కధ కాని కధ - పార్ట్ 6

పినవేమలి లో వున్న రోజులు నిజం గా మర్చిపోలేని రోజులు...మాకు ఊహా తెలిసిన తరువాత పినవేమలి, విజయనగరం లో వున్న రోజులు మర్చిపోలేనివి...ఊరిలో కుడా అందరు చాలా బాగా చూసేవారు. కాస్త వెనుకబడిన ఊరు కదా డబ్బులు చూసి కాకుండా మనుష్యులకి విలువ ఇచ్చేవారు. మా నాన్న అంటే చాలా గౌరవం, భయం ఉండేవి. పొలానికి కట్టిన డబ్బులు పోను మిగిలినవి అన్ని పొలం కోసం ఖర్చుపెట్టారు. ఆ ఊరిలో నాన్న స్నేహితునికి ఇచ్చే విలువ కన్నా నాన్నకు ఇచ్చే విలువ ఎక్కువై ఆయనకు అసూయ పెరిగిపోయింది. నాన్న తో పాటు అమ్మ కుడా పినవేమలి లో చాలా కష్టపడింది.

ఊరికి పొలం రెండు, మూడు కిలోమీటర్లు వుంటుంది. గేదలు ఎక్కువ ఉండి పాలకోసం రెండు పూటలా పొలం వెళ్ళాల్సి వచ్చేది. నాన్న ఐతే కాళ్ళలో పది పది ముళ్ళు విరిగిన తరువాత ఒక్కసారే తియిన్చుకునేవారు. కొబ్బరి మొక్కలు, సరుగుడు మొక్కలు, చెరుకు, కూరగాయలు,వేరుసెనగ, ఇలా అన్ని పండేవి. నీళ్ళు మాత్రం వర్షం పడితేనే ఉండేవి. మాకు మాత్రం వాగు వుండేది, నుయ్యి నాన్న తవ్వించారు. చెరువు పక్కనే వుండేది. మోటర్ తో నీళ్ళు తోడి పైపుల ద్వారా పొలానికి వెళ్ళేవి. వీటికి వున్న డబ్బులు మొత్తం ఖర్చ్చు ఐపోయాయి మేము టెన్త్ కి వచ్చేసరికి....

అప్పటి వరకు ఎప్పుడూ కొత్త పుస్తకాలు కొనుక్కునే మేము... పాత పుస్తకాలు నాకు, మామయ్యకు కొత్తవి కొనుక్కున్నాము. ఆడపిల్లలు బాగా చదివే వాళ్ళు కాదు అక్కడ అప్పట్లో.. నన్ను అందరు పాప అనే వాళ్ళు...అలా ఇంట్లో ముద్దు పేరు లేకపోయినా వూళ్ళో , స్కూల్ లో పాప అని పిల్చేవాళ్ళు హెడ్ మాస్టర్ గారితో సహా...

వూళ్ళో లక్ష్మి,రమ, సువర్ణ,సుగుణ, శివ,రవి, నరసింగరావు,ముత్యాలు, శేఖర్, బాబి....ఇంకా చాలా మందిమి కలిసి వేసవిలోఒంటిపూట బడికి పొద్దున్నే నడుచుకుంటూ వెళ్ళేవాళ్ళము. కుమారక్క,ఇందు, రమ వాళ్ళ అమ్మ వాళ్ళు ఇంకా రాణిఅక్క .....వీళ్ళు కోవా చేస్తే నాకు ఇవ్వకుండా వుండే వాళ్ళు కాదు. ఇందు సినిమా కధలు బాగా చెప్పేది.కుమారక్క,ఇందు పుస్తకాలు కుడా ఇచ్చేవాళ్ళు. ఇది నా సామ్రాజ్యం అక్కడ.....