కాలం వెంబడి కలం..30

   

 శేషయ్యతాత మనవడు చిన్నోడి కార్ లో మా తాతయ్య, పసి అక్కతో మేము శ్రీశైలం బయలుదేరాం. మా ఇంటి ఓనర్ పాపక్క వాళ్ళ  నాన్న బసవపూర్ణయ్య తాత మౌర్యకి 500 ఇచ్చాడప్పుడు. దారిలో విజయవాడలో అమెరికా వెళ్ళడానికి H1B వీసాకు కావాల్సిన పేపర్లన్నీ నాన్న ఫ్రెండ్ మంతెన నరసరాజు అంకుల్ కి పోస్ట్ చేసి శ్రీశైలం బయలుదేరాం. మేం ఘాట్ రోడ్ దగ్గరకు వెళ్ళేసరికి రాత్రి పది అయ్యిందనుకుంటా. వాళ్ళు అడవి లోపలికి వెళ్ళడానికి వదలలేదు. పులులు అవీ ఉంటాయని. మెుత్తానికి వీళ్ళు ఏదో చేసి ఆ అర్ధరాత్రి బయలుదేరాం గుడిని చేరుకోవడానికి. దారి మధ్యలో ఒక్కరు మాట్లాడలేదు. ఇంతలో మా కార్ లో నీళ్ళు పోయాల్సివచ్చింది. దిగాలన్నా భయమే. మెుత్తానికి భయం భయంగానే నీళ్ళు తెచ్చి పోసారు. ఏమి ఇబ్బందులు లేకుండానే గుడికి చేరుకున్నాం.  

       మౌర్యకు అన్నం ముట్టించడానికి అక్కడ పాయసం వండడానికి కుదరలేదు. రాఘవేంద్ర పూజారితో మాట్లాడి, చక్రపొంగలి చేయించి, అమ్మవారికి నైవేద్యం పెట్టించి అప్పుడు అన్నం ముట్టించాము. అప్పటికే పాపం మౌర్య బాగా ఆకలితో ఉన్నాడు. వెండిగిన్నెలో చక్రపొంగలి, భగవద్గీత, పెన్ను, బంగారం ఇలా ఏవేవో పెట్టారు. వీడు బాగా ఆకలి మీదున్నాడుగా, అన్నం గిన్నె మీద మెుదటిగా చేయి వేసేసాడు. తర్వాత పుస్తకం, పెన్ను పెట్టుకున్నాడు. శ్రీశైలం గుడిలో అద్దాల గది బాగా నచ్చింది. పెద్ద మర్రిచెట్టు గుర్తుంది. బయట నంది మీద కూర్చోబెట్టి ఫోటో తీద్దామనుకుంటే మౌర్య బాగా ఏడుపు. అందరు నవ్వుతున్నప్పటి ఫోటోలు దాచుకుంటారు. అందుకని నేను బాగా ఏడుస్తున్న ఫోటో తీసాను. అంతా బాగా జరిగింది.తిరుగు ప్రయాణంలో ఏవేవో చూసుకుంటూ వస్తున్నాం. ఓ చోట రెండు కోతులు ముద్దు పెట్టుకుంటూ కనిపించాయి. చిన్నోడిని అక్కడ నిల్చోమని ఫోటో తీసాను. తర్వాత ఇంటికి వచ్చే దారిలో మా తాతయ్య మేనకోడలు కుమారక్క వాళ్ళు వినుకొండలో ఉంటే, వాళ్ళింటికి వెళ్ళి, చక్రపొంగలి ప్రసాదం ఇచ్చివచ్చేసాము. విజయవాడలో కుమారక్క వాళ్ళ  పెద్దమ్మాయి లక్ష్మిని అర్ధరాత్రి లేపి చూసి, ఇంటికి చేరాము. 

        తర్వాత నాకు అవనిగడ్డలో పాలిటెక్నిక్ కాలేజ్ పెట్టారని ఎవరో చెప్పారు. సరే జాబ్ ట్రై చేద్దామని అనుకుని నాన్నకు కూడ చెప్పాను. నా చిన్నప్పటి క్లాస్మేట్, క్లోజ్ ఫ్రెండ్ అయిన కళ్యాణి వాళ్ళ బావగారు, నవ జీవన్ స్కూల్ ఓనర్ అయిన ఈశ్వరరావు గారిని, జయ అక్కను కలిసాను ఈ విషయమై.మా తాతయ్య చెల్లెలి కూతురు(మేనకోడలు) లక్ష్మి అక్క కొడుకు రమణ తీసుకువెళ్ళాడు అవనిగడ్డ వీళ్ళని కలవడానికి.  బావగారు చెప్పారు కాలేజ్ వాళ్ళకు. కాలేజ్ కి వెళ్ళి ప్రిన్సిపల్ సర్ ని కలిసాను. టైమింగ్స్ సంగతి ఏంటని అడిగారు. బాబుకి ఆరవనెల. మెల్లగా అలవాటు చేస్తాను వదిలుండటానికి. కొన్ని రోజులు 2 అవర్స్ చెప్తాను అని చెప్పాను. ఆయన కూడా చాలా కన్విన్సింగ్ గా ఫీలయ్యారు. ఫిజిక్స్ చెప్పమన్నారు. కాని అప్పటికే కాలేజ్ స్టార్ట్ అయ్యి చాలా కాలమయ్యింది. చెప్పాల్సిన సిలబస్ చాలా ఉంది. సరే రేపటి నుండి వస్తానని చెప్పి వచ్చేసాను. అప్పటికి నా కొడుకుని వదిలి రెండు గంటలయ్యింది. ఇంటికి వెళ్ళగానే మెడ చుట్టూ చేతులు వేసేసి మెుహమంతా చుట్టేసాడు వెధవ. ఆ కాసేపటికే ఎంత బెంగ పడిపోయాడో. అందరు వాడు చేసినది చూసి బాగా నవ్వేసారు. మరి రేపటి ఫిజిక్స్ క్లాస్ కి ప్రిపేర్ అవ్వాలి కదా. అందులో ఎప్పుడో మర్చిపోయిన ఇష్టమైన ఫిజిక్సాయే. 

ఎప్పుడో ఓసారి తప్పదు ఎవరికైనా. జీవితంలో కొన్ని కావాలంటే కొన్ని వదిలేసుకోవాలి. అది నాకు ఇప్పుడే మెుదలైంది. ఎన్నింటిని వదులుకున్నా నా మీద నాకున్న నమ్మకాన్ని అస్సలు వదులుకోలేదు ఎప్పుడూ. 

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో...