వీసా స్టాంపింగ్ అయ్యాకా కార్ డైవర్ తో అలా, హైదరాబాదు నడిరోడ్డు మీద ఇలా...అదీ మన దేశ స్వాతంత్ర్య దినోత్సవం రోజు జరగడం కాకతాళీయమేమెా మరి. మెుత్తానికి ఆగస్టు నెల నన్ను ఇలా కొన్ని అనుకోని సంఘటనలకు గురి చేసింది. తర్వాత అమెరికాలోని నరసరాజు అంకుల్ కి ఫోన్ చేసి చెప్పాను. వీసా వచ్చిందని. అంకుల్ వాళ్ళ పెద్దబ్బాయి చెప్పిన పారాడైమ్ కంపెనీ CEO శ్రీధర్ గారికి ఫోన్ చేస్తే VC++ నేర్చుకోమన్నారు. అప్పటి నుండి అస్సలు ఖాళీ ఉండేది కాదు. JAVA, ASP, VC++ నేర్చుకోవడము ఓ పక్క, కార్ డ్రైవింగ్ నేర్చుకోవడము మరో పక్కా జరిగిపోయింది. కావాల్సిన బట్టలు, పుస్తకాలు షాపింగ్ చేయడము అన్నీ జరిగిపోయాయి. ఆ టైమ్ లోనే మధ్యలో నేను ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు అమ్మని, మౌర్యని కూడా హైదరాబాదు తీసుకువచ్చి ఓ రెండు రోజులుంచుకుని పంపాను. అప్పుడు రాఘవేంద్ర కూడా హైదరాబాదులోనే ఉన్నాడు.
ఫ్లైట్ టికెట్ కూడా నరసరాజు అంకుల్ తీసుకున్నారు. వాళ్ళ తమ్ముడికి చెప్తే ఆయన తీసుకున్నారు. యూని యాడ్స్ అంకుల్ వాళ్ళ తమ్మడిదే. టికెట్ అక్టోబర్ 14 కి తీసుకున్నారనుకుంటా. బ్రిటీష్ ఎయిర్ వేస్. యూని యాడ్స్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళి టికెట్ తీసుకుని ఇంటికి బయలుదేరాను మిగతా లగేజ్ సర్దుకోవడానికి. అమెరికా ప్రయాణానికి సన్నాహలు చేసుకుంటున్నా మెల్లగా. అమ్మ ఏదో మెుక్కుందని నాగాయలంక అవతల ఏదో అమ్మవారి దగ్గరకు తీసుకువెళ్ళింది. అప్పుడు ఉష కూడా ఇంటికి వచ్చింది. ఆ మెుక్కు తీర్చుకుని వస్తూ, నాగాయలంకలో సుబ్బారావు అంకుల్ వాళ్ళకి చెప్పాలని ఇంటికి వెళితే ఆంటీ ఎవరింటికో వెళ్ళారని చెప్పారు. వాళ్ళింటికి వెళ్ళి అంటీకి చెప్పి, అక్కడే ఉన్న రాజేష్ గాడికి కూడా చెప్పా. వాడి ఇంటర్ రిజల్ట్స్ అప్పుడే వచ్చాయనుకుంటా. వాడు ఏదో వాడి గోలలో ఉన్నాడప్పుడు. నన్ను పట్టించుకోలేదు. అక్టోబర్ 14కి అంతా సిద్ధం చేసుకున్నా. ప్రయాణానికి రెండు రోజుల ముందు గా పీవర్ వచ్చింది. నాన్నకు ప్రయాణం వాయిదా వేయడం ఇష్టం లేదు. నాకేమెా ప్రయాణం చేయడానికి ఓపిక లేదు. అంకుల్ కి ఫోన్ చేసి ఓ వారం పోస్ట్ పోన్ చేయడానికి కుదుతుందేమెా చూడమన్నాను. అంకుల్ మాట్లాడి వారం పోస్ట్ పోన్ చేసారు. కాస్త నీర్సం తగ్గాక చుడిదార్ వేసుకుని ఫోటో దిగి అంకుల్ కి పంపాను. నన్ను గుర్తు పట్టడానికి. ఆ వారం రోజులు తిండి లేదు. కాస్త నీర్సపడ్డాను.
ఆ సమయంలోనే మా పెద్దాడపడుచు వాళ్ళ పెద్దాడపడుచు చనిపోయిందని తెలిసి, రాఘవేంద్ర వాళ్ల పెద్దమ్మ రాముడత్తయ్య చెప్తే, వాళ్ళు పలకరించడానికి వెళ్తుంటే నేను వాళ్ళతో కలిసి అవనిగడ్డ వెళ్ళాను. అప్పటికే నాలుగైదు రోజులైంది ఆవిడ చనిపోయి. మేం వెళ్లేసరికి మా పెద్దాడపడుచు అక్కడలేదు. భోజనం చేయము అని అంటే వాళ్ళు ఊరుకోలేదు. భోజనాలప్పుడు పెద్దాడపడుచు వాళ్ళ బావగారి అమ్మాయి పలకరించింది. తనకి మెడిసిన్ సీట్ వచ్చిందప్పుడు. తర్వాత రాఘవేంద్ర వాళ్ల బావగారు పలకరించారు. అమెరికా ఎందుకు ఇక్కడ లేవా ఉద్యోగాలు అని. ఇక్కడ నన్ను బతకనీయడం లేదు కదా అందుకే అమెరికా వెళుతున్నానని చెప్పాను.
రేపు ప్రయాణమనగా ఈరోజు మారేజ్ సర్టిఫికేట్ తీసుకోవడానికి అవనిగడ్డ రిజిస్ట్రార్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళాము.. సాయంత్రం అయిపోయింది. సాక్షి సంతకాల కోసం రాఘవేంద్ర ఇద్దరిని తీసుకువచ్చాడు. మల్లిగారని మా నాన్నకు కూడా బాగా తెలుసాయన. మరొకరు నాకు గుర్తులేదు. అప్పుడు తెలిసింది మా ఆయన చదువు నైన్త్ క్లాస్ అని. మెట్రిక్యులేషన్ ఎగ్జామ్స్ రాయలేదంట. నేను తన చదువు గురించి ఎప్పుడూ అడగనూ లేదు పట్టించుకోనూ లేదు. నాకు అది అవసరం అనిపించలేదప్పుడు. కాని అప్పటి వరకు నాకు తెలియదంటే ఎవరూ నమ్మరు కదా. మన దేశంలో డబ్బులతో జరగని పనంటూ ఉండదు కదా. మాది అన్ని పేపర్స్ ఉన్న పెళ్లి అయినా డబ్బులు తీసుకునే సర్టిఫికేట్ ఇచ్చారప్పుడు రాత్రిపూట. తెల్లవారుఝామున మద్రాస్ ప్రయాణం. ఆ రాత్రి జోరున వర్షం. మా శేషులు పెద్దమ్మ, పెదనాన్న ఆ వర్షంలో కూడా ఇంటికి వచ్చి మేము బయలుదేరే వరకు ఉన్నారు. లక్ష్మీ అక్క కూడా వచ్చింది. మిగతా ఎవరూ కనీసం తొంగి కూడా చూడలేదప్పుడు. సీతారామయ్య అన్నయ్య నా ప్రయాణానికి రెండు మూడు రోజుల ముందు వచ్చివెళ్ళాడు. కార్ బయలుదేరేటప్పుడు అమ్మమ్మ ఎదురువచ్చింది. ఈలోపల ఆ వర్షంలోనే హైమావతి మామ్మ, కోవా పట్టుకు వచ్చి ఇచ్చింది. వాళ్ళ పెద్ద మనుమడు అమెరికా వెళ్ళినప్పుడు తనకి అలానే ఇచ్చానని చెప్పింది. కోటేశ్వరరావు మామయ్య, పద్మక్క వాళ్ళు కూడా వచ్చారప్పుడు. మా ఇంట్లో వాళ్ళం అందరం అమ్మమ్మ, తాతయ్యలని ఇంట్లో వదిలి, ఇద్దరు పిల్లలతో సహ, లక్ష్మక్క వాళ్ళ రమణతో కలిసి మద్రాస్ కి పినాకిని లో బయలుదేరాం. రాజగోపాల్ కి మద్రాస్ తాంబరం ఎయిర్ పోర్ట్ కి దగ్గరలో హోటల్ బుక్ చేయమని చెప్పాం.
జీవితంలో అడ్డంకులు రావడం సహజమే. వాటిని అధిగమించడంలోనే మన నైపుణ్యం తెలుస్తుంది.
వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో..
2 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
వాడి లాంటి వారిని చెప్పులతో కొట్టాలి.
సుదీర్ఘ రాత్రి ప్రయాణం తరువాత ఎవరైనా అలసిపోయి ఉంటారు.
ఇంత దారుణమైన చర్య చేయాలని వాడు ఎలా అనుకున్నారు?
వాడు ఒక రాక్షసుడు. రాస్కల్స్ ,ఇడియట్స్ ,వెధవ .
Things like these scare me to comeback to india.
ఉంటారండి కొందరు ఇలా... ధన్యవాదాలు అండి
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి