నీతులు చెప్పేందుకే...!!

నేస్తం,
         ఏంటో ఈమధ్య కొందరు ఎదుటివాళ్ళ తప్పులు వెదకడంలో బాగా ఆసక్తిగా ఉంటున్నారు. నీతులు చెప్పేందుకే కానీ ఆచరించేందుకు కాదు అని ఋజువు చేస్తూ ఒక వేలు ఎదుటివారిని చూపిస్తే మిగతా నాలుగు వేళ్ళు తమనే చుపిస్తున్నాయన్న చిన్న విషయాన్ని మర్చిపోతున్నారు. ఓ నాలుగు సన్మానాలు, కాసిన్ని బిరుదులూ వచ్చేస్తే చాలు ప్రతి ఒక్కరి రాతల్ని విమర్శించడమే పనిగా పెట్టుకుంటున్నారు. ఆ బిరుదుల, సత్కారాలు వెనుక ఏముందో నలుగురికి తెలుసన్న చిన్న విషయాన్ని మర్చిపోతున్నారు.
    కవిత్వంలో ప్రక్రియలకి నిర్దిష్టమైన నియమాలేమి లేవు. భావాన్ని చెప్పే విధానం, పాఠకులని ఆకట్టుకునేలా ఉంటే చాలు. అవార్డులు, రివార్డులు రాని ఎంతోమంది చక్కని భావాల్ని నలుగురు మెచ్చే విధంగా రాస్తున్నారు. వచన కవిత్వం ఇలానే ఉండాలని, వ్యాసం ఇలానే రాయాలని ఎవరు చెప్పలేదు. మనం తీసుకున్న వస్తువుని ఎలా చెప్పగలం అన్నది మన భావుకత మీద ఆధారపడి ఉంటుంది. ఒకే వస్తువుని ఎంతమంది రాసినా ఏ ఇద్దరిది ఒకేలా ఉండదు. మాతృస్పర్శ కవితా సంకలనంలో అమ్మ గురించి వందకు పైగా కవులు తమ కవితలను రాశారు. ఏ ఒక్కరిది మరొకరి కవితతో పోల్చదగినదిగా లేదు. ఈ  సృష్టిలో అమ్మ ఎవరికైనా అమ్మే మరి రాసే భావాల్లో ఎన్నెన్ని తేడాలో.
      లోపం చూసే మన దృష్టిలో ఉంది. కొందరు ఆధ్యాత్మికతను హేళన చేస్తున్నారు, మరికొందరు తమ మతమే గొప్పదని అంటున్నారు. పూజలు,  పునస్కారాలు చేసేవాళ్ళు, చేయనివాళ్ళు ఇద్దరు ఉంటారు. అంట మాత్రాన పూజలు చేసే ప్రతి ఒక్కరు మంచివాళ్ళూ కాదు, చేయనివాళ్ళు చెడ్డవాళ్ళు కాదు. ముఖపుస్తకంలో దేవుళ్ళ బొమ్మలు పెట్టేసి నాలుగు సూక్తులు చెప్పేస్తే వాళ్ళు అపర ఆధ్యాత్మిక గురువులు కాలేరు. ఓ నాలుగు దేశభక్తిని చాటిన  నాయకుల చిత్రాలు, ఓ రెండు దేశభక్తి గీతాలు రాసినంత మాత్రాన వారు దేశభక్తులైపోరు. రాజకీయ నాయకుల తప్పులను ఎత్తిచూపితే అడవిలో అన్నలూ కాదు.
   ఎవరికివారు తమను తాము సగటు సమాజజీవిగా ప్రశ్నించుకుంటే అన్ని ప్రశ్నలకు సమాధానాలు దొరుకుతాయి. ఎవరి ఇష్టాలు వారివి, ప్రక్క వారికి ఇబ్బంది కలిగించకుండా తమ తమ పనులు చేసుకుంటే అందరికి మంచిది. ఎంతసేపు ఎదుటివారిలో లోపాలు వెదకడానికే మీ సమయాన్ని వెచ్చించకండి, మీకోసం కూడా కాస్త సమయాన్ని కేటాయించుకోండి. ఎదుటివారి భావాలకు కాస్త విలువ ఇవ్వండి. నైతికతను మర్చిపోకుండా మెలగండి. అందరు బావుంటారు.