కాలం వెంబడి కలం... 62

   హైదరాబాదు బసవతారకంలో రంగ వదినకు ఆపరేషన్ కోసం ఓవారం రోజులు హాస్పిటల్ లో ఉండాల్సి వచ్చింది. తర్వాత మళ్లీ చెకప్ కోసం డిసెంబర్ లో అన్నయ్యా వదిన వచ్చినప్పుడు నేను కూడా వాళ్ళతో హైదరాబాదు వచ్చాను. AMSOL లో జాయిన్ అవడానికి. ఆఫీస్ చూపిద్దామని జ్యోతి అన్నయ్య స్పెండర్ బైక్ మీద తీసుకువెళ్ళాడు. పనిలో పనిగా హాస్టల్ కూడా వెదుకుదామని వెళ్ళాము. ఆఫీస్ సందు ముందుకు కొద్ది దూరంలోనే నాకెందుకో బైక్ మీద నుండి పడిపోతాననిపించింది. గట్టిగానే పట్టుకున్నా. కాని పడిపోయా. పడినా నేను బైక్ వదల్లేదు. అన్నయ్యకు నేను పడిపోయింది తెలియదుగా, తను మాట్లాడుతూ ముందుకు వెళిపోయాడు. కొద్ది దూరం బైక్ తో వెళ్ళాక నా వల్ల కాక బైక్ వదిలేసాను. అప్పుడు తల రోడ్డుకి కొట్టుకుంది. చెయ్యి కొట్టుకుపోయింది బాగా. పడిన వెంటనే నేనే లేచేసాను కూడా. కళ్ళజోడు పడిపోతే అది వెదుకుతున్నా. ఈలోపల అన్నయ్య వచ్చి వెదికి ఇచ్చాడు. తను బాగా కంగారు పడిపోతున్నాడు. ఏం కాలేదని చెప్పాను. చేతి మీద దెబ్బ చూసి బాగా కంగారు పడ్డాడు. అదృష్టమెా, దురదృష్టమెా కాని ఆరోజు ఆదివారం కావడంతో ఎప్పుడూ ఖాళీ లేకుండా ఉండే ఆ రోడ్డు చాలా ఖాళీగా ఉంది. నేను పడటం చూసిన ఇద్దరు ముగ్గురు దగ్గరకి వచ్చారు. అన్నయ్యను కంగారు పడవద్దని చెప్పి, దారిలో మెడికల్ షాప్ దగ్గర కాస్త బాండేజ్ తీసుకుని, వదిన వాళ్ళ ఫ్రెండ్ ఇంటికి వెళ్ళాం. చూసిన వెంటనే వదిన గొడవ. ఆ సాయంత్రం వదిన బసవతారకంలో చెకప్ కోసం జాయిన్ అయితే, అక్కడి సిస్టర్ నా దెబ్బ క్లీన్ చేసి, కాస్త పెద్దగానే బాండేజ్ వేసింది. 

       దెబ్బ తగిలిందని మా ఇంట్లో చెప్పలేదు. మరురోజు ఆఫీస్ కి వెళ్ళాను. దెబ్బ కనిపించకుండా చీర కప్పేసాను. తర్డ్ ఫ్లోర్ లో మెయిన్ ఆఫీస్ కి వెళ్లి అక్కడ రిసెప్షన్ లో నా వివరాలు చెప్పాను. కాసేపటికి హెచ్ ఆర్ మానేజర్ మిలి అసిస్టెంట్ జయ వచ్చి వివరాలు అడిగితే ఇచ్చాను. హెచ్ ఆర్ వాళ్ళు వాళ్ళలో వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటూ, జయ వేరే అతనితో అనడం నాకు వినబడింది. ఈవిడ నిజంగానే అమెరికా నుండి వచ్చారా అని. నేను ఆ మాటలు వింటూ నవ్వుకున్నాను. ఎవరైనా మనిషి హావభావాలను, వేసుకున్న దుస్తులు, నగలను బట్టి ఆ మనిషిని అంచనా వేస్తారని మరోసారి బుుజువైందనుకున్నా. తర్వాత ఎప్పటికో తీరికగా అరి కేసరి గారు వచ్చారు. ఆరో ఫ్లోర్ కి వెళ్లి కలిసాను. నైట్ షిఫ్ట్ కి సాయంత్రం రమ్మని చెప్పారు ముందు. తర్వాత నాకు ఇంకా రూమ్ దొరకలేదు, నైట్ షిఫ్ట్ కాకుండా కొన్ని రోజులు డే షిఫ్ట్ కి వస్తానంటే సరేనన్నారు. అప్పటికే నేను అన్నయ్యా హాస్టల్ చూసాము. ఇంతలో నా చేతి దెబ్బ చూసారు అరి కేసరి. ఏమైందంటే జరిగింది చెప్పాను. అప్పటికే చాలా మెడ నొప్పిగా ఉంది. విజయవాడ వెళ్లి వస్తానని చెప్పి, అన్నయ్యను మా రంగ వదినకు తెలిసిన గోపాళం శ్రీమన్నారాయణ గారికి ఫోన్ చేసి చెప్పమన్నాను. ఇంటికి ఫోన్ చేసి కాస్త మెడ నొప్పి ఎక్కువగా ఉంది. చూపించుకోవడానికి వస్తున్నానని చెప్పాను. అప్పటికే అన్నయ్య వాళ్ళు విజయవాడ వెళిపోయారు. 

          పొద్దుటే బస్ దిగి ఇంటికి రాగానే చేతి దెబ్బ చూసి ఏమైందంటే, మెట్ల మీద నుండి జారి పడ్డానని చెప్పాను. విపరీతమైన తలనొప్పి. డాక్టర్ దగ్గరకి వెళితే వెంటనే అక్కడే చూపించుకోవాలి కదా. ఎందుకు లేట్ చేసావు అని, వివరాలు కనుక్కుని టాబ్లెట్స్ ఇచ్చారు. ఆల్ర్టాసెట్ అప్పుడు భలే పని చేసింది. పది నిమిషాల్లో తలనొప్పి చేత్తో తీసేసినట్టుగా పోయింది. ఎప్పుడైనా నొప్పి అనిపిస్తే వేసుకోమన్నారు. ఆ తర్వాతెప్పుడూ అది నాకు పని చేయలేదు. ఆరోజు మధ్యాహ్నం మా వదిన వచ్చి అమ్మావాళ్ళకు నిజం చెప్పేసింది. తర్వాత ఓ వారం ఆగి హైదరాబాదు వెళ్ళాను. ఈయన ఫ్రెండ్ వాళ్ళింట్లో నాలుగు రోజులుండి హాస్టల్ కి మారిపోయాను. అప్పటికే నేను కారం అస్సలు తినలేను. అందుకని ముందే చెప్పాను, కాస్త కారం వేయకుండా కూరలు పక్కకు తీసి పెట్టమని. ఓ నెల కూడా లేనేమెా, ఆ హాస్టల్ లో ఉండటం నచ్చక ఆఫీస్ కి దగ్గరలో ఓ చిన్న రూమ్ తీసుకున్నా. నాతోపాటు హాస్టల్ పిల్లలు ఇద్దరు కొన్ని రోజులుండి వాళ్ళు వేరే రూమ్ చూసుకున్నారు. తమిళ్ అమ్మాయి హేమ బాగా క్లోజ్ గా ఉండేది. వాళ్ళిద్దరూ ఎల్ వి ప్రసాద్ ఐ హాస్పిటల్ లో చేసేవారు. కనీసం మా రూమ్ లో ఫాన్ కూడా లేదప్పుడు. చలికాలమని నేను కాస్త పట్టించుకోలేదు. ఓ మూడు నెలల తర్వాత మా విశాల్ ఫాన్ తెచ్చి ఫిట్ చేసాడు.

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో..