ఆ రోజు తొందరగా వస్తే ఎంత బావుండు...!!

బాధ్యతను పంచుకోని  బంధానికి ప్రశ్నించే హక్కు మాత్రం ఎక్కడిది...?? బంధాన్ని పంచుకోమంటే బరువుగా మారి,
మనసు ముక్కలు చేస్తే ఆ బంధాన్ని భరించడం అవసరమా...!! వేసిన తప్పటడుగు తప్పుటడుగుగా వెక్కిరిస్తుంటే ఏమి చేయలేని నిస్సహాయతను ఆసరాగా చేసుకోవాలా...!! ఇంకా ఇంకా అధఃపాతాళానికి కుంగి పోవాలా...!! నమ్మిన పాపానికి నమ్మకమే లేని జీవితాన్ని కానుకగా ఇచ్చి క్షణక్షణం భయాన్ని, బాధను తోడుగా ఉంచుకోమని చెప్తూ...బతుకే లేకుండా చేస్తుంటే...!! క్షమయా ధరిత్రి అన్న పేరు కోసం పాకులాడటం మనిషినే కాదు మనసునే  చంపుకోవడంతో సమానం...!!
ఒకరికి మన వేలు చూపించే ముందు మన నాలుగు వేళ్ళు మననే చూస్తూ ఉంటాయని మర్చి పోతున్నాము. అబద్దాలు చెప్పో, నలుగురిలో చాలా మానవతా వాదిని, మంచితనం నా చిరునామా అని నటిస్తే నాలుగు రోజులు పోయాకయినా మనమేంటో అన్నం తినే ఆ నలుగురికి తెలియదా...!! అహంకారంతో కళ్ళు మూసుకుపోయి నా అనుకున్న అనుబంధాలు అక్కరలేదు అనుకుంటే....సున్నా ముందు ఒకటి లేక పొతే సున్నా విలువ ఎంతో మన విలువా అంతే అని తెలిసే సరికి ఈ జీవితం ముగింపుకి వచ్చేస్తుంది.
మనస్సాక్షి అనేది ఒకటి ఉంటుందని తెలిస్తే దానిని అడిగినా లేదా అది చెప్పేది విన్నా సరిపోతుంది....కనీసం మనం మన బాధ్యతలలో ఒక్కటి అయినా సక్రమంగా నిర్వర్తించామో లేదో...!! మనస్సాక్షి నోరు నొక్కేసి అహాన్ని ఇంటి పేరుగా చేసుకుంటే  రేపటి రోజున మన నటన బయటపడి మనకంటూ ఒక్కరు కూడా లేకుండా ఒంటరిగా మిగిలి పోవాలి. ఎదుటి వారికి మనం ఏది ఇస్తే అదే మనకి తిరిగి వస్తుంది....ప్రేమ అభిమానం ఇస్తే అంతకు రెట్టింపుగా దొరుకుతాయి....నన్నంటుకోకు నా మాల కాకి అంటే(క్షమించాలి )....మనం కూడా అలానే ఉండాలి...!! నమ్మి వచ్చిన బంధాన్ని నమ్మకంగా చూసుకోవాలి.... నలుగురిలో నవ్వులపాలు చేయాలని చూస్తే మనమే  నవ్వులపాలు అవుతామని తెలుసుకోవాలి. బెదిరింపులకు భయపడే రోజులు పోయి బయటకు పొమ్మనే రోజు రాకుండా చూసుకుంటే చాలు. ఎన్నాళ్ళైనా...ఎన్నేళ్ళయినా మన బుద్ది మారకపొతే మన అనుకున్న అనుబంధాలకు దూరం కావడానికి ఎంతో సమయం పట్టదు. మనకి మనం గొప్ప దివి నుంచి భువికి దిగి వచ్చాము అనుకుంటే సరి పోదు....నలుగురు చెప్పాలి కాని బాజా భజంత్రీలు వాయించే వాద్య బృందం చెప్తే అది నిజం కాదని తెలుసుకున్న రోజు మనని మనం తెలుసుకున్న రోజు....!! ఆ రోజు తొందరగా వస్తే ఎంత బావుండు...!!