ఏప్రియల్ 24 డేట్ ఇచ్చారు. తర్వాత ఓ రెండు రోజులు చూద్దామని చెప్పారు. 26న హాస్పిటల్ లో జాయిన్ అవ్వమని చెప్పారు. ఆరోజు నొప్పులు రావడానికి ఇంజక్షన్ చేసారు. లోపల ఫ్లూయిడ్ తగ్గిపోయింది. నొప్పులు రాకపోతే రేపు సాయంత్రం ఆపరేషన్ చేసేద్దాం అన్నారు. మరుసటి రోజు ప్రొద్దుటే నాన్న ఫ్రెండ్ తో కూడా మాట్లాడి విషయం చెప్పారు డాక్టర్ గారు. ఆయన సాయంత్రం వరకు ఆగవద్దు, వెంటనే సిజేరియన్ చేసేయమన్నారు. ఆపరేషన్ సాయంత్రం కదాని అందరు ఇంటికి వెళ్ళారు. అమ్మానాన్న, నేను,ఈయన ఉన్నాము. 7.30 కి రూమ్ కి వచ్చి ఇప్పుడే ఆపరేషన్ అని నన్ను ఆపరేషన్ థియేటర్ కి తీసుకు వెళ్ళారు. అమ్మ రూమ్ లో సర్దుకుంటోంది. నేను ఒక్కదాన్నే వెళిపోయాను వాళ్ళవెంట. సరిగ్గా 7.37 కి ఆపరేషన్ మెుదలుపెట్టారు డాక్టర్ పద్మావతి గారు. మత్తు ఇంజక్షన్ మామూలుది చాలదని చెప్పాను. నేను చూసుకుంటాలే అని మత్తు ఇంజక్షన్ ఇచ్చారు. తర్వాత కళ్ళకు గంతలు కట్టారు. కాసేపటికి వామిటింగ్ అయ్యింది కొద్దిగా. తర్వాత కబుర్లు చెప్తూనే ఆపరేషన్ చేసేసారు. పది నిమిషాల్లో బేబిని బయటికి తీసేసారు కూడా. ఆపరేషన్ చేసేటప్పుడు ఆక్సిజన్ పెడితే నాకు ఇబ్బందిగా ఉండి తీసేయబోతే బేబికి ఇబ్బందవుతుంది, ఉంచుకో అని అంటే అలాగే అని భరించాను. బాబు బావున్నాడని చెప్పారు. బాగా జుట్టు ఉందా అని అడిగితే, నవ్వి అదేంటి జుట్టు గురించి అడుగుతున్నావన్నారు. అమ్మకు జుట్టు ఎక్కువ ఉంటే ఇష్టమన్నాను. పద్మావతి గారు పొట్ట కోసేసి, బాబుని తీసి వెళిపోయారు. చిన్న డాక్టర్ గారు మిగతా పనంతా చూసుకున్నారు. సాయంత్రం వరకు రికవరి రూమ్ లో ఉంచి, తర్వాత రూమ్ కి పంపారు.
మా ఆయన అమ్మమ్మ వాళ్ళు ఉన్నంతసేపు బాబుని చూడటానికి రాలేదు. వాళ్ళు వెళిపోతేనే వస్తానని పంతం పట్టాడు. పాపం అమ్మమ్మ, బేబి నన్ను, బాబుని చూసి వెళిపోయారు. అందరి అనుమానాలను పటాపంచలు చేస్తూ బాబు పావుతక్కువ నాలుగు కేజీలు ఉన్నాడు. బాగా రంగు కూడానూ. చూసిన అందరు మా నాన్నలా ఉన్నాడని అన్నారు. జుట్టు కాస్త తక్కువే ఉంది. నేను పుట్టగానే ఫోటో తీయించమన్నాను. మా పెద్దాడపడుచు వద్దని అంది. అందుకని తీయించలేదు. రాఘవేంద్ర వాళ్ల బావగారు పిల్లడి ఉయ్యాల చుట్టూ తిరుగుతూ,నువ్వెలా ఉన్నా బాబుని బాగా పెంచావమ్మా పొట్టలో అని అన్నారు. అంతకు ముందు కూడా ఏదో విషయానికి ఇంత మంచిగా ఎలా పెరిగావే అంటే అది మా నాన్న పెంపకమని గర్వంగా చెప్పాను. మరుసటి రోజు బాబుకి కాస్త జాండీస్ ఎక్కువగా ఉన్నాయన్నారు. కొద్దిగా జ్వరం కూడా వస్తే కాస్త దూరంలో పిల్లల హాస్పిటల్ ఉంటే అక్కడికి పంపించారు. మలేరియా అని టెస్ట్ లో వచ్చింది. బహుశా అంతకు ముందెప్పుడో నాకు మలేరియా వచ్చివుంటుంది. ఓ ఐదు రోజులు కోర్స్ వాడాలని చెప్పారు.
పద్మావతి గారు ఈ ఆపరేషన్ లు చేయడంలో చాలా ఎక్స్పర్ట్. 4వ రోజు కుట్లు ఉప్పదీసి పంపేసేవారు. అప్పట్లో కాన్పు ఆపరేషన్ కి పదివేలు తీసుకునేవారు. నాలుగోరోజు కుట్లు ఉప్పదీసేసారు. ఆపరేషన్ కి భయపడలేదు కాని కుట్లు విప్పేటప్పుడు భయం వేసింది. కాని చాలా సున్నితంగా తీసేసారు చిన్న డాక్టర్ గారు. బాబుకి మరో రెండు రోజులు ఇంజక్షన్స్ ఉన్నాయి. అందుకని మరో రెండు రోజులు ఉండాల్సి వచ్చింది. మధ్యలో నాన్న వచ్చి వెళిపోయారు. అంతకు ముందు అంతా నేను చూసుకుంటాను అని చెప్పారు. అలాంటిది ఏమి చెప్పకుండా ఆపరేషన్ డబ్బులు కట్టేసి వెళిపోయారు. తర్వాత రెండు రోజులకి బాబుకి ఇంజక్షన్స్ అయిపోయాయి. ఇంటికి వెళ్ళాలి కదా, అమ్మ ఇంటికి ఫోన్ చేసి అడిగితే, వాళ్ళ తిప్పలు వాళ్ళని పడమని చెప్పు అని అంటే, అమ్మకు కోపం వచ్చి, నా ఇంటికే తీసుకువస్తాను అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసిందంట. రూమ్ కి వచ్చి నాకేం చెప్పలేదు. రాఘవేంద్ర మీ ఆయన ఏం అన్నాడు సాంబమ్మా అని అడిగితే అప్పుడు తనకి విషయం ఏడుస్తూ చెప్పింది. రాఘవేంద్రకి ఏం చేయాలో తెలియలేదు కాసేపు. తర్వాత వాళ్ళ బావకి ఫోన్ చేసి ఏం చెప్పాడో తెలియదు. ఆయన వచ్చి మా ఇంటికి వెళదాం పదండి అని, అమ్మని కూడా వచ్చి పంపించి వెళ్ళమని చెప్పారు. రావివారిపాలెం వెళుతూ, దారిలో పిన్ని వాళ్ళింటికి వెళ్ళితే, పిన్ని చీర పెట్టి, బాబుకి ఉంగరం పెట్టింది. ఆరోజు మా పాతింటి దగ్గర, మా ఎదురింటి దేవి వచ్చింది బాబుని చూడటానికి. ఈ విషయాలన్ని తనూ చూసి, మాతోపాటు తనూ బాధ పడింది. అమ్మ తనని కూడా వెంట రమ్మని, మంజుని పంపేసి మనం వెళిపోదాం అంటే, మాతో తను కూడా రావివారిపాలెం వచ్చింది. బాలింతని వదిలి వెళ్ళలేక అమ్మ నాతోనే ఉండిపోయింది. అప్పటి నుండి ఇప్పటి వరకు అమ్మ నాతోనే ఉంది. అమ్మ లేకపోతే ఈ మంజు లేదిప్పుడు. కోపం వస్తే తిట్టినా, ఏం చేసినా అమ్మ లేనిదే నా జీవితమే కాదు, మా ఆయన, పిల్లల జీవితాలు కూడా లేవు ఇప్పటికీ.
నా జీవితంలో వెనుకా ముందు ఎటు చూసుకున్నా అమ్మే.
వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో....
0 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి