భూతల స్వర్గమేనా...29

పార్ట్..29

చాలా ఆలశ్యంగా పాస్పోర్ట్ రెన్యువల్ అయి వచ్చింది. మా కిరణ్ ఫ్రెండ్ అశ్విన్ ఓ రోజు ఫోన్ చేసి అక్కా నేను మెక్సికో వెళ్ళి వీసా స్టాంపిగ్ వేయించుకున్నాను. ప్రోబ్లం ఏమి రాలేదు అని చెప్పాడు. అక్కడ కాంటాక్ట్ చేయాల్సిన పర్సన్ వివరాలు ఇచ్చాడు. పిల్లల ఫోటోలు కూడా చూసుకునేదాన్ని కాదు. చూస్తే బెంగ వేసి పిల్లలను చూడటానికి వెళిపోవాలనిపిస్తుందని. చిన్నవాడిని ఇండియాలో వదిలి వచ్చాకా చాలా రోజులు పక్కలో చేయి వేసి వెదుక్కునేదాన్ని. వాడు పుట్టిన తర్వాత అప్పుడప్పుడూ, అప్పటికప్పుడు నాకు తెలియకుండానే నీర్సం వచ్చేది. బాగా మంచినీళ్ళు తాగేసి కాసేపు పడుకుంటే కాస్త తగ్గేది. మా డాక్టర్ కాకాని గారు కొన్నాళ్ళు చూసి థైరాయిడ్ డాక్టర్ దగ్గరకి పంపారు. అప్పటి నుండి థైరాయిడ్ టాబ్లెట్ మెుదలయ్యింది. తర్వాత నెమ్మదిగా వేరే హెల్త్ ప్రోబ్లమ్స్ మెుదలయ్యాయి. మెడ, చెయ్యి నొప్పి అని జనరల్ ఫిజీషియన్ డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్ళాను. B12 లెవెల్ చెక్ చేయించారు. బాగా తక్కువ ఉందని మెడికేషన్ ఇచ్చారు. ఓ వారం రోజులు రోజూ ఇంజక్షన్, తర్వాత వారానికి ఒకటి, ఆ తర్వాత 15 రోజులకు ఒకటి, తర్వాత నెలకి ఒకటి లైఫ్ లాంగ్ చేయించుకోవాలని చెప్పారు. చెయ్యి, మెడ నొప్పి తగ్గకపోవడంతో స్పెషలిస్ట్ ఫాంబ్రో కి రిఫర్ చేసారు. ఆయన చాలా సీనియర్ డాక్టర్. MRI తీయించి, లోపల ఫ్లూయిడ్ అయిపోయిందని చెప్పి, ఓసారి స్టెడాయిడ్ ఇంజక్షన్ చేసి చూద్దామని చెప్పి చేసారు. నాకు నొప్పి ఏమి తగ్గలేదు. ఫిజియెాథెరపి 20 రోజులు చేయించారు. హీట్ టీట్ర్మెంట్ కూడా చేసారు. అయినా ఏమి రిలీఫ్ రాకపోగా కాలర్ బోన్ దగ్గర ప్రోబ్లం అయ్యింది.  మరోసారి స్టెరాయిడ్ ట్రై చేద్దామని చేసారు కాని అది కాస్తా భుజం దగ్గర మిస్ప్లేస్ అయ్యి, బ్లడ్ వచ్చి బాగా పెయిన్ వచ్చింది. మరోచోట చేసారు. ఓ 10 నిమిషాలయ్యాక చెయ్యి ఎత్తమని, ఇంక ఈ పెయిన్ తగ్గదు. సర్జరీలో కూడా 50%ఛాన్స్ ఉంది. చేయను అని చెప్పారు. ఆ రాత్రి నా జీవితంలో ఎప్పుడూ పడనంత బాధ అనుభవించాను ఆ ఇంజక్షన్ తో.  ప్రసాద్ గారు ఆరోజు మాతో పాటు హాస్పిటల్ కి వచ్చారు. ఎప్పుడూ హాస్పిటల్ లోపలికి రాని మా ఆయన కూడ లోపలికి వచ్చారు. ఇంజక్షన్ చేసిన తర్వాత వీళ్ళు లోపలికి వచ్చారు. నాకు తెలియకుండానే కళ్ళమ్మట నీళ్ళు కారిపోయాయి. డాక్టర్ వదిలేస్తే కొడతావా నన్ను అంటే, అవునని తల వూపాను. ఇంటికి వచ్చాక ఈయన వర్క్ కి వెళిపోయాడు. 

ప్రసాద్ గారు మధ్య మధ్య వచ్చి చూసి వెళ్ళుతున్నారు. నాకు సాయంత్రం అయ్యేసరికి పెయిన్ బాగా ఎక్కువై చెయ్యి కదిలించలేక పోయాను. భరించలేక మా గోపాలరావు అన్నయ్యకి ఫోన్ చేసాను. తను తీయలేదు. వెంటనే వదినకి చేసాను. వదినకి విషయం చెప్పాను. ఆ ఇంజక్షన్ అంత పెయిన్ ఉండదు. నీకు మిస్ ప్లేస్ అయ్యింది అని చెప్పింది. కాల్చిన ఇనుప చువ్వ గుచ్చితే ఎలా ఉంటుందో ఆ ఇంజక్షన్ చేసినప్పుడు, తర్వాత అంత నొప్పి ఉందని చెప్పాను. పెయిన్ ఎక్కడ నుండి వస్తుందో కనుక్కోవడానికి EMG test కూడా చేయించారు కాని పెయిన్ ఎక్కడ నుండి వస్తుందో కనుక్కోలేక పోయారు. ఇదంతా రామస్వామి దగ్గర 10 నెలలు పని చేసినప్పటి పుణ్యమని నాకు అర్థమయ్యింది. EMG test 3వ రౌండ్ కాస్త పెయిన్ ఫుల్ గా ఉంటుంది. ఎన్ని టెస్ట్ లు చేసినా, ఎన్నిసార్లు MRI లు తీసినా నా హెల్త్ ప్రోబ్లం కి సొల్యూషన్ దొరకలేదు. 

నేను ఎక్కడికి వెళ్ళినా B12 ఇంజక్షన్ మంత్లీ చేయించుకోవడం జరుగుతూనే ఉంది. చాలామందికి మెక్సికో వెళితే వీసా స్టాపింగ్ అవుతోందని చెప్పారు. మా ఆయన మాటిమాటికి ఇండియా వెళతాననడంతో, ఇండియా వెళితే వీసా స్టాంపిగ్ ప్రోబ్లం అవుతుందనిపించింది. ఎలాగూ AMSOL కంపెనీ వాళ్ళు I 140 ఫైల్ చేసారు కదాని, మెక్సికో వీసా స్టాంపిగ్ కి వెళడానికి ప్రాసెస్ కంప్లీట్ చేసి, వీసా అపాయింట్మెంట్ బుక్ చేసుకుని, ఫ్లైట్ టికెట్స్ హ్యూస్టన్ కి తీసుకున్నాము. అక్కడి హోటల్ నుండి వీసా ప్రాసెస్ చూసే మెక్సికన్ అమెరికన్ ఎంబసికి ట్రాన్స్పోర్టేషన్ చూస్తాడు. డ్రాపింగ్, పిక్ అప్ అంతా చూసుకోవడానికి వాడికి మనీ పే చెయ్యాలి ముందే. అంతా పే చేసి, పేపర్స్ అన్నీ రడీ చేసుకుని, కంపెనీ వాళ్ళకి ఇన్ఫామ్ చేసి, హ్యూస్టన్ బయలుదేరాము. హంట్స్విల్ ఎయిర్ పోర్ట్ కి విష్ణు తన కార్ లో మమ్మల్ని డ్రాప్ చేస్తూ, మాటల్లో మారుతి అని తన ఫ్రెండ్ కూడా మెక్సికో వీసా స్టాంపిగ్ కి వెళితే అవలేదని చెప్పాడు. శౌర్య పుట్టిన తర్వాత మారుతి వీసా స్టాంపిగ్ అవలేదని ఇండియా వెళిపోవడం నాకూ గుర్తుంది. కాని మెక్సికో లో తనకి ప్రోబ్లం అయ్యిందని తెలియదు. ఒకింత అనుమానం మెుదలయ్యింది. ముందు చెప్తే బావుండేదిగా అన్నాను. సరే కాని ఏదయితే అది అవుతుంది అని బయలుదేరాం మెక్సికోకి. 

మళ్లీ కలుద్దాం...