మెుదటి ఫిజిక్స్ క్లాస్ తీసుకోవడానికి ఎందుకయినా మంచిదని, రెండు గంటల క్లాస్ కి అని నోట్స్ ప్రిపేర్ చేసుకున్నాను. అవనిగడ్డ పాలిటెక్నిక్ కాలేజ్ లో మెుదటి ఫిజిక్స్ క్లాస్ మెకానికల్ బాచ్ కి తీసుకున్నాను. నాకు ఇష్టమైన వెక్టర్స్ తో మెుదలుబెట్టాను. క్లాస్ రూమ్ కి వెళ్ళగానే క్లాస్ తీసుకున్నాను. రెండు గంటలకని ప్రిపేర్ అయిన సబ్జెక్ట్ గంట కూడా రాలేదు. క్లాస్ చెప్పడం అవగానే పిల్లల పరిచయం అయ్యింది. ఎలక్ట్రికల్, కంప్యూటర్స్ రెండు బాచ్ లను కలిపి ఓ క్లాస్ తీసుకునేదాన్ని. కంప్యూటర్ గ్రూప్ లో మాత్రమే అమ్మాయిలు ఉండేవారు. అలా నా లెక్చరర్ జీవితం, మేం చిన్నప్పుడు చదువుకున్న అవనిగడ్డలో మెుదలైంది. నాతోపాటు కెమిస్ట్రీ లెక్చరర్ సంధ్య గారు ఉండేవారు. ఇంక మిగతా అందరు అబ్బాయిలే. సంధ్యను అడిగాను ఇలా. రెండు గంటలకు ప్రిపేర్ అయితే గంటే వచ్చిందండి ఏం చేయాలి అంటే ఆవిడ నవ్వేసారు. కబుర్లతో టైమ్ పాస్ చేయవచ్చు కాని పిల్లలకు చెప్పాల్సిన సిలబస్ చాలా ఉంది. పాఠమే కాకుండా నోట్స్ కూడా చెప్పాలి. ఇన్ని పనులు టైంకి అవ్వాలంటే క్లాస్ లో టైమ్ వేస్ట్ చేయకూడదని నా ఉద్దేశ్యం. నాకేమెా కాస్త ఫాస్ట్ గా చెప్పడం అలవాటు. అందుకనే మెుదట్లో కొందరు పిల్లలు ఇబ్బంది పడేవారు. కొందరు వేరే లెక్చరర్స్ పిల్లలను అడిగినట్లున్నారు. మాడం ఎలా చెప్తున్నారని. ఈ విషయం చెప్పినట్లున్నారు పిల్లలు. ఇంగ్లీష్ లెక్చరర్ పేరు గుర్తు లేదు నాకు. ఆయన మాడం మీరు చాలా ఫాస్ట్ గా చెప్తున్నారంట. కాస్త నెమ్మదిగా చెప్పండని సలహా ఇచ్చారు.
తర్వాత రోజు రెండు గ్రూప్ లను కలిపి ఫిజిక్స్ క్లాస్ తీసుకున్నా. ఈ మాటే అడిగాను. నేను ఫాస్ట్ గా చెప్తున్నాను, కాని మీకు అర్థం కాకుండా చెప్పడం లేదు కదా అని అడిగాను. మీకు పాఠం చెప్పాలి, నోట్స్ చెప్పాలి స్పెల్లింగ్స్ తో సహా. మనకు టైమ్ ఎక్కువ లేదు. మీ ఇష్టం మరి పాఠం నెమ్మదిగా చెప్పి, నోట్స్ ఇవ్వను. మీరేం చేయమంటే అది చేస్తాను అని. పిల్లలందరు మాడం మీరు ఇప్పుడెలా చెప్తున్నారో అలాగే చెప్పండి అని ముక్త కంఠంతో అరిచారు. అలా పిల్లలందరు బాగా దగ్గరైపోయారు అతి కొద్ది కాలంలోనే.
నేను కాలేజ్ నుండి వచ్చి మరుసటి రోజు క్లాస్ కి నోట్స్ ప్రిపేర్ చేసుకుంటుంటే మౌర్యగాడు అస్సలు ఊరుకునేవాడు కాదు. నేను అన్నం తినేటప్పుడు కూడా ఏడిచేవాడు కాదు. అలాంటిది పుస్తకం పట్టుకుంటే ఏడ్చేవాడు. వాడిని నిద్రపుచ్చి, అప్పుడు నోట్స్ ప్రిపేర్ చేసుకునేదాన్ని. మా ఊరు నుండి మూడు కిలోమీటర్ల దూరంలోని కోడూరు వెళ్ళి బస్ ఎక్కి అవనిగడ్డ వెళ్ళాలి రోజూ. ఎక్కువగా నడుచుకుంటూ కోడూరు వెళ్ళి, అక్కడి నుండి బస్ లో అవనిగడ్డ వెళ్ళేదాన్ని. అప్పుడప్పుడూ రాఘవేంద్ర కోడూరులో బండి మీద దింపేవాడు. వచ్చేటప్పుడు కూడా అంతే.
ఎలక్ట్రికల్, కంప్యూటర్ గ్రూప్స్ కి కామన్ గా ఉన్న ఫిజిక్స్ కాకుండా ఇతర సబ్జెక్టులు కూడా చెప్పేదాన్ని. మాథ్స్ ఓ సర్ చెప్పేవారు. కంప్యూటర్ ప్రోగ్రామింగ్ వేరే సర్ చెప్పేవారు. అలా ఫిజిక్స్ అని జాయిన్ అయ్యి, మిగతా సబ్జక్ట్ కూడా చెప్పేదాన్ని. పిల్లలు గులాబిపువ్వులు తెచ్చి ఇస్తుండేవారు. పూలు ఎక్కువగా నేను పెట్టుకోను. అందుకని పిల్లలు బాధ పడకుండా, పువ్వులు తీసుకుని సంధ్య గారికి ఇచ్చేసేదాన్ని. ఆవిడ నవ్వేవారు ముందునుండి ఉన్నా నాకు ఇవ్వలేదు, చూసారా మీకు ఇస్తున్నారు అని. వాళ్ళకి తెలుసులెండి నేను మీకే ఇచ్చేస్తానని అని నేను నవ్వేసేదాన్ని. అందరం అనుకుంటుంటాం ఈ మాట. సహజంగా ఇద్దరు ఆడవాళ్లు ఉన్న చోట గొడవలుంటాయని. కాని ఇక్కడ రివర్స్. మేమిద్దరం చాలా బావుండేవాళ్ళం. అబ్బాయిల ఆరోపణలు వింటూ మేమిద్దరము ఈ మాటే అనుకుని బాగా నవ్వుకునేవాళ్ళం. మధ్యలో మాథ్స్ సర్ ఎందుకనో చాలా రోజులు రాలేదు. కాలేజ్లో కూడా ఎవరికి చెప్పలేదు. పిల్లలు బాగా ఇబ్బంది పడుతున్నారు ఎగ్జామ్స్ దగ్గరకి వచ్చేస్తున్నాయని. సిలబస్ చాలా ఉందని. నాకు పాపం పిల్లలు బాగా ఇబ్బంది పడుతున్నారనిపించి, సరే నేను కొన్ని చాప్టర్స్ చెప్తానని నాకిష్టమైన ఇంటిగ్రేషన్ తో స్టార్ట్ చేసాను. ఆ రోజు పిల్లలందరు బాగా కుషి. మాడం మీరు ఆల్ రౌండరా అంటూ. తర్వాత మాథ్స్ సర్ వచ్చేసారు. నేను హెల్ప్ చేసినందుకు థాంక్స్ కూడా చెప్పారు.
పిల్లలు అందరు చాలా మంచివాళ్ళు. చెప్పేది చక్కగా వినేవారు. అప్పుడే టెంత్ అయి వచ్చారు కదా బుద్ధిగానే ఉండేవాళ్ళు. మేమంటే గౌరవంగానే ఉండేవారు. మెకానికల్ వాళ్ళకి, కంప్యూటర్స్ వాళ్ళకి ఎందుకో పడలేదు. ఈ కార్తీకం మాసంలోనే అనుకుంటా పిక్నిక్ ప్లాన్ చేసుకున్నారు. మెుత్తానికి ఏదో గోడవ అయ్యింది. చిన్నా చితకా గొడవలకు సర్దిచెప్తుండేదాన్ని. సంధ్య నవ్వుతుండేవారు... మీ మాటలు బాగా వింటున్నారండి అని. పిల్లలకు నాకు తెలిసిన మంచి విషయాలు కూడా చదువుతో పాటుగా చెప్తుండేదాన్ని. ఇది మా హింది టీచర్ రత్నకుమారి గారి దగ్గర నేర్చుకున్నాను. ఆవిడ మాకు చదువే కాకుండా లోకజ్ఞానం కూడా నేర్పేవారు. బోలెడు మంచి విషయాలు కూడా చెప్పేవారు. ఓ రోజు మా జయపురం నుండి అమ్మయ్యగారి మనుమరాలు జనని బస్ లో కలిసింది. తను చిన్నప్పుడు మేము చదువుకున్న శిశువిద్యామందిరంలో టీచర్ గా చేస్తోంది. మా శ్రీలత టీచర్ గారి గురించి అడిగితే కలవమని చెప్పారని చెప్పింది. తర్వాత ఓ రోజు మధ్యాహ్నం పూట మా శిశువిద్యామందిరంకి వెళ్ళి టీచర్ గారిని కలిసాను. ఎంత సంతోష పడిపోయారో మా శ్రీలత టీచర్ గారు, నా అల్లరంతా గుర్తు చేసుకుంటూ. పెద్ద తెలుగు మాస్టారిని పలుకరించాను కాని ఆయనకు అప్పటికే మతిమరుపు వచ్చేసింది. అలా బస్ లో ఎక్కువగా సాయంత్రం పూట నేను, జనని కలిసేవాళ్ళం. ఇంతకి జీతం ఎంతో చెప్పలేదు కదూ. రెండు గంటలకి రెండు వేలు అనుకుంటా. తర్వాత తర్వాత క్లాస్ లు ఎక్కువసేపు చెప్పేదాన్ని.
మనం చేసే పని ఏదయినా ఇష్టంగా చేస్తేనే ఆ పనిలో ఆనందం పొందగలుగుతాం. అంతే కాని పని చిన్నదా, పెద్దదా అని కాదు. ఎంత సంపాదించామన్నదీ కాదు. ఆత్మతృప్తి కలిగిందా లేదా అని చూసుకోవాలి.
వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో....
0 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి