్ లో నాదే మొదటి లేదా రెండో స్థానం. హెడ్ మాస్టారు సాయంత్రం పూట రోజు హనుమాంచాలిసా , భగవగ్దీత ఇంకా ఎన్నో నీతి పద్యాలు చదివించేవారు.
స్కూలు వార్షికోత్సవం చేయలేదని మా వీధిలో పిల్లలందరితో కలిసి అందరిని పిలిచి నాటకాలు, డాన్సులు, పాటలు వేయించి ఏదో భోజనాలు కుడా పెట్టించాము. ముందు భారతమాత నన్ను అని మళ్ళి వేరే అమ్మాయిని పెడతాము అంటే ఏడ్చాను కుడా!! మా వీధిలో పెద్దవాళ్ళు అందరూ వీళ్ళు పిల్లలు కాదు పిడుగులు అని భలే పొగిడారు. మరి ఆరోజుల్లో కొరియోగ్రఫీ అంటే మాటలు కాదు. రెండు దాన్సులకి నేనే కొరియోగ్రఫీ చేసింది కుడా. మొత్తం ప్రోగ్రాం ఆర్గనైజ్ చేసింది కుడా నేనే. మా టీచర్లని కుడా పిలిచాము....
అప్పట్లోనే ఆరువందలమంది పిల్లలు వుండేవారు మా స్కూలులో....గురువులు మనకు గుర్తు వుండటం గొప్ప కాదు.వారికి మనం గుర్తు వుండటం అనేది మరి ఏ జన్మలో చేసుకున్న పుణ్యమో!! మాకంటూ ఒక వ్యక్తిత్వాన్ని, సంఘం లో ఓ మంచి స్థానాన్ని కల్పించిన మా ఆచార్య దేవుళ్ళను ఏదో ఉడతాభక్తిగా సన్మానించుకునే అపురూప క్షణాలు, అందరికి నేను గుర్తు వున్నాను అని తెలిసిన ఆ క్షణం జీవితంలో ఎప్పటికీ మరపురాని వెలకట్టలేని సంపదే!!
ఆ అనుభూతిని అనుభవించాలే కాని మాటలలో చెప్పడం నాకు రావడం లేదు ఇప్పటికీ.....నా మాట మన్నించి వచ్చిన అందరికి నా కృతజ్ఞతలు....మాకు ఈ మధురమైన అనుభూతిని మిగల్చడానికి ఈ ప్రోగ్రాం బాగా జరగడానికి ఎంతో కృషి చేసిన వారికి, దీనికోసం కొన్నిటిని వదులుకుని వచ్చిన వారికి నా హృదయపూర్వక కృతజ్ఞతలు.

7, మే 2011, శనివారం

నాతొ నీవున్నా నీతో నేనున్నా...!!

కన్నుల్లో నీ రూపం....మాటల్లో నీ మౌనం....
పదే పదే పలకరించే నీ జ్ఞాపకం....!!!
వేడి గాలుపు వడగాలైనా...
చల్ల గాలి పిల్లతెమ్మెరైనా...
నీ తలపుల్లో మునిగిన నన్ను
సేదతీర్చేమలయమారుతమే!!
ప్రాణం పోతున్న చివరి క్షణం కుడా....
నీ ధ్యానమే స్వర్గ సోపానం!!
నింగిలో ఉన్నా నేల పై ఉన్నా
నీతో నేనున్నానన్న తలపే
పచ్చని సుతిమెత్తని పచ్చిక తిన్నెలపై
పారాడుతున్న అనుభూతి.....
నాతొ నీవున్నా నీతో నేనున్నా...
ప్రతిక్షణము మధురానందమే!!

5, మే 2011, గురువారం

కొత్త పెళ్లి కొడుకు అశోక్.....



ఈ రోజు పెళ్లి చేసుకుని పెళ్లి పుస్తకంలోని మొదటి పేజి లోనికి అడుగిడుతున్న అశోక్ జంట కి అభినందనలు....శుభాకాంక్షలు....
(బుజ్జి భ్రమరం బ్లాగరు అశోక్)

3, మే 2011, మంగళవారం

గమ్యం....ఎక్కడికో....??

ఏదో జరుగుతోంది.....అది ఏంటో మరి??
ఈ క్షణం నాది...మరుక్షణం ఎవరిదో....??
ఆనందమైనా...ఆహ్లాదమైనా....
కోపమైనా....దుఃఖమైనా....
అలుకైనా...అలసిపోవడమైనా...
గెలుపైనా...ఓటమైనా....
నిజమైనా...అబద్దమైనా...
ఏ బంధమైనా....ఏ బందుత్వమైనా...
జీవితం వున్న చివరి క్షణం వరకే....
ఆ తరువాత మజిలి ఎక్కడికో......!!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 

కబుర్లు కాకరకాయలు © 2008. Template Design By: SkinCorner