మనుషులు ... కాలానుగుణంగా మారుతున్న బంధాలు....!!

ప్రియ నేస్తం...

                    ఏమిటో ఈ మారిపోతున్న బంధాలు, అనుబంధాలు చూస్తూ ఉంటే నువ్వు ఎలా ఉన్నావు అని కూడా అడగాలి అనిపించడం లేదు నాకు .. నాలానే నువ్వు కదా... మనం అందరం కలసి గడిపిన రోజులు ఎంత గొప్పగా ఉన్నాయి అనిపించక మానడం లేదు.... పక్కపక్కనే ఉన్నా అందరు కలసి ఉన్న ఆ అనుబంధాలు ఇప్పుడు ఎక్కడ... ఆఖరికి రక్తం పంచుకు పుట్టిన బంధాలే రాబందులుగా మారిపోతున్నాయి ఈ డబ్బు పిశాచి కోసం.... అమ్మా నాన్నలను పంచుకునే స్థితికి దిగజారాయి ధన దాహం తీరక... వేగం పెరిగిన మన జీవన ప్రయాణంలో బంధాలు కూడా వేగంగా పరుగులెత్తుతూ అప్పటికప్పుడే తెగిపోతున్నాయి... హోదాకు, పై పై హంగు ఆర్భాటాలకు దాసోహమంటూ... అమ్మమ్మ, నానమ్మ, తాతయ్యల ప్రేమలు వృద్ధాశ్రమాలకు పరిమితం అయిపోతున్న ఈ రోజులు చూస్తూ ఉంటే మనసు మూగబోతోంది... ఇక పెదనాన్న, పెద్దమ్మ, పిన్ని, బాబాయిలు, మేనత్త, మేనమామలు అన్ని కలసి ఒకే పదం ఆంటి,,అంకుల్ గా రూపాంతరం చెంది ఎవరు ఎవరో తెలియని రోజులైపోయాయి... మన రోజుల్లో మీ ఇల్లు మా ఇల్లు అని లేకుండా మీ వాళ్ళు అందరు నాకు చుట్టాలే అయిన మన చుట్టాలు పిన్నిలు బాబాయిలు .. ఓహ్ నిజంగా ఆ రోజులు ఎంత బావుండేవి... కమ్మని పచ్చళ్ళు, ఇష్టమైన పిండివంటలు, రుచికరమైన కూరలు మనం అక్కడి నుంచి ఇక్కడికి ఇక్కడి నుంచి అక్కడికి పంచుకున్న రొజులు... బాబాయి అనుకోకుండా దిగంతాలకేగిన ఆ రోజు ఇప్పటికి మర్చి పోలేను.... ఇప్పటికి ఆ తరువాత రోజు నువ్వు అన్న మాటలే గుర్తు నాకు " గులాబి దండల రేకలు చూసి నువ్వే గుర్తు వచ్చావు " అంటే ఇష్టం ఎంతగా ఉంటే కష్టంలో కూడా గుర్తు వస్తామో కదా అనిపించింది.... ఇప్పుడు ఇంట్లోనే ఒకరికి బాధ వస్తే నాకేంటి అనుకుంటున్న రోజులు...మనం కూడా యాంత్రికంగా అందరితో పాటు నటించేస్తున్నామేమో అని భయంగా ఉంది ... ఆధునిక యుగం కదా అన్ని ఆధునికంగా మారిపోతూ అమ్మా నాన్నలను కూడా మనకు పని చేసే యంత్రాలుగా చూస్తున్న ఈ రోజులను చూస్తూ అప్పటి మన రోజులను నదుర జ్ఞాపకాలుగా తలచుకుంటూ ఏమి చేయలేని ఈ కాలంతో పాటు పరిగెత్తేస్తున్నాము... మళ్ళి మరోసారి నా బాధను నీతో పంచుకుంటున్నా ప్రియబంధమా....
ఉండనా మరి... నీ నెచ్చెలి