అలనాటి పాట మధురం...!!

 
         తెలుగు సినీ వినీలాకాశంలో పాత కొత్త పాటల్లో కొన్ని ఆణిముత్యాలైతే మరికొన్ని కర్ణకఠోరమైనవి.
సాంఘికమైనా పౌరాణికమైనా పాత తరం పాటల్లో చిత్రానికి తగ్గట్టుగా సన్నివేశానికి అనుకూలంగా అర్ధవంతమైన పాటలు చక్కని సంగీతంతో జత పడి ఉండేవి. ఇప్పటికి ఆ పాత మధురాలు మనలను వీడిపోలేదంటే  అప్పటి పాటల్లో సంగీతం కానీ, సాహిత్యం కానీ మనసులకు దగ్గరగా ఉండేది. ఇప్పటి పాటల్లో ఎక్కువగా సంగీతమే సాహిత్యాన్ని వినబడనీయకుండా చేస్తోంది.
            అప్పటి పాటల్లో ఏ సినిమా తీసుకున్నా..  ఓ పాతాళభైరవి, మాయాబజార్, జగదేక వీరుని కథ వంటి పౌరాణిక చిత్రాలు, డాక్టర్ చక్రవర్తి, కులగోత్రాలు, గుండమ్మ కథ వంటి సాంఘీక చిత్రాలోని పాటలు సంగీతం కానివ్వండి ఇప్పటికి అజరామరమే అనడంలో ఏ మాత్రం సందేహం లేదు.  కారణం కథ, కథనం, సన్నివేశాలకు తగ్గట్టుగా పాటల్లో సాహిత్యం కానీ సంగీతం కానీ ఉండేది.

             ఇక మధ్య తరంలో వచ్చిన సినిమా పాటల్లో రాను రాను కాస్త సంగీతం పాలు ఎక్కువగా ఉండటం మొదలైంది. అల్లూరి సీతారామరాజు, భక్త కన్నప్ప, సిరివెన్నెల, నిరీక్షణ, దేవాలయం వంటి ఎన్నో సినిమాల్లో అర్ధవంతమైన సంగీత సాహిత్యాలతో కూడిన పాటలు మనకు వినసొంపుగా ఉండేవి. కొన్ని సంగీత ప్రధానమైన సినిమాలు, శంకరాభరణం, సప్త పది, సాగర సంగమం, స్వాతిముత్యం లాంటి సినిమా పాటలు పాటల ప్రియులకు చక్కని సంగీతంతో పాటు మంచి సాహిత్యంతో కూడిన పాటలను అందించాయి.

           ఇప్పుడు చాలా వరకు పాటలు అర్ధమే కాకుండా టెక్నాలజి అందుబాటులోకి వచ్చి బీట్స్ వినిపించడమే తప్ప పాటలోని సాహిత్యం కనుమరుగై పోతోంది. చాలా పాటలు వివాదాస్పదమౌతున్నాయి. తెలుగు పాటల సాహిత్యంలో ఒకరిని కించపరిచే సంస్కారం ఎక్కువైపోతోంది. ఇలాంటి సాహిత్యాన్ని సినిమాకు పాటలుగా అడిగి  రాయించుకునే దర్శకులదా, ఏదో రకంగా పేరు కోసం అసభ్యకరమైన పదాలతో రాసే పాటల రచయితలదా, అర్ధంలేని సంగీత వాయిద్యాలతో ఊదరగొట్టే సంగీత దర్శకులదా లేక ఇలాంటి సంస్కృతికి తెర తీసి ఆదరిస్తున్న ప్రేక్షకులదా... తప్పు ఎవరిది..?