కాలం వెంబడి కలం...18

కాలం వెంబడి కలం...18

      నేను M S చేయడానికి అమెరికా వెళ్ళాలంటే దగ్గర దగ్గర 3 లక్షలు ఖర్చు అవుతుందని లెక్కలు వేసుకున్నాను. జయపురంలో అమ్మమ్మ, తాతయ్య వాళ్ళఇల్లు అమ్మేసాము. వాళ్ళది, అమ్మది పొలం అమ్మి విజయనగరం వెళ్ళి మెాసపోయిన సంగతి మీకు తెలిసిందే. మళ్ళీ కాస్త పొలం కూడా కొన్నారు. ఇల్లు కట్టడానికి ఖర్చు అయ్యాయి ఉన్నవి. నా కోసం మళ్ళీ అప్పు చేయాలి. అదీ కాక అప్పట్లో ఇప్పటిలా ఇన్ని కన్సల్టింగ్ కంపెనీలు లేవు. అమెరికా ప్రాసెస్ కి ఎలా ప్రొసీడ్ అవ్వాలో సరిగా తెలియదు. వెళ్ళాలని గట్టిగా అనుకుంటే ఏదోక దారి చూసుకునేదాన్ని. మా సుధ అన్నయ్య ఫ్రెండ్ 16000 కడితే న్యూజిలాండ్ కి వెళ్ళవచ్చు అని చెప్పారు. ఇదంతా కాదులే అని నాన్నతో చదవడానికి అమెరికా వెళ్ళను, జాబ్ చేయడానికి H1B వీసాతో వెళతానని చెప్పాను. మా రాధ పెదనాన్నతో కూడా అదే మాట చెప్పాను. ఆయనకు నలుగురు ఆడపిల్లలున్నా నేనంటే చాలా అభిమానం. వాళ్ళ చుట్టాలబ్బాయి గద్దే కృష్ణ అమెరికాలో కంపెని పెట్టాడని చెప్పి తనని అడిగారు. AS/400 నేర్చుకోమని చెప్పారట. 

          ఈలోపల మా మామయ్య పెళ్ళి కుదరడం, ఎదురింట్లో ఉండే  రాఘవేంద్ర మా ఇంటికి రావడం నాటకీయ ఫక్కీలో జరిగాయి. రాఘవేంద్ర సుజాతక్క వాళ్ళ రొయ్యల చెరువులు వేసుకుంటున్నాడు. ఆ పక్కనే మా మామయ్య తీసుకున్న చెరువులు కూడా ఉన్నాయి. ఎదురింట్లో ఏం జరిగిందన్నది మనకు తెలియదు, కాని ఓ పది రోజుల నుండి రాఘవేంద్ర అన్నం తినడం లేదని నాన్నకు తెలిసింది. నాన్న అలా తినకుండా ఉండకు, మీ పెదనాన్న వాళ్ళింట్లో తిను, లేదా మా ఇంట్లో తిను అని చెప్పారు. అంతకు ముందు కూడా వాళ్ళ పెదన్నాన్న వరస అయ్యే వాళ్ళింట్లో కొన్ని రోజులు, తర్వాత వాళ్ళు బయటికి పంపేస్తే, మరో రెండు మూడిళ్ళలో ఉండి, చివరిగా ఇలా మా ఇంటికి చేరాడు. 

       నాకు పెద్ద పరిచయమూ లేదు. నా లోకం నాది. నా పుస్తకాలు, ఉత్తరాలు, చదువు, టి వి, పాటలు  ఇదే నా లోకం. నాది చాలా చిన్న ప్రపంచం. కొత్త ఇంటికి వచ్చాకే కలర్ టి వి పెద్దది ECTV తీసుకున్నాము. మామయ్య పెళ్ళి కుదరడంతో ఆగిపోయిన ఇంటి పనులు మెుదలయ్యాయి. మార్బుల్ వేయించడము, కరంట్ పని చేయించడము, కార్పెంటరీ పని మెుదలయ్యింది. అంతా టేకుతోనే చేయించారు కరంట్ బోర్డులతో సహా. కరంట్ పని చేసే పాల్ గారు విజయవాడ నుండి వచ్చారు, రమేష్ అనే కోడూరు పిల్లాడిని తీసుకుని. బాగా కోపిష్టి. కాని నేను ఏదడిగినా చక్కగా చెప్పేవారు. తను చేసే పనులన్ని వివరంగా చెప్పేవారు. ఏది కావాలన్నా నాకే చెప్పేవారు. ఆ రోజుల్లోనే మా ఇంట్లో స్విచ్ బోర్డులు కాని, స్విచ్ లు కాని కనబడకుండా కరంట్ పెట్టారు. నాతో పాల్ గారు రేపు మీ ఇంటికి నడిస్తే తెరుచునే డోర్లు పెడతానమ్మా అని  అనేవారు. బయట వరండా చుట్టూ ఆర్చ్ లు పెట్టించి, గ్రానైట్ అంటించాం అప్పట్లోనే. కోడూరు సంతలో మెుక్కలు ఇళ్ళమ్మట అమ్ము వస్తే 5 రూపాయలు పెట్టి కొన్న గులాబి, నూరు వరహాలు బోలెడు పూలు పూసేవి. కడియం నుండి తెచ్చిన తెల్ల గులాబి బోలెడు గుత్తులుగా పూలు పూసేది. మూడు, నాలుగు వందలు పెట్టి కడియం నుండి పూల మెుక్కలు తెచ్చేవాళ్ళం. రకరకాల గులాబీలుండేవి. మా తాతయ్య బంతిపూలు బోలెడు పూయించేవాడు. ఆయన చేతితో ఏ మెుక్క పెట్టినా బతికేది. మా తాతయ్య కాలం చేసి రెండేళ్ళయినా, ఆయన పెట్టిన మామిడి చెట్టు బోలెడు తీపి కాయలు ఆయన జ్ఞాపకంగా మాకిప్పుడు ఇస్తోంది. మనుష్యులు లేకున్నా కొన్ని గుర్తులు వారిని తరతరాలూ బతికించేస్తాయనుకుంటా ఇలా. 

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో....