ఎందుకో ఈ రోజు చాలా మాట్లాడాలి అనిపిస్తోంది. మళ్ళి మాట్లాడే సమయం నాకు వస్తుందో లేదో తెలియదు కదా, అందుకే ఇలా అన్నమాట..
నేను పుట్టిన క్షణం నుంచి ఓ పాతిక ఏళ్ళ వరకు నా అంత ఆనందంగా ఉన్నవాళ్ళు చాలా అరుదే అని నా ప్రగాఢ నమ్మకం. అది నేను కష్టాలు, సంతోషాలతో కూడా చాలా సంతోషంగానే ఉన్నాను అందరి మధ్యలో. తరువాత మొదలయిన ఈ ఇరవై ఏళ్ళ జీవితంలో తారసపడిన చాలా మంది వలన సంతోషం అనేది కానీ బాధ కానీ నాకు రెండూ చాలా వరకు మానసిక క్షోభనే మిగిల్చాయి. ప్రతి పనిలోనూ ప్రతి క్షణం వాళ్ళ వాళ్ళ అవసరానికి పావుగా వాడుకుంటూ అనుక్షణం నన్ను అధఃపాతాళానికి తొక్కాలని ప్రయత్నించినవారే ఎక్కువ. వాళ్ళు అలా చేసిన ప్రతిసారి నాకు నేనుగా నిరూపించుకుంటూనే ఉన్నా. అదే ఈ రోజు నేను ఏంటో అందరికీ చెప్పింది. నిజంగా వాళ్ళందరికీ పేరు పేరునా కృతజ్ఞతలు ఇలా చెప్పేస్తున్నా.
నాకు మాట్లాడటమే రాదు, చలాకీతనం, చురుకుతనం లేవు, ఒక లెక్చరర్ గా పనికిరాను, అసలు దేనికి పనికిరాను, ఏ ఉద్యోగం చేయడం రాదు, అసలు ఉద్యోగమే చేయలేదు, ఇంగ్లీష్ మాట్లాడటం రాదు, డబ్బులు ఏమి సంపాదించలేదు ..... ఇలా చాలా చాలా బిరుదులు నాకు ఇఛ్చారు. అవి అన్ని నాకు సరిపోతాయో లేదో ఈ ప్రపంచంలో నేను తెలిసిన ప్రతి ఒక్కరికి పని గట్టుకుని చెప్పాల్సిన అవసరం లేదు. ఎవరు నన్ను కాదన్నా దూరం చేసుకున్నా నా బాధ్యతలు అన్ని ఇప్పటి వరకు చేశాను. ఎవరెవరికి ఏమి చేశాను అన్నది మనసాక్షి వారికి ఉంటే జీవితంలో కనీసం ఓ క్షణం నిజాయితీగా నిజాన్ని ఒప్పుకునే ధైర్యం చేయండి. దీని వలన నేను నా జీవితంలో ఎన్నో కోల్పోయాను. ఇప్పుడు కోట్లు తీసుకు వచ్చి నా ముందు పోసినా నా సంతోషం తీసుకురాలేరు.నా పిల్లల బాధ్యతలే సరిగా చేయలేక పోతున్నాను ఇప్పుడు. అందరికి అన్ని చేసిన నేను ఇక అలసిపోతున్నాను. అయినా ప్రయత్నిస్తూనే ఉంటాను ... చేయలేను అని ఆగిపోవడం మంజుకి చేతకాదు కదా.... ఇప్పుడు సూరయ్యకు నా మీద బోలెడు ఇష్టం పెరిగి నన్ను ఎండలోనికి రావద్దు అని చెప్పాడు.. కాస్త భారంగా కబుర్లు మొదలెట్టినా జీవితాన్ని ఎలా ఉన్నా ఆస్వాదించడం తెలిస్తే అన్నీ బావుంటాయి కదూ నేస్తం ....!!
0 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి