మా చిన్నప్పుడు కొన్ని రోజులు మేము వేరే ఊరు ఆర్ టి సి బస్సులో స్కూలుకు వెళ్ళి రావాల్సి వచ్చేది... అమ్మ అన్ని చేస్తుంటే అమ్మమ్మ నాకు మా మామయ్యకు అన్నం కలిపి రెండు భాగాలు చేసి ఒకే పళ్ళెంలో పెట్టేది...నాకు ఎక్కడ ఎక్కువ పెట్టేస్తుందో అని నేనే అలా చేయమనే దాన్నిలెండి...తరువాత ఇంటరు చదివేటప్పుడు విజయనగరంలో మేము అద్దెకు ఉన్న ఇంటిలో ఇంటివారు చాలా మంచివారు..మొత్తం ఐదు కుటుంబాలు ఇంటివారితో కలసి...అంటి అక్కకు అన్నకు అన్నం కలిపి ముద్దలు పెడుతూ నన్ను రమ్మని పిలిచేది తినిపించుకోవడం అలవాటు పోయి చేతిలో పెట్టమనేదాన్ని...అమ్మమ్మ గారు పొద్దున్నే జడ కూడా వేసేవారు...అందరం కలిపి ఎవరి పుట్టినరోజు అయినా సెకెండ్ షో సినిమాకి వెళ్ళడం అల్లరి అల్లరి చేయడం ఎంత బావుండేవో ఆ రోజులు....నేను ఒక్కదాన్నే అయినా ఇలా అన్ని అనుబదాల రుచి.... ఆప్యాయతల విలువా బాగా తెలుసు....!!
మనకు తెలియని దొరకనివి ఎదుటివాళ్ళకు దొరుకుతుంటే చూసి సంతోషించాలి కాని...అమ్మ తినే ముద్దలో పిల్లలు భాగం పంచుకుంటుంటే లేబరు తిండి అనకండి దయచేసి ఇక్కడ ఆ పదం వాడినందుకు నన్ను క్షమించండి...ఎప్పుడు ఎదుటివారిలో తప్పులు వెదకడమే పనిగా కాకుండా మన భాద్యత మనం ఎంత వరకు సరిగా చేస్తున్నామో చూసుకుంటే అందరిలో మంచే కనిపిస్తుంది... నేనే గొప్ప నాకే అన్ని తెలుసు అన్న అహం మన కళ్ళను కప్పినంత వరకు మన చుట్టూ ఎందరున్నా ఎవరు లేని ఒంటరి బతుకే అవుతుంది....!!
3 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
Manju gaaru chaalaa baagaa raasaru:):)
ధన్యవాదాలు కార్తిక్ గారు
Good thinking
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి