అక్షరం - నేను....!!

నేస్తం,
       అమ్మతో మొదలైన అక్షర సహవాసం నన్ను ఇలా ప్రపంచానికి సరికొత్తగా పరిచయం చేయడం భలే బావుంది. అమ్మతోనూ, అక్షరాలతోనూ పెనవేసుకున్న ఈ అనుబంధం ఏ జన్మ పుణ్యమో మరి. ఊహ తెలిసినప్పటి నుండి అక్షరాలతో ఆటలు మొదలు. పెద్దలు చెబుతున్నట్టు భావాలు పంచుకోవడానికి ఏ లక్షణాలు తెలియని ఓ మామూలు అక్షర ప్రేమికురాలిని మాత్రమే. మనసుకు అనిపించిన భావాన్ని (బాధ, కోపం, సంతోషం ఇలా అది ఏదైనా కానివ్వండి) అక్షరాల్లో రాసుకుని మురిసిపోవడం అలవాటుగా కాదు కాదు ఆత్మానందంగా మారిపోయింది.
అక్షరంతో మనసు, మౌనం, బంధం, అనుబంధం, ఆవేశం ఇలా అనేక రూపాల్లో భావాలు పలికించడానికి నే చేస్తున్న చిన్న ప్రయత్నానికి అండగా నిలుస్తూ, పెద్దా చిన్నా తేడా లేకుండా నా అక్షర భావాలను అభిమానిస్తున్న ప్రతి ఒక్కరికి నా హృదయపూర్వక కృతజ్ఞతలు.  _/\_  

చీకటి..!!

వేకువ పొడుపులు తెలియని
వెన్నెల అందాలు చూడలేని
వేవేల వర్ణాలన్నింటిని
తనలో ఇముడ్చుకుని
అమాస చీరను చుట్టుకుని
వెలుగుకు తోడుగా తానుంటానని
స్నేహానికి మరో రూపమై నిలిచి
సుఖ దుఃఖాల సమ్మేళనాన్ని
జీవన్మరణాల సమతౌల్యాన్ని
అంతర్లోకాల పరిచయాన్ని
ఆనంద విషాదాల అర్ధాన్ని
మనసుల మౌనాన్ని చూడగలిగే
మరో ప్రపంచపు వెలుగురేఖగా మారి
శూన్యాన్ని సైతం సవాలు చేసేది
ఈ చిమ్మచీకటొక్కటే..!!

గుండెల్లో గోదారి.. సమీక్ష..!!

                                   జ్ఞాపకాల ప్రేమ పొంగుల వరద గోదారి ఈ గుండెల్లో గోదారి...!!

       మాడిశెట్టి శ్రీనివాస్ మనసుని పుస్తకంగా మలచి అక్షర నివేదనగా అందించిన ఈ " గుండెల్లో గోదారి.."  మనతో పంచుకున్న అనుభూతులను మనమూ ఆస్వాదిద్దాం.
      చివరి మజిలీ వరకు మదిలో భయంగా దాచిన భావాలను ఎంత ప్రేమగా చెప్పారంటే " నా గుండెల్లో పవిత్రంగా దాచుకున్న పాదముద్రలే నీవైనప్పుడు నువ్వెక్కడుంటే నాకేం" అంటూ గుండెల్లో దాచుకున్న జ్ఞాపకాల వరదను, ప్రేమగా గుండెల్లో దాచుకున్న గోదారిని అక్షరాల్లో అనుసంధానం గావించారు అద్భుతంగా. చెట్టుని చుట్టేసిన జ్ఞాపకం అంటూ వాడిపోనిది. వీడిపోనిది ఆత్మ బంధం, కలగా మిగిలే ఈ జ్ఞాపకం ఎన్నాళ్ళో అంటారు. ఘోష, నువ్వు - నేను చక్కని విరహ వేదన, ఆ(త్మ)బంధంలో దూరమైన అనుబంధాన్ని అటు నువ్వు, ఇటు నేను ఉన్నా కలిసే ఉన్న ఆత్మ బంధం అనడంలో ఓ చెమరింత మన మనసుకూ చేరుతుంది. చరమగీతంలో నిశ్శబ్దగీతాన్ని ఆలపించి దూరమైన ప్రేమని ప్రశ్నిస్తారు. ప్చ్.. కవిత తనతో లేని నేస్తం తనలోని జ్ఞాపకాలని కూడా పట్టుకెళిపోతే బ్రతుకు నిర్జీవ గోదారైనదని తనకెలా చెప్పనంటూ ఓ నిట్టూర్పు బాధగా వినిపిస్తారు. చివరి కోరికలో కలకాలం వెలివేయని జ్ఞాపకంగా నేస్తం గుండెలో తానుండిపోవాలన్న కాంక్షను బలంగా వినిపిస్తారు. వెన్నెల, దీపా(వేదనా)వళి.. కవితల్లో ఏ వెన్నెలవో అని అంటూ, దీపావళి దివిటీల్లో అమాస చీకట్లు నింపి ఎక్కడో వెలుగులు చిమ్ముతూ, విషాదపు చీకటిని తనలో నింపిందని అంటారు. ఆమె కవితలో తన నేస్తం లేని జీవితంలో తనకు ఆత్మ బంధువు మృత్యుదేవత అనడం ప్రేమకు పరాకాష్టగా అనిపించక మానదు. దూరం కవితలో దగ్గరకు రాలేని దూరాన్ని, జీవం లేని జీవితంగా మిగిలిన ఈ వెదుకులాట ముగిసేదెప్పుడని అడుగుతారు. తన "అలసిన గుండె" కోసం "కన్నీటి జ్ఞాపకమై" "నా కోసం నువ్వొస్తే " "నువ్వయ్యేంత" గా నే మరణించి నీలో జ్ఞాపకంగా ఉండిపోతానంటారు. కలలు కనే కళ్ళు తన గుండె మత్తుగా నిద్రిస్తూ గమ్మత్తుగా కలవరిస్తోందని పలవరింతలు మనకందించారు. నేనెవర్ని, చివరి పేజీ, వార్ధక్యం వాకిట్లో కవితల్లో తన ప్రేమనంతా అక్షరాల్లో వెదజల్లి గుండెల్లో కన్నీటి తడిని తుడిచేసుకుంటూ చరమగీతం పాడేసుకుంటూ మరణం కౌగిట్లో తల దాచుకుంటూ నేస్తం కోసం మిగిలిపోతాననడం ఎంత గొప్ప తాధాత్మ్యత. కలవరపాటు జీవితాన్ని చెలి తనకిచ్చిన వరమని జీవన సాగరంలో చెప్తారు. తెలీదు, నువ్వు, నేను - గులాబి, నాలో ని స్పర్శ వంటి కవితల్లో ఏమి తెలియని తనకు అన్ని తానైన నేస్తం దూరమైందని ఆ బాధను అక్షరాల్లో పలికించడంలో కృతకృత్యులయ్యారు. ఆఖరి క్షణం కవితలో చివరి కోరికలో కూడా తన ప్రేమను చెప్పడం చదివే అందరి మనసులను తడి చేయక మానదు. కనపడొద్దనీ కవితలో ఓ విషాదం, నిరీక్షణలో తన కోరికను, కాంక్షలో కాదనకూడదన్న ఆకాంక్షను, మనసులో భద్రంగా దాచుకుంటాను త్వరగా వచ్చేయమనడం, కరకు గుండెలో వెన్నెలవౌతావో, నిప్పుకణికవౌతావో ని ఇష్టం అంటూ నేస్తం పై తనకున్న ప్రేమను, ఆరాధనను చూపిస్తారు. ప్రతిబింబం, షరాబీ, నిష్క్రమణం, దూరం, గుండె కోత, నువ్వు - గులాబి, కాళీ మువ్వలు, గ్రహణం, కల, కన్నీటి జీవితం, జ్ఞాపకాల శవం వంటి కవితల్లో వేదనాభరితమైన ప్రేమ నివేదన కనిపిస్తూ వినిపిస్తుంది. అక్షరం చెప్పని భావం, మనసు విప్పని మౌనం, నాలో నిక్షిప్తమైన నీ జ్ఞాపకం అంటూ మనసు విప్పని మౌనం మనసును చూపిస్తారు. కల్లలైన కలలో ప్రేమ అలల గోదారి అలవికాని వేదనను అంతులేని రోదనలా వినిపిస్తారు. "మాటల్లేని మనసు" "విస్ఫోటనం" చెంది తన ఇవితంలో "వెలుగు దివ్వె"గా మిగిలిపోయిందంటారు. జీవచ్ఛవం, ఆల, రుధిర బాష్పం కవితలు విషాదాన్ని చూపిస్తాయి. జ్ఞాపకం కవితలో  అప్పుడు ఇప్పుడు ఎప్పుడూ నువ్వే నాలో ఓ తిరిగిరాని కడపటి కన్నీటి జ్ఞాపకమని హృద్యంగా చెప్తారు. "చివరి శ్వాస"తో మరణశయ్యపై నిరీక్షిస్తున్నా "వచ్చెయ్యి " అనడం, చివరి మాట నేస్తం అంటూ తన  "ఆక్రందన" వినమనడం, నేస్తం వచ్చి,వెళ్లి చేసిన "గారడి" ని మనసు అలజడిగా చెప్పడం, చక్కని ప్రేమ, విరహపు భావాలను సమపాళ్లలో అందించడంలో కవి భావుకత తెలుస్తోంది. "కన్నీటి మేఘం" అందించిన "విషాదానుభూతి" నా "కంటిపాప" లో చేరి "నీ నేను" గా "ముక్కలు కాని జ్ఞాపకం" గా మిగిపోవాలని తపన పడుతుంటే నేను "గుర్తులేని నువ్వు"  నీ జ్ఞాపకాల రుధిరంతో రాసిన "మరణాక్షర"మై "మృత్యు ముఖం" లో ఈ జన్మకింతే అని మరు జన్మలోనైనా "నువ్వంటే" ఎంత ప్రేమో చెప్పాలని ఎదురుచుస్తుంటా అంటారు. కన్నీటి బంధంలో జ్ఞాపకాల ప్రేమ ప్రబంధాన్ని, నాలోని నీ పాట కవితలో తనలోని ప్రేమ స్వరాక్షరం ఆమేనని చెప్పడం బావుంది. వరమిస్తావా, జీవన హోళీ కవితలు మదిలోని ప్రేమను ప్రేయసికి చెప్పడాన్ని చూపిస్తాయి. "నాకు తెలుస్తూనే ఉంది" నువ్వు వచ్చినా "మౌనం" అంటే మనిద్దరమని ప్రేమను సరికొత్తగా చెప్పడం చాలా బావుంది. సెల్ఫీ, నీకై, అందని పిలుపు, గుండెల్ని కెలికే జ్ఞాపకం, ముల్లు, ఆలశ్యం కవితలు మనసును కలవర పరిచే భావాలైనా బావున్నాయి చదవడానికి. ఈ కవితలన్నీ ప్రేమ పొంగుల,పారవశ్యాల, ప్రణయ కావ్యాల, వరద పొంగుల, హృదయ నాదాల, మోదాల, ఖేదాల "గుండెల్లో గోదారులు".
     ఇక అనుభూతుల గోదారిలో అమ్మకు ప్రేమతో, నాన్నతో సెల్ఫీ, నీ నేను, వంటిల్లు, మేరుబతుకు, బతుకు చిత్రం, కరిగిన శి(క)ల, ఆమె, స్నే(హి)హత్వం, ఒంటరి బాల్యం, భార్య, మానవతాశిల్పం, రంగుల కల ఈ కవితలన్నీ తన కుటుంబపు అనుభవాలను తనవైనా అక్షరాల్లోకి అనువదించి తనలోని ఆత్మీయతను, అభిమానాన్ని, అనుబంధాలకు ఇచ్చే విలువను చూపించారు. జీవిత గమ్యాన్ని, గమనాన్ని కూడా సూచాయగా చెప్పారు.
    జీవితం అంటే ప్రేమ, అనుబంధం, అభిమానం, విరహం, వేదన, నిరీక్షణ ఇలా అన్ని అనుభూతుల ప్రణయ ప్రబంధ కావ్యమని మాడిశెట్టి శ్రీనివాస్ " గుండెల్లో గోదారి " లో తన గుండె గొంతుకను అందరి గుండె చప్పుడుగా చక్కని భావాలతో అందించారు. అలతి పదాల అక్షర గోదారి "గుండెల్లో గోదారి.." కి హృదయపూర్వక అభినందనలు.

ఏక్ తారలు...!!

1.   మౌనానికి పర్యాయపదాలే అన్నీ_పరిభాషలెన్నున్నా పలుకు నేర్వలేక...!!

2.  వర్ణమాలకెన్ని వంపులో_ఒయ్యారంగా భావాలై ఒదిగిపోతూ...!!

3.  తప్పని నటనలు_నిజం కాని అనుబంధాల నడుమ...!!

4.  మౌనాక్షరాలే ఆలంబన_మనసును పరిచే భావాలతో కలిసి...!!

5.  పదము అప్పటిదే_దగా పడిన అక్షరానికి ఊతమై ఇప్పటికీ..!!

6.  మార్పు సహజమే_ఆస్వాదన మనసుదైనప్పుడు.....!!

7.  కలిసుండే ఆప్తులం మనం_కనపడని మనసుతో మాటాడుకుంటూ...!!

8.  మనసు ముచ్చట్లన్నీ మనవే_మౌనానికి తావీయక...!!

9.   ఆకలి నేరం కాదెప్పుడు_ఆశలే అధ:పాతాళానికి నెట్టేస్తూ...!!

10.  జన్మల బంధాలై జత చేరుతున్నాయి_ఎంత పంచుకున్నా తరగలేదనేమెా....!!

11.   మరలి పోయిన కాలపు గాలానికి చిక్కేవి_మలి వయసులో మధుర జ్ఞాపకాలు..!!

12.  మనసుకంతా నిండుదనమే ఎప్పుడూ_అక్షయమైన అక్షర భావాలతో...!!

13.   నిన్నలన్నీ నాతోనే_నువ్వు లేని వాస్తవాన్ని త్యజిస్తూ... !!

14.  ఆత్మీయతలు దగ్గరైయ్యాయి_వాస్తవాలకో రూపునిస్తూ....!!

15.  నిదురలోనే మెలకువ_నీలినీడలకో ఆకృుతినిచ్చే వేకువతో చేరితే...!!

16.  కొన్ని కన్నీళ్ళంతే_ఆనంద విషాదాలకు నేస్తాలుగా మిగిలిపోతూ...!!

17.   కొన్ని సంతోషాలంతే_విషాదాలకు విరుగుడుగా మిగులుతూ....!!

18.   కొన్ని సాయంత్రాలింతే_సంద్రానికీ సందడి నేర్పేస్తూ...!!

19.   కొన్ని రాతిరులంతే_రెప్పలిప్పని కలలలో దాగుండిపోతూ...!!

20.   కొన్ని మౌనాలింతే_మాటలక్కర్లేకుండా మనసు తెలుపుతూ...!!

21.  కొన్ని మౌనాలింతే_మాటలకందకుండా...!!

22.   పలుకులన్నీ మధురాలయ్యాయి_మౌనాలద్దిన నవ్వుల్లో చేరి...!!

23.   భావాలై మురిపిస్తున్నాయి_అక్షరాలకు వన్నెలద్దుతూ...!!

24.   చిత్తరువు సజీవమైంది_మనసుతో గీసినందుకేమెా...!!

25.  మది మౌన విపంచిగా మారింది_మరబొమ్మగా మారిన క్షణాలను తలపోస్తూ..!!

26.   అలుపెరగని అల అంతరంగం_తీరాన్ని చేరాలన్న ఆరాటంతో...!!

27.  అంతర్లోచనాల అవలోకనం_మనసు అవగతమైతేనే..!!

28.   చిత్తరువు భావచిత్రమే_చిత్తపు రాతలకి...!!

29.   రెప్పపాటు జీవితమిది_క్షణాలకు చిక్కని కాలాన్ని వెంటేసుకుని...!!

30.   క్షణంలో అనంత విషాదమౌతుంది_రవ్వంత అపశృుతి దొర్లినా...!!

అసలైన ఆనందం...!!

నేస్తం,
         అసలైన ఆనందం అంటే ఏమిటని ఓ సందేహం వచ్చింది. మానసికమైన సంతృప్తికి మించిన ఆనందం ఈ సృష్టిలో మరేది లేదని అనిపించింది. ఈ మానసిక తృప్తి అనేక రకాలుగా మనిషిని ఉల్లాసపరుస్తుంది. అది ప్రేమ, ఆత్మీయత, అభిమానం ఇలా అనేక రూపాల్లో మనుష్యుల నుంచి మనసులకు చేరుతుంది. కొందరికి ఎంత డబ్బు ఉన్నా సంతోషం ఉండదు, ఇంకా దేనికోసమో ఆరాటపడుతూ, పరుగులెడుతూనే ఉంటారు. రోజు కూలీ చేసుకునే వాళ్ళు హాయిగా బతుకుతుంటారు. తేడా ఉన్న వాడికి ఇంకా సంపాదించాలన్న కోరిక, లేని వాడికి ఆ పూట గడిస్తే అదే పరమానందం.
        ఆధ్యాత్మిక వాదులు ఆత్మానందమే పరమానందమని అంటారు. నాలాంటి భౌతిక వాదులు మనం ఈ ప్రపంచంలో పుట్టినందుకు మన బాధ్యతలను మరువకుండా, చేసే పనిలో దైవత్వముందని నమ్ముతూ, నలుగురికి మంచి చేయక పోయినా పర్లేదు కానీ ఒక్కరికైనా మన వల్ల చెడు జరగకుండా ఉంటే చాలనుకుంటాం. మనకున్నది చాలనుకుంటూ ఉన్నదానితో సంతృప్తిగా బ్రతికేవాళ్లు ఈ రోజుల్లో దుర్భిణి వేసి వెదికినా దొరకడం చాలా కష్టం. ఒకటి ఉంటే మరొకటి లేదని బాధ. ఆశకు అలవాటు పడిపోయిన మానవ జన్మలు మనవైపోయాయి.
     సమస్యలు ప్రతి జీవికి సహజం. వాటికి తలొగ్గి, మనకున్న కాస్త సమయాన్ని అసంతృప్తికి హారతిగా ఇచ్చేస్తూ మానసిక వికాసాన్ని కోల్పోతూ, మనదైన జీవితానికి సంతోషాన్ని మనమే దూరం చేసుకుంటూ, అన్ని ఉన్నా ఇంకా ఎదో లేదని వాపోతూ అసలైన సంతోషాన్ని దూరం చేసుకుంటున్న దురదృష్టవంతులమై పోతున్నాం. సంతోషం అనేది ఎక్కడో ఉండదు, మన మనసులోనే, మనతోనే ఉంటుంది. మనలోనే నిద్రాణమై ఉన్న మానసిక సంతృప్తిని తట్టిలేపి  అసలైన ఆనందానికి నెలవులుగా మనలను మనమే తెలుసుకున్న రోజు ప్రతి ఒక్కరు పరమానందభరితులే ఈ ప్రపంచంలో. 

మరో స్వరాజ్యమెప్పుడో..!!

స్వరాజ్యమా నువ్వొచ్చావట
నీ చిరునామా కాస్త చెప్పవూ

రాజకీయాల మత మౌఢ్యాల
గుప్పిళ్ళలో దాగున్నావా

కులాల కార్చిచ్చుల్లో పడి మగ్గుతూ
అస్పృశ్యతకు అందుబాటులోనున్నావా

మువ్వన్నెల రంగులకు ముక్తాయింపుగా
గగనానికి ఎగురుతున్న సీతాకోకచిలుకల్లో చేరావా

మూడుకాళ్ళ ముదుసలివైనావని చేష్టలుడిగి మంటగలుస్తున్న మానవత్వంలో దాగుండిపోయావా

తరాలు మారుతున్నా తరగని
అంతరాల నడుమ తల వంచుకుంటున్నావా

రెపరెపలాడుతున్న ఆశల రెక్కల్లో
వెతికి వెతికి వేసారిన జీవితాలకు మరో స్వరాజ్యమెప్పుడో..!! 

ఏక్ తారలు...!!

1.   అవుననక తప్పదు మరి_మాటనో మౌనాన్నో మన్నించి...!!

2.  మన్నింపు అలంకారమే మదికి_రాలిన జ్ఞాపకాల్లో మౌనం నిక్షిప్తమైతే...!!

3.  అనుబంధమెప్పుడూ ఆనందమే_జ్ఞాపకాల స్పటికాలు పగలనంత వరకు..!!

4.  తుడవనలవి కాని తడే_ఈ తడియారని స్వప్నాలన్నింటా ...!!

5.  కలతాక్షరాలు అక్షయమైనాయి_మనసు కన్నీళ్ళలో తడుస్తూ...!!

6.   మనోనేత్రం ఎర్రనైంది_గాయం జ్ఞాపకాల రుధిరాన్ని స్రవిస్తుంటే...!!

7.   శిలాక్షరమై నిలిచిందో చరిత_నిలువెత్తు వ్యక్తిత్వానికి నిదర్శనంగా...!!

8.  కలలో వర్షమనుకున్నా_కన్నీరొలికిందని తెలియక...!!

9.   మౌనానికి మాట ఇవ్వలేను_గాయాలను పలకరించనని...!!

10.   గురుతుకెలా తెలిసిందో_తన నివాసం నీలోనేనని....!!

11.   మౌనం చెప్పినట్టుంది మనసుకి_గుంభనంగా జ్ఞాపకాలనుంచాలని...!!

12.   అక్షరాలు కొన్నే_మనోభావాలకు అద్భుత రూపాన్నిస్తూ...!!

13.  ఆత్మావలోకనంకి ఆసరా_ అవుతున్నాయి ఈ అక్షర విన్యాసాలే...!!

14.    అరచేతిలో ఆకాశమే_అక్షర లక్షల ఆనందానందిస్తూ...!!

15.  నీకు నాకు మధ్యన దూరమెక్కువైందట_భావాలు అలసి సోలిపోతున్నాయి...!!

16.  చిరునవ్వు సౌకుమార్యమదేనేమెా_ఒంటరితనానికి ఓదార్పౌతూ...!!

17.  అపహాస్యానిదే పైచేయి_మనతోనున్న అద్భుతాన్ని గుర్తెరగనీయక...!!

18.   అక్షరాలు అందమైనవే_నిన్ను తమలో ఆవాహన చేసుకున్నందుకు...!!

19.   కలమెులికించే సిరాదేముంది_మనసులో భావం నీవైతే....!!

20. మది రహస్యాలే స్వప్నాలై మురిపిస్తాయి_చెంత చేరక ఏడిపిస్తాయి కూడా...!! 
21.   భావాలెప్పుడూ అంతర్ముఖాలే_అప్పుడప్పుడూ మెరిసిపోతూ...!!

22.  బంధనాలు వీగిపోతుంటాయి_ఊహకు వాస్తవానికి లంకె కుదరనప్పుడు....!! 

23.   బంధాలకు బాధ్యతలెక్కువ_ఊహలను వాస్తవాలు కానీయవు...!!

24.   చిరునవ్వు చిరకాలముంటుంది_భావాలకు ఊతమిస్తూ...!!

25.  చిందరవందరగా చుట్టుకున్నాయి భావాలు_అక్షరాల అల్లిక నుండి రాలేక...!!

26.   వసంతం విలువ తెలియాలనేమెా_వత్సరానికొకటిగా బుుతువులనిస్తూ...!!

27.   తప్పని నయగారాలే అవి_బందుత్వపు బందిఖానాలో...!!

28.   అలక తీర్చింది భావాలే_మనసాక్షరాలను ఊరడిస్తూ...!!

29.  మనసైన భావాలు చేరువనే ఉన్నాయి_అక్షరానుబంధాన్ని అంటి పెట్టుకుని....!!

30.   మది అలజడికి అంతరాయమే_చిరునవ్వుల మెరుపులతో...!!

మనమే పెంచి పోషిస్తున్న విష వృక్షాలు...!!

నేస్తం,

    రాంకులు, మార్కులంటూ.. ఐఐటిలు, ఎన్ఐటిలంటూ మనమే పెంచి పోషిస్తున్న కార్పొరేట్ విద్యా సంస్థలు అహంకారంతో నైతిక విలువలు లేకుండా చేస్తున్న అకృత్యాలు చూస్తూ కూడ పిల్లలను ఆ స్కూల్ మాన్పించలేని దుస్థితి మనదైనందుకు సిగ్గు పడుతున్నాను. 9 వ తరగతి వరకు ఆ స్కూల్ లో చదువుకున్న పిల్లలను స్కూల్ వారి పర్సెంటేజ్, పేరు కోసం పిల్లలపై సవాలక్ష తప్పులు రుద్ది వాళ్ళను బయటకు పంపేయడం ఎంత వరకు సమంజసం...?
   నియమాలు, నీతులు పిల్లల వరకు పరిమితం చేస్తూ తను మాత్రం సమయ పాలన పాటించని పిన్స్ పాల్, ప్రతిదానికి పిల్లలపై శాడిజం చూపుతున్న క్లాస్ టీచర్స్ చాలామంది ఈ కార్పొరేట్ స్కూల్స్ లో ఉన్నారు. స్కూల్ అనే కాదు కాలేజ్ లలో కూడ ఇదే పరిస్ధితి కనిపిస్తోంది. బాగా చదువుకున్న విద్యార్ధినికీ తప్పని లెక్చరర్ల హెరాస్మెంట్. ఫస్టియర్ కాలేజ్ సెకండ్ వచ్చి కూడ చదువు మానేసిందంటే తప్పు ఎవరిది. అధికారం అండదండలున్న కార్పొరేట్, ప్రైవేట్ వ్యవస్థలు నైతిక విలువలు మర్చిపోయి ప్రవర్తిస్తున్నారనడానికి ఇంతకన్నా సాక్ష్యాలు అవసరం లేదనుకుంటా. ఈ విషపు నైజాలను మనమే పెంచి పోషిస్తున్నాం. మనం మారేదెన్నడో.. మరి ఈ వ్యవస్థ మారేదెన్నడో...!!

కాదని అనగలరా..?

పురాణాలు, ఇతిహాసాలు మనం చూస్తున్నా, చదువుతున్నా వాటిలోని పాత్రలు మన నిత్య జీవితంలో తారసపడుతూనే ఉంటాయి. అలాంటి పాత్రల్లో అతి ముఖ్యమైన పాత్ర మహాభారతంలో శకుని. శకుని  లేనిదే మహాభారత యుద్ధం లేదని మనకందరికి తెలుసు. పగ, ప్రతీకారం కోసం బంధాలను, బంధుత్వాలను మరిచి మెాసాలు,మాయలు చేసి సోదరి వంశాన్ని నిర్వీర్యం చేయడానికి కపట ప్రేమను ప్రదర్శించిన వైనం మనందరికి విదితమే. అలాంటి కలియుగ శకునులు చాలామంది తారసపడుతూనే ఉన్నారు మన ఇళ్ళలో  కూడా. కాదని మీరెవరైనా అనగలరా?

జీవన "మంజూ"ష (ఆగస్ట్)

నేస్తం,

         రోజులు గడిచి పోతుంటాయి జ్ఞాపకాలను వెంటేసుకుని. మనుష్యులు దూరమైనా, బంధాలు భారమైనాకొంతమంది మాత్రం గతాన్ని గుర్తుచేసుకుంటూ ఉంటారు అప్పుడప్పుడైనా మనస్సాక్షికి విలువనిస్తూ. మనసే లేని వారికి మనస్సాక్షితో పనిలేదనుకోండి అది వేరే సంగతి. కొద్దిరోజుల పరిచయాన్ని కూడా జీవితాంతం గుర్తుంచుకునే స్నేహాలు కొన్నైతే, అవసరానికి అయినవాళ్ళని వాడుకుని, వాళ్ళ జీవితాలను తమ శక్తి మేరకు నాశనం చేసి, కనీసం మాటలకు కూడా దూరంగా బతికేస్తున్న ఎందరో ఆత్మీయులు, మరెందరో రక్త సంబంధీకులు నేటి మన సమాజంలో. తోబుట్టువులను తమ ఎదుగుదలకు పావులుగా మార్చుకుని, కష్టంలో అండగా నిలువలేని పెద్దరికపు అహాలు, తామే పైన ఉండాలనుకునే చిన్నవారి కుతిత్సపు నైజాలు ఇలా రకరకాల మనస్తత్వాలు మనకు తారసపడుతూనే ఉన్నాయి జీవితమనే ఈ కాలచక్రంలో.

       దశాబ్దాల కాలంలో శతాబ్దాల చరితను చూపించిన ఘనులు కొందరైతే, ఆ అనుభవాలకు తట్టుకోలేని జీవితాలు జీవకళను కోల్పోయి బతికున్న శవాలుగా మిగలడం మనం రోజు చూస్తున్న ఎన్నో బతుకులే అందుకు సాక్ష్యం. శారీరక హింసకు కూడా కఠినశిక్షలు లేని మన రాజ్యాంగంలో సాక్ష్యాలు చూపెట్టలేని ఈ మానసిక క్షోభలకు ఏపాటి శిక్షలుంటాయనేది జగమెరిగిన సత్యమే. ఈ మధ్యన సామజిక మాధ్యమాల ప్రాచుర్యం పెరిగిపోయాక సమాజ ఉద్ధరణకు మేము సైతం అంటూ ఎంతోమంది బయలుదేరారు. ఇంట్లో మొగుడు / పెళ్ళాం, పిల్లలను కనీసం మాటమాత్రమైనా పలకరించరు కానీ సామాజిల మాధ్యమాలలో సత్సంబంధాల కోసం అందరితో మంచిగా నటిస్తూ క్షేమసమాచారాలు కనుక్కుంటూ, మీ మేలుకోరేవారం, మీ అభివృద్ధిని మాత్రమే ఆకాంక్షిస్తున్నాం అని ప్రతి ఒక్కరికి చెప్పేస్తూ బతికేస్తున్నారు.

      ఎవరు చేసిన చేసిన తప్పులకు వారికి ఎప్పటికైనా శిక్షలు పడక తప్పవనుకుంటూ భగవంతునిపై భారాన్ని వేసి బతికేద్దామనుకున్నా, తప్పుల మీద తప్పులు చేస్తూ పెద్దరికమనే ముసుగును ధరించి అనుబంధాలను అల్లరిపాలు చేస్తూ, ఆపదలో ఆదుకోలేని అహంకారపు, దిగజారిన వ్యక్తిత్వాలకు కొమ్ము కాస్తున్న భగవంతుని నిందించలేక తమలో తాము నలిగిపోతూ రక్త సంబంధాలకు విలువనిస్తూ, మారలేని మనసుల అంతర్మధనం అక్షరీకరించలేనిది. అంతరించి పోతున్న అనుబంధాల నడుమ నలిగిపోతున్న ఎన్నో మనసుల వ్యధలు కనుల ముందు తారాడుతున్నా ఏమి చేయలేని అసమర్ధపు జీవితాలై నలుగురితోపాటు మనమూ మనుష్యుల్లా బతికేద్దాం మరి.

ఇప్పటికి ఈ ముచ్చట్లకు సశేషం.... 

సగం తెగిన చంద్రుడు సమీక్ష...!!

                    " మనసు ఆకాశ కాన్వాసుపై అక్షర చంద్రుడు ఈ సగం తెగిన చంద్రుడు "

                  వైద్య రంగంలో తనకంటూ ప్రత్యేకతను ఏర్పరచుకుని, సాహిత్యం, సంగీతం ప్రవృత్తిగా ఎంచుకుని ఎన్నో అవార్డులు, సన్మానాలు పొందిన డాక్టర్ యశోద పెనుబాల " సగం తెగిన చంద్రుడు " పై నాలుగు మాటలు. 

              చిన్ననాటి నేస్తమైన అక్షరమూ, మధ్యలో వచ్చి చేరిన భావానికి స్నేహం కలవకపొతే తన కవిత్వం ఒంటరిదైపోతుందని మనస్ఫూర్తిగా తానూ ఓ అక్షరాన్నే అని నేనో అక్షరాన్నై అన్న కవితలో భావయుక్తంగా ఏకాంతంలో కవిత్వ దోసిలిలో అక్షరభావాల జాబిలిని మనకు అందిస్తారు. హృదయానికి కుంచె కట్టి చిత్రించిన అక్షర నక్షత్రాలను స్పృశించడం, గుండె తడిని అద్ది రాసే అక్షరాలను ఎన్ని సార్లు తడిమి చూసుకుంటానో అని ఓ అద్వితీయ భావాన్ని తడి సవ్వడి తాకిన చోట కవితలో వర్ణిస్తారు. ఒకానొక అవ్యక్త స్థితిలో నిశ్శబ్దాన్ని, కలలను, ఉక్రోషాన్ని ఎలా అమృతమయ ఘడియలుగా మార్చుతున్నాయో అంటూ మనలను ఏవో ఊహాలోకాలకు తీసుకు వెళతారు. గడిచిన కాలాలు కవితలో చతికిలబడ్డ యుగాల ఓటమి విశ్వ రహస్యాలను వెలికి తీసి గెలుపుని అందిస్తుందేమోనంటారు. ఆశవి కాకుండా ఆశయానివై తోడుంటావా అని నాలోని ఆశయానివైలో అడుగుతారు. కాలం కన్నుల్లో కొత్తగా నేర్చుకునేది ఏముంది అని కష్టాలకు, కన్నీళ్లకు చేరువగా భావజాలమని చెప్పడం బావుంది. మనసొక ఆకాశమై, అవును..తానొంటరివాడే, నా జీవన వృక్షం కవితల్లో జ్ఞాపకాల గురుతులు, నమ్మిన సిద్ధాంతాలకు నిలబడే మనిషి ఒంటరేనని, ఓ నిరీక్షణలో వేదనను సున్నితంగా చెప్పడం అభినందనీయం. డాక్టర్స్ డే మెస్సేజ్ కవితలో వైద్యానికి సరికొత్త భాష్యం చెబ్దామంటారు. చేతులు చాచిన స్నేహం, పూల ఊయల కవితల్లో ఆర్తిగా ఆలపించే స్నేహరాగాలు వినిపించారు. అర్హత లేని అందలాలకు విలువ లేదని పోటీలేని విజయం గెలుపు కాదని ఏది గెలుపు లో ప్రశ్నిస్తారు. ప్రణయ కావ్యానికి పూల వానతో శ్రీకారం చుట్టి నీవే నా అందం, ఆనందం అంటూ సాగిపోదామా జీవిత పయనంలో తోడూ నీడగా అంటారు. మౌన రాగాలు, గుండె తీగల్లో నాదాలు నీ ప్రేమ గీతమంటూ తలపుల ఆలాపనల గమకాలను, కల్లోలిత కంటి ఆద్రతలను, చిరు మందహాసాల స్వప్నాల జాడలను వెదకడం.. ఇలా అందమైన ప్రేమ భావాలను ఈ కవితల్లో ఒంపేశారు. యుద్ధం ఇప్పుడే మొదలైంది కవితలో ఓడిపోయినా గెలుపుకై నిరాశని వదిలి కళ్ళెం తెంచుకున్న అశ్వమై పరిగెత్తి గెలుపుకు బాటలు వేయమనడం అద్భుతంగా ఉంది. అలుపెరుగని పాదం కవిత నిన్న మిగిలిన అడుగులేవో నేడు వేయాలన్న ఉబలాటాన్ని చక్కని లయతో వినిపిస్తుంది. ఎండిన కనుపాపలు కవిత మనసు బాధను, ఋతువుల ప్రేమలేఖ ఏకాంత సాన్నిధ్యంలో మనసు పుటలపై జ్ఞాపకాల వర్ణాల తడిని ఆరు ఋతువుల ప్రేమలేఖగా అందించడం అత్యద్భుతం. మళ్ళీ పుట్టాలని కవిత ప్రతిఒక్కరికి ఎప్పుడో ఒకసారి అనిపించే కోరికే. కలవరించే కనులు చూపుల గాలమేసి రెప్పలు తెరవని  కన్నులుగా సంధ్యాగీతం ఆలపించే వేళ , కాలం దూరం చేసినా జ్ఞాపకాలు ఎప్పుడూ ఊపిరి పోసుకుంటూనే ఉంటాయని, రాతిరి కలలు, కబుర్లు, వైద్య వృత్తిలో ఎదురైన అనుభవాల అంతర్లోచనాలు, ప్రకృతి సౌందర్యాలు తన మనసుతో మనకు చూపిస్తారు. ఒక నువ్వు - ఒక నేను కవిత మనం ఇద్దరమైనా మనలోని అహాలతో నలుగురు నాలుగు గదుల్లో జీవిస్తున్నామని ఇప్పటి జీవితాలను కళ్ళకు కట్టినట్టుగా చూపించారు. నీకెందుకని కవితలో అందంగా బ్రతిమాలటం బావుంది. గుండెల్లో తడి కవిత ఒంటరితనంలో వేదనను చెప్తుంది. నేత్రలిపి కవిత మౌనం నేస్తంగా మారిన ఆనందాన్ని చూపిస్తుంది. స్వేచ్ఛ ఎప్పుడో కవిత ఛేదించలేని విధి వ్యూహం నుంచి, ఛస్తే మిగలని చరిత్ర నుంచి స్వేచ్చ ఎప్పుడని అడుగుతుంది. కనిపించని వేదనలో నిరీక్షణాలు, విషాదాలు అనుభూతుల కలగా మారి పంచ భూతాల సాక్షిగా మాటలు ఘనీభవించి మనసు కోల్పోయిన క్షణాలను చూస్తూ నిశీధి కాలాలు నివ్వెరపోతూ చూస్తున్నాయని ఓ బాధాతప్త హృదయాన్ని ఈ కవితల్లో ఆవిష్కరించారు. కదలని భావాలు, మన మధ్య మౌనం కవితల్లో మౌనాన్ని కరిగించే భావాల కోసం అక్షరాలు ఎదురు చూస్తున్నాయని తనలోని ప్రేమ భావాన్ని కొత్తగా చూపించారు. జాబిలి నవ్వుల జావేరి, కరుగుతున్న హేమంతాలు, పూల తేరు, కలల కోన, జాబిలి గీతం, మెరుస్తున్న అందాలు కవితలు చక్కని ప్రేమ కవితలుగా అనిపిస్తాయి. సగం తెగిన చంద్రుడు కవిత ఏకాంత క్షణాలన్నీ ఎదురు పడినా మదిని వీడని తలపుల మైమరపుల యుగళగీతాలతో మది నిండి విడివడని తపనలే కన్నుల నిండుగా సగం తెగిన చంద్రుడిగా నిలిచిన రూపు ప్రేమరూపమంటారు. ఓటమి గురుతులు దివిటీలుగా వెలిగించి గమ్యం దిశగా అడుగులు వేయమంటారు. చెలిమి చిరుజల్లు, నాతోనే కరిగిపోనీ కవితలు కలలను, ఎదురుతెన్నులను కలగానే కరిగిపోనీయమంటారు. హృదయాన్ని శిలగా మారనీయకంటూ మానవత్వంతో లోకాన్ని చూడమంటారు. ఆలోచనలను బంధించలేము, స్వప్నాల వలలను తెంచలేము, నిత్యం మనలో అంతర్యుద్ధమే ఇంతకన్నా ఏముంది మనలో అనడంలో కవయిత్రి ఆలోచనల తాకిడి కనిపిస్తుంది. ఐ మిస్ యూ నాన్నా కవిత దూరమైన బాంధవ్యాన్ని ప్రతి ఒక్కరికి గుర్తు చేస్తూ కంట తడి తెప్పిస్తుంది. నాలో ఓ పూల వనం చక్కని వర్ణనతో నిండి ఉంది. హృదయం కురుస్తోంది అంటూ భావాల జడివానను అక్షరాల చినుకులతో కలల అలల వేగాన్ని మనోసంద్రపు కాన్వాసుపై సగం తెగిన చంద్రునిగా మలిచిన ఈ అక్షర శిల్పికి అభినందనలు. 

మూల్యం...!!

నేస్తం,

       మనసు మాటలను తర్జుమా చేయడానికి అక్షరాలు సహకరించడం లేదెందుకో. సహజ పరిణామక్రమాలన్ని అసహజంగా మారుతున్న నేటి సమాజ సమీకరణాల్లో జరుగుతున్న మార్పులను అక్షరీకరించడాన్ని అక్షరాలు అసహ్యించుకుంటున్నాయి. అది మనిషిగా మనలోని  తప్పు అని మనకు తెలిసినా తెలియనట్లు నటించేస్తూ, ఎదుటివారిపై ఆరోపణలు చేసేస్తూ మాటలకు తేనెలు పూసి, మకరందంకన్నా తీయనిది మన అనుబంధమని నాలుగు పదాలు నలుగురి ముందు పాడేసుకుంటే నిజం అన్నది కనుమరుగైపోతుందనుకుంటే అంతకన్నా హాస్యాస్పదం మరొకటి ఉండదని మనకూ తెలుసు, మన చుట్టూ ఉన్నవారికి తెలుసు. పుడుతూనే చావుని వెంటేసుకుని పుడతాం. ప్రకృతి సిద్దమైన చావు పుట్టుకలకు ఆ మనుష్యులతో మనకున్న అనుబంధాన్ని పెంచుకోవడానికి, తుంచుకోవడానికి మనకున్న ఆయుధం డబ్బు, అహంకారం, అధికారం అనేది తేటతెల్లంగా కనబడుతోందిప్పుడు. మన మాట చెల్లనప్పుడు అమ్మాబాబు, అక్కాచెల్లి, అన్నాతమ్ముడు అని చూడకుండా మనకి అనుకూలంగా అవాకులు చెవాకులు చెప్పేస్తూ నలుగురి సానుభూతి పొందేద్దాం అనుకుంటే సరిపోదు. నాలుగు రోజులు ఎవరినైనా మభ్య పెట్టగలం కానీ బ్రతికినంత కాలం ఆ ముసుగులోనే ఉంచలేము. పైకి మంచితనం నటించేస్తే, నాలుగు లా పాయింట్లు వాడేస్తే నిజం అబద్ధమైపోదు, అబద్దం నిజమైపోదు. ఒక ప్రశ్న ఎదుటివారిని వేసే ముందు అదే ప్రశ్న మనని మనం ఎందుకు వేసుకోము..? ఎదుటివారి మనుగడను తూలనాడేటప్పుడు మనమెక్కడున్నామని చూసుకుంటే ఎన్నో ప్రశ్నలు వేయకుండానే సమాధానం మన దగ్గరే ఉందని తెలిసిపోతుంది.
" మాటల తేనెలు పూయకండి, మనసుతో జీవించడం నేర్చుకోండి" . కనీసం మన తరువాతి తరాలకు కాస్తయినా మంచితనం, మానవత్వం అన్న పదాలు తెలిసేటట్లు మన (మీ) ప్రవర్తన ఉంటే, మనము చేసిన వికృత చేష్టలకు మూల్యం పిల్లలు చెల్లించకుండా ఉంటారు. 

జీవన "మంజూ"ష (అక్టోబర్)...!!

నేస్తం,

         అస్తవ్యస్తంగా ఉన్న ఆలోచనలకు ఓ రూపానివ్వడానికి చేస్తున్న చిన్న ప్రయత్నం ఇది. సమాజంలో మనిషి విలువలు దిగజారిపోతున్నాయో, లేదా డబ్బుకు అనుబంధాలు అమ్ముడౌతున్నాయో తెలియని సందిగ్ధం నెలకొని ఉంది. మన సమాజంలో కార్పొరేట్ అన్న సంస్కృతి ఎంతగా పాతుకుపోయిందో చూడటానికి మనం సాక్ష్యాలుగా మిగిలిపోయామని చెప్పుకోవడానికి సిగ్గుగా ఉంది. అధికారం కొమ్ము కాస్తున్న కార్పొరేట్ వ్యవస్థలో సామాన్యులే కాదు, ప్రతి ఒక్కరు బలి అవుతూనే ఉన్నారు. మనకు వస్తున్న రోగాలకు ప్రతిదానికి స్పెషలిస్టులు ఉన్నారని సంతోషించాలో లేక సరైన వైద్యం కోసం ఈ కార్పొరేట్ ఆసుపత్రులకు వెళితే, ఆ టెస్టులు ఈ టెస్టులు అని కనీసం టెస్టులు చేయకుండానే చేసాము కానీ సరిగా తెలియలేదు మరొక టెస్ట్ చేద్దామంటూ, సి టి స్కాన్ రిపోర్టులు సరిగా చూడకుండానే పేషేంటును సగం చంపేస్తున్న స్పెషలిస్టులు ఉన్న గొప్ప కార్పొరేట్ ఆసుపత్రులు మనకున్నాయని చాలా గర్వంగా ఉంది. కాలం నాడు నడుం నొప్పని వెళితే ఆపరేషన్ చేస్తామని చెప్పి కిడ్ని తీసేసి అమ్ముకున్న ఘనత కూడా మన ఆసుపత్రులదే. 

        తెలిసిన వాళ్ళున్నారు అని ఓ కార్పొరేట్ ఆసుపత్రికి వెళితే జరిగిన సంఘటన ఇది. ఈ లెక్కన మరి ఏమి తెలియని సామాన్యుల పరిస్థితి ఆ దేవుడికే ఎరుకేమో. నలుగురు డాక్టర్లు చూసిన సి టి స్కాన్ రిపోర్ట్లో వాళ్లకు కనబడని అంశాన్ని ఓ సామాన్యుడు చూపించి ఆ టెస్ట్ కాదు ఇది  చేయవచ్చు కదా అని అడిగే దుస్థితి ఈరోజు మనకు కలగడానికి కారణం ఎవరు..? మరో డాక్టర్ కి ఇది పరిస్థితి రిపోర్ట్ నమ్మాలో, డాక్టర్ ని నమ్మాలో తెలియడం లేదంటే, అమెరికాలో వైద్యం ఖరీదైనది, అక్కడ డాక్టర్లకి విలువ ఇస్తారు, డబ్బులు ఎక్కువ ఇస్తారు అని మొదలు పెట్టి తన ఆసుపత్రి కట్టడానికి అయినా ఖర్చు, దానిని మెయింటేన్ చేయడానికి అవుతున్న ఖర్చులు, రోజుకి ఎంతమందిని, ఎంత ఫీజుతో చూస్తే వస్తుందని ఎదురు ప్రశ్నించారు. నిజమే మరి వైద్యము, చదువు వ్యాపారం చేసిన మనమే చెప్పాలి ఈ ప్రశ్నలకు సమాధానం. కాదని అనగలరా ఎవరైనా. సంపాదన కోసమే చదువు, వైద్యమన్న ఆలోచనలో మార్పు వచ్చేదెన్నడో మరి. 

ఇప్పటికి ఈ ముచ్చట్లకు సశేషం...