రోనెక్ సిటిలో AMSOL రవి ముదునూరు బుక్ చేసిన హోటల్కి వెళ్ళాను. పొద్దున్నే నన్ను అంతకు ముందు ఇంటర్వూ చేసినామెకి కాల్ చేసాను. తను 11 కి వచ్చి పిక్ చేసుకుంటానని చెప్పింది.సరిగ్గా 11 కి మా టెస్టింగ్ మేనేజర్ టీనా ఫీల్డ్స్ ఓ పెద్ద కార్ లో వచ్చి కంపెనీకి తీసుకువెళ్ళింది. కార్ లో తనతో మాట్లాడుతూ నా టెన్షన్ తగ్గించుకోవడానికి ప్రాజెక్ట్ వివరాలడిగాను. అప్పటికి నాకు మాన్యువల్ టెస్టింగ్ వచ్చు కాని ఆటోమేషన్ టెస్టింగ్ రాదు. ఈ ప్రాజెక్ట్ లో ఏ టెస్టింగ్ వాడుతున్నారని అడిగితే మాన్యువల్ అని చెప్పింది. అప్పుడు హమ్మయ్య అనుకున్నాను. టీనా చాలా చాలా మంచిది. నేను ఈ ప్రాజెక్ట్ కి వచ్చేసరికి దగ్గర దగ్గర 7, 8 నెలల నుండి వర్క్ పెండింగ్ ఉండిపోయింది. మెుదటిరోజు సిస్టమ్ అంతా సెట్ చేయడము, నేను వర్క్ ప్లాన్ చేసుకోవడంతో కాస్త పనే చేయగలిగాను. వంచిన కల ఎత్తకుండా ఓ 10, 12 రోజులు పని చేసి పెండింగ్ వర్క్ అంతా కంప్లీట్ చేసేసాను. ఇంతకీ కంపెనీ పేరు చెప్పలేదు కదా అడ్వాన్స్ ఆటో పార్ట్స్. అమెరికాలో చాలా పెద్ద పేరున్న కంపెనీ. ఈ కంపెనీలో ఇండియన్స్ చాలా తక్కువ మంది. ఓ ఐదారుగురు వచ్చి పరిచయం చేసుకున్నారు. కొసమెరుపేంటంటే తెలుగువారు ఒక్కరూ లేదన్న మాట. తమిళ్, మళయాళీ, నార్త్ ఇండియన్స్ ఉన్నారు. ఇలా ఇండియన్స్ ఎవరు వచ్చినా అందరు కలిసి ఒకరింట్లో గెట్ టుగెదర్ ఏర్పాటు చేస్తారట. నన్నూ అలాగే ఇన్వైట్ చేసారు.
ఆఫీస్ వర్క్ అయ్యాక ఈవెనింగ్ నన్ను పిక్ చేసుకుని తీసుకువెళ్ళారు. అందరం చక్కగా పలకరించుకుంటూ, కబుర్లు చెప్పుకుంటూ డిన్నర్ చేసాం. తర్వాత మైల్డ్ లేడీస్ డ్రింక్ వైన్ ఆఫర్ చేసారు. అలవాటు లేదని చెప్తే, ఏం కాదు తాగమవ్నారు. నేను ప్రెగ్నెంట్ అని చెప్తూ, ఏదీ పడదని నా కండిషన్ గురించి చెప్పాను. ఆఫీస్ లో పని చేసే తమిళాయన వైఫ్ కూడా ప్రెగ్నెంట్ అని చెప్పింది. గెట్ టుగెదర్ బాగా జరిగింది.
వర్క్ లో పడి తిండి కూడా సరిగా తినేదాన్ని కాదు. ఓ వేళ తిందామన్నా, కనీసం మంచినీళ్ళు కూడా పొట్టలో ఉండేవి కాదు. వామిటింగ్ అయిపోయేవి. ఆకలికి పేగులు మెలితిరిగి పోయేవి. ఆఫీస్ కాంటిన్ లో అప్పుడప్పుడూ తింటూ, మా టెస్టింగ్ టీమ్ కొలీగ్స్ లంచ్ కి బయటకెళుతూ ఏమైనా కావాలా అని అడిగితే మెక్ డోనాల్డ్స్ డాలర్ చికెన్ శాండ్ విచ్ తెమ్మని చెప్పేదాన్ని. అమెరికన్ గ్రాసరిస్టోర్ లో వేయించిన వేరుశనగపప్పు, ఎగ్స్, పాలు, ఏవో కొన్ని వెజిటబుల్స్ తెచ్చుకునేదాన్ని. ఇంటి దగ్గర నుండి తెచ్చిన వాటిలో నల్లకారం, శనగపప్పు కారం నాతో రోనెక్ తెచ్చుకున్నా. మిగిలినవన్నీ జలజ వదిన వాళ్ళింట్లోనే వదిలేసాను త్రీ వీక్స్ ప్రాజెక్టే కదా అని. అప్పటి వరకు తిండి విలువ తెలియలేదు. రోనెక్ పుణ్యమా అని తిండి విలువ బాగా తెలిసింది. మూడు వారాలే కదా అని హోటల్ లోనే ఉంటానని రవికి చెప్పాను. నా దగ్గర డబ్బులు లేవని కూడా చెప్పాను. 1000 డాలర్స్ అకౌంట్ లో వేశారు.
ఆఫీస్ లో ఉన్నంతసేపు నా సెల్ సిగ్నల్ వచ్చేది కాదు. చాలా దూరం బయటకు రావాల్సి వచ్చేది బ్రేక్ టైమ్ లో. అందరూ సిగిరెట్లు కాల్చుకుంటుంటే నేను ఫోన్ మాట్లాడుకునేదాన్ని. కాని నా ప్లాన్ లో డే మినిట్స్ ఎక్కువ ఉండేవి కాదప్పుడు. అందుకని ఆఫీస్ లాండ్ లైన్ అదీ లంచ్ టైమ్ లోనో, ఈవెనింగ్ ఆఫీస్ అవర్స్ అయిపోయాకో వాడేదాన్ని. మధ్య మధ్యలో మరో జాబ్ కోసం ఆఫీస్ లాండ్ లైన్, ఈమెయిల్ వాడాల్సివచ్చేది రెజ్యూమ్ పంపడానికి.ఈ ప్రాజెక్ట్ ఉండేది మూడు వారాలే కదా అని. ఆఫీస్ కి మార్నింగ్ నడుచుకుంటూ వచ్చేదాన్ని. సాయంత్రం ఎవరో ఒకరు హోటల్ దగ్గర డ్రాప్ చేసేవారు. స్నో బాగా పడినప్పుడు కాబ్ బుక్ చేసుకునేదాన్ని. కాబ్ రానప్పుడు టీనాకి రావడం లేటవుతుందని ఫోన్ చేసి చెప్తే, రావద్దులే రెస్ట్ తీసుకో అని చెప్పేది. మాకు ప్రాజెక్ట్ రివ్యూ మీటింగ్స్ జరుగుతూ ఉండేవి. నేను ముందే టీనాకి వివరమంతా చెప్పేసేదాన్ని నేను చేసిన వాటి గురించి. మీటింగ్ లో తను నా గురించి కూడా బాగా మెచ్చుకుంటూ చెప్పేది. అది కొందరికి నచ్చలేదు. మా టెస్టింగ్ టీమ్ లో అందరు అమెరికన్సేనండోయ్. మా గోపాలరావు అన్నయ్య, వదిన వాళ్ళు, జలజ వదిన వాళ్ళు, ఉమ, మధు, సంధ్య, ఉష ఇలా అందరు ఫోన్ చేసి నా క్షేమ సమాచారాలు కనుక్కుంటూ ఉండేవారు. అలా మూడు వారాలు గడిచిపోయాయి.
మళ్ళీ కలుద్దాం..
0 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి