తెలుగు లిపి.. సంస్కరణలు...!!

అడిగిన వెంటనే అందరికి తెలియాల్సిన గొప్పవ్యక్తి గురించి, ఆయన తెలుగుభాషకు చేసిన సేవ గురించి, ముఖ్యంగా తెలుగులిపి గురించి సవివరంగా తమ పాత పత్రిక గోదావరిలో సంపూర్ణంగా అందించిన సురేంద్ర గారికి, ఈ వ్యాసం వెలుగు చూడటానికి కారణమైన సాగర్ శ్రీరామ కవచం గారికి హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు...

కాలం వెంబడి కలం..56

          కాస్త సిటీ గ్రూప్ లో వర్క్ చేసినప్పుడు అప్పులు చాలా వరకు తీరిపోయాయి. ఈయన నా క్రెడిట్ కార్డ్ ల నుండి కొంత డబ్బు తీసి, మిగతా అమౌంట్ కలిపి ఓ రెండు సైట్లు విజయవాడలో తీసుకోమంటే మా మామయ్య తీసుకున్నాడు. అప్పటికే స్కార్పియెా కూడా లోన్ మీద తీసుకున్నారు. అంతకు ముందే ఈయన వాళ్ళ బావకి ఓ 3.5 లక్షలు ఇచ్చారు. చెల్లెలి పెళ్ళి కి ఓ లక్ష ఇచ్చాము. పెళ్ళి కుదర్చడం నా మెుదటి తప్పు. ఈయన మరదలికి H1B చేయించడానికి నాకు తెలిసిన శామ్ కి 2000 డాలర్లు కట్టి, వీసా క్వరీ పడితే అది క్లియర్ చేయించి, తమ్ముడికి, మరదలికి, వాళ్ళబ్బాయికి అమెరికా రావడానికి వీసా స్టాంపిగ్ ప్రాసెస్ చేయించాను. ఇది నా రెండో తప్పు. 

వాళ్ళు ముగ్గురు అమెరికా వస్తూ, మా చిన్నోడు శౌర్య కూడా వస్తానంటే తీసుకు వచ్చారు. వీళ్ళు వచ్చేటప్పటికే మా ఇంట్లో మా సుబ్బారావు అంకుల్ కొడుకు MS చేయడానికి అమెరికా వస్తున్నాడని నాన్న చెప్తే, వాడిని మేము పికప్ చేసుకుని, పంపిస్తామని చెప్పాము. వాడు హంట్స్విల్ వచ్చాడు. మా పక్కింటి రెడ్డి అంకుల్ తో మాట్లాడి వాడికి A&M యూనివర్శిటీకి మార్చమని చెప్పాము. వాడిని వేరే యూనివర్శిటీకి కౌన్సెలింగ్ రోజుకి తీసుకువెళ్ళి, వాళ్ళతో మాట్లాడి, ఇక్కడికి మార్పించాము. వాడితో పాటు రాజు అని వాడి ఫ్రెండ్ కూడా మా ఇంట్లోనే ఉండేవాడు. మా ఇల్లు ఎప్పుడూ జనంతోనే ఉండేది. చాలా తక్కువ టైమ్ ఎవరూ లేకుండా ఉన్నది. ఎంతమంది ఉన్నా కష్టమని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు మేము. సందడిగా ఉందని సంతోష పడేవాళ్ళం. 

         అప్పటికే నా ఇంజనీరింగ్ క్లాస్మేట్ శ్రీనివాసరెడ్డి ఫామిలీ కొన్ని నెలలు మా ఇంట్లో ఉండి, తర్వాత వేరే ఇల్లు తీసుకుని ఉండేవారు. 

                 వీళ్ళందరి కన్నా ముందు విష్ణు వాళ్ళ తమ్ముడు అనిల్ కూడా కొన్ని రోజులు ఉన్నాడు. తర్వాత తను వేరే చోటికి వెళిపోయాడు. అప్పటి నుండి విష్ణు వాళ్ళు నాతో మాట్లాడటం మానేసారు. నాకు సిటి గ్రూప్ ప్రాజెక్ట్ తర్వాత వెంటనే మరొక ప్రాజెక్ట్ వచ్చింది. కాని జాయిన్ కాలేదు. అప్పటికే కాస్త హెల్త్ ప్రోబ్లంగా ఉంది. దేవుడికి డబ్బులు ఇచ్చానని కొందరు మనం అంత ఇచ్చేపాటివారమా అని, అదని, ఇదని ఈయనకు చెప్పడం. అప్పటికే వాళ్ళ తమ్ముడి ఫామిలీ ఇండియా లో మా ఇంటికి వెళ్ళి, అక్కడ మా ఇంట్లో అందరు కలిసుండటం చూసి, ఈయనకు ఏదోకటి చెప్పడం మెుదలు పెట్టినట్టున్నారు. అవన్నీ మనసులో పెట్టుకుని మగవాడి అహంకారం బాగా చూపించాడు. అప్పుడు కాని నాకర్థం కాలేదు. ఈయన మనసులో ఆ చెప్పుడు మాటల ప్రభావం ఎంతగా పాతుకుపోయిందో. 

            ఈయన చిన్న విషయానికి బాగా గొడవ పెట్టుకున్నాడు. ఏదో ఫోటో పిల్లలది ఈయనది ఉంటే ఎన్లార్జ్ చేయిద్దామంటే, రడీ అవమంటే నేను రడీ అయ్యి వచ్చేసరికి ఈయన ఫోన్ లో గుడగుడా మాట్లాడుకుంటున్నాడు. నేను రాగానే ఫోన్ పెట్టేసాడు. మా అమ్మతోనే అనుకుంటా మాట్లాడింది. మనం వినకూడదనుంటే, ఆ ఫోన్ మాట్లాడేటప్పుడు పక్కనే ఉన్నా ఓ అక్షరం కూడా అర్థం కాకుండా మాట్లాడే టాలెంట్ ఈయనది. నేనేమెా నా పక్కనే గట్టిగా అరచినా కూడా నాకు అనవసరం అనుకుంటే ఓ ముక్క కూడా చెవికి ఎక్కించుకోను. అలా చూసి చూసి బాగా అప్పటికే చాలా సంవత్సరాలుగా గమనించిన చిరాకుతో సీక్రెట్స్ మాట్లాడటం అయ్యిందా అని మామూలుగానే అన్నా.  వెంటనే అప్పటికే తన మనసులో నా మీద ఉన్న అక్కసునంతా ఈయన చేతులతో, కాళ్ళతో నేను ఎప్పటికీ మర్చిపోలేనంతగా చూపించాడు. అంతకు ముందు కూడా చాలాసార్లు ఇలాంటివే జరిగాయి కూడా. శౌర్య డెలివరీ ముందు కూడా ఇలాగే చేయి, కాలు కూడా లేచింది, అడపాదడపా కాని దెబ్బ పడలేదు. చీటికిమాటికి పోట్లాడి అలగడం, వేరే వండుకు తినడం, లేదా బయట తినడం ఇవన్నీ నాకు మామూలే. ఏది జరిగినా అమ్మావాళ్ళకు నేనెప్పుడూ చెప్పేదాన్ని కాదు. ఫోన్ చేసి మరీ తన ఘనకార్యాలు చెప్పుకునేవాడు. అమ్మానాన్న లేరు కదా, అడపాదడపా అక్కాబావా దగ్గర పెంపకం. ఆ ఇంట్లో ఆ ఇంట్లో పెరిగాడు. ఇన్ఫీరియారిటి, అదే టైమ్ లో వారి అక్కకున్న సుపీరియారిటి కాంప్లెక్స్ తనకు కూడా అబ్బి, ఎప్పుడూ పోట్లాటల మధ్యన పెరిగిన వాతావరణం, తన చుట్టూ ఉన్న పరిసరాలు కల్పించిన అభద్రతా భావమని సరిపెట్టుకునే దాన్ని.  ఈ సంఘటనజరిగినప్పటికి మా ఎదురువాళ్ళు మాత్రమే ఉన్నారు. మా ఇంట్లో వీళ్ళెవరూ లేరు. 

మా మరిది వాళ్ళు వచ్చిన కొన్ని రోజులకు శ్రీనివాసరెడ్డి వాళ్ళు వేరే చోటికి వెళిపోయారు. 

ఇక మా మరిది వాళ్ళు వచ్చాక అసలు సినిమా మెుదలైంది. 

" నిజాయితీగా చెప్పాలంటే స్వ'గతాన్ని మించిన మంచి కథను ఎవరూ చెప్పలేరు. "

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో.... 

గట్టు శ్రీ ప్రసన్న వేంకటేశ్వరస్వామి వారి దేవాలయ చరిత్ర..!!

 " గట్టు శ్రీ ప్రసన్న వేంకటేశ్వరస్వామి వారి దేవాలయ చరిత్ర " 

    ఎవరి కయినా పుట్టిన ఊరి మీద మమకారం ఉండటం సహజమే. ఆ ఊరి అందాలను, తామనుభవించిన అనుబంధాల ఆప్యాయతలను, ఆనందాలను నలుగురితో పంచుకోవడం మహదానందమే కొందరికి. ఆ కోవలోనికే వస్తారు మన డాక్టర్ లక్ష్మీ రాఘవ. సమకాలీన సమాజంలోని మానవ రుగ్మతలపై, రోజూ మన చుట్టూ జరిగే ఎన్నో సమస్యలను ఏ ఊహలతో జోడించకుండా, సూటిగా స్పష్టంగా తను చెప్పాలనుకున్న విషయాన్ని పాఠకుల మనసులోనికి చొచ్చుకుని పోయేటట్లుగా రాయగలిగే లక్షణం వీరిది. ఇప్పటికే బోలెడు కథల సంపుటిలు, బహుమతులు గెలిచిన కథలు, ఎన్నో పురస్కారాలు అందుకున్న బహుముఖ ప్రజ్ఞాశాలి. వీరి చేతి కళా నైపుణ్యంలో పనికిరాని వస్తువులు కూడా అందంగా రూపుదిద్దుకుని చూపరుల్ని ఇట్టే ఆకర్షించేస్తాయి. అందమైన ఆకృతుల తయారీనే కాకుండా,సుందరమైన చిత్రాలు వేయడంలోనూ దిట్టే. 

       తన పుట్టింటి ఊరినే కాకుండా, అక్కడి దేవునితో తనకు గల అనుబంధాన్ని, ఆ దేవుని వెనుక చరిత్రను, మూలవిరాట్టు గొప్పదనాన్ని, ఉత్సవాలను, వాటి నిర్వహణను, మహిమలను మెుదలైన ఎన్నో విశేషాలను మన అందరితో పంచుకోవడానికి, సేకరించిన సమాచారాన్ని అందరికి అందించాలన్న సత్ సంకల్పంతో ఓ చిన్న ప్రయత్నంగా మెుదలుబెట్టిన పుస్తకమే " గట్టు శ్రీ ప్రసన్న వేంకటేశ్వరస్వామి వారి దేవాలయ చరిత్ర  ".

         ఈ పుస్తకంలో ముందు మాటగా తను చెప్పాలనుకున్న విషయాలను చెప్పి, ఆలయ ధర్మకర్తలు, దేవుని స్తుతి పంచకం, దేవాలయ చరిత్ర, తిరుణాల ఉత్సవం, గట్టు వేంకటరమణ స్వామి మహిమలు, స్వామి వారి అనుభవాలు, దండాలు సామి అంటూ చక్కని కవితతో అలరిస్తూ, సప్త బుుషుల స్తుతితో, చివరిగా శ్రీ వేంకటేశ్వరుడి అష్టోత్తర శతనామావళితో హృదయపూర్వక భక్తి శ్రద్ధలతో మనసావాచా దైవాన్ని నమ్మకంగా నమ్మి, తన అక్షరాలతో చదువరులకు స్వామి వారి చరిత్రను బహు సుందరంగా చూపించారు. 

            ఇంత చక్కగా తమ ఊరి దైవాన్ని తరతరాలకు పుస్తక రూపంలో అందించి, తమ జన్మను ధన్యం చేసుకున్నారు డాక్టర్ లక్ష్మీ రాఘవ. సనాతన సంప్రదాయాల విలువలు, గొప్పదనము, మనిషిగా మనమేంటో తెలుసుకోవాల్సిన ఈ సమయంలో ఈ చక్కని పుస్తకాన్ని అందించింనందుకు డాక్టర్ లక్ష్మీ రాఘవ గారికి హృదయపూర్వక అభినందనలు. స్వామి వారి గురించి ఇలా రాసే అవకాశం నాకందడం కూడా పూర్వజన్మ సుకృతమే. ఈ అవకాశం నాకిచ్చినందుకు డాక్టర్ లక్ష్మీ రాఘవ గారికి మనఃపూర్వక ధన్యవాదాలు.

  

ఈ దేవాలయాన్ని, స్వామి వారిని ప్రత్యక్షంగా దర్శించాలనుకుంటే..

గట్టు గ్రామం

బి. కొత్తకోట మండలం, 

చిత్తూరు జిల్లా, ఆంధ్రప్రదేశ్,

పిన్ కోడ్ 517326

ఆధునిక సంస్కారం...!!

నేస్తం, 

       మనసు ఖాళీ అయితే మనిషి మనుగడ ఏంటంటావ్? ఈ సువిశాల ప్రపంచంలో మనసు లేని మారాజులెందరో మరి. నా నేస్తాలలో ఓ పెద్దాయనకి, నాకు ఎప్పుడూ మనసు విషయంలో చర్చ జరిగేది. ఆయన మనసు లేదు. అది మన ఊహ మాత్రమే అనేవారు. ఈ పెద్దోళ్ళందరూ ఇంతేనేమెా నాతో ఎప్పుడూ పోట్లాడుతూనే ఉంటారు. ఏది చెప్పినా ఒప్పుకోరు. 

      రచయిత రాతలకు, నిజ జీవితానికి ముడెట్టకండీ అని ఎంత మెుత్తుకున్నా..కుక్క తోక వంకరే కొందరికి. అతి వెగటుగా ఉంటుంది. మరి కొందరు శవాలలో కూడా ఎత్తుపల్లాలు చూసి ఆనందించే రకాలు. ఎదుటి మనిషి పరిస్థితిని అర్ధం చేసుకోకుండా గుడ్డెద్దు చేలో పడిన చందమే. 

      అందం అనేది రూపంలో ఉండదు. ఇష్టానికి, కోరికకి తేడా తెలుసుకుని ఛావండి. చలం చెప్పిన స్వేచ్ఛకు పెడర్థాలు తీసే మీ ఆధునిక ప్రేమలు మీ భార్య/భర్తల మీద, పిల్లల మీద ఒలకబోయండి. కాస్తయినా ఉపయెాగముంటుంది రేపటి రోజున. 

ఐ మిస్ యు అని అందరికి చెప్తూ మీ పబ్బం గడుపుకోవడానికి, మీ కాలం నడుపుకోవడానికి నాటకాలు వేయకండి. ఎవరి సమయాన్ని వారికి వదిలేయండి దయచేసి. నమస్కారం మీ ఆధునిక సంస్కారానికి...!! 

         

కొన్ని జీవితాలింతే..!!

చీకటిలో మగ్గుతూ

వెలుగును చూడలేక

అమ్మతనం తనదేనంటూ

అభిజాత్యానికి పెద్ద పీట వేస్తూ

తండ్రిగా తనకే లక్షణాలు లేకున్నా 

అహమే తనకలంకారమనుకుంటూ

స్వార్థపు చెట్టు నీడలో పెరిగి

బిడ్డల బాగోగులు చూడలేక

విషాన్ని కుటుంబానికి పంచుతూ

విలాసంగా వినోదమే చూస్తూ 

నవ్వుల కన్నీళ్ల కానుకలను

నమ్మినవారికిస్తూ

అదే తన జీవితపు గెలుపని

భ్రమ పడుతున్న సగటు మనిషీ

చరిత్ర చెప్పిన సత్యం తెలుసుకో

ఎందరున్నా ఏకాకి బతుకే నీదని..!! 

ఏక్ తారలు..!!

1. నాలుగు తరాలు బావుండాలని_కన్నీళ్లను కతలుగా మార్చేస్తూ...!!

2.    మనసు విప్పిన మాటలే అవి_కథలుగా మలిచిన కాలానికి సంకేతాలుగా...!!

3.  కొన్ని జీవితాలంతే_చీకటి బతుకే చరితార్థమనుకుంటూ..!!

4.  అక్షరాలన్నీ అవే_రాసే చేతిలోనే మార్పులు చేర్పులు...!!

5.  పలకరిపులన్నీ అవే_నటనో నిజమెా తెలియనీయకుండా...!!

6.  అంతరంగం అంతర్మధనం ఒక్కటే_అక్షరాలెటు మారినా....!!

7.   మెామాటానిదేం ఉంది_మాటలు కలవడమే ముఖ్యం కదా...!!

8.   వెలితి మనది కాదు_అనుబంధాన్ని గుర్తించలేని మనుష్యులది...!!

9.   వెటకారమే సరైనది_పలకరింపులో మాధుర్యం తెలియని కొందరికి...!!

10.   చెప్పుకునేది స్వ'గతమే_ఎందరికో గతాన్ని గుర్తు చేసేస్తూ...!!

11.   సందిగ్ధాన్ని పక్కన పెట్టడమే_సమస్యలతో పోరాటం మన సంకల్పమైనప్పుడు..!!

12.   జ్ఞాపకమెప్పుడూ స'జీవమే_మనదని మనసుకు చేరికైనప్పుడు..!!

13.   మౌనాన్ని వినమంటుంది మనసు_లోకం వినలేని నిశ్శబ్ధంలో...!!

14.   గతజన్మ అనుబంధమే ఇది_అక్షరాలకిలా తెలిసిందనుకుంటా ...!!

15.   బంధమైన అనుబంధమిది_అనుకోని ఆత్మీయతగా మనసున చేరి..!!

16.   కొన్ని సంతోషాలింతే_యుగాలు గడిచినా కొలమానాలక్కర్లేనివిగా...!!

17.  తలపుల అలజడితో అలసినందుకేమెా_నిస్త్రాణతకు చోటు దొరికిందనుకుంటా...!!

18.   ఆత్మానందమే అది_అవధులు లేని అనుబంధం తానయ్యాక..!!

19.   నిదరోవాలనే అనుకుంటున్నా_కలల అలికిడి వినబడకుండా..!!

20.   సత్య శోధనలే నిరంతరం_ఆత్మ సాక్షాత్కారానికి రాదారి వెదుకుతూ...!!

21.  మనసు గాయమది_మాసిపోదు రెప్ప పడినా పడకున్నా..!!

22.   కతలెన్ని చెప్పాయెా కదా_గతాన్ని కదిలిస్తే..!!

23.  వధశిలలెన్ని ఒరిగాయెా_వ్యథలకు తట్టుకోలేక...!! 

24.  అనంతమై వ్యాపించి ఉన్నా_అక్షరాలతో ఆత్మానందం పంచడానికన్నట్టుగా...!!

25.  ఆంతర్యం పెరుమాళ్లకెరుక_ఏ బంధానికే పాశమెంత వరకోనని..!!

26.   భద్రమంటోది గతాన్ని చెప్పిన అక్షరం_వర్తమానానికి దిక్సూచిగా..!!

27.   కథనం తెలిసిందనుకున్నా_కన్నీరు కలవర పడినప్పుడు..!!

28.   అనుభవం అక్షరంగా మారింది_ఒత్తిడి ఒరవడిని తగ్గించడానికి..!!

29.   సమాధానం చెప్పగలదు సహనం_అహపు పరిధులను గుర్తుజేస్తూ..!!

30.   ఉలుకు తెలియని మనుషులంట మరి_పలకరింతలకు పాశాలను అందనీయరుగా..!!

లిఖించేయాలని....!!

గతాన్ని కదిలించకపోయినా

కాలంతో పాటుగా

ప్రయాణించే గురుతులెన్నో

మల్లెపొదలోనూ

ముళ్ళుంటాయని జ్ఞాపకాలకు

తెలుసు కాబోలందుకేనేమెా

పలకరింతలు లేకుండానే 

సాగే పయనాలు ఎన్నున్నా 

శబ్దాలెప్పుడూ నిశ్శబ్ధాలే ఎందుకో

మనసు మనిషి మధ్యన

మౌనం రాజ్యమేలుతున్నా

ఏదీ పట్టని మారాజులే అందరూ

అక్షరాలకు వేటితోనూ 

పని లేదందుకే 

కాలాన్ని కలంతో లిఖించేస్తూంటాయిలా...!!

గుత్తమైన గులాబి...!!

గుండెలను గుచ్చుతాయి 

గుర్తులని తెలిసినా

అంకురం నుండే అందంగా

అరవిరియాలని చూస్తుంది

మెుగ్గగా కష్టాలను దాటుకుంటూ

సుతిమెత్తగా తాకీతాకని పరిమళంతో

ముగ్ధంగా మురిపించాలన్న

తాపత్రయమే దానిదెప్పుడూ

నాకెప్పుడూ ఆశ్చర్యమే

పుట్టుక నుండే ముళ్ళపానుపు

తన చుట్టూ బలీయమై ఉన్నా

ఆ బంధనాలను ఆలవోకగా ఎలా దాటేస్తుందిదని

గుత్తంగా విచ్చుకుంటూ

మెత్తంగా మగువ మనసు దోచే పూరాణి 

మత్తుగా గమ్మత్తుగా మరులు గొలిపే గులాబి

చెప్పీ చెప్పని జీవన సత్యాలెన్నో...!!

అనుకోని బహుమతి...!!

ధన్యవాదాలు దాడి చంద్ర శేఖరరావు గారు.. ఈ క్రెడిట్ అంతా మీదే... నాదేం లేదు. 

చెప్పాల్సిన మాటలు...!!

చెప్పాల్సిన మాటలు...!! 

నేస్తం, 

      మనిద్దరమే మాట్లాడుకోవాల్సిన సమయం దగ్గర పడిందనుకుంటా. అనుకోకుండా జత పడిన అనుబంధానికి విధిరాతంటూ పేరు పెట్టుకోవడం సహజమే. పంతాలకో  పట్టింపులకో ముడి పడింది ఈ బంధం. అప్పుడనుకోలేదు పాతికేళ్ళ సంతోషాలు ఆవిరై రానురానూ కన్నీళ్లు కూడా ఇంకిపోతాయని. పంతాలకు పోయి ముడిబెట్టిన మూడోరోజే ఖర్చుల పద్దు అప్పజెప్పినా కిమ్మనలేదు. కొన్ని నెలలకే యుగాల అనుభవాన్ని అందించినా భయపడలేదు. ఆ కొన్ని నెలలు కూడా ఊడిగానికి ముద్ద మనిద్దరికి వేసారన్నది సత్యం. 

      కొన్ని రోజులకే అదుపులో పెట్టుకోవడం రాలేదని, అదనీ ఇదనీ వారి అసహనాన్నంతా నామీద చూపించినా, బాధ్యతాయుత వృత్తిలో ఉన్నవారి నుండి అభ్యంతరకర పదజాలం అప్పుడే వినడం మెుదటిసారైనా, పోనీలే బిడ్డలేని ప్రస్ట్రేషన్ అనుకుంటూ..అహం రూపాన్ని అందంగా చూపించినా, పోనిలే అమ్మలాంటిదనే సరిపెట్టుకున్నా. ప్రతిదీ అంక్షల పర్వమే. అదేమంటే పద్ధతి గురించి చాలా పద్ధతిగా వివరించేవారు. ఇలాంటివి ఇంకా చాలా నీకూ అనుభవమేగా వారి నుండి. ఎన్నిసార్లు ఇంటి నుండి బయటకు పంపారో, ఎందరి దగ్గర ఆశ్రయం పొందావో ఇప్పుడు నీకు గుర్తు లేకున్నా నాకన్నీ గుర్తే. 

         ఆ పెంపకానికి అలవాటు పడిన నువ్వు అప్పటి వరకు ప్రశాంతంగా రూపాయి లేనప్పుడు కూడా దర్జాగా,పరువుగా బతికిన మా బతుకులతో అప్పటి నుండి ఇప్పటి వరకు నువ్వు, నీవాళ్ళు కొందరు ఆడుతున్న ఆటలు నీకు మీ వారి నిజాయితీలా అనిపించాయి కదా. 

       పదకొండు రోజుల పసిబిడ్డతో ఆపరేషన్ చేసిన పచ్చి బాలింతను రోడ్డు మీదకు పంపిన ఆ సంస్కారానికి చేతులెత్తి మెుక్కాలి మరి. రెండేళ్ళ పసిబిడ్డ చావుబతుకుల మధ్య  కొట్లాడుతుంటే కనీసం చూడాలని కూడా అనిపించని ఆ మహోన్నత మనసులకు పాదాభివందనం. ఈరోజు ఎవరు పలకరించినా, పలకరించకున్నా కొత్తగా నాకు, నా బిడ్డలకు ఒరిగేదేం లేదు. నీ భార్యను మీవారంతా ఓ పదిహేను సంవత్సరాలు వెలివేసినా, నిన్ను పిలిచారు చాలని పెళ్లిళ్ళకు, పేరంటాలకు చక్కగా హాజరయిన నీకు భార్యాపిల్లలు, కుటుంబం అంటే ఎంత ప్రేమెా..! 

         అవసరాలకు డబ్బులు కావాలి కాని మనుషులు అక్కర్లేదని ఎన్నిసార్లు వారంతా బుుజువు చేసినా, నీకంటూ ఓ విలువను, గుర్తింపును ఇచ్చిన కుటుంబం నీకు ఆగర్భ శత్రువులు ఇప్పటికీ, ఎప్పటికీ, నీ భార్యాపిల్లలతో సహ. ప్రతి చిన్న సంతోషానికి పిలిచినా రాని నీవారి మంచితనం బహు గొప్పది. అన్నకు వదినను విడాకులు ఇమ్మన్న తమ్ముడు నీకు మంచివాడు. సొమ్ము తిన్నారు బాధ పడలేదు, పసి పిల్లాడిని నా దగ్గరకు రాకుండా చేసినా సహించాను. అమెరికా నుండి పసి పిల్లాడితో ఇండియా వస్తుంటే డాలర్ చేతికివ్వని నీకు కుటుంబం, బాధ్యత గురించి బాగా తెలుసు. పెళ్ళాం సంగతి సరే దాని జీవితం అయిపోయింది మీ పుణ్యమా అని. కనీసం పిల్లలతో ఓ మాటా, మంచి, వారి బాగోగులు చూడటం కూడా లేదు. అచ్చం ఆవిడలానే. 

     అమ్మబాబు పిల్లలు తప్పు చేసినా కడుపులో పెట్టుకు దాచుకుంటారు. కాని బిడ్డలను విభజించి పాలించాలనుకోరు. ఏనాడైనా మీ నలుగురితో కలిసున్న రోజు కనీసం ఒక్కరోజుందా..! చెల్లెలు బతికుండగా ఓ ముద్ద ఇంట్లో పెట్టలేదు కాని ఆ చావును కూడా వాడుకున్నారు. అమ్మతనం మనం ఆపాదించుకుంటే రాదు. మన పెంపకం ఆ విషయాన్ని తెలుపుతుంది. ఇలాంటి వాతావరంలో పెరిగిన నీకు కుటుంబం గురించి ప్రేమ ఉంటుందని ఇన్నాళ్లు అనుకోవడం నా అసలు తప్పు. 

         నిజాన్ని దాచి బతకాలనుకుంటే అది బయట పడకుండా ఉండదు. నటిస్తూ బతకడం ఓ బతుకు కాదు. ఇక్కడ ఎవరిని ఎత్తి చూపడం నా ఉద్దేశ్యం కాదు. ఇన్నాళ్లు ముసుగులో దాచిన నిజాల ముసుగు తీసే ప్రయత్నం చేస్తున్నానంతే. కూలి పని చేసి కూలి తీసుకునే నీవాడికి కాలం నాడే బైక్. పుట్టినరోజు పార్టీలు. అదే పిల్లల దగ్గరకు వచ్చేసరికి చేతులే రావు. ఎవరైనా నాకు తెలిసి వారికి జరగని సంతోషాలు పిల్లలకయినా చూడాలనుకుంటారు. కానీ నీలా.. అన్ని ముందే చెప్పి, అందరికి చెప్పుకున్న తర్వాత పిల్లల ఫంక్షన్ ఆపేయరు. కనీసం ఇప్పటికి అదే తంతు. నువ్వు ఎక్కడికి వెళ్లేది, ఏం చేసేది దాపరికం. పిల్లలు వస్తున్నారని మాకు తెలియకపోతే సర్ప్రయిజ్. అదే విషయం నీకు పిల్లలు చెప్పకపోతే అది తప్పు. చదువుకునే పిల్లలకు వారి అవసరాలు గమనించి చూసుకోవాలి. కానీ మనం లెక్కలేసుకుంటాం పిల్లల విషయంలో. లక్షలు డ్రా చేసి బయట ఇచ్చి వస్తాం కాని అడగకూడదు. ఓ నేల చూపుల ముచ్చు ముఖం వెధవ వాడి స్వార్థానికి వాడుకుని, కష్టార్జితాన్నంతా ఓ దరిద్రుడి పాలు చేయిస్తే వాళ్ళంతా నీకు దేవుళ్ళు. 

          ఊరికి మంచి చేయడం మంచిదే. కనీసం కుటుంబం పరిస్థితి చూసుకుంటూ ఏం చేసినా పర్లేదు. పెళ్లాం,పిల్లల ఆరోగ్యం గురించి తెలియదు కాని ఊరందరి క్షేమ సమాచారాలు మనకి అత్యవసరం. అదేమని అడిగితే రెండు, మూడు నెలలు ఇంటి అవసరాలు పట్టవు, లేదా పిల్లల అవసరాలు పట్టించుకోవు. ఊర్లో నీ పి ఏ లు ఆ ఇంటి మీద కాకి అరిచింది, ఈ ఇంట్లో పిల్లి పిల్లలు పెట్టింది.. వగైరా కబుర్లు క్షణాల్లో జారవేస్తారు. ఆయన ఆ ఇంటికెల్లాడు. ఈ ఊరెల్లాడు అని చాడీలు చెప్పడం మనం నోరుంది కదాని అరవడం. ఓ మహానుభావుడేమెా వారి పుత్రికే మన కుంటుంబాన్ని సంవత్సరాల తరబడి పోషిస్తోందని, మా నాన్నని ముసలాడు లంక వెళ్లాడని అలా ఇలా అందరి దగ్గరా వాగినా వారంతా నీ మేలు కోరేవారు. నీకు కావాల్సిన వారు. 

         ఈరోజు మనం ఇలా ఉన్నామంటే కారణం మా నాన్న. తనని మనం కాదన్నా తనేనాడు మనల్ని వదులుకోలేదు. అమెరికా పంపించింది, ఆ ఖర్చులు భరించింది ఎవరో అందరికి తెలుసు. నీవారు కొందరు ఈరోజు తినేది ఎవరి భిక్షో తెలియదా. సొంత చెల్లెలు చావుబతుకుల మధ్యనుంటే, ఆ చెల్లెలి మీద అన్నదమ్ముళ్ళకు చాడీలు చెప్పే కుసంస్కారంలోనూ, ఆ చెప్పుడు మాటలు నిజమని నమ్మే దరిద్రపు పెంపకంలోనూ మేము పెరగలేదు. నా పిల్లలు కూడా పెరగలేదు. కనీసం ఓ జుబ్బా కూడా ఎరగరు నా బిడ్డలు ఈనాటికి. కలిసున్న కుటుంబాన్ని చూడలేక చాడీలు చెప్పి విడదీసే నైజమున్న నీ రక్తబంధాలు, ఆ పాదాలు ఎక్కడ పడితే అక్కడ సర్వ నాశనమే. వయసు మీద పడినా మారని నీ మనస్తత్వం ఇదని తెలుసుకో. నువ్వేం నష్టపోయావో ఇంకా నీకు తెలియడం లేదు. నీ అవసరానికి ఎవరు నీ వెంట ఉన్నారో ఓసారి నీ మనస్సాక్షినడుగు. 

           నా బంధువులు మంచివారని అనను. ఇబ్బందిలో ఉన్నప్పుడు నా ఇంటి మీద నుండి వెళితే అప్పు అడుగుతానేమెానని వేరే వైపు నుండి వెళ్లినవారూ గుర్తే. 500 రూపాయల చిల్లర మార్చడానికి మా మంజు కొడుకుకి డబ్బులివ్వాలని పక్క ఊరంతా చెప్పిన సోదరులూ జ్ఞాపకమే. అమ్మా ఇప్పుడు నీకు మేమున్నామంటూ నోటి మాటలు చెప్పడమే కాని, కనీసం బాలేనప్పుడు ఓ పలకరింపుకి నోచుకోని కాదనుకోలేని అనుబంధాలూ నావే. పిల్లాడికి అవసరానికి డబ్బులడిగితే మా ఆయనకు ఆ విషయం చెప్పి, కనీసం ఈరోజుకి కూడా సమాధానం చెప్పని ఆత్మీయులు నావారని గర్వపడుతున్నా. 

   ఏ రక్త సంబంధం లేకున్నా స్నేహితుని కోసం, ఆ స్నేహితుని కూతురి బాధ్యత తీసుకుని తండ్రిగా తన మంచిచెడులు చూసిన నరసరాజు మంతెన అంకుల్, ఓ సంవత్సరం కలిసి చదువుకున్న పరిచయమే అయినా, అడగకుండా నా ఇబ్బంది తీర్చి, తను ఇబ్బంది పడిన నా ఆత్మీయ సోదరుడు రఘు, అవసరానికి కావాలని అడగగానే... అమ్మా నీ టెన్షన్స్ మాకు వదిలేయ్. నువ్వు సంతోషంగా ఉండు అన్న మా సోమయ్య పెదనాన్నకి మరో పది జన్మల వరకు బుుణపడి ఉంటాను. ఇంకా నేనీరోజు ఇలా ఉండటానికి కారణమైన నా శత్రువులకు, రాబంధువులకు కూడా మనఃపూర్వక ధన్యవాదాలు. 

కొసమెరుపేంటంటే... " ఏ రోజు ఎవరిదో తెలియని ఈ కాలంలో కనీసం ఓ క్షణం అయినా మనతో మనం నిజాయితీగా మాట్లాడుకుందాం. "

కాలం వెంబడి కలం..55

 

      ఎక్కువ వర్క్ ఉన్నప్పుడు నైట్ లేట్ అవుతూ ఉండేది. మా మానేజర్ డిన్నర్ తెప్పించేవాడు. అందరికన్నా ముందు నన్ను పిలిచి తీసుకోమనేవాడు. సిటీ గ్రూప్ లో వారంతా చాలా బావుండేవారు మాతో. మా కాలేజ్ ఇంజనీరింగ్ జనాభా చాలామంది డాలస్ లోనే ఉన్నారు. ఝాన్సీ, యశోద, నాగజ్యోతి, అనురాధ ఇంకా చాలామందే ఉన్నారు. నేను వీళ్ళని మాత్రమే కలిసాను. కొందరు జూనియర్స్ అబ్బాయిలు కూడా పలకరించారిక్కడ. యశోద వాళ్ళ పాపని చూడటానికి వాళ్ళింటికి వెళ్ళితే, తర్వాత రోజు ఝాన్సీ కొడుకు పుట్టినరోజుకి ఝాన్సీ వాళ్ళింట్లో యశోద డ్రాప్ చేసింది. అక్కడే జ్యోతి కనిపించి, తర్వాత అను కి చెప్తే, అను ఫోన్ చేసి తన కొడుకు పుట్టినరోజుకి రమ్మంటే నాకు వెళ్ళడానికి కుదరకపోతే, తర్వాత తనే మా ఆఫీస్ కి వచ్చి లంచ్ కి నన్ను బయటికి తీసుకువెళ్ళింది. బోలెడు కబుర్లు చెప్పి బిల్ నన్ను పే చేయనీకుండా తనే పే చేసింది. అను, నీరజల ఫ్రెండ్ భావన కూడా సిటీ గ్రూప్ లోనే వర్క్ చేసేది. మూడు నెలల ప్రాజెక్ట్ 6, 7 నెలలు జరిగింది. మధ్యలో లాంగ్ వీకెండ్ వచ్చినప్పుడు, మరో రెండు రోజులు లీవ్ పెట్టి హంట్స్విల్ వెళ్ళి వచ్చేదాన్ని. పాపం మా చైనీస్ కో ఆర్డినేటర్ బాగా కో ఆపరేట్ చేసేది. తను లీవ్ లో వెళ్ళినప్పుడు మేం చూసుకునే వాళ్ళం మరి. 

           సాయంత్రం 5 కి మా వర్క్ అయిపోయేది. అవసరం అయినప్పుడు లేట్ అవర్స్ వర్క్ చేసేవాళ్ళం. సంధ్య ఏదో బేబి సిట్టింగ్ జాబ్స్ వెదికితే నైట్ 7 నుండి 11 వరకు పిల్లలని చూసే జాబ్ ఉందని చెప్పింది. నాకు ఆఫీస్ అయ్యాక ఎలానూ ఖాళీనే కదా అని, సంధ్య ఆ జాబ్ నాకు చెప్పింది. అందులోనూ అది రోజూ ఉండదు. అప్పుడప్పుడూ ఉంటుంది. వాళ్ళే వచ్చి పికప్, డ్రాపింగ్ చేస్తానంటే సరేనని ఆ జాబ్ ఒప్పుకున్నాను. అప్పుడప్పుడూ వీకెండ్ కూడా అడిగేవారు. అలా వచ్చిన డబ్బులు అన్నీ మా కోడూరులో షిరిడిసాయి గుడి కడుతుంటే దానికి ఇచ్చేసాను తర్వాత. అంతకు ముందు కూడా పేపర్ లో చూసి ఎవరో పాపకి ఓ 150 డాలర్లు నా దగ్గర లేకపోయినా క్రెడిట్ కార్డ్ నుండి తీసి మరీ పంపాను. నేను చేసింది చిన్న సాయమే వాళ్ళకి. ఓ ఆంటి వాళ్ళంట్లో పనమ్మాయి కూతురు ఆ పాప. తర్వాత ఆంటి పెద్ద లెటర్ రాశారు. అప్పట్లో వార్త పేపర్ లో కూడా వేసారు ఆ విషయం. నా జాబ్ సిటీ గ్రూప్ లో అయిపోయినప్పుడు డాని, డాన్ లు నాకు సెండాఫ్ పార్టీ ఇచ్చారు. నివాస్ గారిని, తన వైఫ్ అపర్ణని కూడా కలిసాను. మంచి మెమరీస్ డాలస్ సిటీ గ్రూప్ తో ఇప్పటికి సంతోషాన్నిస్తూ.. 

         హంట్స్విల్లో ఇదే టైమ్ లో మా ఎదురింటికి తెలుగువాళ్ళు వచ్చారు. ఆ అమ్మాయి ప్రెగ్నెంట్. తర్వాత పాప పుట్టింది. చిన్నుకు కదా నాకేమెా అమ్మాయిలంటే ఉన్న ఇష్టంతో ఎక్కువగా దగ్గరకు తీసేదాన్ని. వాళ్ళ అమ్మానాన్న వచ్చారు. ఎందుకో తెలియదు కాని నాతో ఎంతో బావుండే రమణి గారు మాట్లాడటం మానేసారు ఆ తర్వాత నుండి. లక్ష్మి గారని తెలుగావిడ ఆ టైమ్ లోనే పరిచయం అయ్యారు. ఏంటో మనుషులు వివిధ రకాలన్నట్టుగా ఉండేవారు అందరు. సీతక్క, మామయ్య వాళ్ళు నాతో బావుండేవారు. చౌదరి గారు ఇల్లు కొనుక్కున్నప్పుడు సీతక్క వాళ్ళింటికి తీసుకువెళ్ళింది. అంతకు ముందు ఓసారి జనవరి ఫస్ట్ కి ఫంక్షన్ విష్ణు వాళ్ళు చేసినప్పుడు మాట్లాడింది. అప్పటినుంచి రాకపోకలుండేవి మాకు వాళ్ళకి. మా కాకాని డాక్టర్ గారికి మేనల్లుడే మామయ్య. అప్పటి నుండి బాగా క్లోజ్ గా ఉండేవారు సీతక్క, మామయ్య. మన తెలుగువారు ఎక్కడ ఉన్నా రాజకీయాలే అన్నట్టు ఎవరి అవసరం కోసం వారి నటన అన్నమాట. తెలుకోలేకపోవడం మన తప్పు. 

" జీవితంలో రాణించాలంటే నటన ఉండాలని తెలియక పోవడం, అందరూ మంచివారే అని సర్దుకుపోవడం మన తప్పని తెలుకోవాలి. ఎదుటి మనిషి నడవడిని బట్టే మనమూ ఉండాలన్నది సత్యం. "

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో....

బంధం..!!

వదిలించేసుకున్నామని 

సంతస పడినవారే

వెదికేస్తున్నారిప్పుడు

మాకు కావాలంటే మాకు కావాలని

చేజార్చుకున్నప్పుడు 

చింత పడలేదెవ్వరూ

పోతే పోయిందిలే మనకెందుకని 

మనసును తేలిక చేసుకున్నారప్పుడు

మనకేంటి డబ్బు మీద నడుస్తున్నాం

తోటి మనిషితో పనిలేదని 

విర్రవీగారొకప్పుడు

రక్త సంబంధాలను కాదన్నారు

రాతి మనుషులుగా బతికేస్తూ

కాలంతో కలిసి ప్రకృతి నేర్పుతున్న

గుణపాఠాలను గుర్తెరగకుంటే

పేగు బంధమూ లేదు

పెంచుకున్న పాశమూ మిగలదు

అవసరానికి అక్కరకు రాని

అనుబంధాలుగానే చరిత్రలో 

గత ఆనవాలుగానే నిలిచిపోతాయి...!!

చెలిమంటే..!!

అతి చిన్న కణాలతో

అనునిత్యం 

అలుపెరగని 

పోరాటం

రేపంటే

భయం లేదు

క్షణాలతో

సహచర్యం నాదైనప్పుడు 

అలసిపోని

అంతరంగం

ఆటలాడుకుంటోంది

భావాలతో

శరీరంతో

పనేముందిక

శాశ్వత స్నేహం

అక్షరాలతో పెనవేసుకున్నాక...!! 

నేనేంటంటే...!!

నటించే నైజం

నాదైనప్పుడు 

నిజమేంటో

నాకెందుకు? 

కలసి వస్తున్న

కాలం వదలకుండా

నాతోనే కదులుతున్నప్పుడు

మరొకరితో నాకు పనేంటి? 

మరో మనిషి

నాలో ఉన్నాడని

నలుగురికి తెలియనప్పుడు

నాకెదురేముంది? 

వ్యవస్థతో పని లేదు

వాస్తవం విప్పి చెప్పాలన్న

కోరికసలే లేదు

ఎవరెలా పోతే నాకేంటి? 

నా రాతలేమైనా కానీ

అసత్యాలకు నిలయమైనా

వ్యక్తి భజనకు పూనుకున్నా

నేనేదగాలన్న ఆశయం కోసమేగా...!!

అందం...!!

ఓ పదానికి

అర్థాలు వెతికే క్రమంలో

కనిపించిన నిజాల నీడలెన్నో

అబద్ధాల అగాధాలెన్నో

రూపమెా శాపమెా

తెలుసుకోవాలన్న 

మనిషి అంతర్మధం

అప్పుడే పుట్టిన 

పాపాయి బోసినవ్వులోనూ

చిన్నతనపు అల్లరి కేరింతల్లోనూ

ముదిమి వయసు ముచ్చట్లలోనూ

పలకరింపుల పరిచయాల్లోనూ

ఇలా జీవితపు అన్ని క్షణాల్లోనూ

తారసపడుతూనే ఉంది

తనను గుర్తెరగమంటూ

చూసే కనులకు తెలిసేదొకటని

కనిపించని మనసుకు 

కనిపించేది మరొకటని

మౌనానికి మాటకు మధ్యన

మనిషితనానికి

మనసుతనానికి 

చేరికైన వ్యక్తిత్వానికి చిక్కిన

అసలైన అందం ఆత్మానందమేనని

అదే పరమానందమని...!! 

నేను...!!

నేనంటే..

అమ్మచాటు

ఆడపిల్లని 

ఆటలాడే

అల్లరి పిల్లని

నాన్నకు

గారాలపట్టిని

చిలిపి తలపుల

చిన్నపిల్లని

బంధాలకు

బంధీని

బాధ్యతలకు

చిరునామాని

సంఘర్షణల నడుమ

చెకుముకి రాయిని

జీవిత కొలిమిలో

నిప్పు కణికని

పరిధి నెరిగిన

ప్రౌఢ ముదితని

ఆత్మీయతల కోసం

వెదుకులాడే అమాయకత్వాన్ని

ఓటమికి వెరవని

ధైర్యాన్ని

కదులుతున్న కాలంలో

గమ్యానికై నడుస్తున్న గమనాన్ని

కొందరికి

మింగుడు పడని నిజాన్ని

అన్ని వెరసి

అహం నిండిన 

ఆత్మాభిమానాన్ని..!!

నిజం..!!

నేస్తం, 

        ప్రపంచ బాధలన్నీ తమవనుకునే మహనీయులందరు గొప్పవారే జనం దృష్టిలో. ఇది అందరం ఒప్పుకోవాల్సిన నిజం. కాని ఈ మహామహులలో కొందరు కుటుంబాలను ఏర్పరుచుకుని, వారిని గాలికి వదిలేసి పేరు కోసమెా, అధికారం కోసమెా, లేదా మరో ప్రయెాజనం కోసమెా సంఘం సంస్కరణ, లేదా సమాజ ఉద్దరణ అన్న ముసుగులో ప్రజలను మెాసం చేసిన చరిత్ర లేదంటారా? నీతిగా, నిజాయితీగా బతకడానికి వీరందరు వివేకానందుని గుణగణాలు అంది పుచ్చుకోనూ లేదూ. ఆయనకున్న విలువలు, బాధ్యతలు వీరికి అవసరమూ లేదు. ఇది ప్రపంచ చరిత్రలో మనకు తెలిసిన అతి పాతదైన నిజం. 

       ఇదే కోవలో చాలా మంది ప్రబుద్ధులు (ఆడ/మగ) వారు పెరిగిన పెంపకం కాని, ఆయా పరిస్థితుల ప్రభావం కానివ్వండి చాలా అభద్రతాభావంతో పెరిగి, వారికున్న ఆ లోపాన్ని బయటకు తెలియకుండా ఉండటానికి సమాజానికి మేలు చేస్తున్నట్టు నటిస్తూ, వారికి వారే గొప్పదనాన్ని ఆపాదించేసుకుని బతికేస్తుంటారు. 

     ఇలాంటి వారికి కర్మ చాలక పెళ్లి, పిల్లలు ఉంటే, ఆ కుటుంబం కూడా నలుగురిలో గొప్పగా చెప్పుకోవడానికి ఓ స్టేటస్ సింబల్ గానే పనికి వస్తుంది తప్ప బంధాలు, బాధ్యతలు అన్న పదాలకు అర్థం తెలియని మూర్ఖులు. ప్రపంచంలో అందరి బాధలు వీరికి కావాలి కాని తనకు జీవితమిచ్చిన కుటుంబం మాత్రం ఆగర్భ శత్రువు. వీరికి అందరి ఆరాలు కావాలి. వీరు మాత్రం అంతా దాపరికమే. మరి ఎందుకో ఇలాంటి చీకటి బతుకులు కొందరివి. బయటికి వెళితే కనీసం చెప్పరు, కాని మిగతా ఇంట్లోవారు అడుగు బయటకు పెడితే సవాలక్ష ప్రశ్నలు. ఇలాంటి వారితో కలిసి బయటకు వెళ్లడానికి కూడా ఇంట్లోవారు భయపడతారు. ఎందుకంటే వీరి అభద్రతాభావాన్ని దాచుకోవడానికి బయటివారి ముందు ఇంట్లోవారిని చులకన చేస్తారు. అది వారి పరువు వారే తీసుకుంటున్నారని గ్రహించలేని మూర్ఖులు. 

       తెల్లారి లేచింది మెుదలు అందరి క్షేమసమాచారాలు కనుక్కోవడం మంచిదే కాని కనీసం ఇంటి అవసరాలు కాని, ఇంట్లోని వారి ఆరోగ్యం కాని, పిల్లల మంచి చెడ్డలు కాని వీరికి అవసరం లేదు. బయటకు ఎక్కడకు వెళ్లేది చెప్పకున్నా, కనీసం భోజనానికి వస్తారో రారో కూడా చెప్పాలన్న ఇంగితజ్ఞానం లేని పెద్ద మనుషులు వీరు. అడిగితే నోరుందని అరవడం, నెలా, రెండు నెలలు, మూడు నెలలు ఇంటి అవసరాలు పట్టించుకోకుండా తమ తిండి తాము చూసుకునే రకాలు కోకొల్లలు. మనం బయటకు వెళితే వేలు లేకుండా కదలం. లక్షలు లక్షలు తీసుకువెళ్ళడం తెలుసు. అవి ఎవరికి ఇస్తుంటారో మూడో కంటికి తెలియదు. కాని ఇంటి అవసరాలకు ఇవ్వడం తెలియదు.100 రూపాయలు ఇచ్చి 100 కోట్లు ఇచ్చినట్టు ఫీలయిపోతారు. పోని ఇంటి అవసరాలకు మనం ఎక్కడయినా డబ్బు తెచ్చి వాడినా, అవి వారు వాడుకున్నా కూడా వారికి సంబంధం లేనట్టుగా ప్రవర్తిస్తారు. దూరాన ఉన్న చదువుకునే పిల్లలను కూడా ఇలాగే ఇబ్బందులకు గురి చేస్తుంటారు. నాలుగు రోజులు ఇస్తే నాలుగు రోజులు ఇవ్వరు. నెల ఖర్చులు కనీసం ఇవ్వాలి కదా. ఇదంతా వారు పెరిగిన పెంపకం, వాతావరణం ఫలితం. వీరికి ఎంత అహంకారమంటే వీరు చెప్పిందే వేదమనాలి. తానా అంటే తందాన అనాలి. లేదంటే అరుపులు, గొడవలు చేస్తూ తమ పంతాన్ని నెగ్గించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తారు. 

    వినేవారుంటే ప్రపంచంలో నీతి సూత్రాలన్నీ అందరికి చెప్తారు. కాని తామెంత వరకు పాటిస్తున్నారో చూసుకోరు.

దయచేసి ఇలాంటి సమాజోద్ధారకులందరూ పెళ్లిళ్ళు చేసుకోకుండా ఉండండి. ఇంటివాళ్ళని ఏడిపించి మీరేం బాగుపడరు. రేపన్న రోజు మీరు పోతే సమాజం మీకు నీరాజనం పడుతుందో లేదో తెలియదు కాని ఇంటివారు మాత్రం శని వదిలిందని సంతోషపడే బతుకు దయచేసి బతకకండి.

మీకు మనస్సాక్షి ఉంటే తరచి చూసూకోండి...నా మాటల్లో నిజముందో లేదో...!! 

ఓ జ్ఞాపకం..

మా యనమదల కుటుంబం కలిసిన సందర్భంలో మా చిన్న కుటుంబం ఇలా.. మధురమైన జ్ఞాపకం.. 

ఇప్పుడన్నీ డబ్బులతో ముడి పడిన అనుబంధాలు.. పైపైన ప్రేమలు.. ఎంతయినా ఆధునిక మానవులం కదా... ఇంతేనేమెా.

మనసు మాట..!!

   నిన్న నాకు వచ్చిన ఫోన్ కాల్ తో చాలా సంతోషమూ అనిపించింది. అదే క్షణంలో కొంచం బాధ కూడా వేసింది.

   పుస్తకాలు అచ్చు వేయడం చాలా శ్రమతేనూ, ఖర్చుతోనూ కూడుకున్న పని. ఇలా పుస్తకం వేయాలనుకోగానే అలా పుస్తకం మన చేతికి వచ్చేయదు. ఎవరి దగ్గరైనా ఏదైన తీసుకోండి. కాని పుస్తకం తీసుకుని, దాని మీద సంతకం చేయించుకుని పాత పుస్తకాల షాపులకు అమ్మకండి.
శ్రీనివాస్ గారికి అని నేను రాసి సంతకం చేసిన పుస్తకం పాత పుస్తకాల షాపులో ఎవరో తీసుకుంటే, ఆయన చేతి నుండి వీరు తీసుకున్నారు. చదువుతూనే అభిమానంగా ఫోన్ చేసి పలకరించారు.
    అమ్మా మీకు నమస్సులు మీరచన సడిచేయని (అ )ముద్రితాక్షరాలు చదువుతున్నాను మనసును హత్తుకొంటోంది ధన్యవాదములు.

మా చిరునామా :కాగిత నాగేశ్వరావు (శ్రీచరణ ) పాటిమీదరామాలయాంవద్ద, కొండెవరం పోస్ట్, యూ. కొత్తపల్లి మండలం, తూర్పుగోదావరి డిస్ట్రిక్ట్, పిన్ :533450, చరవాణి :9989795365🙏

నా వివరాలు అడిగి తమ నాటకం కోసం కథ రాయమని అడిగారు. నాకు కథలు రాయడం రాదన్నా వినలేదు. నా మిగతా పుస్తకాలు కూడా పంపమన్నారు.

  అడిగిమరీ తీసుకుని పాత పుస్తకాలకు వేయకండి. నా దగ్గర లేకుండా చేసుకున్నాను, చాలామందికి అపాత్రదానం చేసి.

ఓ చెడు మరో మంచికే అన్న మా హిందీ టీచర్ రత్నకుమారి గారి మాట మరోసారి బుుజువయ్యింది.

అందరికి ధన్యవాదాలు..

కొందరికే నచ్చే రచయిత గురించి నాలుగు మాటలు... !!

      ఎన్నో ఆలోచనలు, విభిన్న అనుభవాల సమాహారమే మానవ జీవితం. మనసుకు అనిపించిన దానిని దేనికి వెరవక సూటిగా చెప్పేవారు కొందరే. ఆ కొందరిలో ఆనాటి సమాజం వెలివేసిన రచయిత చలం. సాహిత్యానిక, సంగీతానికి హద్దులుండకూడదని చెప్పిన తన వారసురాలు అభినందనీయురాలు. 

    

   తెలుగు సాహిత్యంలో గూడిపాటి వెంకట చలం గారు తెలియని వారుండవచ్చు, కాని చలం అంటే తెలియని వారు బహు అరుదు. ఈయన ఎదుర్కున్నన్ని సాహిత్య విమర్శలు ఎవరూ ఎదుర్కొని ఉండరన్నది జగమెరిగిన సత్యం. నా చిన్నప్పుడు మైదానం చదివాను కాని ఆ వయసులో అర్థం కాలేదు కాని, దానిలో ఏదో బాధ, ఎవరి గురించో తపన ఉందని అనిపించింది. 

    చలం చెప్పిన స్వేచ్ఛను అర్ధం చేసుకోలేని సమాజం ఆయనను సభ్య సమాజం నుండి వెలి వేసినా, ఆయన, ఆయన భార్యాపిల్లలు ఎన్ని ఇబ్బందులు పడినా, తను అనుకున్నది సూటిగా, స్పష్టంగా చెప్పేసిన గూడిపాటి వెంకట చలం గారు ఈరోజు తెలుగు సాహిత్యంలో చిరస్మరణీయుడు. 

     చిన్నప్పటి నుండి తన చుట్టూ చూసిన సంఘటనలు చలం మనసులో ముద్రపడి అవే రాతలుగా ప్రపంచానికి పరిచయమయ్యాయి. సనాతన సాంప్రదాయాలు లోతుగా పాతుకుపోయిన ఆ రోజుల్లోనే నిర్భయంగా స్త్రీ స్వేచ్ఛను గురించి చెప్పిన ఆయన రచనలను సమాజం స్వీకరించలేక పోయింది. ఆయన రచనల్లో బూతును చూసింది కాని స్వేచ్ఛకు, విశృంఖలత్వానికి తేడాను తెలుసుకోలేక పోయింది. ఆయన జీవితం మన అందరికి తెరిచిన పుస్తకమే కనుక కొత్తగా ఏమీ నేను చెప్పనక్కర్లేదు. శ్రీ శ్రీ గారికి రాసిన ముందు మాటలు, భగవద్గీత గురించి విశ్లేషణ చదివితే ఆయన తత్వం మనకు అర్థం అవుతుంది. జీవితంలో అన్ని కోణాలను చవి చూసిన మనీషి. 

         తాత్వికుడు, మేధావి, ఆధునిక సమాజం పట్ల అపారమైన ప్రేమ, మూఢాచారాలను ఎదిరించిన సాహసి అయిన చలం గారి పుట్టినరోజున ఇలా నాలుగు మాటలు మీ అందరితో పంచుకోవడం చాలా సంతోషంగా ఉంది. 

      ఇది రాయడానికి కారణమైన దాడి చంద్రశేఖర రావు గారికి మన:పూర్వక ధన్యవాదాలు. మాట్లాడం రాని నాతో ఓపికగా మాట్లాడించిన ఘనత కూడా ఆయనదే. రాయడానికి, మాట్లాడటానికి చాలా తేడా ఉంటుంది. నా విషయానికి వస్తే రాసినంతగా మాట్లాడలేను. అప్పటికప్పుడు ఏదనిపిస్తే అది రాసినట్లుగానే, మాట్లాడినప్పుడు కూడా అంతే. తప్పులుంటే మన్నించేయండి... 

కాలం వెంబడి కలం...54

        గ్రీన్ కార్డ్ స్టేటస్ ఇమ్మిగ్రేషన్ పనులు అయిన తర్వాత సంఘటనలు వేగంగానే జరిగిపోయాయి. మా AMSOL వాళ్ళు నన్ను మార్కెటింగ్ చేయడం గురించి ఎప్పుడూ పట్టించుకోలేదు పెద్దగా. ఎలాగూ నేనే మార్కెట్ చేసుకోగలనని వాళ్ళకు తెలుసు. బయట మార్కెటింగ్ వారితో నాకున్న సత్సంబంధాల గురించి AMSOL వారికి బాగా తెలుసు. నాకంటూ పెద్దగా ఏం చేయకపోయినా, నేను ఎవరికి H1B చేయమన్నా కాదనేవారు కాదు. ఉష, వినయ్ గారు, రూఫస్, శ్రీనివాస్ గారేపల్లి ఇలా చాలా మందికి H1B నేను చెప్పాననే చేసారు. నాకు బయట మార్కెటింగ్ వాళ్ళు చాలామంది తెలుసు. నివాస్ గారిని టెస్టింగ్ టూల్స్ నేర్చుకోవడానికి నరేంద్ర పరిచయం చేసాడు. శామ్ ని శ్రీనివాసరెడ్డి పరిచయం చేసాడు. వర్మగారు ముందు నుండి పరిచయమే. 

        నాకు జాబ్ సిటిగ్రూప్, డాలస్ (డెల్లాస్) లో వచ్చింది. అప్పటికి నేను AMSOL కి చెప్పి వేరే కంపెని ద్వారా జాబ్ లో జాయిన్ అయ్యాను. కాకపోతే మధ్యలో వెండర్ TCS. అందుకే నేను జాయిన్ అవనని చెప్పాను. TCS  మనీ సరిగా పే చేయరని, మీతో పని చేయడం ఇష్టం లేదని వాళ్ళకే చెప్పేసాను. అలా జరగకుండా చూసుకుంటామని చెప్పారు. 3 మంత్స్ ప్రాజెక్ట్ అది. 

            డాలస్ లో శ్రీనివాస్,సంధ్యా వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను. కార్సన్ సిటిలో నా మెుదటి ప్రాజెక్ట్  కొలీగ్ శ్రీనివాస్ గారేపల్లి. అప్పుడు వాళ్ళింట్లో శ్రీనివాస్ అమ్మానాన్నలు ఇండియా నుండి వచ్చి ఉన్నారు. ఓ వారం రోజులు వాళ్ళింట్లో ఉండి, వాళ్ళింటికి కాస్త దగ్గరలో మెాటల్ లో మరొక అమ్మాయి మధుతో కలిసి ఉన్నాను. శ్రీను వాళ్ళింట్లో ఉన్న వారం రోజులలో శ్రీను వాళ్ళ అమ్మగారు సాయంత్రం ఆఫీస్ నుండి రాగానే తెలుగు సీరియల్స్ అలవాటు చేసారు. ప్రతిది అంతకు ముందు కత చెప్పి మరీ చూపించేవారు. నాకు భలే ఆశ్చర్యం వేసేది. ఏ స్టోరికా స్టోరి కన్ఫ్యూజ్ కాకుండా అలా ఎలా గుర్తుంచుకుంటారా అని. అంతకు ముందెప్పుడూ నాకు టి వి సీరియల్స్ చూసే అలవాటు లేదు రామాయణం,భారతం ఆదివారం చూడటం తప్ప. సినిమాలు మాత్రం చూసేదాన్ని. 

          సిటి గ్రూప్ లో నాతోపాటు డాని అనే అమెరికన్ జాయిన్ అయ్యాడు. మేమిద్దరము TCS ద్వారానే వచ్చాము. మాకు సపరేట్ కాబిన్స్ ఇచ్చారు మెుదట్లో. అంతా మీటింగ్స్, డిస్కషన్స్ ఉండేవి. మాకేమెా బోర్ కొట్టేది. తర్వాత నార్త్ ఇండియన్స్ TCS ఎంప్లాయీస్ కొంతమంది ఇండియా నుండి వచ్చారు. మమ్మల్నే వాళ్ళకు హెల్ప్ చేయమని చెప్పేవారు. వాళ్ళంతా ఓ బాచ్ లా ఉండేవారు. మాతోపాటు ఓ పాకిస్తానీ అతను, తమిళ్ అతను కూడా కలిసారు. తర్వాత డాటాబేస్ కి పెద్దాయన ఐరిష్ అతను డాన్ వచ్చారు. మాదంతా ఓ గ్రూప్ అన్నమాట. 

          జనం ఎక్కువైయ్యాక నేను, డానీ, డాన్, పాకిస్తాన్ ఆయన ఒకే రూమ్ లో వర్క్ చేసుకునేవారం. తర్వాత కాబిన్ లు ఎలాట్ చేసారు. ఎవరికి ఫోన్ వచ్చినా బయటకు వెళ్లి మాట్లాడుకునేవారు. నాకేం ప్రోబ్లం లేదు కాబట్టి నేను రూమ్ లోనే ఉండి మాట్లాడుకునేదాన్ని. డాని నవ్వేవాడు. నీకందరి లాంగ్వేజ్ లు వచ్చు, కాని నీ లాంగ్వేజ్ ఎవరికి రాదు అని. డాన్ కూడా నేనుండే మెాటల్ లోనే ఉండేవాడు. మెాటల్ నుండి సిటీ గ్రూప్ కి ట్రాన్స్ పోర్టేషన్ ఉండేది. నేను దానిలో వెళతానంటే డాన్ ఒప్పుకునేవాడు కాదు. రోజు తన కార్ లో తీసుకువెళ్ళి, తీసుకువచ్చేవాడు. ఆప్యాయంగా డచస్ యనమదల అని పిలిచేవాడు. సుడోకో బాగా ఆడేవాడు. పెన్సిల్ స్కెచ్ చాలా బాగా వేసేవాడు. 

అందరికి ఒకటే పని ఉంటే నాకు మూడు పనులుండేవి. కోడింగ్, టెస్టింగ్ లతోపాటు డాటాబేస్ ఫైల్స్ ఎవరికి కావాలన్నా నా అప్రూవల్ ఇవ్వాల్సి  వచ్చేది. డాన్ డాటాబేస్ ఫైల్స్ రిక్వెస్ట్ ల ప్రకారం క్రియేట్ చేస్తే నేను అప్రూవల్ ఇవ్వాల్సి వచ్చేది. డాన్ కి డాని కి పెద్దగా పడేది కాదు. ఇద్దరికి మధ్యలో నేను సమన్వయం చేయడమన్న మాట. మాతో ఓ చైనీస్ ఆమె, మిగతా అందరు అమెరికన్స్ ఉండేవారు మా టీమ్ లో. 

                అమెరికన్స్ లో మంచి గుణాలు చాలా ఉన్నాయి. ఎవరు కనిపించినా చక్కగా గ్రీట్ చేస్తారు. మనం తెలియకపోయినా నవ్వుతూ పలకరిస్తారు. మనవాళ్ళే మనం కనబడితే తల తిప్పుకుపోతారు. పిల్లల గురించి కూడా ఓ విషయం చెప్పాలి. డాని కి ముగ్గురు పిల్లలని చెప్పాడు. నేను సొంత పిల్లలనుకున్నాను. కాదట ముగ్గురిని పెంచుకుంటున్నాడట. వాళ్ళ కోసం ఎంత కేరింగ్ గా ఉండేవాడో. డాని కూడా చిన్నవాడే. అయినా వాళ్ళకు ఏది తక్కువ కానిచ్చేవాడు కాదు. వాళ్ళకు ఇచ్చిన మాట కోసం జాబ్ పోతుందన్నా కూడా కేర్ చేయలేదు. వాడి మంచి మనసుకు నాకు చాలా ఆశ్చర్యం వేసింది. పిల్లల కోసం త్వరగా వెళిపోతున్నాడని రెండు మూడు సార్లు కోపం తెచ్చుకున్న మానేజర్ కోపాన్ని మేం తగ్గించి సర్దిచెప్పాము. లంచ్ కూడా మేం ముగ్గురం కలిసి చేసే వాళ్ళం. మధ్య మధ్య నార్త్ ఇండియన్ విశ్వనాథ్ వచ్చేవాడు మాతో కలిసి. నా కూరలేమెా బాగా కారంగా ఉండేవి. డాన్ కి ఇష్టమే కాని కారం తినలేకపోయేవాడు. అయినా అప్పుడప్పుడూ టేస్ట్ చేయిస్తూనే ఉండేదాన్ని. TCS జనాలు మాత్రం బాగా కటింగ్ లు ఇస్తూ పెత్తనం మా మీద కూడా చేయాలని చూసేవారు. మేం అస్సలు పడనిచ్చేవారం కాదు. అలా మా వర్క్ హాయిగా ఆడుతూ పాడుతూ అన్నట్టుగా సాగుతూ ఉండేది. 

   " జీవితంలో ప్రతి పరిచయం ఓ పాఠమయినా నేర్పుతుంది లేదా ఓ మంచి జ్ఞాపకంగా అయినా మిగిలిపోతుంది. "

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో... 

సమస్య..

నేస్తం, 

      మన దైనందిన జీవితంలో ప్రతిరోజూ ఏదోక సమస్యతో సహజీవనం చేస్తూనే ఉంటాం. అది ఎవరి మూలంగానైనా కావచ్చు. ఇదిలా ఉండగా మనమూ మరొకరికి సమస్యగా మారడం అవసరమంటావా? మన సమస్యల తీవ్రత మనకు చాలా అసహనాన్ని కలిగిస్తూ ఉంటుంది. ప్రపంచంలో మనదొక్కరిదే కొరుకుడు పడని సమస్య కాదు. ఎంత చెట్టుకి అంత గాలి అన్నట్టుగా ఉంటుంది. 

     నిజంగా చెప్పాలంటే ఈ ఆధునిక పరికరాల వినియెాగం వచ్చాక మనమూ వాటి మాదిరిగానే యంత్రాలుగా మారిపోయాం. మన చుట్టూ ఎందరున్నా మనం ఒంటరితనం ఫీల్ అవుతున్నామని, మరొకరి సమయాన్ని మనం తీసుకోవాలనుకోవడం సముచితం కాదు. మన చుట్టూ ఉన్న పరిస్థితులను, పరిసరాలను గమనించుకుంటూ మన మూలంగా మరొకరు ఇబ్బంది పడకుండా జీవించగలిగితే చాలు. ప్రేమలు, ఇష్టాలు, కోపాలు, శాపాలు ఇలా అన్ని అనుభూతుల అనుభవాల సమన్వయమే మానవ జీవితం. ఇలాంటి మానవ జీవితంలో ఉన్న సమస్యలకు తోడుగా లేని సమస్యలను ఊహించుకుని, క్షణక్షణం భయపడుతూ,మరొకరిని భయపెడుతూ బతకడం అవసరమంటావా! నువ్వే ఆలోచించు...!!

       

        

భాషా ప్రావీణ్యం..!!

అబ్బాయ్, 

      నెలలు, సంవత్సరాలు గడిచిపోతున్నా స్క్రిప్ట్ చూసి కూడా సదవడం రాకపోతే ఎలాగురా! అసలు మనకి కనీసం ఓ బాసన్నా సరిగా వచ్చా? రాదా? ఆ సంకర బాషేంటిరా బాబూ. అసలే గౌరవప్రదమైన పదవిలో ఉండి ఓ ప్రాంతీయతకు ప్రతినిధిగా ప్రపంచం చూస్తోంది. పరువు తీయకు. దయచేసి మాట్లాడేది ఓ ముక్కయినా తప్పుల్లేకుండా స్పష్టంగా ఒకే భాషలో మాట్లాడు. అది ఇంగ్లీషయినా, తెలుగయినా, హిందీ అయినా మరో ఇతర భాషయినా పర్లేదు. 

       తమరికి స్క్రిప్ట్ రాసేవారిది ప్రోబ్లమా లేక చూసి సదవలేకపోతున్న మీదా ప్రోబ్లం. సాదా పదాలు పలకలేమూ, అలాగని విష్వక్సేనుడు లాంటి నోరు తిరగని పదాలూ మనకు పలకడం రాదాయే. మరో 10 ఏళ్ళు మీదే అధికారం కావచ్చు, కాకపోవచ్చు. సమస్య అది కాదు. మనం ఓ గౌరవప్రదమైన పదవిలో ఉన్నప్పుడు మన హావభావాలు, నడవడి, మన తల్లిదండ్రులు నేర్పిన నైతికత ఇలా చాలా చాలా విలువలు ఉంటాయి. మన నేర ప్రపంచంలోనికే అందరిని తెద్దామన్న వ్యక్తిగత కక్షల ఆలోచన కాస్త పక్కన పెట్టి, మన వ్యవస్థ గురించి ఆలోచించండి మహాశయా. అదేనండి ప్రస్తుత సమస్య ఆంబులెన్స్ టాంకర్స్... ఓ సారి సారి..ఆక్సిజన్ టాంకర్స్ గురించి.

        మనకి వంటబట్టని భాషని నాశనం చేయాలన్న తలంపు మర్చిపోయి, కాస్త భాష మీద శ్రద్ధ పెట్టండి. నాగరికత, ఆధునికత బట్లర్ ఇంగ్లీష్ లోనూ, బట్లర్ తెలుగులోనూ ఉండదు. అలా మాట్లాడితే మనకు లేనిది రాదు. భరత్ అనే నేను సినిమా ఎన్నిసార్లు చూసినా, మనం భరత్ లు అయిపోము. ఆ గ్రేస్ పుట్టుకతో రావాలి. లేదా శ్రద్ధగా నేర్చుకుంటే వస్తుంది. పులిని చూసి నక్క వాత పెట్టుకుంటే నక్క పులిగా మారిపోదన్న మన పెద్దల మాట ఓ పాలి యాదికి తెచ్చుకో. కనీసం అమ్మకి నీయమ్మకి తేడా తెలిస్తే అంకెలకి సంఖ్యలకి తేడా తెలుస్తుంది. భాషా ఉద్దండులు మీ పక్కనే ఉండి కూడా ఈ బట్లర్ భాష వినడానికి నిజంగా బాలేదు. కనీసం ఓ నిమిషం మీరే చూసుకోండి మీ మాటలు ఎలా ఉంటున్నాయెా మీకే తెలుస్తుంది. కోపం తెచ్చుకోకుండా వాస్తవాన్ని గమనించి మీ స్క్రిప్ట్ విషయంలో, పదాలు, భాష విషయాల్లో జాగ్రత్తలు తీసుకుంటారని ఆశిస్తున్నాం. 

నవ్వు...!!

నటనను స్వతహాగానే

తన లక్షణంగా చేసుకున్న

నవ్వుల చాటున దాగిన మర్మాలెన్నో

మనసు ఏడుస్తున్నా

కనులకు నవ్వడం నేర్పిన

చతురత ఆ పైవాడిదే

రాని నవ్వును 

పెదవులపై పూయించడం

ఎంత కష్టమెా అనుభవమైతేనే తెలుస్తుంది

కన్నీటి బాష్పాలను

పన్నీటి చుక్కలుగానూ చూపించే 

విద్యను నేర్చిన మనిషి మేధావే మరి

ఈ భూమిపై నజరానాలెన్ని మనకందినా

భగవదనుగ్రహంగా లభించే వరం

చిరునవ్వు...అది కొందరికే సొంతం...!!

కాలం వెంబడి కలం..53

          హ్యూస్టన్ ఎయిర్ పోర్ట్ లో దిగి కో ఆర్డినేటర్ చెప్పిన హోటల్ లో రూమ్ తీసుకున్నాము. వాడికి ఫోన్ చేసి ఇన్ఫామ్ చేసాను. డాక్యుమెంట్స్ అన్నీ రడీగా పెట్టుకుని మరుసటి రోజు ప్రొద్దుట 8 కంతా రడీగా ఉండమని చెప్పాడు. వెహికల్ వచ్చి పిక్ చేసుకుంటుందని చెప్పాడు. మరుసటి రోజు 7.30 కే రడీ అయ్యి కిందకి లాబీ లోనికి వెళ్ళాము. చాలా మంది మాలాంటి వాళ్ళు ఉన్నారక్కడ.ఇండియన్ ఒకావిడ ఫోన్ మాట్లాడుతోంది. ఎందుకో నాకు తెలిసిన వాళ్ళతో ఫోన్ మాట్లాడుతుందనిపించింది. ఆమె ఫోన్ మాట్లాడటం అయ్యాక అడిగాను. నా గెస్ కరక్టే. నాన్న ఫ్రెండ్ సాంబశివరావు అంకుల్ కూతురు. వాళ్ళాయన వీసా స్టాంపిగ్ కోసం వచ్చారట.  

           మమ్మల్ని కొంత మందిని తీసుకుని వెహికల్ మెక్సికో బయలుదేరింది. అమెరికా, మెక్సికో బోర్డర్ దగ్గర ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చేసుకుని మెక్సికో లోనికి ఎంటరయ్యాము. వీసా స్టాంపిగ్ అయితే తప్ప మళ్ళీ అమెరికా భూభాగం లోనికి అడుగు పెట్టలేమన్న మాట. మమ్మల్ని అమెరికన్ ఎంబసి దగ్గర వదిలి వెహికల్ వెళిపోయింది. గేట్స్ ఓపెన్ చేసారు లోపలికి వెళ్ళి కూర్చున్నాము. మమ్మల్ని పిలిచినప్పుడు వెళ్ళి ఫింగర్ ప్రింట్స్ ఇచ్చి వీసా స్టాంపిగ్ ముందు ప్రాసెస్ అంతా కంప్లీట్ చేసుకున్నాము. 

           మా పేర్లు పిలిచి, కౌంటర్ నంబర్ చెప్పిన కౌంటర్ దగ్గరకి వెళ్ళాము. అక్కడ లేడి ఉంది. అడిగిన పేపర్స్, పాస్పోర్ట్స్ ఇచ్చాము. చూసి వీసా రిజెక్ట్ చేసి, అవుటాఫ్ కంట్రీకి వెళ్ళమని చెప్పింది. నాకు కోపం వచ్చింది. పోస్ట్ లో వీసా స్టాంపిగ్ కి పంపితే అవుటాఫ్ కంట్రీకి వెళ్ళమంటేనే కదా ఇక్కడికి వచ్చామన్నాను. పక్క కౌంటర్ లో మరొకావిడతో మాట్లాడి మధ్యాహ్నం రమ్మన్నారు. సరేనని బయటికి వచ్చేసాం. బ్రోకర్ కి ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పాను. మేం బయటికి వచ్చిన కాసేపటికే సాంబశివరావు అంకుల్ అల్లుడు కూడా బయటికి వచ్చాడు. మేం ఫోన్ కలక్ట్ చేసుకున్న చోటికి వచ్చాడు. ఏమైందని అడిగితే మధ్యాహ్నం రమ్మన్నారు. వీసా ఇస్తారో ఇవ్వరో తెలియదన్నాడు. ఇస్తారులెండి, మీరు కంగారు పడవద్దని చెప్పాము. మేం మళ్లీ లోపలికి వెళితే రేపు రమ్మన్నారు. అంకుల్ వాళ్ళ అల్లుడి ఫోన్ మా దగ్గర ఉండిపోయింది. నైట్ చాలా సేపు ఉన్నాము. ఇంకా రాలేదని మేము మెక్సికోలో హోటల్ లో రూమ్ తీసుకుని అక్కడికి వెళ్ళాము. ఎప్పటికో బ్రోకర్ కాల్ చేసి,వచ్చి ఫోన్ తీసుకువెళ్ళాడు. మరుసటి రోజు కూడా ఇదే తంతు. మధ్యాహ్నం రండి, తర్వాత రేపు రండి అని పంపేసారు. మీకు లాయర్ ఉన్నారా అని అడిగారు. లేరు కంపెనీ లాయర్ మాత్రమే ఉన్నారని చెప్పాను. AMSOL సుబ్బరాజు కి, లీగల్ వ్యవహారాలు చూసే బాల ఇటికిరాలకి ఫోన్ చేసి ఎప్పటికప్పుడు విషయం చెప్తూనే ఉన్నాను. హోటల్ వాళ్ళకి సరిగా ఇంగ్లీష్ రాదు. మనకేమెా స్పానిష్ రాదాయే. ఏదో ఓలా, కోముస్తాస్ వంటి కాసిని పదాలే తెలుసాయే. 

ఆ టైమ్ లోనే నాకు జాబ్ కి ఇంటర్వ్యూ వచ్చింది. టెక్నికల్ ఇంటర్వ్యూ ఫోన్ లోనే ఆన్సర్ చేసాను. సెలక్ట్ అయ్యాను కూడా. నేను AMSOL తో పని చేసినన్ని రోజులు నా ప్రాజెక్ట్స్ నేనే చూసుకున్నాను. AMSOL లో చాలా మందిని జాయిన్ చేసాను కాని ఎప్పడూ ఒక్క డాలర్ కూడా తీసుకోలేదు. నాకు డబ్బులు సరిగా ఇవ్వకపోయినా ఏం అనలేదు. 

          రెండు రోజులయిన దగ్గర నుండి మా ఆయన టార్చర్ మెుదలయ్యింది. ఏదో నా తప్పు వలన వీసా ఇవ్వనట్టుగా. ఐదో రోజు లోపల రూమ్ లోనికి పిలిచి నా డాక్యుమెంట్స్ అన్ని మళ్ళీ చూసి చాలా ప్రశ్నలు అడిగారు. ఇండియా నుండి వచ్చింది మెుదలు అంతా ఎక్స్ ప్లెయిన్ చేసాను. ఆఖరికి C1 వీసా ఇస్తామని చెప్పారు. నేను ఆవిడని యు ఆర్ నాట్ బిహేవింగ్ లైక్ ఎ హ్యూమన్ బీయింగ్ అనేసి బయటికి వచ్చేసాను. నిజంగా ఐదు రోజులు ఎంత నరకమమటే అంత నరకం. మెారల్ సపోర్ట్ లేదు. కంపెనీ నుండి హెల్ప్ లేదు. ఆఖరికి నా వీసా ప్రాసెస్ అయ్యాక లాయర్ ని పంపించమా అని అడిగారు. నిజంగా అమెరికన్ ఎంబసిలో కొందరు వేరే దేశాల వాళ్ళని కుక్కల కన్నా హీనంగా చూస్తారు. 

నెల రోజులకు C1 వీసా తీసుకుని బయటికి వచ్చి, మెక్సికోలో మందు షాపింగ్ చేసాం. 2 బాటిల్స్ తకీలా వేరే అబ్బాయిని తీసుకుని వెళ్ళి తీసుకున్నాం. మెక్సికో బోర్డర్ దాటి హ్యూస్టన్ లో మళ్లీ అదే హోటల్ కి వచ్చి, మరుసటి రోజు ఫ్లైట్ లో హంట్స్విల్ చేరుకున్నాము. 

        అప్పటికే C1 వీసా ఇస్తే ఏం చేయాలో లాయర్ తోనూ, నాకు తెలిసిన వాళ్ళందరితోనూ మాట్లాడాను. బాలా తో కూడా మాట్లాడాను. నాకు మెుదటి నుండి జరిగిపోయిన దాన్ని గురించి పెద్దగా ఆలోచించడం అలవాటు లేదు. నెక్స్ట్ ఏం చేయాలని చూసుకుంటాను. నాకు గ్రీన్ కార్డ్ కి ఫైల్ చేసిన I 140  పనికిరాదు అమెరికాలో ఉండటానికి. I 485 ఫైల్ చేయాలి అదీ నెల లోపల. I 485 ఫైల్ చేయడానికి లేబర్, I 140 క్లియర్ అయ్యి కట్ ఆఫ్ డేట్ ఎవైలబుల్ ఉండాలి. C1 వీసా ఎక్స్పైర్ అయ్యే లోపల ఫైల్ చేయాలి. మామూలుగా అయితే C1 వీసాతో I 485 ఫైల్ చేయకూడదు. రాఘవేంద్ర ఫ్రెండ్ ఉదయకుమార్ తనకు తెలిసిన కంపెనీతో మాట్లాడి I 485 ఫైల్ చేయించడానికి అవసరమైన పేపర్ వర్క్ అంతా పంపమన్నారు. ఆ కంపెనీకి అప్పటికే మంచి పేరు లేదు. కాని తప్పదు మరో ఆల్టర్నేట్ లేదు. మెుత్తం పేపర్స్ అన్ని రడీ చేసి C1 వీసా ఎక్స్పైర్ అయ్యే ముందు పంపుదామని పోస్టాఫీస్ కి వెళ్ళి పోస్ట్ చేసి ఇంటికి వస్తుంటే, బాలా ఫోన్ చేసి మెుత్తం పేపర్స్ సెట్ AMSOL కి కూడా పంపమన్నారు. మళ్లీ పోస్టాఫీస్ కి వెళ్ళి ఆ పేపర్స్ అన్నీ AMSOL కి పంపాను. సరిగ్గా రేపు C1 వీసా అయిపోతుందనగా మాకు I 485 కి ఫైల్ చేసినట్టు రిసిప్ట్ వచ్చింది. ఫోన్ చేసి చెప్పాను. మీకు స్టేటస్ ప్రోబ్లం ఏమీ ఉండదులెండి అని బాలా చెప్పారు. తర్వాత I 485 కి ఫింగర్ ప్రింట్స్ కి ఇంటర్వ్యూ వచ్చింది. తర్వాత I 485 డాక్యుమెంట్ వచ్చింది. బాలాకి చెప్పగానే ఇక మీకు ఇబ్బందేం లేదు లెండి అని చెప్పారు. 

" ఇబ్బంది అనేది ఎప్పుడు ఎలా వస్తుందో తెలియదు. తట్టుకుని నిలబడటంలోనే మనమేంటన్నది తెలుస్తుంది. "

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో... 

జీవన 'మంజూ'ష (మే)

నేస్తం, 

    ఒకప్పుడు ఆటపాటలకే పరిమితమైన వైల్డ్ కార్డ్ ఎంట్రీ నేడు ప్రతిచోటా తానేనంటోంది. కులమతాల్లో ఈ వైల్డ్ కార్డ్ ప్రముఖ పాత్ర పోషిస్తోంది. ఇది ప్రతిభ ఏమాత్రం అవసరంలేని ఎంట్రీగా పరిగణింపబడటం విచారించదగ్గ విషయం. రాజకీయాలు, రాతకోతల్లో కూడ ఈ వైల్డ్ కార్డ్ కులమత ప్రాతిపదికన అధికారానికి, అవార్డులకు, రివార్డులకు వెన్నుదన్నుగా మారిందిప్పుడు. 

      అక్షరం ఎప్పుడూ గొప్పదే, కాకపోతే దాని విలువ తెలుసుకోగలిగే అర్హత మనకుండాలంతే. రాయడం, చదవడం, వినడం అనేవి మంచి లక్షణాలే. కాని మనలో ఎందరికున్నాయి ఈ మంచి లక్షణాలు. ఎంతసేపు మన రాతలు మాత్రమే గొప్పవి, పరాయివాళ్ళకెవరికీ అసలు రాయడమే రాదనుకునేంత దొడ్డ మనసు చాలామందిది. వీటికి తోడు ఈ మధ్యన సాహిత్యంలో కూడా సెల్ఫ్ ప్రమెాటింగ్ ఎక్కువై వెగటు పుట్టిస్తోంది. వ్యక్తిగత ప్రచారం అవసరమే కాని, దాని చాటున కూడ కులమనే వైల్డ్ కార్డ్ వాడాలనుకోవడమే తప్పు.  

       సాహిత్యంలో అనాది నుండి అన్ని వాదనల వేదనలు పురుడు పోసుకున్నాయి. పలానా సాహిత్యం పలానావాళ్ళే రాయాలన్న నియమమే ఉంటే ఓ బోయవాడి చేతిలో రామాయణం జనియించేదా! మత్స్యకన్నెకు పుట్టిన వ్యాసుడు భారతం చెప్తే వినాయకుడు రాసేవాడా! భగవదనుగ్రహం లేనిదే ఏ విద్యా ఎవరికి దక్కదు. మన గతజన్మ కర్మానుసారమే ఫలితం ఉంటుంది. ఈర్ష్యాసూయలు వదిలి ప్రతిభను ప్రోత్సహించ గలగడం మనిషిగా మన కర్తవ్యం. 

          అమ్మ నేర్పిన అక్షరం మనకు మరో అమ్మే. అక్షరాన్ని అవహేళన చేసినా, అవమానించినా మన అమ్మను అవమానించినట్లే. దయచేసి అక్షరాలకు కులమత, రాజకీయాలు అంటగట్టకండి. ఎదుటివారి అభిప్రాయాలకు కూడా కాస్త విలువనిస్తూ మీరు మానవత్వమున్న మనుషులే అని గుర్తు చేసుకోండి. మన చేతి అక్షరం సగర్వంగా నలుగురి మెప్పు పొందాలి కాని మనని కన్నవారు కూడ మన రాతలు చూసి సిగ్గుపడే విధంగా అక్షరాన్ని చేయవద్దని మనవి. నీ రాత నలుగురికి నచ్చితే చాలు, కాని ఆ రాత మరో నలుగురు బాధ పడేలా ఉండకూడదు. మనం ఏం రాసినా ఎవరిని కించపరచకుండా రాయగలిగితే చాలు. అదే మన రాతలకు సార్థకత.

సంస్కారవంతులు...!!

నేస్తం, 

         ఈ కరోనా వచ్చి జనాన్ని ఏం చేస్తోందో తెలియదు కాని, కొందరు చదువుకున్న మూర్ఖులను బయటికి తెలిపింది. ఏ కష్టమయినా, బాధయినా మనకు వస్తే అది పగవాళ్ళకు కూడా రావద్దనుకుంటాం. కాని కొందరు మరి వాళ్ళకు ఏ పేరు పెట్టాలో కూడా తెలియడం లేదు. ఇలాంటి వారి మూలంగానే కరోనా అంతటా వ్యాపించేస్తోంది. 

         రోగం రావడం సహజం. వచ్చిన రోగం కరోనా. కనీసం చుట్టుపక్కల వారికి చెప్పాలన్న ఇంగితజ్ఞానం ఉండాలి కదా. వారు మాత్రం ఇంట్లో కూడా మాస్క్ లు పెట్టుకు తిరుగుతూ, అదేమని అడిగితే మేమూ చదువుకున్నాం, మాకూ తెలుసు, కావాలంటే రిపోర్ట్స్ చూపిస్తాం అని ఇష్టం వచ్చినట్టుగా మాట్లాడటం. రోజూ తిండితిప్పలు, సరుకులు, షాపింగ్ లు అన్ని బయటి నుండి రావడాలే. కనీసం ఆర్డర్ కిందికి వెళ్లి తెచ్చుకోమంటే లా పాయింట్లు మేము మెయింటెనెస్స్ ఇవ్వడం లేదా అని అడగడము. చేసేది టీచింగ్ ఉద్యోగం. మరి ఈ తరహా మెంటాలిటి వారు పిల్లలకు ఏం నీతులు చెప్తున్నారో...! 

        చదువు ఉంటే సరిపోదు. సంస్కారం అనేది కూడా మనకు ఉండాలి. మనం బావుంటే చాలు. పక్కవారు ఏమైతే మనకెందుకు అనుకుని బతికేయాలనుకుంటే, రేపటి రోజున కాదు, ఈరోజే గుక్కెడు నీళ్ళు తాగడానికి కూడా దొరకవు. తాతకు పెట్టిన ముంత తల వైపునే ఉంటుందని ప్రతి ఒక్కరూ గుర్తుంచుకోవాలి. ఇప్పటి కర్మ ఇప్పుడే అనుభవించే పోతామన్న సంగతి తెలుసుకోవాలి. కనీసం మనిషిగా మసలుకోవడం నేర్చుకోండి. 

       

          

మనసు...!!

మనసు...!! 

ప్రపంచాన్ని నడిపించే 

అదృశ్య శక్తిని

కనిపెట్టలేని మనిషికి

కాలం విసిరిన 

మరో సవాల్ 

కనిపించకున్నా

వినిపించకున్నా

మాయ చేస్తూ

మరులు గొలుపుతూ

మారాడుతునే ఉంటుంది

సంద్రము వంటిది తానైనా

అంతు చిక్కని అద్భతమైన

అనంత శూన్యమే ఇది

ఆత్మకు పరమాత్మకు

అనుసంధానమీ మనసు...!!

ఏక్ తారలు...!!

1.  అనుసరిస్తూనే ఉన్నా_అనుకరణకు అర్థం లేదని తెలిసి..!! 

2.  చేయందిస్తూనే ఉంది మానవత్వం_అరకొరగా అక్కడక్కడా నేనున్నానంటూ...!!

3.  అడపాదడపా పలకరిస్తూనే ఉన్నా_మర్చిపోతావేమెానని..!!

4.   తప్పని బతుకు పోరాటమిది_బాధ్యతలకు బానిసౌతూ...!!

5.  పలకరిస్తూన్నాయి పెదవులపై చిరునవ్వులు_బాధకు ఓదార్పుగా...!!

6.   గమనమెప్పుడూ గమ్యం వైపుకే_కన్నీరు పన్నీరు తప్పనివంటూ..!!

7.  జీవనసంద్రానికి అలవాటే ఆటుపోట్లు_కర్మసాక్షి గమనంలా...!!

8.   నిర్ణయించేది కాలమే_ఈ సృష్టిని శాసిస్తూ...!!

9.   తత్వమేదైనా సరైనదే_మనసు తూకం నిర్మలమైనదైతే..!!

10.   శ్లోకానికి మూలం శోకమే_కాలానిదెప్పుడూ ఒంటరి పయనమే..!!

11.   మనిషితనానికి ప్రతీకలే అందరు_జవాబుదారీతనం లేకుండా మసలుతూ..!!

12.   తప్పిపోవడం కాదది_చిరునామా సరిగా రాయలేదట..!!

13.   ఆ ప్రయత్నంలోనే ఉన్నా_తప్పించుకోవడం తప్పనిసరని..!!

14. అనుభవాలతో అసువులు ఉండవు_సమయానుకూలమే విధిరాతగా..!!

15.   మాట ఎప్పుడూ మనసులోనిదే_అలుపు లేని అక్షరాలుగా...!!

16.   చింతల సంతోషాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నా_చింతనలో సాంత్వన అందుకుంటూ... !!

17.  అనునయిస్తుంది అక్షరం_అలసట తెలియకుండా...!!

18.  ఈ జన్మకు తేడా తెలుసుకోలేరు వారు_శాసనానికి చెరగని ప్రేమకు..!!

19.   అనుభవ సారం అందిస్తున్నా_మరో తరానికి పాఠాలుగా పనికివస్తాయని..!!

20.  బంధువులే అందరూ_అపరిచితంగా మారిన పరిచయస్తులుగా...!!

21.  ఓటమి కాదది_అతి నమ్మకంతో జరిగిన నష్టమనుకుంటా..!!

22.  ఎద్దేవలెక్కువయ్యాయి_చేతగానితనమని వంకర నవ్వులు నవ్వుతూ...!!

23.   భవిష్యత్తుకు భరోసానే ఇది_గతమిచ్చిన ఆసరాతో..!!

24.   వెలితి పడుతోందో మనసు_గతంలోనూ గమనంలోనూ లేననుకుంటూ..!!

25.   ఊరటనిస్తోందో తీరం_ఏకాంతాన్ని చదువుకోమంటూ..!!

26.  ఉనికినే తానవుతానంటోందిక_ఏకాంతానికి అక్షరాలను అనుసంధానించమంటూ..!!

27.   ఎక్కువ తక్కువదేముంది_మనల్ని మనం గుర్తెరిగితే చాలు..!!

28.  కాలం కనికరం చూపుతోంది_నిన్నటిలో చేసిన తప్పులను తెలుసుకొమ్మంటూ...!!

29.  కవనమౌతోంది అక్షరం_కలత పడిన మనసుకు ఊరటనందిస్తూ...!!

30.   కాలం చెప్పిన కథలెన్నో_మనసు చరిత్రను విప్పుతూ...!!

రాజసూ(కీ) య యాగం..!!

నేస్తం, 

        ప్రపంచమంతా నావైపు చూడాలంటే ఏం చేయాలంటావ్? నెలలు, సంవత్సరాలు ఎదురుచూసేంత ఓపిక నాకు లేదు మరి. క్షణాలో, నిమిషాలో మాత్రమే నా పరిధి. నేనేం ఓఁ డబ్బుల్లో పుట్టి, డబ్బుల్లో పెరగలేదు. అండా, అధికారం నా వెనుక లేదు. మనది ఎర్రబస్ అయినా ఎయిర్ బస్ ఎక్కాలన్నంత ఆశ. పోనీ చదువా అంటే అదీ అంతంత మాత్రమేనాయే. నీకు తెలియనిదేం ఉంది చెప్పు. 

        నాకు చిన్నపాటి జోశ్యం చెప్పడం వచ్చు. గతంలో కాసింత పేరుందిలే. అదేమైనా పనికొచ్చుదంటావా. లేకపోతే రాత్రికి రాత్రి ఓ రాయికి బొట్టెట్టి దేవుడు వెలిసాడంటే పోతుందంటావా. అదీ కాదంటే నాలుగు పుస్తకాల నుండి కాసిని సూక్తిసుధలు బట్టీ కొట్టి నా రాతలుగా ప్రచారం చేయమంటావా. అదీ కాదంటే నాలుగు అక్షరం ముక్కలు రాయడం వచ్చు కనక ఏదోక మతాన్ని కాదు కాదు హిందూ మతాన్నో, హిందూ దేవుళ్ళనో, దేవతలనో, లేదా పురాణాల్లోని పతివ్రతలనో హేళన చేస్తూ రాయమంటావా. క్షణాల్లో సెలబ్రిటీలం అయిపోవచ్చు నిస్సందేహంగా. 

       ఇప్పటి ట్రెండ్ ఏంటంటే నేను రాసేది మాత్రమే నికార్సయిన రాత. నిజాయితీ గల రాత. ఎవరికీ కొమ్ము కాయదు నా రాత...ఇలా ఇంకా చాలా ఉన్నాయిలే. ఆ దారిలో పొమ్మంటావా. ఏంటో నా గోల నాది. కరోనా గోల కరోనాది. రాజకీయం చేయాలంటే ఎన్ని లేవూ...! సరేగాని ముందు కరోనా నుండి బతికి బయట పడ్డాక మన రాజకీయ యంత్రాంగం సంగతి చూద్దాం..!! 

        

కాలం వెంబడి కలం.. 52

         చాలా ఆలశ్యంగా పాస్పోర్ట్ రెన్యువల్ అయి వచ్చింది. మా కిరణ్ ఫ్రెండ్ అశ్విన్ ఓ రోజు ఫోన్ చేసి అక్కా నేను మెక్సికో వెళ్ళి వీసా స్టాంపిగ్ వేయించుకున్నాను. ప్రోబ్లం ఏమి రాలేదు అని చెప్పాడు. అక్కడ కాంటాక్ట్ చేయాల్సిన పర్సన్ వివరాలు ఇచ్చాడు. 

        పిల్లల్ని వదిలేసి ఉంటున్నా పిల్లల ఫోటోలు కూడా చూసుకునేదాన్ని కాదు. చూస్తే బెంగ వేసి పిల్లలను చూడటానికి వెళిపోవాలనిపిస్తుందని. చిన్నవాడిని ఇండియాలో వదిలి వచ్చాకా చాలా రోజులు పక్కలో చేయి వేసి వెదుక్కునేదాన్ని. వాడు పుట్టిన తర్వాత అప్పుడప్పుడూ, అప్పటికప్పుడు నాకు తెలియకుండానే నీర్సం వచ్చేది. బాగా మంచినీళ్ళు తాగేసి కాసేపు పడుకుంటే కాస్త తగ్గేది. మా డాక్టర్ కాకాని గారు కొన్నాళ్ళు చూసి థైరాయిడ్ డాక్టర్ దగ్గరకి పంపారు. అప్పటి నుండి థైరాయిడ్ టాబ్లెట్ మెుదలయ్యింది. తర్వాత నెమ్మదిగా వేరే హెల్త్ ప్రోబ్లమ్స్ మెుదలయ్యాయి. మెడ, చెయ్యి నొప్పి అని జనరల్ ఫిజీషియన్ డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్ళాను. B12 లెవెల్ చెక్ చేయించారు. బాగా తక్కువ ఉందని మెడికేషన్ ఇచ్చారు. ఓ వారం రోజులు రోజూ ఇంజక్షన్, తర్వాత వారానికి ఒకటి, ఆ తర్వాత 15 రోజులకు ఒకటి, తర్వాత నెలకి ఒకటి లైఫ్ లాంగ్ చేయించుకోవాలని చెప్పారు. చెయ్యి, మెడ నొప్పి తగ్గకపోవడంతో న్యూరాలజి స్పెషలిస్ట్ ఫాంబ్రో కి రిఫర్ చేసారు. ఆయన చాలా సీనియర్ డాక్టర్. MRI తీయించి, లోపల ఫ్లూయిడ్ అయిపోయిందని చెప్పి, ఓసారి స్టెరాయిడ్ ఇంజక్షన్ చేసి చూద్దామని చెప్పి చేసారు. నాకు నొప్పి ఏమి తగ్గలేదు. ఫిజియెాథెరపి 20 రోజులు చేయించారు. హీట్ టీట్ర్మెంట్ కూడా చేసారు. అయినా ఏమి రిలీఫ్ రాకపోగా కాలర్ బోన్ దగ్గర ప్రోబ్లం అయ్యింది.  మరోసారి స్టెరాయిడ్ ట్రై చేద్దామని చేసారు కాని అది కాస్తా భుజం దగ్గర మిస్ప్లేస్ అయ్యి, బ్లడ్ వచ్చి బాగా పెయిన్ వచ్చింది. మరోచోట చేసారు. ఓ 10 నిమిషాలయ్యాక చెయ్యి ఎత్తమని, ఇంక ఈ పెయిన్ తగ్గదు. సర్జరీలో కూడా 50%ఛాన్స్ ఉంది. చేయను అని చెప్పారు. ఆ రాత్రి నా జీవితంలో ఎప్పుడూ పడనంత బాధ అనుభవించాను ఆ ఇంజక్షన్ తో.  ప్రసాద్ గారు ఆరోజు మాతో పాటు హాస్పిటల్ కి వచ్చారు. ఎప్పుడూ హాస్పిటల్ లోపలికి రాని మా ఆయన కూడ లోపలికి వచ్చారు. ఇంజక్షన్ చేసిన తర్వాత వీళ్ళు లోపలికి వచ్చారు. నాకు తెలియకుండానే కళ్ళమ్మట నీళ్ళు కారిపోయాయి. డాక్టర్ వదిలేస్తే కొడతావా నన్ను అంటే, అవునని తల వూపాను. ఇంటికి వచ్చాక ఈయన వర్క్ కి వెళిపోయాడు. 

                ప్రసాద్ గారు మధ్య మధ్య వచ్చి చూసి వెళ్ళుతున్నారు. నాకు సాయంత్రం అయ్యేసరికి పెయిన్ బాగా ఎక్కువై చెయ్యి కదిలించలేక పోయాను. భరించలేక మా గోపాలరావు అన్నయ్యకి ఫోన్ చేసాను. తను తీయలేదు. వెంటనే వదినకి చేసాను. వదినకి విషయం చెప్పాను. ఆ ఇంజక్షన్ అంత పెయిన్ ఉండదు. నీకు మిస్ ప్లేస్ అయ్యింది అని చెప్పింది. కాల్చిన ఇనుప చువ్వ గుచ్చితే ఎలా ఉంటుందో ఆ ఇంజక్షన్ చేసినప్పుడు, తర్వాత అంత నొప్పి ఉందని చెప్పాను. పెయిన్ ఎక్కడ నుండి వస్తుందో కనుక్కోవడానికి EMG test కూడా చేయించారు కాని పెయిన్ ఎక్కడ నుండి వస్తుందో కనుక్కోలేక పోయారు. ఇదంతా రామస్వామి దగ్గర 10 నెలలు పని చేసినప్పటి పుణ్యమని నాకు అర్థమయ్యింది. EMG test 3వ రౌండ్ కాస్త పెయిన్ ఫుల్ గా ఉంటుంది. ఎన్ని టెస్ట్ లు చేసినా, ఎన్నిసార్లు MRI లు తీసినా నా హెల్త్ ప్రోబ్లం కి సొల్యూషన్ దొరకలేదు. 

       నేను ఎక్కడికి వెళ్ళినా B12 ఇంజక్షన్ మంత్లీ చేయించుకోవడం జరుగుతూనే ఉంది. చాలామందికి మెక్సికో వెళితే వీసా స్టాపింగ్ అవుతోందని చెప్పారు. మా ఆయన మాటిమాటికి ఇండియా వెళతాననడంతో, ఇండియా వెళితే వీసా స్టాంపిగ్ ప్రోబ్లం అవుతుందనిపించింది. ఎలాగూ AMSOL కంపెనీ వాళ్ళు I 140 ఫైల్ చేసారు కదాని, మెక్సికో వీసా స్టాంపిగ్ కి వెళడానికి ప్రాసెస్ కంప్లీట్ చేసి, వీసా అపాయింట్మెంట్ బుక్ చేసుకుని, ఫ్లైట్ టికెట్స్ హ్యూస్టన్ కి తీసుకున్నాము. అక్కడి హోటల్ నుండి వీసా ప్రాసెస్ చూసే మెక్సికన్ అమెరికన్ ఎంబసికి ట్రాన్స్పోర్టేషన్ చూస్తాడు. డ్రాపింగ్, పిక్ అప్ అంతా చూసుకోవడానికి వాడికి మనీ పే చెయ్యాలి ముందే. అంతా పే చేసి, పేపర్స్ అన్నీ రడీ చేసుకుని, కంపెనీ వాళ్ళకి ఇన్ఫామ్ చేసి, హ్యూస్టన్ బయలుదేరాము. హంట్స్విల్ ఎయిర్ పోర్ట్ కి విష్ణు తన కార్ లో మమ్మల్ని డ్రాప్ చేస్తూ, మాటల్లో మారుతి అని తన ఫ్రెండ్ కూడా మెక్సికో వీసా స్టాంపిగ్ కి వెళితే అవలేదని చెప్పాడు. శౌర్య పుట్టిన తర్వాత మారుతి వీసా స్టాంపిగ్ అవలేదని ఇండియా వెళిపోవడం నాకూ గుర్తుంది. కాని మెక్సికో లో తనకి ప్రోబ్లం అయ్యిందని తెలియదు. ఒకింత అనుమానం మెుదలయ్యింది. ముందు చెప్తే బావుండేదిగా అన్నాను. సరే కాని ఏదయితే అది అవుతుంది అని బయలుదేరాం మెక్సికోకి. 

     "  అనుకున్నామని జరగవు అన్నీ... అనుకోలేదని ఆగవు కొన్ని " అన్న పాట నాకూ వర్తించింది. 

వచ్చే వారం మరిన్ని కబుర్లతో.....