అపురూపమైన చెలిమి...!!

నేస్తం,

        స్నేహం గురించి ఎన్నిసార్లు చెప్పుకున్నా తనివితీరదెందుకో. రాహిత్యంలో మునిగిన వారికి ఈ తీయదనం మరీ మక్కువగా ఉంటుందనుకుంటా. ఈ చెలిమి అక్షరాలతో కావచ్చు, లేదా మనసులు పంచుకునే ఊసులతో కావచ్చు, జ్ఞాపకాలతో అనుబంధం కానీ లేదా మరింకేదైనా కావచ్చు. కారణం మాత్రం రాహిత్యమే అనిపిస్తోంది. నేస్తాల మధ్యన అహానికి, ఆడంబరాలకు తావుండదు. స్నేహం ఎప్పటి నుండి అని కాదు ఎంత చిక్కని బంధంగా అల్లుకుంది అన్నదే ముఖ్యం.
  మనసు కలత చెందినప్పుడో, సమస్యల వలయాలు కమ్మినప్పుడో ఇలా ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో ఎదో ఒక క్షణంలో చిన్ననాటి నుండి ఇప్పటి వరకు మనతో చెలిమి చేసిన జ్ఞాపకాలను తడమకొనక తప్పదు. అలా చేయలేదు అని ఎవరైనా చెప్తే అది నిజం కాదు. మనిషి అన్న వారు జ్ఞాపకాలు లేకుండా ఉంటారా...! కడవరకు మనతో స్నేహం చేసేవి ఆ జ్ఞాపకాలే. మనకు మిగిలేవి కూడా ఆ నిధులే. ఆ నిధుల ఖజానాలో అందరు దాచుకునేవి నెయ్యపు జ్ఞాపకాల తీయద(ధ)నాన్ని. అవి లేని జీవితాలునిస్సారమైనవే అని అనడంలో ఏమి అతిశయోక్తి లేదు.
     పంచుకుని పెంచుకునేది స్నేహం. అంతేకాని ఆడంబరాలను, ఆర్భాటాలను చూపించుకునేది స్నేహం కాదు. బాధలో ఓ చిన్న ఓదార్పునిచ్చేది ఆత్మీయమైన స్నేహం. కష్టంలో ఆసరానిచ్చేది స్నేహం. మన అవసరానికి వాడుకునేది కాదు స్నేహమంటే. స్నేహమంటే పారిజాతాల పరిమళంలా వ్యాపించేది. పున్నమి వెన్నెలా, చీకట్లో మిణుగురుల వెలుగులు, చల్లని సాయంత్రాలు, మండే ఎండలు, కురిసే వానలు ఇలా ప్రతి దానిలో జ్ఞాపకాల గురుతులను మనకందించేదే అసలైన స్నేహం. శత జన్మాల బంధాల బంగారు క్షణాలను ఈ జన్మలో మనకు చేరవేసేదే చెలిమి కలిమి.
గత సంవత్సర కాలం నుండి నా క్షేమాన్ని కాంక్షించిన నా ఆత్మీయులకు, నేను వారి జ్ఞాపకాలలో లేకున్నా నా జ్ఞాపకాలలో ఎప్పటికి ఉంటూ, ఈ అరుదైన అపురూపమైన చెలిమి సంతసాన్ని నాకందించిన నా నా హితులకు, నేస్తాలకు ఈ పోస్ట్ అంకితం.