మృత్యుహేల..!!

భారాన్ని మెాయాల్సిన భర్త 

అర్ధంతరంగా వదిలిపోతే

నక్కజిత్తుల ఈ లోకంలో

వలసకూలిగా మారి

తన బతుకు తాను బతుకుతూ

బిడ్డ అడగకుండానే

ఆకలి తీరుస్తూ

పట్టు పరుపులు లేకున్నా 

తన గుండెలనే 

పానుపుగా చేసి

చీర కొంగును 

రక్షగా కప్పుతూ

కంటికి రెప్పలా

కాచుకునే కన్నతల్లి

తిరిగిరాని లోకాలకు చేరిందని

తెలియని ఆ పసిప్రాణం

అమ్మ కప్పిన దుప్పటితో

దాగుడుమూతలాడుతూ

ఆడుకుంటున్న దృశ్యం చూస్తే

కరడుగట్టిన కసాయికైనా

మనసు కరగకుండునా.. 

మృతకణపు మృత్యుహేలకు

మరణశాసనం రాయాలన్న తలంపు 

విధాతకు కలిగేదెన్నడో మరి...!!