వసంతాలు వస్తున్నాయి ... నామీదో నీ మీదో కోపంతో అలిగి వెళిపోతున్నాయి... మనం మాత్రం ఇలానే ముసుగులో దొంగల్లా దాగుండి పోయాం కదూ.... ఎప్పుడో చెప్పుకున్న అప్పటి కబుర్ల జ్ఞాపకాలు ఇంకా గుర్తు చేసుకుంటూ ఇప్పటి నిజాలు ఒప్పుకోలేని జీవితాన్ని వద్దని అనలేక మధ్యలో ఉండిపోయిన మనం కొత్త కబుర్ల కోసం వెదుకుతూ మళ్ళి ఒకరికి ఒకరం తారసపడినా ఆశ్చర్యం లేదనుకుంటా....ఎందుకంటే మనిద్దరం కలిసే ఉన్నా చూసుకోలేని ఈ అయోమయం ఏమిటో మరి.... ఎందుకో మరి అన్ని గుర్తు ఉంచుకునే నేను... అస్సలు ఏది గుర్తులేని నువ్వు ... అదృష్టం నీదే అనుకోవాలేమో... అప్పటికప్పుడు మాటల కూర్పులు నీ సొంతం అయితే దానిలో పడి కొట్టుకుపోతూ బయటికి రాలేని నా నిస్సహాయతను చూస్తూ పగలబడి నవ్వకు... చేరువగా చేరినట్లే చేరి దూరంగా ఉండి తమాషా చూడటం నీకు పరిపాటే కాని మనసుని చూడటం మౌనాన్ని చదవడం రాని నీకు దానిలోని ఆనందం అనుభవించడం ఎలా తెలుస్తుంది...?? బంధాన్ని పంచుకోవడం , బాధ్యతను అందుకోవడం తెలియని మనసుకి మమతను అందించడం తెలియాలి అనుకోవడం అత్యాశే కదా.... గడిచిన వసంతాలు బోసిగా ఉన్నా రాబోయే వాసంతం సంతోషం తెస్తుంది అని ఎదురుచూస్తూనే గడిపేస్తున్నా... ఎప్పటికి ఆగని కాలాన్ని ఆపలేక వెనుకకి తిప్పలేక మౌనాన్ని మాటలుగా చేసుకుని అవి అందించే అభిమానంలో బతికేస్తూ నీ కోసం మరో వసంతానికి స్వాగతం చెప్పాలని ఎదురుచూస్తూ.....!!
0 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి