ఇదిగో వింటున్నావా....
ఎప్పుడు నేను చెప్పడమే కాని నువ్వు చెప్పడానికి ఏమి లేదా... లేక నేనే నీకు ఆ అవకాశం ఇవ్వకుండా అన్ని చెప్పేస్తున్నానా అని ఓ పక్కన చిన్న అనుమానం వస్తోంది.... అందుకేనేమో మాటలు మనసు సంద్రాన్ని అవలీలగా దాటేసి ఆవలి తీరం తెలియక పోయినా ధారాళంగా ప్రవహిస్తూనే ఉన్నాయి... అలల తాకిడి ముంచెత్తుతున్నా కెరటాలపై తేలియాడుతున్న వెండి వెన్నెల అందంలా నన్ను పలకరిస్తూనే ఉన్నాయి నీ జ్ఞాపకాలు.... చూసావా నీకు తెలియకుండానే ఎన్ని భావాలు నా మది పొత్తిళ్ళలో దాచుకున్నానో... చెప్పే అవకాశమే నువ్వు ఇవ్వడం లేదు మరి.... నాకెంతో ఇష్టమైన సముద్రం నా చెంతనే ఉంది కాని దానితో నేను పంచుకునే విషాదమే ఎక్కువై దానికి నన్ను సముదాయించడానికి ఏమి చేయాలో తోచక తన వద్దనే కూర్చున్న నా తనువుని తన కెరటాల స్పర్శతో ఊరడిస్తూ అప్పుడప్పుడు నన్ను తనలోనికి రమ్మని ఆహ్వానం పలుకుతోంది....వెళ్ళాలనే ఉన్నా దారితప్పి నువ్వు వస్తే బోసిగా ఉన్నతీరాన్ని చూసి నిరాశగా మరలి పోతావేమో అని అనిపించి ఇక్కడే ఉండిపోతున్నా.... తగిలిన గాయాలన్నీ గతాల పుటల్లో చేరుతుంటే బరువు మోయలేక గుండె కూడా ఆగిపోతోంది.... నా వద్దకు నీ రాక వాసంతమే తెస్తుందో లేక వర్షపు ధారలలో కలసిన నా కన్నీటికి జతగా వచ్చి హర్షపు జల్లుగా చేరుతుందో చూడాలని అనుకుంటూ నీ కోసం ఇక్కడే పొద్దుపొడుపు అరుణోదయాలు.... సాయంకాలపు నీరెండలు సాక్ష్యంగా అలల కలల కన్నుల్లో తొంగి చూస్తూ ఇలానే ఉండిపోయాను.....!!వేయి కన్నులతో వేచి చూస్తూ.....
0 మీరేమనుకుంటున్నారో.....చెప్పేయండి:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి
తెలుగులో రాయడానికి www.lekhini.org కి వెళ్ళండి