అమ్మ చేతిని వదలి వెళ్ళే పసికూనలా
నాన్న వేయించిన అడుగులను వదలలేని
బుడి బుడి నడకల తడబాటులా
నవ్వులు మరచి అలసిన ఆనంద భైరవిలా
గతాన్ని నిలువరిస్తూ గాయాన్ని రేపుతూ
కన్నీటిలో కరుగుతూ పన్నీరై చిప్పిల్లుతూ
రాలిన చుక్కల వెలుగులా మాసిన రేపటి పొద్దులా
శీతలానికి వణుకుతూ వెచ్చదనానికై పరుగులు పెడుతూ
తరలిపోతున్నాయి అపనిందల తాకిడికి తట్టుకోలేక
రాలిపడుతున్నాయి రెక్కలు తెగిన పక్షుల్లా
రుధిరాన్ని వర్షిస్తున్నాయి రక్తాశ్రువులను దాయలేక
చెలిమిని వీడి చితికి చేరుతున్నాయి కాలుతున్న జీవితాలకు
సాక్ష్యాలుగా నిలుస్తూ శిధిలాలలోనైనా చిరంజీవులుగా
మిగిలిపోవాలన్న చరమ గీతానికి చేదోడు వాదోడుగా....!!
0 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి