నేస్తం,
“మెుదటి అడుగు ఎప్పుడూ ఒంటరే” అన్న నానుడి మనకు తెలిసిందే. చివరి పయనానికి కూడా తోడెవరూ వుండరు. ఈ ప్రపంచంలోకి రావడం, పోవడం రెండు ఒంటరిగానే జరుగుతాయి. నడిమధ్యన ఈ బంధాలు, బాధ్యతలు, కోపాలు, తాపాలు వగైరాలన్నీ మన మానసిక, శారీరక స్థితిని బట్టి వస్తూ, పోతూ వుంటాయి. రెప్పపాటు ఈ జీవితానికి రెప్పలార్పే క్షణాలను లెక్కేయడం సాధ్యమేనా..!
అధికారమైనా, అహంకారమైనా మన మానసిక స్థితి వాటిలో ప్రతిఫలిస్తుంది. ఇది జగ’మెరిగిన సత్యం. వ్యక్తి’గతానికి, వ్యవస్థకు ముడిబెడితే ఫలితం ఏమిటన్నది చరిత్ర చెబుతోంది. గీతాబోధకుడు చెప్పినట్టు చేసేది, చేయించేది ఆ పైవాడే. నేను నిమిత్తమాత్రుణ్ణి అంటే నమ్మడానికి ఇది పురాణయుగం కాదు. మన లెక్కల తక్కెడ మనదే. మార్చాలని చూడటం అవివేకం. “బుద్ధి కర్మానుసారిణే” అన్న మాట అక్షరాలా నిజం. మనం మన కుటుంబానికే న్యాయం చేయలేనప్పుడు వ్యవస్థకు ఎలా న్యాయం చేయగలం? ఈ ప్రశ్న మనల్ని ఎవరో వేయడం కాదు మనల్ని మనమే ప్రశ్నించుకునే ధైర్యం మనకుండాలి. అప్పుడే వ్యక్తిగా మనం గెలిచినట్లు. వ్యక్తిగా మనం ఓడిపోయినప్పుడు వ్యవస్థను గెలిపించగలమా!
పుట్టడం, గిట్టడం అన్నది ఈ సృష్టిలో జరిగే “నిరంతర ప్రక్రియ”. మనమెలా బతికామన్నది చివరకు మన చావు చెబుతుందట. ఇది నా మాట కాదు పెద్దల మాట. పుడుతూ ఏమి తీసుకురాము. పోతూ ఏం తీసుకుపోతామన్నది మనం చూసిన మ’రణాలు చెప్పిన బహిర్గత రహస్యం. అయినా ఈ పాకులాటలు వదులుకోలేక పోతున్నాం. మన బలాలు, బలహీనతలు ఏమిటన్నది మనకే బాగా తెలుసు. కల్పనలు, వాస్తవాలు ఏమిటన్నదీ తెలుసు. నిజాన్ని నిర్భయంగా ఎదుర్కునే ధైర్యమున్నప్పుడు ఓటమి కూడా గెలుపేనని ఎంతమందికి తెలుసు? ఇక్కడ గెలిచామా, ఓడామా అని కాదు ఈ పోరాటంలో ఎంతమంది స్ఫూర్తిని పొందారన్నది ముఖ్యం. విజేత ఎప్పుడూ ఓడిపోడు. ఓటమి నుండే విజయాన్ని సొంతం చేసుకుంటాడు. ఇది తెలుసుకుంటే జీవితాన్ని గెలిచినట్లే..!!
0 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి