21, సెప్టెంబర్ 2020, సోమవారం

కాలం వెంబడి కలం..20

        మాది పల్లెటూరు కదా. ఇదిగో పులి అంటే అదిగో తోక అనే రకాలు ఎక్కడైనా ఉంటారు, కాని మా ఊరిలో మరికాస్త ఎక్కువన్న మాట. రాఘవేంద్ర మా ఇంట్లో ఉండటం గురించి, మా చుట్టాలు కొందరు బయట వేరేగా మాట్లాడారు. మా నాన్న దగ్గర కూడా వేరేగా చెప్పారు. నా గురించి కాకుండా మా అమ్మ గురించి మాట్లాడటం, అవి విని పాతికేళ్ళు కాపురం చేసిన మనిషి గురించి చెప్పిన చెప్పుడు మాటలు నాన్న నమ్మడం జరిగాయి. అమ్మకు అప్పటికి కాస్త ఆరోగ్యం బాలేక, రాఘవేంద్ర మంచివాడు, పిల్లను బాగా చూసుకుంటాడని అనుకుంది కాని, రాఘవేంద్ర చదువు, కుటుంబం గురించి ఆలోచించలేదు. 
      మా నాన్న నాతో ఏమి మాట్లాడకుండా, మా భారతి అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి నన్ను పిలిపించి, చుట్టాలందరు ఉండగా, అమ్మమ్మ వాళ్ళ అల్లుడు వెంకటేశ్వరరావు బాబాయితో అడిగించారు ..ఊరిలో వాళ్ళు అనుకుంటున్నారు. నువ్వు రాఘవేంద్రని చేసుకుంటావని. నీ ఉద్దేశ్యం ఏంటి అని అడిగారు. నాకప్పటికి ఏం తెలియదు. రాఘవేంద్ర కూడా అంతకు ముందు నన్ను ఎవరిని చేసుకుంటావని అడిగితే " మా నాన్న ఎవరిని చేసుకోమంటే వారినే చేసుకుంటానని " చెప్పాను. ఇదే మాట అక్కడ కూడా చెప్పి వచ్చేసాను. ఎందుకో నాకు చాలా బాధ అనిపించింది అలా వాళ్ళతో ఏదో నేను తప్పు చేసినట్లుగా అడిగించడం. నావి, మా నాన్నని ఇష్టాలన్ని ఒకటే ఎప్పుడూ. ఏదున్నా మాట్లాడుకునే వాళ్ళం. ఆయన అడగకుండా నన్నలా అడిగించడం నాకు నచ్చలేదు. 
    ఆ రాత్రి మా నాన్న చెల్లెళ్ళను, అన్నను పిలిపించి పెదరాయుడు సినిమా స్టైల్ మీటింగ్ పెట్టి రాఘవేంద్ర మంచివాడు కాదని తీర్మానం చేసారు. అప్పుడు రాఘవేంద్ర లేడు. ఆ రాత్రి వచ్చాక ఇంట్లోనుండి వెళిపొమ్మన్నారు. మరుసటి రోజు పొద్దుటే వెళిపోయాడు. మా నాన్న అమ్మని మాటలనడం, అప్పటి వరకు మంచివాడైన రాఘవేంద్ర మంచివాడు కాకపోవడం ఇవన్నీ నాకు నచ్చలేదు. తప్పు చేయనప్పుడు బయటివారినైనా సమర్థించడం నా నైజం. అప్పటి వరకు పెళ్ళి గురించి ఏ ఆలోచనా, ఏ నిర్ణయం తీసుకోని నేను ఓ నిర్ణయానికి వచ్చాను. అదే నాన్నకు చెప్పాను. బాధ్యత లేని వాడికి పిల్లనివ్వను అన్నారు. 
     మా రాధ పెదనాన్నకి వాళ్ళ చుట్టాలు చెప్పిన AS/400 బెంగుళూరులో 22 రోజుల కోర్సు 20,000 కట్టి నేర్చుకున్నాను. ఓ నాలుగు రోజులు మా రాధ పెదనాన్న వాళ్ళ మూడో అమ్మాయి సీలర్ వాళ్ళింట్లో ఉన్నాను. తర్వాత నా ఇంజనీరింగ్ రూమ్మేట్స్ శారద, చంద్ర వాళ్ళింట్లో ఉండి నేర్చుకున్నాను. శారద వాళ్ళ నాన్నగారు అప్పుడు కర్నాటక దేవాదాయ శాఖ మంత్రి. చాలా బాగా చూసుకునేవారు అందరు. తర్వాత హైదరాబాదులో ప్రాజెక్ట్ చేయడానికని హాస్టల్లో ఉన్నాను. రాఘవేంద్ర చెల్లెలు కూడా ఉండేది. అలా ఓ సంవత్సరం నర్ర నాన్నకు, నాకు మధ్యన నిశ్శబ్ద యుద్ధం జరిగింది. 
      అది ఓ మంచిరోజో, చెడ్డరోజో నాకిప్పటికి తెలియదు. ఆగస్టు 14వ తేదిన రాఘవేంద్ర వాళ్ళ బావ ఇంటికి వచ్చి నాన్నతో, మామయ్యతో ఏం మాట్లాడారో నాకు తెలియదు. మా నాన్న లోపలికి వచ్చి నా ఆస్తి లేకుండా బతకగలవా అని అడిగారు. నేను వెంటనే నీ ఆస్తి కోసం కాదు నాన్నా నీ కోసం ఉన్నాను అని చెప్పాను. వెంటనే మా శ్రీకృష్ణం పెదనాన్నను పిలిపించి, నన్ను బట్టలు సర్దుకోమన్నారు. అప్పటికి నా పేరు మీద మూడునర్ర ఎకరాలు పొలం ఉంది. కార్ పిలిపించారు. నేను అమ్మకు ఇష్టమైన నా ఫోటో లామినేట్ చేయించి తెచ్చాను అంతకు ముందు. నాన్న అది తెచ్చి ఇచ్చేసారు. నేను తక్కువ తినలేదుగా, ఆయన కూతుర్నే కదా. మెడలో చాలా సన్న చైన్ ఉండేది.అది, గాజులు తీసి అక్కడ పెట్టేసాను. ఒంటి మీదవి ఉంచుకో అన్నా కూడా వినకుండా. ఎప్పుడో 9 చదివేటప్పుడు మా జ్యోతి పెద్దమ్మ ఇచ్చిన మెరూన్, వైట్ క్రిస్టల్స్ గొలుసు తీసి పెట్టుకున్నా. 
        సాయంత్రానికి అవనిగడ్డ రిజిస్ట్రాఫీస్ లో నా పేరుమీదున్న పొలం రిజిస్ట్రేషన్ చేయించుకున్నారు. ఎవరి పేరు మీద అన్నది కూడా చూడలేదు. సంతకాలెక్కడ పెట్టమంటే అక్కడ పెట్టేసాను. నాకు హైదరాబాదు బస్ టికెట్ తీసుకున్నారు. ఓ కట్ట డబ్బులు ఇచ్చారు. వద్దని ఇచ్చేసాను. మనిద్దరికి తేడా ఇప్పుడు వచ్చింది. నువ్వు హాస్టల్ ఫీజ్ కట్టాలి కదా తీసుకో అన్నారు. అప్పుడు హాస్టల్ ఫీజ్ 1200 రూపాయలు. అవి మాత్రమే తీసుకుని మిగతావి ఇచ్చేసాను. మా నాన్న, పెదనాన్నల నోటి నుండి మాటలు చాలా నడిచాయి సినిమాల్లోలా. నన్ను బస్ ఎక్కించారు. 
        అప్పటి నా మానసిక స్థితి అంతా ఖాళీగా అయిపోయింది. అదే టైమ్ లో ఆడపిల్లల నెలవారి ఇబ్బందులు కూడా. బాగా ఇబ్బంది పడేదాన్ని నొప్పితో. అమ్మ ఎలా ఉందోనని బెంగ. నేను పెంచిన కుక్క ఏమౌతుందోనని దిగులు ఓ పక్క. నాన్న చూసుకుంటారులే దాన్ని అని ఓ నమ్మకం. మనసులో నాకనిపించింది అప్పుడు మా నాన్న చేసిన పనేమిటంటే " పూలల్లో పెట్టి పెంచి నడిరోడ్డు మీద వదిలేసారని . " 
చిన్నప్పుడు నన్ను అరుగు మీద నిల్చోబెట్టడానికి మట్టి నా అరికాళ్ళకు అంటుతుందని తన చేతితో తుడిచి నిల్చోబెట్టిన నాన్న తన మాట కాదన్నానని  ఇలా ఇంట్లో నుండి పంపేయడం ఊహించని సంఘటన. నేనెప్పుడూ కలలో కూడా అనుకోలేదు మా ఇద్దరి మధ్యన అభిప్రాయ బేధాలు వస్తాయని. 
అనుకోనివి జరగడమే కదా జీవితం అంటే. ఓ పద్ధతి ప్రకారం అన్ని జరిగితే అది జీవితం అనిపించుకోదు మరి. 

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో... 

     

0 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:

కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి

తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 

కబుర్లు కాకరకాయలు © 2008. Template Design By: SkinCorner