అదే పదివేలు....!!

ఇప్పటి పోటి పరిస్థితులను బట్టి పిల్లలను కార్పోరేట్ స్కూల్స్ లో చదివించక తప్పడం లేదు...కాని అందరు పిల్లలు
ఒకేలా ఉంటున్నారు అని కాదు...వీళ్ళు చదివే ఎనిమిది తొమ్మిదికే బైక్ లు, టాబ్ లు, ఐ పాడ్ లు అది చాలా ఖరీదువి కావాలని గొడవలు... అదిగో వాడికి ఉంది వీడికి ఉంది అని రోజు ఇంట్లో గోలా.... చదువు సంగతి పక్కన పెడితే ఈ ఆధునికత వేగం ముసుగులో పిల్లల మనసులు బంధాలు బంధుత్వాలు కూడా మరచి నాకు కావాల్సింది ఇస్తారా లేదా...!! అన్న అధికార అహంకారం ఎక్కువగా కనిపిస్తోంది...మరి స్కూల్లో చదువుతో పాటు మానవతా విలువలు నేర్పాల్సిన బాధ్యత గురువులకి ఉందని మనం అనుకోవడంలో తప్పేమి  లేదు కదా...!!
మేము చదువుకున్నాము కాని ఇలా లేము...ఇప్పటి తరం మాలా ఉండాలని అనుకోవడం కూడా అత్యాశే అవుతుంది...మేము ఇంజనీరింగ్  రోజుల్లో అందరూ బాగా ఉన్న వాళ్ళే మరి కర్ణాటకలో అంటే మాటలా చెప్పండి అప్పట్లో.... ఎవరు ఎలా ఉన్నా ఎన్ని అన్నా నన్ను నేను మార్చుకోలేని పల్లె వ్యక్తిత్వం....అందరు ఇంగ్లీష్ బాగా వచ్చిన వాళ్ళే... మనకేమో తెలుగు తప్ప మరో భాష రాదాయే...పల్లెటూరి నించి ఎర్ర బస్ ఎక్కి వెళ్ళిన నేను అందరి మనస్సులో అప్పట్లో మంచిగా నిలిచి పోవడం నా అదృష్టం.... ఇప్పుడంటే అందరు ఎవరిపనుల్లో బాధ్యతల్లో వారు తీరిక లేకుండా ఉంటున్నారు....మనం పలకరించలేదని అనుకోవడం కూడా ఒక్కోసారి తప్పే...!! అయినవారి వద్ద నుంచే ఓ చిన్న పలకరింపుకి నోచుకోలేని రోజులు...కొన్ని బంధాలు అనుబంధాలు కలకాలం మనసుల్లో నిలిచి పోతాయి దురాన ఉన్నా..... దగ్గరగా ఉన్నా దూరంగా అనిపించే అనుబంధాలు ఎక్కువై పోతున్నాయి ఈ రోజుల్లో.... కనీసం పిల్లలకైనా అనుబంధాలు ఆప్యాయతలు కాస్తయినా నేర్పే అదృష్టం దేవుడు మనకు ఇస్తే అదే పదివేలు....!!