కధ కాని కధ - పార్ట్ 8

చెప్పాను గా మేము ఆరు ఐనంక విజయనగరం వచ్చేశామని, అప్పటి నుంచి నా చిన్నప్పటి స్కూల్ ఫ్రెండ్స్ అరుణ,ఉదయలక్ష్మి, రాధ లకి లెటర్స్ రాయడం అలవాటయింది.
నా చిన్నప్పటి నుంచి మా నాన్న నా మొదటి పుట్టిన రోజు నుండి చాలా గ్రాండ్ గా చేసే వారు. నాకు మాత్రం ఆ రోజు బాగా జ్వరం వచ్చేది. పొద్దున చుట్టాలకి భోజనాలు, కేకు కటింగ్ సాయంత్రం నాన్న ఫ్రెండ్స్ కి పార్టీలు ఉండేవి. అప్పట్లోనే కార్డ్స్ ప్రింట్ చేయించి ఇన్విటేషన్స్ ఇచ్చేవారంట. నాన్న నన్ను కింద నిల్చోబెట్టడానికి కుడా చేతితో తుడిచి అప్పుడు నిల్చోబెట్టేవారంట. నాకు వోణిలు ఇచ్చేటప్పుడు నాన్న ఇంట్లో లేరు ఊరు వెళ్లారు, అమ్మ వాళ్ళు ఫంక్షన్ చెయ్యోద్దులే అనుకుంటే నేనేమో పోస్ట్ కార్డ్స్ కొని రూపక్క వాళ్ళ ఇంట్లో అక్కని అడ్రస్ ఎలా రాయాలో అడిగి పెద్దమ్మలకు, అమ్మమ్మలకు రమ్మని ఉత్తరాలు రాసి ముందు రోజు అమ్మ వాళ్లకు చెప్పాను. అప్పటికప్పుడు ఇంక అన్ని రడి చేసి చేసారు నాన్న కుడా ఆ రోజుకి వచ్చేసారు అనుకోండి...అంతకు ముందు ఒక సారి పుట్టిన రోజుకి అవనిగడ్డలో పాకెట్స్ తీసుకు వెళ్ళడానికి పిలవమంటే అందరిని భోజనానికి పిల్చాను....వచ్చే వాళ్లకు వండటం పెట్టడం సరిపోయింది ఇంట్లో వాళ్లకు...ఇలాంటి అల్లరి పనులు బాగా చేసేదాన్ని.

పువ్వులంటే ఇష్టం లేని వాళ్ళు వుండరు కదా!! మా పక్కింటి జయంతి వాళ్ళ తాతగారి పొలం లో మల్లెపూలు వున్నాయని అంటే నేను మా అక్క కూతుళ్ళు అజాత, అపర్ణలని తీసుకుకుని వెళ్ళా బోల్డు దూరం వెళ్ళాము ఇంకా ఎక్కడ అంటే అది మట్లాడదు. ఈ లోపల నాన్న, వాళ్ళ తాత వాళ్ళ గేద పొతే వెదుకుతూ మాకు కనిపించారు, నేనే పిల్చాను ఎందుకొచ్చారు అంటే మల్లెపూల కోసమని చెప్పా. ఇక ఇంటికి వచ్చాక నాన్న ఒకప్పుడు గవర్నమెంట్ మాస్టర్ లెండి అందుకని కర్ర పట్టుకుని రెండు దెబ్బలు వేసారు ముగ్గురిని. గట్టిగా కొట్టలేదు కాని కొట్టారని కోపం తో మూడు రోజులు మాట్లాడలేదు. మళ్ళి లంచాలు ఇస్తే గాని మాట్లాడలేదు. వాళ్ళ కైతే చాలా రోజులు నాన్న అంటే భయం పోలేదు. నాన్న జాబు మానేసి నేను పుట్టక ముందే వూళ్ళో ట్యుషన్స్ చెప్పేవారు ఫ్రెండ్ తో కలిసి. అందరికి చాలా భయం ఆ రోజుల్లో నాన్న అంటే. సినిమాకి కుడా గుర్రపు బండి లో తీసుకు వెళ్ళేవారు.
మళ్ళి కలుద్దాము...ఇప్పటికే చాలా చెప్పేసాను...బోర్ కొడుతోందేమో మరి...