రెక్కలు

 1.  రాత

రాయడం

అచ్చు

వేయడం

ఎవరి పనితనం

వారిది..!!

2.  మాట

విరుపు

మనసు

ముక్కలు

బంధం

బలహీనత..!!

3.  తీసుకున్నది

తిరిగి ఇవ్వడం

మనది కానిది

మనదనుకోవడం

సంస్కారం

ఎవరిది?

4.  పిలుపు

వినబడదు

మనిషి

కనబడడు

శూన్యం

చిత్తరువు..!!

5.  చరిత్ర

వైశాల్యం 

మనసు 

చుట్టుకొలత

పంచేద్రియాల

పంచతంత్రం..!!

6.  మనసు

మనిషిదే

ప్రవర్తన

పెంపకానిది

లలాట లిఖితం

కర్మానుసారం..!!

7.  వచనం 

అవసరం లేదు

మనసు

చదవగలిగితే చాలు

ఓ జీవితకాలం

నీదే..!!

8.  ప్రభుత్వాలు

మారుతుంటాయి

తీరుతెన్నులు మారనిది

వ్యవస్థలోనే

లోపం

ఎక్కడో..!!

9.  పురస్కారం 

గొప్పదే

తిరస్కారం

స్వీకరించలేనిది

స్థితప్రజ్ఞత

కొందరిదే..!!

10.  ఆస్వాదన

మనిషికి

అంతర్యుద్ధం 

మనసుకి

ప్రకృతిలో

మమేకం..!!

11.  అడిగితే సాయమందించేవారు

స్నేహితులు

అడగకుండానే ఆదుకునేవారు

ఆత్మీయులు

ఎవరికి

ఎవరేమౌతారో..!!

12.  అక్షరబద్దమే

నేనంతా

మాటలయినా

చేతలయినా

తెరచిన

పుస్తకం..!!

13.  బంధాలకు

బందీలం

బాధ్యతలకు

బద్ధులం

అనుబంధాల

పొదరిల్లు..!!

14.  గుర్తింపు

అవసరమే

మనుగడ

కోసం

సమాధానం

కాలానికెరుక..!!

15.  బతకడం

ఓ కళ

మనసారా జీవించడం

ఓ వరం

మార్పు

ఆస్వాదనలో..!!

Art of

Living

Heart of

Living

Difference in

Thoughts..!!

అసలైన సంస్కర్తలు..!!

 నేస్తం,

           మన దేశంలో అందరూ లౌకికవాదులేనబ్బా! ఎన్నెన్ని నీతి వాక్యాలు చెప్పేస్తున్నారో. వారి రాతల్లో, చేతల్లో ఒక మతాన్ని, ఒక కులాన్ని ద్వేషించినంతగా మరే ఇతర కులమతాలను ద్వేషించడం కాని, హేళన చేయడం కాని మనం చూడటం లేదు. ఎందుకు ఆ మతం మీద, కులం మీద అంత విద్వేషం?

        ఒకడేమో ఒక సామాజిక వర్గాన్ని టార్గెట్ చేస్తాడు. మరొకడేమో తన మతాన్ని తప్ప మిగతా అన్ని మతాలను హేళన చేయడం  గొప్ప అనుకుంటాడు. 

        కొంతమందేమో  లోపాలన్నీ హిందూమతంలోనే వున్నాయంటారు. పాపం వారికి మిగతా ఏ (అ)రాచకార్యాలు గుర్తుకే రావన్నమాట. ఏది జరిగినా దానికి మతాన్నో, కులాన్నో అంటగట్టడం తమ తక్షణ కర్తవ్యమని భావిస్తారు. 

         రాయడం అందరికి వచ్చని మర్చిపోతున్నారు సదరు సంస్కర్తలు. ముందు ఎవరి కొంపలో కుంపట్లు వాళ్ళు ఆర్పుకుని, ఆ తర్వాత మిగతావారి మీద పడి ఏడవండి..!!

తెలుసుకోండి..!!

 నేస్తం,

           పెద్దోరికి బాగా పద్ధతులు తెలుసన్నారు? మరొకరికి సెప్పడం కాదండి. మనదాక వత్తే ఏటన్నది సూసుకోవాలి గదేటండి! కుటుంబం, విలువలు వగైరాల గురించి మాట్లాడే అర్హత మనకేపాటుందో ఈరోజు అందరికి తెలిసిపోనాది గదేటి! 

            రోజులెప్పుడూ ఒకలానే వుండవండి. కాలం చేతిలో మనందరం కీలుబొమ్మలమని తెలుసుకోండి. కాదుకూడదంటారా మీ అహంకారం మీదేనంటే రేపటి రోజు కాదండి ఈరోజే ప్రశ్నార్థకం. ఈ సంగతి మీకీపాటికే అర్థమైయ్యుండాలి. 

             ఏ ఆట మనమాడాలన్నా ఆ భగవంతుని చూపుండాలి మన మీద. అది తెలుసుకోకుండా మన అహం మనదేనని విర్రవీగితే, ఎదుటివారిని మనమన్న మాటలకు, మనం చేసిన చేతలకు చక్రవడ్డీతో సహా మనకు తీర్చడానికి భగవంతుని స్కెచ్ రడీగా వుందండోయ్. కనీసం ఇదన్నా గుర్తెట్టుకోండి మరి..ఉంటానండి ఆయ్ఁ..!!

పిఠాపురం కథలు సమీక్ష

 హాయిగా చదువుకునే పిఠాపురం కథలు..!

డా వేదుల శ్రీరామశర్శ(శిరీష) గారు గత నాలుగు దశాబ్దాలుగా సాహిత్యానికి సుపరిచితులు. వీరు బహుముఖ ప్రజ్ఞావంతులు. వీరి కథల సంపుటి “పిఠాపురం రోడ్డు” లో మానవత్వం, సమాజ హితాన్ని కాంక్షించడం, సగటు మనుష్యుల జీవను విధానం వంటి అతి సాదాసీదా వస్తువులే అయినా చక్కని కథనంతో ప్రతి కథా సాగుతుంది. దాదాపుగా 29 కథలు ఈ సంపుటిలో వున్నాయి.

      వెలుతురు పుష్పాలు కథలో మధ్యతరగతి జీవితాల బస్సు ప్రయాణంలో విరిసిన మానవత్వం.

(ని)జాతీయ డైరీ కథ బావుంది. సగటు ప్రభుత్వ ఉద్యోగుల నిర్వాకం గురించి బాగా చెప్పారు. 

ఆలోచనవడ్లలో కథ వర్తమాన రాజకీయ పోకడలకు అద్దం పడుతోంది. అనుకోకుండా జరిగిన సంఘటనను అల్లర్లకు ఎలా వాడుకున్నారన్నది బాగా చెప్పారు.

శాస్త్రీయ సంస్కార వీణ కథ సంప్రదాయపు విలువలను వివరించింది.

నిజమే ఏదైనా లాభమోస్తే తనదాకా మార్పు, మరక మంచివే మరి. ఈ మాట ఏ మార్పు? కథలో చదవచ్చు.

నవ్య సాధన కథ చిన్నదే కాని పట్టుదలతో సాధించ లేనిది ఏదీ లేదని చక్కని సందేశాన్ని అందించింది. ఈ మాటలు కొన్ని కథల గురించి మాత్రమే. 

     డా శిరీషగారు తీసుకున్న ప్రతి కథావస్తువు మనల్ని కూడా ఎక్కడో ఓ చోట స్పృశిస్తూనే వుంటుంది. కాస్త వర్ణన, మరికాస్త సామాజిక విలువలు, సంప్రదాయాలు, రాజకీయాలు, లంచాలు ఇలా సాధారణ సంఘటనలే మనకు ప్రతి కథలోనూ తారస పడుతూనే వుంటాయి. జీవితాలను మించిన కథలు, కథనాలు మరెక్కడా వుండవని మరొక్కసారి వీరి కథల సంపుటి “పిఠాపురం రోడ్డు” ద్వారా ఋజువైంది. చక్కని కథలను ఆసక్తికరంగా చదివించే కథనంతో రాసినందుకు వారికి హృదయపూర్వక అభినందనలు. 

జీవన మంజూష 02/25

 నేస్తం,

        ఈ రెప్పపాటు జీవితంలో మనం ఏం సాధించాలనుకుంటున్నాం? దాని కోసం ఎంతగా దిగజారాలనుకుంటున్నాం? ప్రతి ఒక్కరికి జీవితంలో లక్ష్యం వుండటం సహజమే, కాని ఆ లక్ష్యాన్ని చేరుకోవడానికి  విలువలను వదులుకోవాల్సిన అవసరం లేదు. క్షణాల్లో గొప్పదనాన్ని అందుకోవాలన్న ఆరాటం, నేటి తరాన్ని తప్పొప్పులు తెలుసుకునే అవకాశాన్ని దూరం చేస్తోంది. 

           నాయకత్వం, అధికారం, పేరు, ప్రతిష్టలు వగైరాలన్నీ మనం కోరుకుంటే రావు. కులం, మతం మాత్రం మనకు జన్మతః వస్తాయి. మతం మార్చుకోవడం మన ఇష్టాన్ని బట్టి వుంటుంది. ఇది అందరికి తెలిసిన విషయమే. అయినా ప్రతి విషయానికి కులమతాలకు లంకె పెట్టి ఎవరి పబ్బం వారు గడుపుకుంటున్నారు. కుల పరంగా వచ్చే ప్రత్యేకతలు అన్నీ కావాలి కాని కులాలు వుండకూడదని సభల్లో గొంతు చించుకుంటారు కొందరు అభ్యుదయవాదులు. తమ కోటరీల వారికి మాత్రమే అన్ని ప్రత్యేక సదుపాయాలు, పురస్కారాలు అందించుకుంటారు. సదరు గొప్ప మనస్కులు ఇతరుల్లో లేని  లోపాలు మనకు భూతద్దంలో చూపించి, అదే నిజమన్న భ్రమలో మనల్ని వుంచేయడానికి తమ శాయశక్తులా ప్రయత్నిస్తారు. 

           మనం వేసుకున్న ముసుగు ఏదైనా దానికి కట్టుబడి వుండాలి. ఏ ఎండకా గొడుగు పట్టడం మన నైజమని ఈరోజు తెలియకున్నా రేపైనా బయటబడక తప్పదు. నంగనాచి కబుర్లు నాలుగు రోజులు వింటారు ఎవరైనా, ఐదోరోజు నీ బతుకు తెలుసు ఛీ..పొమ్మంటారు. ఒకరిని  వేలెత్తి చూపేముందు, మనమేంటని మన మనస్సాక్షిని నిజాయితీగా ప్రశ్నించుకుంటే, ఒకరి లోపాలను ఎత్తి చూపకుండా మన పని మనం చేసుకుపోతాం. 

         మన రాతలు ఎవరికీ నచ్చకపోయినా పర్లేదు కాని ఎవరిని హేళన చేయకూడదన్న ఇంగితజ్ఞానం కొందరిలో కరువవడం చాలా బాధాకరం. మన అమ్మానాన్న, గురువులు నేర్పిన సంస్కారం ఏమిటన్నది మన రాతలు చూసే నలుగురు తెలుసుకుంటారు. మన అసలు నైజం ఏమిటన్నది మనం చెప్పకనే మన రాతలు చెప్పేస్తాయి. అక్షరాలు మన చేతుల్లో సగర్వంగా తల ఎత్తుకు నిలబడాలి కాని అక్షరాలు కూడా అసహ్యించుకునే అ’శుద్ధరాతలు రాయడంలో మీ మీ ఆనందం, మీ పురస్కారాలు, మీ గొప్పదనం మీకు మాత్రమే మిగులుతాయి. ఏ కళకైనా గౌరవాన్ని పెంచండి, తద్వారా మీ విలువను పెంచుకోండి.