కధ కాని కధ - పార్ట్ 2

ఉపోద్ఘాతం...ఇంతకుముందు చెప్పాను కదా ముచ్చటైన కుటుంబం గురించి...దానికి కొద్దిగా ...
పిల్లలు చిన్నవాళ్ళప్పుడు వాళ్ళ చదువుల కోసం కాకుండా చెల్లెలి పిల్లల చదువుల కోసం వేరే ఊరిలో పెద్దావిడ వుండి అందరిని చదివించారు. కొన్ని రోజులకు వాళ్ళ అమ్మాయికి ఆరోగ్యం బాలేక పిల్లలు రోజు వెళ్లి వచ్చే వారు. తరువాత పొలాలు అమ్ముకుని అందరికి దూరంగా వేరే వూరు వెళ్ళిపోయారు. అల్లుడు ఒక స్నేహితుడిని నమ్మి వాళ్ళ పొలాలు కొని మొత్తం డబ్బులు ఇచ్చి వ్యవసాయం చేసారు. కొన్ని రోజులు పాడిపంటలతో ఆ ఇల్లు కళకళలాడింది. పిల్లలు పై చదువులకు వచ్చేసరికి అంతా ఐపోయి బాగా ఇబ్బందులు పడ్డారు. పొలం అమ్ముదామంటే డబ్బులయితే ఇచ్చారు కాని సాక్ష్యం లేదు, ఆ స్నేహితుడి స్థితి బాలేనప్పుడు వీళ్ళు వీళ్ళ పంట అమ్మి తనకు సాయం చేసారు, చదువుకునేటప్పుడు కుడా చాలా ఆదుకున్నారు. కాని ఆ స్నేహితుడు స్వార్ధంతో చేసిన సాయాన్ని మరచి ఒక్క పైసా కుడా ఇవ్వలేదు...కట్టుబట్టలతో మళ్ళి సొంత ఊరికి వచ్చారు. ఇల్లు మాత్రమే వుంది ఏదో కొద్ది డబ్బులతో కొద్దిగా పొలం కొని రొయ్యల చెరువులు వేసారు. పూర్వం రొయ్యల వ్యాపారం కుడా చేసేవారు మళ్ళి స్నేహితులతో కలిసి ఆ వ్యాపారం మొదలు పెట్టారు. మెల్లగా కాస్త సంపాదించుకుంటున్నారులే అనేసరికి ఈ స్నేహితులలో కుడా ఈర్ష్య కలిగి వీళ్ళ దగ్గర వ్యాపారంలో డబ్బులు లేక బంగారం పెడితే అది తీసుకున్నారు. వేరేగా వ్యాపారం చేస్తే కంపెనీ వాడు డబ్బులు ఎగ్గొడితే వున్న పొలాలు అన్ని అమ్మి మళ్ళి మనష్యులు మాత్రమే నిలబడ్డారు. ఇలా మూడు నాలుగూ సార్లు మోసపోయారు. బతుకు పోరాటంలో ఇవి అన్ని తప్పవు అనుకుని మళ్ళి రొయ్యల చెరువు కౌలుకి వేసి అలా అలా కొద్ది కొద్దిగా సంపాదించారు. పిల్లలు చదువులు బానే చదివారు. చెప్తువుంటే ఇంతేగా అనిపిస్తుంది కాని ఇన్ని ఒడిదుడుకులను తట్టుకోవడం ఆ వుమ్మడి కుటుంబానికి సాధ్యమైంది. కష్టంలో ఎవరు నీ దరి చేరరు కాని నీ దగ్గర డబ్బులు వుంటే నీ చుట్టూనే వుంటారు ఈ విష్యం అందరికి తెలుసు.
మిగతా కధ మళ్ళి చెప్తాను...అంతవరకూ....