అందరికి ... నా కృతజ్ఞతలు ...!!

 నా పుస్తకం "అక్షరాల సాక్షిగా .... " కి దక్కిన అరుదైన గౌరవాన్ని ఇలా మీ అందరితో పంచుకుంటున్నాను ...

చదువు నేర్పిన గురువులను మనం గుర్తు ఉంచుకోవడం పెద్ద గొప్ప ఏమి కాదు .. అదే వారు మనల్ని గుర్తు ఉంచుకుని పలకరించి పలకరించి మరీ మన చిన్నప్పటి విశేషాలు అన్ని చెప్పడం అన్నది అందరికి ఏమో కాని నాకైతే చాలా గొప్పగానే ఉంది ... మొన్న ఆదివారం నేను కలవలేక పోయినా ఫోనులో పలకరింప చేసిన నా చిన్ననాటి స్నేహితురాలు శ్రీలక్ష్మికి ముందుగా కృతజ్ఞతలు .. నేను పుస్తకం రాశాను అని చెప్పగానే ఏమ్మా పుస్తకం పంపలేదేమిటి అని అడిగిన మా హెడ్ మాష్టారు ఆకుల రత్నారావు గారి అప్పటి అదే పలకరింపు .. మా దగ్గర చదువు నేర్చుకున్న పిల్లలు పుస్తకం రాశారు అంటే మాకు చాలా సంతోషం కదా అంటే తప్పక పంపిస్తాను అని చెప్పి పుస్తకం పంపాను ... ఈ రోజు మా మాష్టారు ఫోను చేసి ఇప్పుడే చూస్తున్నాను నీ పుస్తకం .. మా అబ్బాయికి చూపిస్తున్నాను .. చూడగానే లోపల ఏం ఉందో చదవాలి అనిపించేంత బాగా ఉంది ..  ఆ రోజుల్లో మీరు కష్టపడి చదువు కున్నారు ... ఒక పుస్తకమే పంపావేంటమ్మా .. స్కూలు లైబ్రరీలో పెట్టి పిల్లలతో చదివిస్తాను  అన్నారు .. వస్తాను అండి వచ్చి ఇస్తాను అంటే ఒక సంవత్సరం లోపల నువ్వు వచ్చేసరికి నీ కవితలు రెండు మూడు ఒక్కొక్కరితో నీకు చెప్పిస్తాను అని చెప్పారు ... భలే సంతోషం వేసింది .. ఇంకా మా చిన్నప్పటి కబుర్లు బోలెడు చెప్పేశారు అనుకోండి .. నేనసలే కాస్త అల్లరి పిల్లని కూడా అప్పుడు ...
మరో మాట ...
మొన్న ఒక రోజు జనవరి 23 న తెల్లవారుఝాము 2. 45 కి నాకు ఒక టెక్స్ట్ మెసేజ్ వచ్చింది ... పొద్దునే చూసా ..
"Ur poetry is promising *go on @my saint #SAGAR SRIRAMAKAVACHAM ...."
అని అది చూసి ఎవరో అనుకున్నా ఆ సమయలో పెడితే ఏమోలే అని ఊరుకుని కాస్త ఆగి ఫోన్ చేశాను ... తీయలేదు మల్లి వారే చేసారు ... మీ కవిత్వం చదివాను చాలా బావుంది అంటే పుస్తకం ఎక్కడిది అని అడిగాను కలిమిశ్రీ గారి వద్ద తీసుకున్నాను ... మీది సరైన కవిత్వం రాయడం మానకండి .. ఈ రోజుల్లో ఇలాంటి కవిత్వం కోసం చూస్తున్నాము ... నేను , శివారెడ్డి ఇద్దరమూ అదే అనుకున్నాము అన్నారు ... నాకు ముందు ఎవరో తెలియక పోయినా తరువాత అర్ధం ఐంది ... నేను నా పుస్తకం అసలు చదవరు అనుకున్న గొప్ప వ్యక్తులు చదవడమే కాకుండా ... రోజు 4,5 పేజీలు రాయండి మానవద్దు అంటే మనసులో ఆనందం భలే వేసింది  కాని ఉన్న నిజం చెప్పాను .. రాకుండా రాయలేనండి  అని ... ఆయన చెప్పింది ఒక మాట చెప్తున్నాను ...
" మనసు బావుంటే మనిషి బావుంటాడు తద్వారా సమాజం బావుంటుంది " అంతే కాని మనం వేరేగా ఉంటూ సమాజాన్ని ఏమి ఉద్దరించలేము అన్నది నాకు అర్ధం ఐంది ...
నా  ప్రియ నేస్తం వాణి గారు, కత్తిమండ ప్రతాప్ గారు, భవభూతి శర్మ గారు, రాజారాం గారు నా అక్షరాలకు చక్కని ఆకృతిని మీ అందరి ముందు ఉంచారు ఇంతకు ముందు ... విశాఖ సంస్కృతి వారు మొదటి సమీక్షను అందించారు ... రేపటి కోసం పత్రికకు , మల్లెతీగ అధినేత కలిమిశ్రీ గారికి ... అందరికి ... నా కృతజ్ఞతలు ...