వాస్తవాధీన రేఖలు...!!

          జీవితమే ఒక పాఠశాల...ఎంత నేర్చుకున్నా ఇంకా మిగిలిపోతూనే ఉంటాయి పాఠాలు... అందుకేనేమో ఆది అంత్య గురువు జీవితమే అవుతోంది... పరిచయాలు, అనుభూతులు, అనుబంధాలు, అభిమానాలు, ప్రేమలు, ఇష్టాలు, కోపాలు, ఆవేశాలు, రోషాలు, అహంకారాలు, ఆత్మాభిమానాలు.... ఇలా ఇంకా ఎన్నో ఎన్నెన్నో కలగలిపిన జ్ఞాపకాలు మనతో కడవరకు ...
           నిజాన్ని నిర్భయంగా చెప్పలేని జీవితాలు.. చెప్పినా ఒప్పుకోలేని వాస్తవాధీన రేఖలు... అబద్దంలో బతికేస్తూ అదే నిజమని భ్రమ పడుతూ సరి పెట్టుకుంటూ లేదా సరి పుచ్చుకుంటూ జీవితాన్ని వెళ్ళదీస్తున్న సత్యాన్ని మరచిన సమాజ జీవులు.. జీవశ్చవాలు అనాలేమో..చేజార్చుకున్న క్షణాలు మరలి రావని తెలిసినా మళ్ళి మళ్ళి జారవిడుచుకుంటూనే కోల్పోయిన జ్ఞాపకాలను నిద్రపుచ్చే ప్రయత్నంలో సఫలీకృతులెందరు అన్నది కాలం తేల్చాల్సిన లెక్కలు...
            మన తప్పులను మర్చిపోయి ఎదుటివారి తప్పులను బూతద్దంలో చూసే సంస్కృతిని బాగా ఒంట పట్టించుకున్న అహం మనది.. మనకు లేని మంచి లక్షణాన్ని కాస్త కూడా ఎదుటివారిలో చూడలేని గొప్పదనం మనది...మనకి మనమే సత్య హరిశ్చంద్రులం అనుకుంటూ నిజం మనకి తెలిసినా దాన్ని నిద్ర పుచ్చుతుంటాం... అది లేచి గొంతు విప్పితే మన దగ్గర సమాధానం ఉండదు కనుక... 
            ఏవిటో నటించేస్తూ బతికేస్తున్నాం... మన కన్నా అందరు గొప్ప నటులే అనుకుంటూ...నిజాయితీగా బతికే నాలుగు క్షణాలు మరణానికి ముందేనేమో... లేదా నటించి నటించి అప్పుడు కూడా నటనలోనే జీవించేస్తామేమో... నటించలేమంటూ పారిపోయిన అక్షరాలను పట్టి తెచ్చి ఇక్కడ కూర్చోపెట్టడానికి నా తల ప్రాణం తోకకొచ్చిందంటే నమ్మండి...!!