కాలం వెంబడి కలం...54

        గ్రీన్ కార్డ్ స్టేటస్ ఇమ్మిగ్రేషన్ పనులు అయిన తర్వాత సంఘటనలు వేగంగానే జరిగిపోయాయి. మా AMSOL వాళ్ళు నన్ను మార్కెటింగ్ చేయడం గురించి ఎప్పుడూ పట్టించుకోలేదు పెద్దగా. ఎలాగూ నేనే మార్కెట్ చేసుకోగలనని వాళ్ళకు తెలుసు. బయట మార్కెటింగ్ వారితో నాకున్న సత్సంబంధాల గురించి AMSOL వారికి బాగా తెలుసు. నాకంటూ పెద్దగా ఏం చేయకపోయినా, నేను ఎవరికి H1B చేయమన్నా కాదనేవారు కాదు. ఉష, వినయ్ గారు, రూఫస్, శ్రీనివాస్ గారేపల్లి ఇలా చాలా మందికి H1B నేను చెప్పాననే చేసారు. నాకు బయట మార్కెటింగ్ వాళ్ళు చాలామంది తెలుసు. నివాస్ గారిని టెస్టింగ్ టూల్స్ నేర్చుకోవడానికి నరేంద్ర పరిచయం చేసాడు. శామ్ ని శ్రీనివాసరెడ్డి పరిచయం చేసాడు. వర్మగారు ముందు నుండి పరిచయమే. 

        నాకు జాబ్ సిటిగ్రూప్, డాలస్ (డెల్లాస్) లో వచ్చింది. అప్పటికి నేను AMSOL కి చెప్పి వేరే కంపెని ద్వారా జాబ్ లో జాయిన్ అయ్యాను. కాకపోతే మధ్యలో వెండర్ TCS. అందుకే నేను జాయిన్ అవనని చెప్పాను. TCS  మనీ సరిగా పే చేయరని, మీతో పని చేయడం ఇష్టం లేదని వాళ్ళకే చెప్పేసాను. అలా జరగకుండా చూసుకుంటామని చెప్పారు. 3 మంత్స్ ప్రాజెక్ట్ అది. 

            డాలస్ లో శ్రీనివాస్,సంధ్యా వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను. కార్సన్ సిటిలో నా మెుదటి ప్రాజెక్ట్  కొలీగ్ శ్రీనివాస్ గారేపల్లి. అప్పుడు వాళ్ళింట్లో శ్రీనివాస్ అమ్మానాన్నలు ఇండియా నుండి వచ్చి ఉన్నారు. ఓ వారం రోజులు వాళ్ళింట్లో ఉండి, వాళ్ళింటికి కాస్త దగ్గరలో మెాటల్ లో మరొక అమ్మాయి మధుతో కలిసి ఉన్నాను. శ్రీను వాళ్ళింట్లో ఉన్న వారం రోజులలో శ్రీను వాళ్ళ అమ్మగారు సాయంత్రం ఆఫీస్ నుండి రాగానే తెలుగు సీరియల్స్ అలవాటు చేసారు. ప్రతిది అంతకు ముందు కత చెప్పి మరీ చూపించేవారు. నాకు భలే ఆశ్చర్యం వేసేది. ఏ స్టోరికా స్టోరి కన్ఫ్యూజ్ కాకుండా అలా ఎలా గుర్తుంచుకుంటారా అని. అంతకు ముందెప్పుడూ నాకు టి వి సీరియల్స్ చూసే అలవాటు లేదు రామాయణం,భారతం ఆదివారం చూడటం తప్ప. సినిమాలు మాత్రం చూసేదాన్ని. 

          సిటి గ్రూప్ లో నాతోపాటు డాని అనే అమెరికన్ జాయిన్ అయ్యాడు. మేమిద్దరము TCS ద్వారానే వచ్చాము. మాకు సపరేట్ కాబిన్స్ ఇచ్చారు మెుదట్లో. అంతా మీటింగ్స్, డిస్కషన్స్ ఉండేవి. మాకేమెా బోర్ కొట్టేది. తర్వాత నార్త్ ఇండియన్స్ TCS ఎంప్లాయీస్ కొంతమంది ఇండియా నుండి వచ్చారు. మమ్మల్నే వాళ్ళకు హెల్ప్ చేయమని చెప్పేవారు. వాళ్ళంతా ఓ బాచ్ లా ఉండేవారు. మాతోపాటు ఓ పాకిస్తానీ అతను, తమిళ్ అతను కూడా కలిసారు. తర్వాత డాటాబేస్ కి పెద్దాయన ఐరిష్ అతను డాన్ వచ్చారు. మాదంతా ఓ గ్రూప్ అన్నమాట. 

          జనం ఎక్కువైయ్యాక నేను, డానీ, డాన్, పాకిస్తాన్ ఆయన ఒకే రూమ్ లో వర్క్ చేసుకునేవారం. తర్వాత కాబిన్ లు ఎలాట్ చేసారు. ఎవరికి ఫోన్ వచ్చినా బయటకు వెళ్లి మాట్లాడుకునేవారు. నాకేం ప్రోబ్లం లేదు కాబట్టి నేను రూమ్ లోనే ఉండి మాట్లాడుకునేదాన్ని. డాని నవ్వేవాడు. నీకందరి లాంగ్వేజ్ లు వచ్చు, కాని నీ లాంగ్వేజ్ ఎవరికి రాదు అని. డాన్ కూడా నేనుండే మెాటల్ లోనే ఉండేవాడు. మెాటల్ నుండి సిటీ గ్రూప్ కి ట్రాన్స్ పోర్టేషన్ ఉండేది. నేను దానిలో వెళతానంటే డాన్ ఒప్పుకునేవాడు కాదు. రోజు తన కార్ లో తీసుకువెళ్ళి, తీసుకువచ్చేవాడు. ఆప్యాయంగా డచస్ యనమదల అని పిలిచేవాడు. సుడోకో బాగా ఆడేవాడు. పెన్సిల్ స్కెచ్ చాలా బాగా వేసేవాడు. 

అందరికి ఒకటే పని ఉంటే నాకు మూడు పనులుండేవి. కోడింగ్, టెస్టింగ్ లతోపాటు డాటాబేస్ ఫైల్స్ ఎవరికి కావాలన్నా నా అప్రూవల్ ఇవ్వాల్సి  వచ్చేది. డాన్ డాటాబేస్ ఫైల్స్ రిక్వెస్ట్ ల ప్రకారం క్రియేట్ చేస్తే నేను అప్రూవల్ ఇవ్వాల్సి వచ్చేది. డాన్ కి డాని కి పెద్దగా పడేది కాదు. ఇద్దరికి మధ్యలో నేను సమన్వయం చేయడమన్న మాట. మాతో ఓ చైనీస్ ఆమె, మిగతా అందరు అమెరికన్స్ ఉండేవారు మా టీమ్ లో. 

                అమెరికన్స్ లో మంచి గుణాలు చాలా ఉన్నాయి. ఎవరు కనిపించినా చక్కగా గ్రీట్ చేస్తారు. మనం తెలియకపోయినా నవ్వుతూ పలకరిస్తారు. మనవాళ్ళే మనం కనబడితే తల తిప్పుకుపోతారు. పిల్లల గురించి కూడా ఓ విషయం చెప్పాలి. డాని కి ముగ్గురు పిల్లలని చెప్పాడు. నేను సొంత పిల్లలనుకున్నాను. కాదట ముగ్గురిని పెంచుకుంటున్నాడట. వాళ్ళ కోసం ఎంత కేరింగ్ గా ఉండేవాడో. డాని కూడా చిన్నవాడే. అయినా వాళ్ళకు ఏది తక్కువ కానిచ్చేవాడు కాదు. వాళ్ళకు ఇచ్చిన మాట కోసం జాబ్ పోతుందన్నా కూడా కేర్ చేయలేదు. వాడి మంచి మనసుకు నాకు చాలా ఆశ్చర్యం వేసింది. పిల్లల కోసం త్వరగా వెళిపోతున్నాడని రెండు మూడు సార్లు కోపం తెచ్చుకున్న మానేజర్ కోపాన్ని మేం తగ్గించి సర్దిచెప్పాము. లంచ్ కూడా మేం ముగ్గురం కలిసి చేసే వాళ్ళం. మధ్య మధ్య నార్త్ ఇండియన్ విశ్వనాథ్ వచ్చేవాడు మాతో కలిసి. నా కూరలేమెా బాగా కారంగా ఉండేవి. డాన్ కి ఇష్టమే కాని కారం తినలేకపోయేవాడు. అయినా అప్పుడప్పుడూ టేస్ట్ చేయిస్తూనే ఉండేదాన్ని. TCS జనాలు మాత్రం బాగా కటింగ్ లు ఇస్తూ పెత్తనం మా మీద కూడా చేయాలని చూసేవారు. మేం అస్సలు పడనిచ్చేవారం కాదు. అలా మా వర్క్ హాయిగా ఆడుతూ పాడుతూ అన్నట్టుగా సాగుతూ ఉండేది. 

   " జీవితంలో ప్రతి పరిచయం ఓ పాఠమయినా నేర్పుతుంది లేదా ఓ మంచి జ్ఞాపకంగా అయినా మిగిలిపోతుంది. "

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో...