కాలం వెంబడి కలం...50

  

        పిల్లలను వదిలి రావడం కాస్త కష్టమే. అయినా తప్పలేదు. కొన్ని కావాలంటే కొన్ని వదిలేయాలి మరి. నన్ను అట్లాంటా ఎయిర్ పోర్ట్ లో మా ఆయన, రెడ్డి అంకుల్ రిసీవ్ చేసుకున్నారు. నేను మళ్లీ హంట్స్విల్ వచ్చేటప్పటికి ఇంట్లో వినయ్ గారు ఉన్నారు. విష్ణు వాళ్ళ తమ్ముడు అనిల్ కూడా అమెరికా వచ్చాడు. నేను వచ్చిన కొద్ది రోజులకే మా ఉమకి డెలివరి అయ్యింది. వాళ్ళ అమ్మా వాళ్ళకు రావడానికి కుదరలేదు. డెలివరి అయ్యాక ఫోన్ చేసారు. ఈయన వెంటనే నన్ను ఒహాయెా బస్ ఎక్కించారు. బాబుకి పేరు రిషి అని పెట్టారు. జాండీస్ ఎక్కువగా ఉండటం వలన మరుసటి రోజు బాబుని ఇచ్చారు. పది రోజులు ఉమ వాళ్ళంట్లో ఉన్నాను. తర్వాత ఈయన, విష్ణు, అనిల్ వీళ్ళ ఫ్రెండ్ శ్రీను పెళ్ళిరోజుకి కొలంబస్ అనుకుంటా పేరు సరిగా గుర్తు లేదు, వచ్చారు. నేను కూడా బస్ లో అక్కడికి వచ్చి, ఫంక్షన్ అయ్యాక మేం నలుగురం హంట్స్విల్ వచ్చేసాము. తర్వాత నేను ఖాళీగా ఉండటమెందుకని మాల్ లో జుయలరి స్టోర్ లో జాబ్ దొరికితే జాయిన్ అయ్యాను. ఓనర్ హాలే ఇరానీ ఆవిడ. నన్ను బాగా ఎంకరేజ్ చేసేది. ముందు 4, 6 అవర్స్ అనే మాట్లాడింది. తర్వాత తర్వాత చాలా అవర్స్ ఇచ్చేది. విష్ణు వాళ్ళు కాలేజ్ కి వెళుతూ కాస్త ముందే నన్ను మాల్ లో డ్రాప్ చేసి వెళ్ళేవారు. ఎవరో ఒకరు తీసుకు వచ్చేవారు. విష్ణు వాళ్ళతో చదివే దివ్య కూడా నాతోనే చేసేది. రేఖ, రూఫస్ వాళ్ళు,  మధుమిత, మిలి ఇలా చాలామంది పని చేసేవారు. ఒక మాల్ లో రెండు షాప్ లు, మరో మాల్ లో మరొక షాప్ ఉండేది. నేను జాయిన్ అయ్యాక మా చైతన్య కూడ జాయిన్ అయ్యింది. మెుత్తానికి మళ్లీ మాటలు కలిసాయి అందరికి. 

           ఆ వెంటనే నాకు చికాగోలో క్రాఫ్ట్ ఫుడ్స్ లో సైన్ ఆన్ సాఫ్ట్ వేర్ మీద జాబ్ వచ్చింది. సింధుతో షాపింగ్ చేసి ఫార్మల్స్ కొన్ని తీసుకున్నాను. రేఖావాళ్ళు నాకో టీ షర్ట్ కొనిచ్చారు. నాకు సైన్ ఆన్ రాదు. అంతకు ముందు ఫోన్ ఇంటర్వ్యూ కి చెప్పినప్పటిది గుర్తుంచుకున్నాను. సరే చూద్దాం రాకపోయినా నేర్చుకున్నంత నేర్చుకుందామని వెళ్ళాను. ఓ నెల రోజులు చేసాను. శిరీష, సీతారాం అప్పుడు చికాగోలో పాప, బాబులతో ఉన్నారు. ఆఫీస్ కి దగ్గరలో హోటల్ లో రూమ్ తీసుకుంటే అది సేఫ్ ప్లేస్ కాదని సీతారాం వచ్చి ఇంటికి తీసుకువెళ్ళాడు. కాకపోతే చాలా దూరం వాళ్ళిల్లు. రోజు రెండు బస్ లు మారి వెళ్ళాల్సి వచ్చేది. కాస్త లేట్ అయినా ఇంటికి రావడానికి కాబ్ కూడా ఉండేది కాదు. వేరే వాళ్ళ ద్వారా సైన్ ఆన్ తెలిసినతనిని హెల్ప్ అడిగితే, అతనికి జాబ్ చికాగోలోనే కావాలని, నాకు హెల్ప్ చేయకుండా, ఈ జాబ్ తను మాట్లాడేసుకున్నాడు టి సి యస్ ద్వారా. నెల డబ్బులు ఇవ్వలేదు టి సి ఎస్. నేనే టికెట్ బుక్ చేసుకుని మళ్లీ హంట్స్విల్ వచ్చేసాను. తర్వాత మరో జాబ్ ఒమహాలో చేసాను. ఇది AS/400 ప్రాజెక్ట్ కో ఆర్డినేటర్. కైలాష్ ఫ్రెండ్ ఫామిలీ ఉన్నారక్కడ. ఓ రోజు భోజనానికి పిలిచి జూ కి తీసుకువెళ్ళారు. ఏక్వేరియం లోపలికి వెళ్ళాం. చాలా బావుంది. మన చుట్టూ రకరకాల రంగురంగుల చేపలు తిరగడం బాగా నచ్చింది. ఆఫీస్ లో అమెరికన్ రాజకీయాలు మెుదలయ్యాయి. వాళ్ళంతా చాలా పెద్దవాళ్లు. ఇండియా టీమ్ కి, అమెరికా టీమ్ కి కలిపి కో ఆర్డినేషన్ నేను చేయాలి. ఓ పెద్దాయన నన్ను ఈవెనింగ్ ఆఫీస్ నుండి డ్రాప్ చేసేవాడు. రోజూ అనేవాడు.. మీ ఇండియన్స్ తక్కువ సాలరీకి పని చేస్తూ మా జాబ్స్ అన్నీ తీసేసుకుంటున్నారని. నేనూ ఊరుకునేదాన్ని కాదు. వెంటనే మీకు చాతకాకే కదా మమ్మల్ని తీసుకున్నారు అనేదాన్ని. అప్పటికి హోటల్ లోనే ఉన్నాను. వెళ్ళేటప్పుడు కాబ్ లో వెళ్ళేదాన్ని. మనకేమెా అమెరికన్ ఫుడ్ తినబుద్ది కాదు. కాస్త దూరంలో చైనీస్ రెస్టారెంట్, ఇండియన్ గ్రాసరీ స్టోర్ చిన్నది ఉండేవి. సాయంత్రం ఏదోకటి తెచ్చుకునేదాన్ని. ఓ రోజు ఫోన్ పాడయ్యింది. స్ప్రింట్ స్టోర్ హోటల్ కి ఎదురు రోడ్డు లో చూడటానికి కాస్త దూరంలో ఉంది. రోడ్ రిపేర్లో ఉందనుకుంటా. నడిచి వెళ్ళడానికి బోలెడు చుట్టు తిరిగి వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. ఏదో చేసి మెుత్తానికి ఫోన్ మార్చుకున్నా. అలా కొన్ని రోజులకి ఆ ప్రాజెక్ట్ అయిపోయింది. 

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో...