ఆనాటి రోజులు....ఈనాటి విలువైన జ్ఞాపకాల దొంతరలు...

కొద్దిగా ఆలస్యంగా ఈ టపా రాస్తున్నందుకు అందరూ మన్నించాలి.....మే పదిహేనో తారిఖున అవనిగడ్డలోని మా శిశువిద్యామందిరం లో 1976 - 1983 ( 1st - 7 th) వరకు చదువుకున్న అందరమూ కలుసుకోవడం అస్సలు ఆ రోజు తలచుకుంటే చెప్పడానికి మాటలు కరువైపోతున్నాయి.
ఎపుడు తెల్లవారుతుందా అందరిని చూస్తామా అని ప్రతి ఒక్కరికి వుండే వుంటుంది. మరి ఎప్పుడో ముప్పై ఏళ్ల నాడు చూసుకున్న, చెప్పుకున్న కబుర్లు, చేసిన అల్లరి, చదివిన పాఠాలు ఇలా ఎన్నో చిన్ననాటి అనుభూతులు, మంచి నడవడి నేర్పిన మా గురువులను, బాల్య స్నేహితులను కలుసుకునే అదృష్టం జీవితంలో మాకు దక్కింది.
ఎలా వున్నావు? నువ్వు నువ్వేనా !! అస్సలు గుర్తు పట్టలేదు...నువ్వు కొద్దిగా కుడా మారలేదు.....ఏంటిరా హెడ్ మాస్టారితో ఇంగ్లీష్ టెన్సులు, లీవ్ లెటర్లు రాక తిన్న తన్నులు గుర్తు ఉన్నాయా!! పాఠం అప్ప చెప్పలేదని అమ్మాయిలతో కొట్టించిన చెంప దెబ్బలు గుర్తు ఉన్నాయా!! ఇలాంటి మధుర జ్ఞాపకాలు ఎన్నో..ఎన్నెన్నో...!!
చిన్నప్పుడు ఆచారి మాస్టారు చెప్పిన సుమతి, వేమన పద్యాలు, పెద్దబాలశిక్ష, రాసిన అక్షరాలూ, విష్వక్సేనుడు లాంటి కష్టమైన పదాల డిక్టేషను పిరాట్ల గారు చెప్పిన శివలింగాష్టకం, దేశభక్తి గేయాలు, పెట్టిన క్విజ్జులు, నాగలక్ష్మి గారు చెప్పిన వెంకటేశ్వర సుప్రభాతం, మూడులోనే హిందీ అక్షరాలూ నేర్పిన ప్రమీలారాణి గారు, అందంగా బొమ్మలు వేయడమే కాకుండా పెద్ద జడతో అందంగా వుండే కమలా టీచర్ గారు నాకు గుర్తు వున్నంత వరకు అప్పట్లో ముందుగా డ్రాయింగ్ లో వెరిగుడ్ తరువాత మొదటి ఫైన్ పెట్టించుకున్నది నేనే(సీతాకోకచిలుక కి వచ్చింది లెండి). భూగోళము, ఆర్ధిక శాస్త్రమే కాకుండా పాటలు, డాన్సులు నేర్పిన శ్రీలత గారు, కూడికలు, తీసివేతలు, భాగహారాలు చెప్పిన రామలక్ష్మి గారు, ఎక్స్ వై లతో ఆల్జీబ్రా లో ఓనమాలు నేర్పిన ప్రసాద్ గారు, తరువాత మిగిలినవి చెప్పిన రత్తయ్య గారు ఈయన పి యస్ కుడా చెప్పినట్లు గుర్తు. గజేంద్ర మోక్షం తో పాటు, కృష్ణ శతకం, పంచంతంత్రం, సంస్కృతం, తెలుగు పాఠాలు చెప్పిన తెలుగు మాస్టారు....నాకు బాగా గుర్తు అందరూ హెడ్ మాస్టారితో బాగా దెబ్బలు తినే వాళ్ళు ఇంగ్లిష్ రాక. ఒకసారి జనవరి ఫస్ట్ న ప్రైవేట్ క్లాసు పెట్టి అందరిని కొట్టారు....నేను కుడా ఆ రోజు మాత్రమే దెబ్బలు తిన్నాను తొందరగా చదవలేదని కొట్టారు. తరువాత మేము అందరమూ అనుకున్నాము ఆయనకు ఆపిల్ ఇవ్వలేదని కొట్టారని....బాగా కోపంగా వుండే వారు. నాకు ఒక్క మార్కు తగ్గినా బాగా తిట్టేవారు మీకోసం వుండి చదివిస్తుంటే ఎందుకు తక్కువ వచ్చాయి అని. మీసాల మాస్టారి డ్రిల్ ఆయన హడావిడి అందరికి గుర్తు వుంటుంది. వసంతరావు గారు ఎన్ ఎస్ కి వచ్చేవారు ఒకసారి ఊపిరితిత్తుల బొమ్మ బోర్డ్ పై ఆయన వేస్తుంటే నేను బుక్ లో వేసాను నా బొమ్మ చాలా బాగా వచ్చింది ఆయన వేసినదానికన్నా... నువ్వే వేసావా!! మళ్ళి వెయ్యి అని వేయించారు. ఆయన తరువాత ప్రసాద్ గారు ఎన్ ఎస్ కి వచ్చేవారు. నాకు రింగ్ ఎడమ చేతితో ఆడటం వచ్చు కుడిచేతితో రాదు. మల్లీశ్వరి గారు ఆటకి నన్ను తీసుకోక పొతే రెండు రోజులలో కుడిచేతితో ఆడటం నేర్చుకున్నాను. వేరే స్కూలుకి వెళ్ళిపోయినా నాలుగూ ఐదు ఏళ్ళు రింగ్ లో నాదే మొదటి లేదా రెండో స్థానం. హెడ్ మాస్టారు సాయంత్రం పూట రోజు హనుమాంచాలిసా , భగవగ్దీత ఇంకా ఎన్నో నీతి పద్యాలు చదివించేవారు.
స్కూలు వార్షికోత్సవం చేయలేదని మా వీధిలో పిల్లలందరితో కలిసి అందరిని పిలిచి నాటకాలు, డాన్సులు, పాటలు వేయించి ఏదో భోజనాలు కుడా పెట్టించాము. ముందు భారతమాత నన్ను అని మళ్ళి వేరే అమ్మాయిని పెడతాము అంటే ఏడ్చాను కుడా!! మా వీధిలో పెద్దవాళ్ళు అందరూ వీళ్ళు పిల్లలు కాదు పిడుగులు అని భలే పొగిడారు. మరి ఆరోజుల్లో కొరియోగ్రఫీ అంటే మాటలు కాదు. రెండు దాన్సులకి నేనే కొరియోగ్రఫీ చేసింది కుడా. మొత్తం ప్రోగ్రాం ఆర్గనైజ్ చేసింది కుడా నేనే. మా టీచర్లని కుడా పిలిచాము....
అప్పట్లోనే ఆరువందలమంది పిల్లలు వుండేవారు మా స్కూలులో....గురువులు మనకు గుర్తు వుండటం గొప్ప కాదు.వారికి మనం గుర్తు వుండటం అనేది మరి ఏ జన్మలో చేసుకున్న పుణ్యమో!! మాకంటూ ఒక వ్యక్తిత్వాన్ని, సంఘం లో ఓ మంచి స్థానాన్ని కల్పించిన మా ఆచార్య దేవుళ్ళను ఏదో ఉడతాభక్తిగా సన్మానించుకునే అపురూప క్షణాలు, అందరికి నేను గుర్తు వున్నాను అని తెలిసిన ఆ క్షణం జీవితంలో ఎప్పటికీ మరపురాని వెలకట్టలేని సంపదే!!
ఆ అనుభూతిని అనుభవించాలే కాని మాటలలో చెప్పడం నాకు రావడం లేదు ఇప్పటికీ.....నా మాట మన్నించి వచ్చిన అందరికి నా కృతజ్ఞతలు....మాకు ఈ మధురమైన అనుభూతిని మిగల్చడానికి ఈ ప్రోగ్రాం బాగా జరగడానికి ఎంతో కృషి చేసిన వారికి, దీనికోసం కొన్నిటిని వదులుకుని వచ్చిన వారికి నా హృదయపూర్వక కృతజ్ఞతలు.